หลิวไห่และหลี่เจี่ยซินกลับไปยังบริษัท เขาพบว่ามีตำรวจที่มาพร้อมหมายค้นอยู่เต็มไปหมด
“เกิดเรื่องอะไรครับ”
ตำรวจคนหนึ่งยื่นหมายค้นให้เขาดูพร้อมกับตำรวจอีกหลายคนที่กำลังยกเอกสารพร้อมกับถอดฮาร์ทดิสของบริษัทออกจากเครื่องคอม
“ผมมาจากกองสืบสวนสวบสวนอาชญากรรมทางคอมพิวเตอร์ ผมต้องเชิญคุณเฉินไปที่โรงพักเพื่อสอบสวนครับ”
หลี่เจี่ยซินขวางระหว่างหลิวไห่และตำรวจคนนั้นเอาไว้ ทั้งยังผลักตำรวจคนนั้นออกถึงเธอจะพยายามออมแรงแล้วแต่ตำรวจคนนั้นก็ยังเซอยู่ดี
“นี่เธอเห็นตัวเล็ก ๆ นี่แรงเยอะไม่ใช่เล่นเลยนะ”
หลี่เจี่ยซินไม่สนใจยังต่อว่าตำรวจคนนั้นต่อ
“จับกุมคนโดยไม่มีความผิดแบบนี้ก็ได้เหรอคะคุณตำรวจ”
ตำรวจคนนั้นผลักเธอออก แต่หลี่เจี่ยซินกลับยืนนิ่ง เขาพยายามจะผลักอีกครั้งแต่คราวนี้กลับถูกหลี่เจี่ยซินจับมือเอาไว้อย่างแรง
“กรุณารักษามารยาทกับผู้หญิงด้วยค่ะ”
ตำรวจถึงกับปาดเหงื่อ ยังตอบเธออย่างเกรง ๆ เล็กน้อย
“คุณเฉินเฟยอวี๋มีความผิด เราได้รับหมายค้นเรียบร้อย ยังไงก็ต้องเชิญไปที่โรงพักส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”
“โรงพัก ไม่ไปฉันไม่ยอมหรอก”
หลี่เจี่ยซินถลึงตาใส่ตำรวจคนนั้น หลิวไห่เห็นเธอกำลังอารมณ์ขึ้น กลัวว่าเธอจะทำร้ายคนจึงบอกให้หลี่เจี่ยซินใจเย็น ๆ
“ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรน่าตกใจหรอกฉันจะกลับมาหาเธอโดยที่ไม่มีส่วนไหนบุบสลาย”
หลิวไห่ผู้คุ้นเคยกับคุกดีย่อมไม่ตกใจเรื่องเล็กแค่นี้ เขารู้โดยไม่ต้องสืบเลยว่าเป็นใครที่กำลังแกล้งเขาอยู่ในตอนนี้
“ไม่ได้นะที่รัก เธอไม่ได้ทำอะไรผิดจะไปโรงพักทำไม”
หลี่เจี่ยซินส่ายหน้าทั้งพยายามกอดเขาไว้ เธออยากจะซ่อนเขาเหมือนเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งแต่เฉินเฟยอวี๋ก็ตัวโตเกินไปซ่อนยังไงก็คงโดนจับได้อยู่ดี
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า แค่แวะไปทักทายสถานีตำรวจ เธอไปบอกเลขาไป๋ให้ติดต่อทนายแล้วตามฉันไปที่โรงพักนะ”
หลี่เจี่ยซินกังวลเป็นอย่างมาก อาของเธอก็โดนสั่งย้ายไปคุมพื้นที่อื่นแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอยังขอให้เขาช่วยเหลือได้ หรือเธอจะโทรติดต่อเขาดี
อันดับแรกเธอต้องปลอบเฉินเฟยอวี๋ก่อน ผู้ชายใจปลาซิวอย่างเขาเห็นโรงพักก็คงขาสั่นแน่ ๆ หลี่เจี่ยซินกอดเขาแล้วตบหลังเบา ๆ
“ที่รักไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะรีบตามไปช่วย ถ้าพวกเขาจะขังเธอฉันก็จะพังห้องขังไปพาเธอออกมา”
หลี่เจี่ยซินกอดหลิวไห่แน่น เขายิ้มแล้วลูบศีรษะเธอเบา ๆ ในตอนนี้หลี่เจี่ยซินดูเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเขามาก ยิ่งดูก็ยิ่งน่ารัก
“หลี่เจี่ยซิน เธอห่วงฉันมากเลยเหรอ”
“อื้ม ห่วงมากเลยถ้าเขาจับฉ้นแทนได้ฉันยอมให้จับแทนเธอเลย”
หลี่เจี่ยซินน้ำตาคลอเบ้า เธอไม่ได้ร้องไห้มานานมากแล้ว รู้สึกทนไม่ได้ที่เห็นว่าเฉินเฟยอวี๋กำลังจะถูกจับโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ
ยิ่งเห็นน้ำตาของเธอหลิวไห่ก็ยิ่งหวั่นไหว สุดท้ายเขาอดทนไม่ได้ที่จะก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอแผ่วเบา
“ที่รักของฉันไม่ต้องห่วงหรอกนะ รับรองว่าไม่มีใครเอาฉันเข้าคุกได้อีกแล้ว”
พูดจบเขาก็กอดเธอและจูบที่หน้าผากอีกครั้ง
หลี่เจี่ยซินตาค้าง รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งแล่นผ่านตั้งแต่หน้าผากในจุดสัมผัสแผ่ขยายไปถึงปลายเท้า
หัวใจของหลี่เจี่ยซินเต้นแรงจนเธอตกใจ
หลิวไห่ถูกตำรวจพาตัวไปแล้ว หลี่เจี่ยซินรีบไปบอกเลขาไป๋ให้ตามทนายฝีมือดีที่สุดมาช่วยเฉินเฟยอวี๋
เมื่อไปถึงโรงพักหลิวไห่ถูกตั้งข้อหาฟอกเงินและแอบเปิดพนันออนไลน์มีหมายจับหลายประเทศติดตัวเขาอยู่
หลิวไห่ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาอย่างใจเย็น
แค่ฟอกเงินเรื่องเล็ก เขาเคยติดคุกด้วยข้อหาฆ่าพ่อตัวเองตายด้วยซ้ำ สำหรับหลิวไห่แล้วเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องเล็กมากสำหรับเขา และเขารู้ดีว่าเป็นใครที่ปล่อยข่าวเท็จและทำข้อมูลเท็จนี่ออกมา
“หลักฐานของพวกคุณคืออะไรครับ”
หลิวไห่ในตอนนี้อยู่ในห้องสอบสวน ด้านข้าง ๆ ห้องนี้เป็นห้องกระจกคงมีนายตำรวจหลายคนกำลังดูอยู่ และด้านในก็เป็นห้องสี่เหลี่ยมที่เปิดไฟสลัวตามแบบในหนังสืบสวนของตำรวจเป๊ะ
นายตำรวจคนนั้นโยนแฟ้มหนาลงบนโต๊ะ
“นี่คือหลักฐานเส้นทางการเงินทั้งหมดของเว็บพนันมันเชื่อมโยงมาหาคุณ เงินจากทั่วทุกที่สำหรับสิ่งผิดกฎหมายที่คุณทำไหลเข้าบัญชีของคุณที่เซี่ยงไฮ้ ยังมีจำนวนมากที่ถูกแปลงเป็นเหรียญบิทคอยน์ มูลค่าไม่อาจนับได้ คูณเฉินมีอะไรจะพูดอีกหรือเปล่า”
หลิวไห่หัวเราะ เขายกมุมปากแล้วส่ายหน้า
“ผมปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็นทุกข้อกล่าวหา และยังจะร่วมมือกับตำรวจตามหาตัวคนร้ายตัวจริงให้ได้ภายในสิบวัน”
ตำรวจคนนั้นหัวเราะ
“สิบวันเหรอคุณคิดว่าคุณมีโอกาสออกไปอีกเหรอ ผมได้ทำเรื่องคัดค้านการประกันตัวแล้วหยุดเล่นตลกกับผมแล้วสารภาพมาเถอะเผื่อว่าโทษหนักจะได้เป็นเบา”
หลิวไห่ยักไหล่
“ผมกำลังรอทนายของผม และผมขอบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายว่าผมไม่ได้ทำ”
ตำรวจคนนั้นเหมือนกำลังเต็มไปด้วยความโกรธ เขาตามสืบคดีอาชญากรรมนี้มานาน พวกเปิดเว็บพนันเถื่อนหลอกคนไปมากมายแล้วเปลี่ยนเงินพวกนี้เป็นเงินบริสุทธิ์ใช้ชีวิตอย่างสบาย
“ไม่มีโจรที่ไหนรับสารภาพง่าย ๆ หรอก เฉินเฟยอวี๋นายอย่าคิดว่านายจะรอดไปได้วันนี้ยังไงแกก็ต้องนอนคุก”
เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงทนายของหลิวไห่มาถึงพร้อมกับหลักทรัพย์ในการประกันตัว
“อะไรกันไม่ให้ประกันตัวไม่ใช่เหรอ ฉันทำเรื่องคัดค้านไปแล้วนี่”
ตำรวจคนนั้นโวยวาย ในสายตาของเขาคนรวยอย่างเฉินเฟยอวี๋ย่อมเป็นผู้ร้ายแน่นอน เขาตามสืบเรื่องนี้มานานสุดท้ายก็จับได้จะปล่อยคนไปง่าย ๆ ได้ยังไงกัน
“ผมขอตัวก่อนนะครับ อีกสิบวันเจอกันพร้อมหลักฐานของผม”
หลิ่วไห่ตอบบ่าของเขา พร้อมกับรับโทรศัพท์ที่ถูกยึดไว้ในตอนแรกคืน ทนายความของเขาจัดการจนเรียบร้อย ทันทีที่เขาออกจากสถานีหลี่เจี่ยซินก็วิ่งมากอดเขาไว้อย่างแนบแน่น
“ไม่เป็นไรนะ เธอหายเข้าไปตั้งหลายชั่วโมงฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว”
หลิวไห่กอดไหล่ของเธอเอาไว้ ช่วยเช็ดน้ำตาให้หลี่เจี่ยซิน ไม่เชื่อว่าจนป่านนี้เธอยังไม่หยุดร้องไห้ ดวงตาของหลี่เจี่ยซินแดงก่ำ
“ทำไมอ่อนไหวง่ายขนาดนี้ไม่สมเป็นเธอเลย”
อย่าว่าแต่หลิวไห่ไม่เข้าใจ หลี่เจี่ยซินเองก็ไม่เข้าใจตัวเองที่ทำไมพักหลัง ๆ นี้เธอมีอาการแปลกประหลาดหลายอย่าง ยิ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับเฉินเฟยอวี๋ยิ่งทำให้เธอไม่สามารถทนได้แม้แต่เรื่องเดียว
“ฉันไม่รู้สิ น้ำตามันไหลเองไหลไม่หยุดเสียด้วย”
สองคนเดินจับมือจนกระทั่งไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ วันนี้หลี่เจี่ยซินไม่ได้ขับถรให้เฉินเฟยอวี๋เธอจึงลากคนขับรถบริษัทมาด้วยคนหนึ่ง พวกเขานั่งอยู่ด้านหลังเฉินเฟยอวี๋กดกระจกกั้นเสียงแล้วคุยกับหลี่เจี่ยซิน
“มีคนใส่ร้ายว่าฉันเป็นบอสบ่อนพนันออนไลน์ เงินจำนวนมากไหลเข้าบัญชีฉันที่เซี่ยงไฮ้ และยังมีบัญชีนอมินีอีกหลายบัญชีที่ฉันจ้างให้พวกเขาเปิดบัญชีแทน”
หลี่เจี่ยซินส่ายหน้า เธออยู่กับเฉินเฟยอวี๋แทบจะตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง วัน ๆ ก็ยุ่งกับการพลิกฟื้นบริษัทยังมีพวกสกุลกู้นั่นอีกจะเอาเวลาไหนไปทำเว็บการพนันกัน
“ทำไมถึงถูกใส่ร้ายล่ะ ใครมันจะมาใส่ร้ายเธอในเรื่องนี้กัน”
หลิวไห่ยิ้มคลึงมือเรียวของหลี่เจี่ยซินเล่นอย่างมีความสุข ทันทีที่เขาออกจากโรงพักเขาไม่คิดว่าการที่ได้เห็นหน้าหลี่เจี่ยซินที่กำลังรอเขาอยู่จะให้ความรู้สึกลึกซึ้งอ่อนหวานได้ขนาดนี้
“คนที่ไม่ชอบฉันไง กู้เมิ่งต้องเป็นเขานั่นแหละ”
หลี่เจี่ยซินกำมือแน่น
“ฉันจะไปจัดการเขาให้หลาบจำ คนเลวคนนั้นฉันจะฆ่ามันเอง”
หลิวไห่บีบมือของเธอ
“ใจเย็นคนสวย เขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอกฉันไม่ใช่ไก่อ่อนเหมือนเดิมแล้ว ฉันจะทำให้กู้เมิ่งได้รู้ว่าเกมส์ที่แท้จริงเขาเล่นกันยังไง”
