คิงดราก้อน – ตอนที่ 65 ละครที่ดีสักเรื่อง

เซียวหยางขมวดคิ้ว “ดูละครที่ดี? ไม่เข้าใจว่าคุณหมายความว่าไง คุณเป็นคนที่ถังเทียนหวาส่งมาเหรอ ไอเด็กนั่นต้องการทำอะไรกันแน่?”

“เหอะเหอะ ฉันจะบอกใบ้แกหน่อยแล้วกัน นางเอกของละครเรื่องนี้ คือเย่หยุนซู”

แววตาของเซียวหยางดูเลือดเย็นขึ้นมาทันที รังสีอำมหิตแผ่ออกมาทันทีทันใด

มิน่าล่ะถังเทียนหวาถึงได้วางยาถ่ายตัวเอง ที่แท้ก็อยากแยกตัวเองออกมาเพื่อพาตัวเย่หยุนซูไป

“ถังเทียนหวาพาเย่หยุนซูไปที่ไหน?”

คุณเฟิงมองเซียวหยางด้วยท่าทีพึงพอใจเป็นอย่างมาก ยิ้มพลางพูดอย่างได้ใจว่า “ตอนนี้เย่หยุนซูอยู่ที่ห้องดีลักซ์ของคุณชายถังแล้ว คำนวณเวลาดูแล้ว ยาน่าจะออกฤทธิ์แล้วมั้ง”

เซียวหยางเอ่ยพูดอย่างเย็นชา “มันใส่ยาอะไรให้หยุนซูกิน?”

“เหอะเหอะ ยาปลุกเซ็กส์ชนิดรุนแรง ใช้สำหรับเพาะพันธุ์ช้างโดยเฉพาะ คุณชายถังให้ฉันมาจับตัวแกไป เขาต้องการให้แกเห็นท่าทางตอนที่เย่หยุนซูกำลังสนองอารมณ์ตัวเองอยู่ตรงเป้าของเขาด้วยตาแกเองไงล่ะ”

พูดถึงตรงนี้ แม้แต่คุณเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมถังเทียนหวา

คนหนุ่มนี่รู้จักเล่นจริง ๆ ขึ้นภรรยาคนอื่นต่อหน้าสามีเธอ ว้าว แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!

แต่ว่า สิ่งที่คุณเฟิงไม่เข้าใจก็คือ เซียวหยางไม่มีทีท่าโมโหออกมาเลย กลับดูสงบนิ่งจนผิดปกติด้วยซ้ำ

“ฝนตกขี้หมูไหลคนจัญไรมาพบกัน ก่อนที่จะสั่งสอนถังเทียนหวา จะจัดการกับไอแก่อย่างแกก่อนแล้วกัน!” เซียวหยางดูเหมือนเจตนาจะฆ่าจริง ๆ

“ฮึ ไม่เจียมกะลาหัว!”

คุณเฟิงระเบิดหมัดออกมาทันที พุ่งตรงไปที่หน้าอกของเซียวหยาง

หมัดมวยอันทรงพลังที่ปล่อยออกมา รวดเร็วไร้เทียมทาน เพียงชั่วพริบตาก็ผ่านกลางลำตัวของเซียวหยางไปทันที

เซียวหยางหรี่ตาทั้งสองข้าง จอมยุทธ!

อานุภาพของหมัดนั้น ดูเหมือนไม่มีพลัง แต่สามารถทำให้วัวตัวผู้ที่โตเต็มวัยตัวหนึ่งตายได้เลย หมัดคนทำธรรมดาเทียบชั้นไม่ติดเลยทีเดียว

“เจ้าหนุ่ม ตกใจเลยล่ะสิ วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางออมมือหรอก!”

เห็นเซียวหยางไม่แสดงท่าทางใด ๆ คุณเฟิงก็คิดว่าตกใจจนช็อกไปแล้ว ในใจยังคิดว่า ที่แท้ไอหนุ่มนี่ก็แค่ไก่อ่อนตัวหนึ่ง ไม่ได้เก่งกาจเหมือนอย่างที่ถังเทียนหวาพูดเลย

สายตามองดูฝ่ามือกรงเล็บอินทรี ที่กำลังปะทะเข้ามาตรงหน้าอก แต่เซียวหยางกลับไม่รู้สึกหวาดหวั่นเลยสักนิด

ทันใดนั้นก็ยื่นมือขวาออกมา ใช้พลังกรงเล็บมังกร!

มีเงาวาบขึ้นมาตรงหน้าของคุณเฟิง แล้วจับข้อมือของเขาไว้ได้อย่างแม่นยำ

แกรก!

ได้ยินเพียงเสียงกรอบแกรบ ข้อมือของคุณเฟิงถูกเซียวหยางจับหักด้วยความโมโห!

กระดูกแตกหัก จนงอลงอย่างอ่อนปวกเปียก

คุณเฟิงร้องครวญครางออกมา แก……แกเป็นใครกันแน่?”

เซียวหยางไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่เดินเข้าไปด้วยท่าทางหาเรื่อง พับแขนขึ้นมาหาไหล่เป็นรูปตัว V แล้วตีศอกออกไปทันที

ท่าศอกมังกรพิษ!

หน้าอกคุณเฟิงถูกกระแทก จนแทบกระอักเลือดออกมา ชายชราหน้าซีดเผือดไปทันที

“ไอสารเลว ฉันกำลังถามแก แกกล้าเมินฉันเหรอ? ฉันออกแรงไปแค่ครึ่งเดียว แต่คราวนี้ ฉันจะเอาจริงแล้ว!”

คุณเฟิงถูกเซียวหยางลงมือติดต่อกันสองครั้ง ก็โกรธจนระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่

หมัดหนักหมัดหนึ่ง ถูกปล่อยพุ่งตรงไปทางเซียวหยาง ดูมีพลังเพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยจริง ๆ

“ออกแรงแค่ครึ่งเดียวใช่ไหม!”

เซียวหยางพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา แต่ยังคงเพิกเฉยเหมือนเดิม ขณะที่กำปั้นเหล็กพุ่งเข้ามานั้น เท้าข้างหนึ่งก็ลอยขึ้น เตะเข้าไปที่ท้องของคุณเฟิง ว่องไวดั่งสายฟ้าแลบ

คุณเฟิงร่วงลงไปคุกเข่ากับพื้นดังตุบ บริเวณท้องรู้สึกปวดร้าวขึ้นมาอย่างรุนแรง แม่งเอ้ย ตอนที่แข่งความไว ไอหนุ่มนี่กลับใช้กำลัง พอแข่งเรื่องกำลัง ไอนี่กลับใช้ความไวเอาชนะ

“ได้ ได้ แกทำให้ฉันโมโหถึงขีดสุดแล้ว ฉันจะทำให้แกเห็นพละกำลังที่แท้จริงของฉัน!”

คุณเฟิงตบพื้นแล้วลุกขึ้น พลังทั้งตัวก็เพิ่มมากขึ้น ดวงตาแดงก่ำ รวบรวมพลังอย่างบ้าระห่ำ

พลังทำลายล้าง!

คุณเฟิงใช้ท่าที่ตัวเองถนัด

เพี๊ยะ!

เซียวหยางสะบัดมือใส่โดยไม่ลังเลเลยสักนิด จนคุณเฟิงหน้าทรุดลงกับพื้นทันที กระแทกลงไปบนพื้นอย่างแรง

“พละกำลังที่แท้จริงใช่ไหม?”

ฝ่ามือครั้งนี้ ตบจนคุณเฟิงเวียนหัวไปเลยทีเดียว ยังไม่ทันได้ตั้งสติ คอเสื้อก็ถูกเซียวหยางกระชากขึ้นมา

คุณเฟิงมีสีหน้าหวาดกลัว ไอหนุ่มนี่มีพละกำลังแข็งแกร่งถึงขั้นนี้เลยเหรอ ไม่ว่าตัวเองจะใช้กระบวนท่าอะไร ไอหนุ่มนี่ก็ปราบได้อยู่หมัดด้วยกระบวนท่าเดียว!

ตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ว่า ไอหนุ่มนี่ไม่ได้ธรรมดาอย่างเห็นภายนอกเลย

“แก……แกอย่าเข้ามานะ ฉันมีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธภพนะ!”

“มีชื่อเสียงโด่งดัง?”

เพี๊ยะ!

เซียวหยางฟาดฝ่ามือลงไปอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“ไอสารเลว แกกล้าตบฉัน ฉันเป็นลูกศิษย์ในนามของสำนักถังเหมินนะ แกกล้าหาเรื่องฉัน สำนักถังเหมินไม่มีทางปล่อยแกไว้แน่!” คุณเฟิงทั้งตกใจทั้งโมโห

“ไม่ปล่อยฉันไว้?”

เพี๊ยะ!

เซียวหยางตบเข้าไปอีกครั้ง

“แก!”

เพี๊ยะ

“ฉัน!”

เพี๊ยะ!

เซียวหยางตบซ้ายทีขวาที ตบติดต่อกันสิบกว่าครั้ง

คุณเฟิงถูกตบจนเวียนหัวไปหมดแล้ว สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว แค่พูดออกมาสักคำ ก็จะถูกฝ่ามือของเซียวหยางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ฉันไม่อยากฟังแกพร่ำบ่น บอกฉันมาว่าถังเทียนหวาอยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็น”

เมื่อมองสายตาที่เย็นชานั้น คุณเฟิงก็สั่นไปทั้งตัว กลัวเซียวหยางสุดขีด ท่าทางสูงส่งแบบเมื่อครู่นั้น หายไปอย่างไร้ร่องรอยนานแล้ว

“ไม่ อย่านะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ทั้งหมดเป็นความคิดของถังเทียนหวา!”

ช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย คุณเฟิงยอมแพ้แล้วโยนความผิดไปให้ถังเทียนหวา

ดั่งสุภาษิตที่กล่าวไว้ว่า ตราบใดที่ยังมีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง

รักษาชีวิตเอาไว้ก่อน ค่อยกลับมาจัดการเซียวหยางก็ยังไม่สาย!

“พาฉันไปหาถังเทียนหวา!”

“ได้ ตกลง ฉันจะพาแกไป” คุณเฟิงเช็ดเลือดที่มุมปาก เอามือกุมหน้ากุมหัวแล้วนำทางเซียวหยางไป

ขณะนี้ ในห้องพัก

เย่หยุนซูลืมตาที่พร่าเลือนขึ้น สมองเหมือนถูกกรอกตะกั่วเข้าไปไม่มีผิด รู้สึกหนักหัวเป็นอย่างมาก

“ที่นี่ที่ไหน ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย?”

เย่หยุนซูมองไปรอบ ๆ ตัว พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยแห่งหนึ่ง

ปลายเตียงมีของจำนวนหนึ่งวางกองอยู่ เมื่อมองดูอย่างละเอียด ก็พบว่าเป็นของจำพวกแส้หนังเส้นเล็ก เชือก กุญแจมือ เทียน

เย่หยุนซูรู้สึกขนลุกขนพองขึ้นมาทันที

เธอจำได้ราง ๆ ว่าตัวเองเหมือนถูกคนพามาที่นี่ แต่เป็นใครกันแน่เธอเองก็จำไม่ได้แล้ว

เธอจำได้เพียงแต่ว่าคนสุดท้ายที่คุยกับเธอคือถังเทียนหวา

หรือว่าจะเป็นเขา?

และทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ถังเทียนหวาถือไวน์โรมาเน กองติมาหนึ่งขวด เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ยากจะคาดเดา

“ถังเทียนหวา คุณ……คุณคิดจะทำอะไร?”

เย่หยุนซูหดตัวไปที่หัวมุมเตียง เพื่อป้องกันร่างกายของตัวเอง

เป็นไอสารเลวจริง ๆ ด้วย!

ถังเทียนหวาใช้เท้าปิดประตูห้อง เดินเข้ามาพลางมองเย่หยุนซูด้วยสายตาที่เร่าร้อน

“หยุนซู อย่าขับไล่ไสส่งผมอย่างนี้สิ ทำแบบนี้ผมจะเสียใจมากนะ” มุมปากของถังเทียนหวาดูมีรอยยิ้มหยอกเย้า แกล้งทำสีหน้าผิดหวัง

เย่หยุนซูบังคับตัวเองให้ใจเย็นลง แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถังเทียนหวา ฉันแนะนำคุณนะว่าอย่าทำอะไรนอกลู่นอกทางเลย ฉันมีสามีแล้ว ถ้าหากคุณยังตามราวีฉันไม่เลิก ฉันจะแจ้งตำรวจ!”

ขณะที่พูด เธอก็ล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา แต่กลับต้องประหลาดใจ เพราะโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ

ห้องพักห้องนี้ต้องติดตั้งเครื่องตัดสัญญาณไว้แน่นอน

“ฮ่าฮ่าฮ่า เย่หยุนซู คุณอย่าทำอะไรที่มันไร้ประโยชน์เลยนะ” ถังเทียนหวาเลียริมฝีปาก

“ถึงแม้คุณแต่งงานกับไอสวะนั่นแล้ว แต่ผมก็ไม่แคร์ อีกอย่าง วันนี้ผมต้องการให้มันได้ดูละครที่ดีสักเรื่อง”

“ละครที่ดีอะไรกัน?” เย่หยุนซูเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

“เหอะเหอะ ต่อให้ผมไม่พูด คุณก็น่าจะเดาได้นะ หรือเธอไม่สังเกตเห็นเลยว่าบางจุดบนร่างกายเธอมันเปลี่ยนไป?”

ถังเทียนหวาเอาไวน์วางไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็พูดพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย