หลี่เจี่ยซินคล่อมร่างตัวเองกับร่างของเฉินเฟยอวี๋ เธอแยกขาออกแล้วจับท่อนเนื้อของเขายัดเข้าไปในร่องสวาทของเธอเอง เพราะน้ำของเธอชุ่มฉ่ำเตรียมพร้อมอยู่แล้วท่อนอวบใหญ่ของเขาจึงมุดเข้าไปด้านในได้อย่างง่ายดาย
หลี่เจี่ยซินกัดปากหลิวไห่ตัวสั่นเขาระริกด้วยความกระสันเสียว หลี่เจี่ยซินกลับคิดว่าเขากำลังกลัว เธอจูบที่หน้าผากของเขา
“ที่รักใจเย็น ๆ นะเธอกำลังมีความสุขในร่างของฉัน เดี๋ยวฉันจะขยับนะถ้าเสียวก็ครางออกมา”
หลิวไห่ในตอนนี้แทบจะหัวเราะออกมา ผู้หญิงคนนี้คิดว่าเขาเป็นเด็กอายุสิบห้าที่เพิ่งจะเคยเยสาวเป็นครั้งแรกหรือยังไง ถึงได้ทำท่าทางแบบนี้กับเขา
ช่างขายหน้าโดยแท้
หลี่เจี่ยซินขยับตัวรุกเร้าอย่างรวดเร็วเธอบดเบียดลำตัวลงมากระแทกร่างกายรุนแรงเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่เก็บกดมาเนิ่นนาน
ใช่สิเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีความต้องการ
“อ๊า หลี่เจี่ยซิน ซี๊ด เธอทำให้ฉันเสียวเป็นบ้า”
หลี่เจี่ยซินได้ยินเสียงครางของชายหนุ่มแล้วพอใจเป็นอย่างมาก
“ที่รักเธอโตแล้วสินะ แบบนี้ล่ะครางออกมาเลย ดีมาก”
และแล้วหลี่เจี่ยซินก็บดสะโพกแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเป็นจังหวะสอดประสาน เหงื่อของหลี่เจี่ยซินซึมออกมาตามไรผม ใบหน้างดงามแหงนเงยพลางอ้าปากคราง
เธอกดริมฝีปากจูบเฉินเฟยอวี๋อย่างเร่าร้อน ซอยสะโพกรัวเร็วกระทั่งเฉินเฟยอวี๋ใกล้จะแตกออกมา
“ที่รัก อ๊า ฉันปล่อยในตัวเธอไม่ได้”
เขาพยายามผลักหลี่เจี่ยซินออก หากเธอท้องเขาจะทำยังไงดีชีวิตของเขายังเสี่ยงอันตรายเขาจะมีลูกไม่ได้
“อย่าขัดขืนสิที่รัก เธอจะไม่เป็นไรเธอใกล้ถึงจุดสุดยอดปล่อยน้ำของเธอเข้าไปในร่องของฉันเลย ปล่อยเลย”
หลี่เจี่ยซินจูบที่ปลายหัวนมเล็กของเขาที่แข็งเป็นไตแล้วเลียเบา ๆ ก่อนที่จะลากลิ้นเลียรอบหัวนมเล็ก ๆ กระทั่งเลื่อนลิ้นทั้งจมูกไปที่ซอกคอของเขาแล้วดูดอย่างแรงจนเกิดรอยช้ำ
หลิวไห่ร่างกายเหยียดเกร็งจวบจนครางแหบโหย
“อ๊าหลี่เจี่ยซินฉันจะแตกแล้ว ฉันจะแตกแล้ว”
“ที่รัก อ๊าฉันจะซอยเธอไม่ยั้งแล้ว”
หลี่เจี่ยซินซอยสะโพกว่องไวเธอบดเบียดจนตัวเองเสียวซ่านและเสร็จสม เธอครางในลำคอขณะที่รับรู้ว่าร่างกายของเฉินเฟยอวี๋เหยียดเกร็ง สองกันโหมกระหน่ำจูบกันอย่างบ้าคลั่ง
น้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของหลี่เจี่ยซินโดยไร้การป้องกันอย่างสิ้นเชิง หลี่เจี่ยซินกอดเขาแนบแน่นจมูกของเธอยังซุกไซร้ซอกคอหลิวไห่ไม่หยุด
“ที่รักพอแล้ว พอเถอะ”
ความจริงแล้วหลิวไห่ไม่ได้รู้สึกอยากจะหยุด แต่เขากำลังสับสนเป็นครั้งแรกที่เขาฉีดน้ำรักเข้าไปในตัวหญิงสาวโดยที่ไม่ป้องกันแบบนี้ ความกังวลเล็ก ๆ จึงฉายเแววในดวงตา
หลี่เจี่ยซินขยับตัวเธอหยิบเสื้อชั้นในมาใส่แล้วดึงกระโปรงลงมองหากางเกงในของตัวเองและยังยังช่วยเฉินเฟยอวี๋จัดการแต่งตัวจนเรียบร้อย
เห็นเขากำลังเหม่อลอยเหมือนไม่มีสติหลี่เจี่ยซินก็รู้สึกตัว
“ที่รักฉันขอโทษนะ แต่ฉันทนไม่ไหวจริง ๆ การกระทำของเธอในคราวนี้เหมือนว่าได้ทำบุญทำกุศลกับฉันเลยนะ จะให้ฉันไปเยกับคนอื่นฉันก็คงเสียใจ”
หลี่เจี่ยซินพูดไปยังงั้น ความจริงเธอเองก็เสียใจเพียงเล็กน้อย ยาไร้สาระนี่เธอรู้ดีว่าส่งผลกับเธอได้แค่เพียงชั่วครู่หากเธอนั่งนิ่งดื่มน้ำเย็นสักหลายแก้วเธอก็สามารถขับพิษนี่ออกมาได้ แต่หลี่เจี่ยซินเลือกที่จะช่วยให้ความเป็นชายของเฉินเฟยอวี๋ใช้งานได้ นั่นเขาได้ประโยชน์เลยนะ
แต่เมื่อเห็นท่าทางเซื่องซึมของเขาแล้วเธอก็อดเสียใจเล็ก ๆ ไม่ได้ เขาคงฝืนใจมากใช่หรือเปล่า
ในขณะที่หลี่เจี่ยซินคิดไปมากมาย เฉินเฟยอวี๋กลับกำลังกังวลกลัวว่าจะทำเธอท้องเขายังไม่พร้อมจริง ๆ ที่จะเป็นพ่อคน เขายังต้องตามหาคนที่ฆ่าพ่อเขา ยังต้องสู้กับคนสกุลกู้ให้รู้ดำรู้แดง
หลี่เจี่ยซินดึงเขาเข้ามากอดลูบหลังเขาอย่างอ่อนโยน หลิวไห่วางใบหน้าของตนลงบนอกของเธออย่างเหม่อลอย
“ไม่ต้องกลัวหรอก ถ้าเธอไม่ถือสาฉันยินดีจะรับผิดชอบเธอเอง”
หลิวไห่เด้งตัวออกมาจากอ้อมกอดของหลี่เจี่ยซินผู้หญิงบ้าคนนี้ทันที
วันนี้เขายังรู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่โดนจับกดไม่พอใช่หรือเปล่า จึงต้องร้องขอความรับผิดชอบจากผู้หญิงคนนี้อีก
เขาถอนหายใจออกมาไม่สามารถแก้ต่างอะไรให้ตัวเองได้อีก
“เราไปกันเถอะที่ผ่านมาแล้วก็แล้วไปเถอะ”
หลี่เจี่ยซินยิ้มออกมา ตบมือตัวเองพร้อมกับเด้งกายลุกขึ้นเธอทำเหมือนเรื่องเมื่อสักครู่ไม่ได้เกิดขึ้น ในขณะที่หลิวไห่คิดว่า
ช่างเถอะหากท้องก็ลูกของเขา อย่างไรก็ต้องดูแลให้ดีที่สุด
