เมื่อกลับเข้ามาสู่ความวุ่นวายของเมืองอันแออัดจู่ ๆ หลี่เจี่ยซินก็รู้สึกคล้ายว่าพวกเขากำลังถูกจับตามองจากใครคนหนึ่ง ด้วยความที่เธอรู้สึกแปลก ๆ จึงได้กระซิบบอกเฉินเฟยอวี๋ในตอนที่พวกเขากำลังติดไฟแดง
“ผมก็รู้สึกแบบนั้น แต่แน่ใจว่าไม่มีใครตามเรามาแน่ แต่ยังไงก็ทำตัวให้ดูปกติเอาไว้นะ”
“อื้ม”
หลี่เจี่ยซินรับคำ เธอออกรถเมื่อสัญญาณไฟกลายเป็นสีเขียว จนกระทั่งเธอต้องจอดติดไฟแดงอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ไฟเขียวเพิ่งผ่านไปไม่ถึงยี่สิบวินาที เมื่อเป็นแบบนี้หลายครั้งเธอก็รู้สึกว่ามันแปลกเกินไปแล้ว
เสียงคำบ่นด่าสัญญาณไฟจากคนที่ใช้ท้องถนนเริ่มดังขึ้น หลี่เจี่ยซินจับแฮนด์รถแน่นเธอมองไปที่ไฟแดงก่อนจะบอกเฉินเฟยอวี๋ว่า
“ฉันคิดว่ากำลังมีคนควบคุมสัญญาณไฟจราจร”
เฉินเฟยอวี๋ก้มลงชิดใบหูของหญิงสาวแล้วพูดกับเธอราวกับหนุ่มสาวกำลังจู่จี๋กับคู่รัก
“ใช่มีคนกำลังบังคับสัญญาณไฟจราจรและมีคนกำลังจับตาดูเราจากกล้องทุกตัวบริเวณนี้ ผมคิดว่าอาจจะมีคนแฮ็กกล้องของตำรวจเพื่อตามเราและมันกำลังจะบีบให้เราถึงบ้านช้าที่สุด”
ที่ผ่านมาการต่อสู้ของหลี่เจี่ยซินค่อนข้างตรงไปตรงมา ต่อยมาต่อยกลับเธอจึงไม่คุ้นเคยการต่อสู้ที่ค่อนข้างไฮเทคแบบนี้เท่าไหร่
“เอายังไงดีคะ”
หลิวไห่ยักไหล่
“จะเรียกคนของเราก็ไม่ทันแล้ว เราหนีเองน่าจะคล่องกว่าในเมื่อพวกมันใช้วิธีนี้ผมคงต้องจัดการเหมือนกัน”
หลิวไห่กดโทรศัพท์ถึงใครบางคนทันที
หลิวไห่ : มีคนกำลังตามฉันจากกล้องของตำรวจ เช็คตำแหน่งฉันจากสัญญาณโทรศัพท์นี่แล้วจัดการได้หรือเปล่า”
คนที่อยู่ปลายสายกำลังหารหัสเพื่อเปิดแฟรชไดรส์ให้หลิวไห่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งในปาก เขาพ่นทิ้งแล้วรับคำ
ปลายสาย : ไม่มีปัญหา ฉันจะทำให้พวกมันหลงทางเอง
หลิวไห่ : เยี่ยม
เขาวางสายแล้วจึงบอกกับหลี่เจี่ยซินด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ปล่อยให้คนที่สมควรต่อสู้กันได้ต่อสู้อย่างสูสี
“เรียบร้อย เธอขับไปเรื่อย ๆ นะไม่ต้องหนีไม่ต้องเร่งรีบแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“ทำไมง่ายแบบนี้ล่ะคะ”
“แล้วทำไมเราต้องทำให้มันยากด้วยล่ะ เป็นสาวน้อยวัน ๆ คิดแต่จะใช้กำลังระวังไม่มีใครเขาเอาไปเป็นเมียนะ”
“เฮ๊ะ ใครจะสนล่ะ ถ้าอยากละก็จะขอร้องที่รักสักครั้งสองครั้งให้ช่วยฉัน”
หลิวไห่ร้องเสียงดัง
“ผู้หญิงที่ไหนเขาพูดเรื่องนี้หน้าด้าน ๆ แบบเธอบ้างล่ะ”
“เรื่องจริง เราได้กันแล้วจะอายทำไมฉันบอกแล้วจะรับผิดชอบเธอไม่ยอมเองนี่”
หลิวไห่ร้องเสียงหลง
“หลี่เจี่ยวสิน เธอนี่มันไร้ยางอายจริง ๆ”
หลี่เจี่ยซินนึกบางอย่างออก
“โอ้ ลืมไปเลยที่รักไม่ต้องห่วงเรื่องนี้แล้ว เพื่อนฉันคนนั้นน่ะจำได้หรือเปล่าที่เป็นตำรวจน่ะ เขาขอฉันเดทแล้วนะวันหยุดนี้ว่าจะขอเธอไปเดทพอดี”
จู่ ๆ ใจของหลิวไห่ก็เจ็บแปลบ เขากอดเธอแน่นขึ้น
“ไม่ได้ คนนั้นเป็นคนไม่ดีวางยาปลุกเซ็กส์เธอไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ปล่อยให้เธอไปหรอก”
หลี่เจี่ยซินรีบส่ายหน้า
“ไม่ใช่เขาหรอก มันเป็นเพราะฉันน่ะ”
หลิวไห่มองเธอ เขาไม่เข้าใจที่เธอพูด
“เธอว่าอะไรนะ”
“ช่างเถอะ ไฟแดงแล้วเธอกอดแน่น ๆ แล้วกัน”
ขับไปได้ไม่ถึงสิบยี่สิบวินาทีเช่นเคย พวกเขาก็ติดไฟแดงอีก หลี่เจี่ยซินยิ้มเมื่อในสมองเริ่มคิดจะบิดหนี หลิวไห่ได้รับข้อความจากคนคนนั้น
นับหนึ่งถึงสิบได้เลย ไม่ต้องห่วง
หลิวไห่ตบไหล่หลี่เจี่ยซิน
“เรียบร้อยไม่มีใครตามเราได้แล้ว”
คนที่กำลังจะบิดเครื่องหนีด้วยความรู้สึกคึกคักอย่างเธอต้องพ่นลมออกมาจากปากอย่างเบื่อหน่าย
“เฮ้ย ไม่สนุกเลยแต่ก็ดีกว่าสร้างความลำบากให้คนอื่น”
หลิวไห่ตบไหล่เธอเป็นการปลอบใจ แล้วกลับเข้าเรื่องตำรวจหนุ่มคนนั้นต่อ
“ตกลงไม่ได้ถูกวางยาแน่นะ”
“แน่สิ”
“แล้วทำไม”
หลี่เจี่ยซินหัวเราะ
“ก็แค่เห็นภาพพวกนั้นแล้วอยาก ทำไมจะให้รับผิดชอบเหรอ เอาสิไม่มีปัญหา”
ในที่สุดหลิวไห่ก็หยุดพูดแล้ว หลี่เจี่ยซินพูดแบบนี้เขาสารภาพว่ามันทำให้เขาตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย
นี่เธออยากเอาเขาจริง ๆ ใช่หรือเปล่า?
หลิวไห่คิดได้แบบนี้ก็ยิ้มไม่หุบ
ในขณะที่พวกเขาอยู่บนท้องถนนอย่างวางใจ อีกด้านหนึ่งคนที่กำลังดูกล้องวงจรปิดภาพพวกเขาอยู่ถึงกับต้องตกใจ
“หัวหน้าครับ พวกเขาโผล่ไปทุกที่เลยครับเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ระบุตำแหน่งที่แน่ชัดของพวกเขาไม่ได้ครับ”
“เป็นไปได้ยังไง”
ผู้ชายร่างสูงคนนี้ถึงกับวางแก้วกาแฟแล้วเข้ามาควบคุมกล้องวงจรปิดที่พวกเขาแฮ็กมากับมือด้วยตัวเอง เขาพยายามแก้ไขปัญหานี้แต่ก็ยังพบว่าเฉินเฟยอวี๋และคู่หมั้นกำลังติดไฟแดงอยู่แทบจะทุกแยก
“ใครมันเป็นคนทำกันครับ มันถึงได้เทพอย่างนี้”
เขาพยายามแก้ไขหาตัวหลิวไห่กับหลี่เจี่ยซินว่าที่จริงแล้วพวกเขาอยู่ที่ไหนกันแน่ใส่รหัสข้อมูลเข้าไปจนนิ้วแทบพัง แต่พวกเขายังคงอยู่ทุกที่ดูไม่ออกเลยว่าแยกไหนที่เป็นคนพวกนั้นจริง ๆ
“ไอ้บ้าเอ๊ย มันเป็นใครหน้าไหนวะกล้ามาเล่นกับกู”
เขารัวนิ้วใส่รหัสเข้าไปอีกครั้งแต่แก้ไขยังไงก็ไม่สำเร็จ
ในขณะที่คนของฝั่งตรงข้ามแกะห่อขนมแล้วยัดเข้าปาก นั่งยอง ๆ บนเก้าอี้รัวนิ้วไปอีกไม่กี่ทีก็หัวเราะเสียงดังเหมือนเด็กได้ของเล่นที่ถูกใจ เขาหักนิ้วตัวเองทั้งสิบนิ้วเสียงดัง กร๊อบ ก่อนจะวางนิ้วบนแป้นคีย์บอร์ดอีกรอบ
“ทีนี่ก็เจอของจริงกันดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า”
เพียงนิ้วชี้ที่จิ้มแป้นลงไป ภาพของหลิวไห่และหลี่เจี่ยซินก็หายไปจากจอของคนอีกฝั่ง
“ลูกพี่ครับมันหายไปแล้ว ไม่มีสักแยกเลยครับตามไม่ได้เลยครับว่าพวกมันไปที่ไหน”
“โถ่โว้ย มันเป็นใครวะกล้าลองดีเหรอ มันคงไม่เคยตายซะแล้ว”
ถึงคนที่เป็นลูกพี่จะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถมองหาหลิวไห่และหลี่เจี่ยซินเจออีกแล้ว พวกเขาหายไปราวกับมีเวทมนต์ในอากาศ
ผู้ชายคนนั้นโมโหถึงกับทุบแป้นคอมพิวเตอร์จนยับเยิน ก่อนที่จะหัวเราะออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องสืบแล้วว่าคนที่อยู่บนถนนคือใคร จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหลิวไห่เขาคือหลิวไห่จริง ๆ ไม่งั้นเทพพระเจ้าแฮกเกอร์ฉายาดวงตาสวรรค์คงไม่อยู่กับมันหรอก แจ้งนายใหญ่ได้เลยว่าระบุตัวตนได้แล้ว ผู้ชายคนนั้นคือหลิวไห่ ไม่ใช่เฉินเฟยอวี๋”
หลังออกจากคุกมาหลิวไห่ก็ได้หัวหน้าเฉิงที่คุมบ่อนฝั่งตะวันออกของฮ่องกงคอยคุ้มกะลา เพราะแบบนี้จึงไม่มีใครไปหาเรื่องเขาอีก แต่คนของสกุลกู้ก็ไม่สามารถปล่อยเขาได้เมื่อของบางอย่างที่พ่อของหลิวไห่นำออกมายังไม่สามารถนำกลับไปคืนได้ และหนึ่งในคนที่ยอมรับใช้หัวหน้าเฉิงก็ลือกันว่าคือดวงตาสวรรค์ คิดไม่ถึงว่าคนคนนั้นจะยอมรับใช้หลิวไห่ด้วย ผู้ชายคนนี้เขาไม่สามารถดูถูกได้จริง ๆ
เมื่อกู้เมิ่งย้ายมาตั้งหลักฐานที่แผ่นดินใหญ่เพราะในฮ่องกงกำลังได้รับการจับตามองจากรํฐบาลพวกเขาทำสิ่งใดต้องระวังเป็นอย่างมาก ธุรกิจของสกุลเมิ่งจึงกำลังถูกโอนถ่ายเทมาที่แผ่นดินใหญ่ซึ่งมีพื้นที่กว้างขวาง ยัดเงินข้าราชการนักการเมืองท้องถิ่นและทำสิ่งใดได้สะดวกกว่า
กู้เมิ่งสนใจบริษัทของเฉินเฟยอวี๋ คิดว่าจะเป็นแหล่งฟอกเงินที่ผิดกฎหมายของเขาได้เป็นอย่างดีจึงให้คนติดตาม เขาต้องตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าของเฉินเฟยอวี๋มีใบหน้าที่เหมือนกับหลิวไห่จนเขายังแยกไม่ออก ตั้งแต่นั้นมาเขาจึงให้คนคอยติดตามหลิวไห่และเฉินเฟยอวี๋
แต่เมื่อให้คนติดตามทั้งสองคนกับพบว่าพวกเขาเป็นคนละคนกัน จนกระทั้งหลายสัปดาห์ที่แล้วเกิดความเปลี่ยนแปลงของเฉินเฟยอวี๋ที่น่าสนใจจึงทำให้พวกเขาจับตาดูคนคนนี้อีกครั้ง และคราวนี้เป็นเพราะดวงตาสวรรค์คอยช่วยเหลือจึงมั่นใจได้ว่าผู้ชายคนนี้คือหลิวไห่แน่นอน ส่วนคนที่อยู่ฮ่องกงต้องเป็นเฉินเฟยอวี๋
คนในวงการนี้ใครเป็นใครแม้ไม่เห็นหน้าแต่เห็นฝีมือกันก็รู้แล้วว่าใครกันแน่ที่เหนือกว่า เมื่อมีปรมาจารย์สกุลกู้มีหรือจะนิ่งเฉย พวกเขาก็กำลังตามตัวปรมาจารย์มาจากอเมริกาเพื่องานนี้เช่นกัน
มู่หรงฉายาหัตถ์เทวดาแม้จะแพ้ดวงตาสวรรค์แต่อาจารย์ของเขาผู้ลึกลับเป็นยิ่งกว่าเทพเจ้าแฮ็กเกอร์ย่อมไม่มีทางแพ้แน่นอน
