เช้ามืด
เซียวหยางเตรียมรถให้พร้อม แล้วรับเย่หยุนซูไปที่บริษัทก่อน
เย่หยุนซูเตรียมพร้อมเอกสารทุกอย่าง พาเลขาโจวฉิงจวนและพนักงานผู้ติดตาม ขึ้นรถBMW สี่คันไป
เซียวหยางไม่ได้ขับรถ แต่ได้นั่งอยู่ในรถคันหนึ่งพร้อมกับเย่หยุนซู เพื่อความสะดวกและสามารถคุ้มครองได้ตลอดเวลา
มองดูใบหน้าอันเยือกเย็นของเย่หยุนซู เซียวหยางยิ้มกล่าว“อย่ากังวลจนเกินไปเลย ก็แค่โปรเจคเล็ก ๆ แค่นั้นเอง”
เย่หยุนซูกอดเอกสารเอาไว้แน่น“นี่ไม่ใช่โปรเจคเล็ก ๆ หรอกนะ แต่เป็นโปรเจคที่มีความเกี่ยวข้องถึงการตัดสินว่าบริษัทหยุนซูจะสามารถตั้งรกรากที่เมืองหยินโจวแห่งนี้ได้หรือไม่”
“ถ้าหากประมูลโปรเจคในครั้งนี้มาได้ ถือเป็นการเปิดตัวสร้างชื่อเสียงของบริษัทหยุนซูโดยสิ้นเชิง และนับว่าได้มีรากฐานอยู่ในเมืองหยินโจวแล้ว”
ในดวงตาของเย่หยุนซูเต็มไปด้วยความคาดหวัง มากพอที่จะมองออกว่า โปรเจคในครั้งนี้มีความสำคัญกับเย่หยุนซูมากเพียงใด
หลังจากที่รถได้เคลื่อนตัวออกไป เซียวหยางก็ได้คอยใส่ใจสถานการณ์รอบ ๆ อยู่ตลอดเวลา เขามีลางสังหรณ์บางอย่าง ราวกับว่าฆาตกรได้อยู่ใกล้ ๆ และเตรียมพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ
ไม่นาน รถก็ได้เริ่มขับลงอุโมงค์ไป อุโมงค์นั้นมีความยาวสองกิโลเมตรเต็ม ๆ แสงไฟสลัว ๆ อุโมงค์ที่ว่างเปล่า ทำให้คนรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
จู่ ๆ ร่างกายของเซียวหยางก็ยืดตรงขึ้น วินาทีนั้นเอง เขารู้สึกว่ามีดวงตาราวกับงูพิษคู่หนึ่งจับจ้องมาทางนี้
ตกเป็นเป้าเข้าให้แล้ว!
ทันใดนั้น เขาก็ตวาดออกมาอย่างเยือกเย็น“หยุดรถ!”
คนขับรถเหยียบเบรกทันที วินาทีนั้น แก้วหูของเขาถูกกระแทกจนแทบจะแตกเป็นชิ้น ๆ สัญชาตญาณได้สั่งให้เขาทำตามคำสั่งของเซียวหยาง
“รีบออกไปจากรถ!”
เมื่อพูดประโยคนี้จบ เซียวหยางก็ได้ดึงเอาเย่หยุนซูออกมาจากรถทันที
และในเวลานั้นเอง จู่ ๆ ก็ได้มีรถบรรทุกคันหนึ่งขับย้อนศรออกมาจากบริเวณหัวมุม และชนเข้ากับรถBMW คันที่เย่หยุนซูนั่งทันที
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ตัวรถถูกอัดเข้าจนแบน ถ้าหากยังมีคนอยู่ในรถ คงต้องไม่รอดอย่างแน่น
เย่หยุนซูใช้มือปิดริมฝีปากอันบอบบางอย่างหวาดผวา เธอตกใจจนใบหน้างดงามซีดเซียว
ตอนที่เผชิญหน้ากับมือสังหารเมื่อครั้งที่แล้ว จริง ๆ แล้วเซียวหยางตั้งใจที่จะปิดบังเอาไว้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะรอยกระสุนถูกพบเข้า เย่หยุนซูก็คงไม่รู้ว่าได้เผชิญหน้ากับมือสังหาร
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกันเลยสักนิด มันเหมือนกับเหตุการณ์ในภาพยนตร์ แต่มันกลับได้เกิดขึ้นกับเธอจริง ๆ
มือสังหาร เป็นมือสังหารอีกแล้ว!
คนขับรถคนเมื่อกี้ตกใจกลัวจนแทบฉี่ราด เขาหลบอยู่ที่ข้างกำแพงโดยไม่ขยับเขยื้อนเลย
เย่หยุนซูมองไปที่เซียวหยางโดยสัญชาตญาณ ต่อให้อยู่ในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้ เซียวหยางก็ยังคงก็สงบเยือกเย็นอยู่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าทำไม จู่ ๆ ภายในใจของเธอนั้นก็รู้สึกสงบลงไปไม่น้อย
“คุณไปอยู่กับคนอื่น ๆ ที่มาด้วยกัน และห้ามลงมาจากรถเด็ดขาด อีกเดี๋ยวผมกลับมา”
เซียวหยางยืนอยู่กลางถนนอย่างโดดเด่น พื้นที่กว้างขวางทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ไม่มีสถานที่ใดที่สามารถให้ฆาตกรซ่อนตัวเลย ฆาตกรซ่อนตัวอยู่ในรถบรรทุก!
“ไสหัวออกมา หลบ ๆ ซ่อน ๆ ไม่คู่ควรกับการเป็นมือสังหารเลย!”
ยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทุกอย่างเงียบสนิท
เซียวหยางหัวเราะในลำคออย่างเยือกเย็น เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเขาก็เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนไหวขึ้น ระยะห่างสิบกว่าเมตรเขามาถึงตรงหน้าภายในชั่วพริบตา
ในเวลานี้เอง เงาดำสายหนึ่งก็ได้พุ่งออกมาจากใต้รถ และตกลงไปยังด้านหลังของเซียวหยาง เซียวหยางกลับไม่ได้หันกลับไป แต่ได้เข้าไปนั่งในห้องคนขับของรถบรรทุกแทน
ฟิ้ว!
ปืนพกที่ใส่ที่เก็บเสียงได้ส่งเสียงทุ้มต่ำออกมา แต่กลับได้ยิงเข้าที่กระจกรถ เงาร่างของเซียวหยางเองก็ได้หายไปแล้ว
มือสังหารขมวดคิ้ว ปฏิกิริยาการตอบสนองรวดเร็วมาก!
แต่มือสังหารนั้นยังไม่รู้ว่า ความจริงแล้วในเวลานี้ตัวเองได้ถูกเปิดเผยออกมาอยู่ในที่แจ้ง ส่วนเซียวหยางอยู่ในที่มืด วินาทีนั้นเอง บทบาทก็ได้เปลี่ยนไป มือสังหารได้กลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบไปซะแล้ว
แค่อาศัยจุดนี้ เซียวหยางก็มั่นใจแล้วว่า มือสังหารคนนี้ ยังอ่อนหัดมากนัก
ทันใดนั้น ไอพิฆาตราวกับวิญญาณร้ายสายหนึ่ง ได้ปกคลุมมือสังหารเอาไว้ ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับได้ตกอยู่ในฤดูหนาวที่เหน็บหนาวอย่างสุดขีด
เขามีปฏิกิริยาตอบโต้ในทันที แต่การเคลื่อนไหวของเขานั้นกับเปลี่ยนเป็นช้าลง
“แย่แล้ว พบกับยอดฝีมือที่น่าสะพรึงกลัวเข้าให้แล้ว!”
มือสังหารงูเงินเกลือกกลิ้งไปมาอยู่กับที่ แต่ก็ยังคงช้าไปเหมือนเดิม มีดสั้นของเซียวหยางยังคงเคลื่อนเข้ามาราวกับสายฟ้า ทุกที่ที่โดน ล้วนฝากรอยเลือดเอาไว้!
ฉึก!
โอ๊ย!
เสียงร้องโหยหวนดังลอยมา เลือดสด ๆ สาดกระเซ็นลงไปบนพื้นถนน ข้อเท้าของมือสังหารงูเงินถูกกรีดเข้าไปหนึ่งครั้ง กรีดจนเอ็นข้อเท้าของเขาขาดไป
และในเวลานี้ เหล่าผู้ติดตามต่างก็ได้รวมกลุ่มกันหลบอยู่ในรถอย่างสั่นเทา เลขาโจวฉิงจวนไม่กล้ามองเลยแม้แต่นิดเดียว
มีเพียงเย่หยุนซูที่มองเห็นสถานการณ์ด้านนอกผ่านกระจกรถอย่างเลือนราง และได้แสดงท่าทีหวาดผวาออกมา
“งูเงินบนตารางจัดอันดับนักฆ่านานาชาติ จัดอยู่อันดับที่เก้าสิบแปด แค่พวกอ่อนหัดเท่านั้นเอง บอกมา ใครเป็นคนส่งแกมา?”
หลังจากที่เซียวหยางได้เห็นหน้าของงูเงินอย่างชัดเจนแล้ว ก็เอ่ยข้อมูลข้างต้นออกมาได้อย่างถูกต้อง ไม่ใช่เพราะงูเงินนั้นเพียงพอที่จะดึงดูดความสนใจของเขา แต่เพราะเซียวหยางได้จดจำข้อมูลของกองกำลังต่าง ๆ ในโลกมืดเอาไว้หมดแล้ว
“แกเป็นใครกันแน่ ทำไมต้องขัดขวางไม่ให้ฉันฆ่าหล่อนด้วย? นายเองก็รู้จักตารางจัดอันดับนักฆ่านานาชาติเหมือนกัน ดูท่าทางแล้วนายเองก็คงจะร้ายกาจไม่เบาสินะ?”
งูเงินไม่ได้โมโหที่อีกฝ่ายบอกว่าเขาเป็นพวกอ่อนหัดเลยสักนิด เพราะยังไงผู้ที่แข็งแกร่งก็
เป็นราชา เซียวหยางสามารถตัดเส้นเอ็นข้อเท้าของตัวเองได้ภายในเวลาไม่กี่วินาที ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาแล้ว และสมควรได้รับการเคารพนับถือ
“ไม่พูด ก็มีเพียงต้องตายเท่านั้น” เซียวหยางไม่มีอารมณ์ที่จะเสียเวลากับเขาอีกต่อไป
เซียวหยางรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่า งูเงินและมือสไนเปอร์ที่ลอบสังหารเย่หยุนซูเมื่อครั้งที่แล้ว น่าจะไม่ใช่พวกเดียวกัน เขาได้รับการจ้างวานจากกองกำลังอื่น ไม่กล้าลงมือด้วยตัวเอง แต่ส่งนักฆ่ามาลอบสังหารแทน
ดูเหมือนว่าจะมีกองกำลังบางกลุ่มที่น่าจะได้รับการแจ้งเตือนจากทางสำนักดราก้อนแล้ว แต่ก็ไม่อยากวางมือเพียงแค่นี้ ดังนั้นจึงได้จ้างคนพวกนี้ให้มาตาย
“ในเมื่อแกรู้ว่าฉันเป็นนักฆ่า ก็น่าจะเข้าใจกฎพื้นฐานของนักฆ่าเหมือนกัน”
งูเงินหรี่ตาทั้งสองข้างลง ทันใดนั้นก็ได้ล้วงเอามีดสั้นออกมา แล้วแทงเข้าไปที่บริเวณลำคอของเซียวหยาง
เซียวหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ได้กวาดเท้าเตะมีดสั้นลอยออกไป จากนั้นเท้าข้างหนึ่งก็เหยียบลงไปที่ข้อมือของงูเงินเสียงกร๊อบดังขึ้น ข้อมือของเขาหักทันที ถูกเซียวหยางเหยียบจนแหลกละเอียด
โอ๊ยยยยย!
ครั้งนี้ ในที่สุดงูเงินก็ทนรับความเจ็บปวดต่อไปไม่ไหว จึงได้ร้องโอดโอยออกมา
“ช่าง ช่างเป็นคนที่โหดเยี่ยมมากจริง ๆ”
เมื่อเห็นฉากอันน่าตกใจที่อยู่ตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่งูเงินรับรู้ถึงความน่าหวาดกลัวของความตาย
ความตายไม่ได้น่ากลัว แต่ที่น่ากลัวก็คือหนทางไปสู่ความตาย มันทุกข์ทรมานและน่าหวาดกลัวมากเพียงใด!
และชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นปีศาจที่นำความทุกข์ทรมานและความน่าหวาดกลัวมาให้เขา
ปัง!
ในตอนนี้เอง ก็ได้มีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด สะท้อนเสียงอยู่ในอุโมงค์ที่ว่างเปล่า เซียวหยางแอบตกใจเล็กน้อย สัญชาตญาณสั่งให้เขาหมอบลงไปหลบที่บริเวณขอบกำแพง
คิดไม่ถึงว่ายังมีมือสังหารอยู่อีก!
แต่ว่าฟังจากเสียงปืนแล้ว น่าจะดังมาจากที่ที่ห่างออกไปพอสมควร
และในตอนนี้เอง เซียวหยางถึงต้องประหลาดใจที่พบว่า งูเงินได้ตายไปแล้ว! ถูกยิงเข้าที่สมองร่างได้ลงไปกองอยู่บนพื้นและหมดลมหายใจไปแล้ว
ฆ่าคนปิดปาก!
ยิงได้แม่นยำมากเลย!
เซียวหยางมีสีหน้าเคร่งเครียด ดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมือมาที่เมืองหยินโจวซะแล้ว จะใช่นักสู้หรือไม่นั้นก็ไม่อาจทราบได้ แต่ที่แน่ ๆ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการยิงปืนคนหนึ่ง!
เซียวหยางกังวลว่าจะยังมีพรรคพวกของงูเงินซุ่มโจมตีอยู่ในที่มืด จึงได้รีบพุ่งตัวแวบกลับมายังข้างรถสองสามคันที่จอดอยู่อีกฝั่งของถนน
หลังจากนั้นไม่นาน ตำรวจและตำรวจจราจรก็ได้มาถึงที่เกิดเหตุ ตำรวจจราจรได้ลากเอารถที่อยู่ในอุโมงค์ออกไป รถบรรทุกคันนั้นได้ใช้ป้ายทะเบียนปลอม ทำให้สืบหาไม่ได้เลยว่าเจ้าของรถเป็นใคร
ส่วนร่างไร้วิญญาณของนักฆ่างูเงินก็ได้ถูกทางตำรวจนำกลับไปชันสูตร หวังว่าจะพบเบาะแสอะไรบางอย่าง
ส่วนพวกเย่หยุนซูยังต้องไปเข้าร่วมการประมูล นี่ก็ได้เสียเวลาไปมากแล้ว ถ้าหากยังไม่รีบไปละก็คงต้องสายแน่
ดังนั้นจึงได้ให้สองคนอยู่ให้ปากคำ และได้รีบมุ่งหน้าไปยังศูนย์การประชุมเสี่ยวเซียงที่เขตเจิ้นเป่ยทันที
