ไม่มีเสียงด่าทอที่หยาบคาย ในที่สุดหน้า บาร์ เงียบสงบลง
พิงกี้ยังไม่ได้โทรแจ้งตำรวจ เธออยากดูว่า
น้ำผึ้งจะพูดอะไร?
เธอถือว่าเห็นแก่น้ำผึ้งครั้งสุดท้าย
“พิงกี้……” น้ำผึ้งใช้ดวงตาที่ร้องไห้จน แดงก่ำมองไปที่เธอ และพูดขอร้อง เธอทำผิด
ฉันหวังว่าเธอจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เธอทำ ได้ไหม?! เห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนกัน
ฉันพูดหว่านล้อมประพันธ์ไปตั้งนานว่าอย่า ฟ้องเธอ เขาถึงรับปาก
แต่ว่าตอนนี้ร่างกายของประพันธ์ยืดเยื้อไม่ ได้ เธอฟังฉันเถอะ เราต่างก็ถอยมาก้าวนึ่ง
จ่ายค่ารักษาให้เขาได้ไหม?
“ไม่มีทาง “พิงกี้ไม่คิดก็ปฏิเสธเลย เธอก็ยังพูดเหมือนเมื่อวาน
“การบาดเจ็บของเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง อะไรกับฉัน
ฉันไม่มีหน้าที่ต้องจ่ายค่ารักษาให้เขา และ ฉันก็ไม่มีเงินจ่ายให้เขาด้วย
“ไม่เกี่ยวกับเธอได้ยังไง?ถึงเธอไม่ใช่คน ลงมือ แต่ก็เป็นชู้เธอที่ลงมือ!
เธอเรียกผู้ชายคนนั้นออกมา พวกเราจะส่ง เขาไปที่สถานีตำรวจ!
แม่ของประพันธ์เห่าหอนละด่าทอ
“นางโสเพณีที่ใจดำอำมหิต ฉันขอสาป แช่งให้แกไม่ได้ตายดี!
“พิงกี้ เธอเป็นคุณหนูตระกูลดำรงกูล บ้าน ใหญ่มีอำนาจ เป็นไปได้ไงที่จะไม่มีตังค์?
เธอจ่ายค่ารักษาของประพันธ์มาเถอะ ไม่ งั้นทางบ้านของประพันธ์ไม่ปล่อยเธอหรอก
น้ำผึ้งก็พูดหว่านล้อม พิงกี้สายตาเยือกเย็น ดูพวกเขาคนนึงร้องคนนึงเต้น
เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย สายตาเธอเต็มไป
ด้วยเยาะเย้ย
“ในเมื่อพวกคุณบอกว่าฉันเป็นคนลงไม้ ลงมือกับประพันธ์
งั้นก็แจ้งความไปเลยดีกว่า! “พิงกี้เปิดปาก พูดด้วยความเย็นชา
“พอดี ฉันยังเก็บหลักฐานคลิปที่ประพันธ์ คุกคามทางเพศไว้อยู่
จะได้คิดบัญชีทีเดียวไปเลย! ” เธอก้มหน้า ปลดล็อคมือถือ เตรียมโทรแจ้งตำรวจ
อาศัยนาทีที่พิงกี้ก้มหน้า น้ำผึ้งรีบสะกิดแม่ของประพันธ์ และส่งสายตาซ่อนเร้นให้เธอ
“โอ้พระเจ้า!”ทันใดนั้น แม่ของประพันธ์ กรีดร้องออกมาคำนึง
เดินไปหาพิงกี้บนพื้นต่างระดับ
“เธอทําให้ลูกชายฉันกลายเป็นแบบนี้ยัง
อยากพ้องเขาอีกหรอ
ทำไมจิตใจเธอโหดเหี้ยมขนาดนี้ คอยดูฉัน จะจัดการเธอเดี๋ยวนี้เลย!
“ป้าบ!”ทีนึง มือถือของพิงกี้ตกลงที่พื้น หน้าจอแตกเป็นเสี่ยงๆ
“คุณทําอะไร?”เธอใช้มือบังมือที่จะตบมา ของแม่ประพันธ์
ในแววตามีไฟแห่งโมโหลุกขึ้นมา“คุณคิด ให้ดีๆนะ ถ้าคุณลงมือกับฉันหล่ะก็
เดี๋ยวตำรวจมา คุณจะถูกกักตัวห้าถึงสิบวัน ไม่มีขาดแน่! คุณไม่กลัวฉันไม่เป็นไร
หรือว่าแม้แต่ตำรวจคุณก็ไม่กลัวหรือ?”
“แกข่มขู่ฉันหรือ? เชอะ! ฉันไม่กลัวแก
หรอก
แน่จริงก็ให้ตำรวจจับทุกคนในบ้านฉันเข้า คุกเข้าตารางหมดเลยซิ!
ไม่ว่ายังไง วันนี้ฉันจะจัดการแกแน่!” แม่ ของประพันธ์ดึงผมของพิงกี้ไว้
ฝ่ามือที่ใหญ่เหมือนใบพัดตบตีไปที่ศรีษะ ของเธอ พิงกี้อยากดิ้นหลุดจากมือเธอ
แต่มือของเธอกลับเหมือนกรงเล็บของเสือ
ที่จับเธอไว้แน่น
ถูกตีจนเจ็บ ในใจของพิงกี้มีความโกรธ แค้นขึ้นมา พอดีมือเธอจับปากกาไว้ด้ามนึง
เลยทิ่มไปที่แม่ของประพันธ์โดยตรงเลย
เจ็บจนเธอร้องโหยหวนเหมือนเสียงหมูถูก
ฆ่าออกมา
เห็นแม่ของประพันธ์เสียเปรียบ ญาติพี่น้อง
ก็เริ่มเข้ามาช่วย
“พี่ มาฉันมาช่วยเอง!
“ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงต่ำช้าคนนี้จะกล้า ลงมือ ตีให้ตายเลย!
ญาติพี่น้องทุกคนต่างก็มาล้อมรอบทุบตีพิง
ช่างที่ตกแต่งบาร์ได้ยินว่าเรื่องเสียการ ควบคุมเลยรีบตามมา แต่จะเบียดก็เบียดไม่เข้า
ได้แต่ดึงพวกเขาไปด้วย และ กระวนกระวายใจไปด้วยคนที่แจ้งข่าวให้ช่างเมื่อกี้กระวนกระวาย จนตาแดงก่ำแล้ว เขารีบหยิบมือถือมาแจ้งความ
หมัดทั้งสองยากที่จะสู้มือทั้งสี่ ตอนแรกพิง ก็ยังต่อต้าน
โมโหตาแดงก่ำอยากเอาคืนกับความเจ็บที่ ได้รับมา พอถึงสุดท้าย
เธอได้แต่ใช้มือทั้งสองกุมศรีษะไว้ และนั่ง ที่พื้นอย่างทรุดโทรม
หมดและเท้าแตะต่อยร่างกายที่ผอมบาง ของเธอไม่หยุด แถมยังมีคนจับศรีษะเธอไว้
คําเหยียดหยามหยาบคายดังขึ้นมาในหูไม่ หยุดไม่หย่อน
เจ็บ! แต่โกรธแค้นยิ่งกว่า!
พิงกี้กัดริมฝีปากไว้ ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ แวว ตายิ่งอยู่ยิ่งเย็นชา
ความสิ้นหวังและขาดความช่วยเหลือกลืน กินสติสัมปชัญญะของเธอ
ทำให้เธอเกิดความเกลียดชังอย่างสุดขีด เธอเริ่มรู้สึกเสียใจ
รู้สึกตัวเองไร้เดียงสาเกินไป ถ้าตอนแรก ไม่มาพัวพันกับคนพวกนี้ และแจ้งตำรวจไปเลย
ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้! คนพวกนี้ เธอไม่ ปล่อยไว้สักคนแน่!
เธอจะให้พวกเขารู้ซึ้งถึงคำว่าเจ็บ!
“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้!”ตอนที่พิงกี้ใกล้จะ แบกรับไม่ไหว เสียงตะคอกดังขึ้นมากระทันหัน
ตำรวจที่ใส่ชุดประจำการดึงคนที่กำลัง ทุบตีพิงกี้ออก และเตะไปแรงๆที่นึง
“บอกให้พวกเธอหยุด ยังกล้าตีคนอีก?
กลางวันแสกๆ
พวกเธอช่างใจกล้าจริงๆเลยนะ! “คนอื่น เห็นสถานการณ์นี้ ก็ไม่กล้าลงไม้ลงมืออีก
ญาติที่เมื่อกี้ยังสีหน้าดุร้าย ตอนนี้แต่ละคน ทําหน้าชื่อตรงจะแย่
“คุณตำรวจ พวกเราน่ะสิคะที่เป็นเจ้า ทุกข์! “แม่ของประพันธ์คุกเข่าลงพื้น
และร้องห่มร้องไห้ “ลูกชายฉันถูกผู้หญิง
อำมหิตคนนี้ทำร้าย
เธอจงใจสร้างอุบัติเหตุชนลูกชายฉัน ก็ เพื่ออยากให้ลูกชายฉันตาย!
ตอนนี้ลูกชายฉันกลายเป็นพิการ จะทำยัง ไงเนี่ย….……..
“คุณพิงกี้ คุณเป็นไรมากไหมครับ?”คนที่ แจ้งความพยุงพิงกี้ขึ้นมา เห็นเธออิดโรยไปทั้ง
ตัว
สายตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณๆมากค่ะ”
“ผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลย
“ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคะ”พิงกี้ตบที่ไหล่ ของเขาเบาๆ และมัดผมที่ยุ่งเหยิงใหม่
เธอเดินไปที่ตรงหน้าของตำรวจ สวัสดีค่ะ
คุณตำรวจ
เมื่อกี้คนพวกนี้ใช้ความรุนแรงกับฉัน ฉัน อยากขอให้โรงพยาบาลตรวจแผล
จะได้เอาผิดคนพวกนี้ได้ค่ะ” ผมเธอถูกดึง จนยุ่งเหยิง ใบหน้าที่ขาวใสมีรอยฝ่ามือ
มุมปากยังมีคราบเลือด บนตัวยังสามารถ เห็นรอยเท้าได้อย่างชัดเจน…
ดูแล้วโดนทุบตีมาไม่ใช่น้อย
“พิงกี้! “ตำรวจยังไม่ทันพยักหน้า จู่ๆก็มี เสียงดังขึ้นมา
หญิงงาม สวมใส่ชุดเดรสสีขาวลงมาจาก เบนท์ลีย์คันสีดำอย่างสง่างาม
พริบตาเดียวก็ดึงดูดความสนใจของผู้คน เธอก้าวเท้าอย่างรีบร้อนมาที่ตรงหน้าพิงกี้
พริบตาเดียวดวงตาที่สวยงามก็น้ำตาคลอ เบ้า ดึงมือเธอและถามด้วยความเป็นห่วง
“พิงกี้ ทำไมทำให้ตัวเองกลายเป็นแบบ
“ลิสา?”พิงกี้หรี่ตามองด้วยสีหน้าและแวว
นี้?”
ตาเย็นชา
“ฉันเอง!” ยื่นมือกอดพิงกี้ไว้ เสียงที่ร้าย ลีกของลิสาดังขึ้นที่ข้างหูเธอและไม่มีความกังวลของเมื่อกี้อีกต่อไป
“น้องสาวสุดที่รักของพี่ ของขวัญชิ้นนี้ที่พี่ มอบให้เธอชอบไหม?”
