พิงก์นกว่าเขาจะบีบคอเธอเหมือนครั้งที่เธอ กับเขานมาจากเตียงเดียวกัน ภายใต้ลิสา ร้องไห้ฟูมฟาย เขาบีบคอเธอไว้อย่างเกลียดชัง และเย็นชา ราวกับว่าจะให้เธอตายอยู่ในมือของ เขายังไงอย่างงั้น…………
ร่างกายเธอสั่นเล็กน้อย ตื่นเต้นจนหยุด หายใจ มองเขาด้วยความหวาดกลัว
แต่ว่าเขากลับไม่ได้ทําเหมือนที่เธอคิด
แววตาของผู้ชายมองเธอด้วยความสงบ และเย็นชา
มือเรียวยาวที่แข็งแรงลูบจับที่ลำคอของ เธอ การสัมผัสที่เบาบางนี้ทำให้เธอยิ่งกลัว เข้าไปอีก แต่แล้วเขาก็แค่หยุดนิ่งเล็กน้อย จาก นั้นก็ดึงคอเสื้อเธอออกอย่างแรงระหว่างที่เธอ ยังหวาดกลัวอยู่
“ฉีก” เสียงเสื้อผ้าถูกฉีกออกดังขึ้นข้าง หูของพิงกี้ ในขณะเดียวกันก็มีเสียงกระดุ: กระเด็นไปที่ประตูรถ
เธอตกใจจนร้อง อ้า จากนั้นก็เอามือปิด
หน้าอกไว้
เสื้อผ้าถูกฉีกออก กระดุมของเสื้อก็ถูกดึง ออกไปหลายเมืด เสื้อชั้นในสีดำที่อยู่ด้านในถูก เผยออกมาให้เห็น ผิวที่เนียนละเอียดตรงเนิน อกปิดยังไงก็ปิดไม่มิด เธอใช้มือบังยังไงก็ไม่มี ประโยชน์
อุณภูมิที่เย็นเฉียบในรถทำให้พิงกี้สั่นเล็ก
น้อย
ถ้าตอนนี้ยังไม่เข้าใจว่าเควินจะทำอะไรอีก งั้นแปดปีที่เธอจีบเขาก็ถือว่าสูญเปล่าแล้ว!
“เควิน คุณปล่อยฉันนะ นี่อยู่ในรถนะ!” เธอขัดขืนขึ้นมา พยายามอยากไปเปิดประตูรถ แต่ท่าทางของเธอกลับถูกผู้ชายขวางไว้อย่าง ไม่ใยดี
“ถ้าเธอไม่อยากให้คนรู้ว่าเธอกับฉันทำ อะไรอยู่ งั้นเธอ ก็เชื่อฟังซะดีๆ !” เสียงที่เย็นชาของเขาตั้งขึ้น ท่าทางของเขาก็ไม่ยอมหยุด
พิงกี้ทั้งอายทั้งโกรธจนอยากจะตายๆไปซะ
ในรถมีท่าทีเสียงดังขนาดนี้ อย่าบอกคนที่ เดินผ่านไม่สังเกตุเห็นเลย ก็บอกแค่ว่าข้างหน้า ยังมีพายุนั่งอยู่คนหนึ่ง เขาต้องได้ยินแน่ๆ
แต่พิงกี้ก็ไม่สนใจเยอะแยะขนาดนั้นแล้ว
เธอจะโวยวายเสียงดัง อาละวาดจนเขาไม่ กล้าแตะต้องตัวเธออีก!
ผู้หญิงไม่เอาหน้า หรือผู้ชายจะไม่เอาหน้า รึยังไง ?
เธอไม่ยอมมีอะไรกับเขาโดยที่สถานะ ไม่ชัดเจนแบบนี้อีกต่อไป ไม่ยอมรับโทษใน สถานการณ์แบบนี้ และทนความเหิมเกริมของ ผู้ชายคนนี้ ยิ่งไม่ยอมรับมือเรื่องอย่างนี้ในตอน ที่เธอไม่มีอารมณ์…….
ฟังก็ไม่ได้หวาดกลัวเพราะค่าข่มขู่เลยสัก นิต แต่เธอยิ่งต่อต้านขึ้นมาอย่างรุนแรง
“ให้ฉันเชื่อฟังซะดีๆ?ฉันยังจะเชื่อฟังได้ยัง ไงอีก?” ดวงตาที่ใสบริสุทธิ์จ้องผู้ชายที่อยู่ตรง หน้า ดวงตามีน้ำตาบางๆซึมอยู่ เสียงที่ตะคอก ก็สะอื้นเล็กน้อย “เควิน ฉันไม่อยากทำกับคุณ ฉันไม่อยากทํากับคุณจริงๆคุณได้ยินมั้ย? คุณ มีความเป็นลูกผู้ชายหน่อยได้ไหม? เย็ดแม่ง นอกจากบังคับให้ฉันขึ้นเตียงกับคุณ คุณยังมี ความความสามารถอื่นใดที่จะจัดการฉันมั้ย?”
“ไม่อยากทำกับฉัน งั้นเธออยากทำกับเต ชิตเหรอ?” เควินกัดฟันถามด้วยความโกรธ “ตอนนี้เขาน่าจะยังรอเธออยู่ที่ร้านกาแฟอยู่ จะ ให้ฉันไปเรียกเขาลงมาและมาตอบสนองความ พึงพอใจให้เธอมั้ย?”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? อย่างน้อยเขาก็อ่อน โยนและเอาใจใส่กว่าคุณก็แล้วกัน ไม่บังคับ และไม่ใช้ความรุนแรงกับฉันเหมือนที่คุณทำอยู่ หรอก!”
“เธอไม่เคยทํากับเขาสักหน่อย เธอรู้ได้ ยังไงว่าเขาเอาใจใส่และอ่อนโยนกว่าฉัน? พิงกี้ เธออย่ายั่วโมโหฉัน เชื่อฟังหน่อยได้มั้ย?
พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเควินรู้สึกมีความ
อันตรายแฝงอยู่
แต่พิงกี้กลับฟังไม่ออก
“ทำไมฉันจะไม่เคยทำกับเขา ฉันอยู่ที่ วิลล่าของเขามาสองวันเต็มๆ ไม่รู้ว่าทำไปตั้ง ครั้ง ทําทุกครั้งทั้งมันทั้งเสียวมาก ความรู้สึก แบบนั้นคุณไม่เคยให้ฉันมาก่อน คุณไม่รู้หรอว่า คุณเทียบเขาไม่ได้เลยสักนิด?”
เวลาโกรธขึ้นมา พิงกี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น คำพูดโมโหแค่อ้าปากก็พูดออกมาแล้ว แต่ที่เธอ คิดไม่ถึงคือคำพูดนี้พูดออกมาปุ๊บ ทันใดนั้นใน รถเงียบขึ้นมาทันทีเหมือนความตาย
“เธอบอกว่าเธออยู่ที่วิลล่าของเขามาสอง
วันเต็มๆ?”
แววตา คนล็กสองมาที่บนตัวพิงกี้ ทำให้ เธอตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
แต่แล้วเธอกลับยังปากแข็งอีก “ใช่แล้วจะ ทำไม?ฉันมีอิสระในการใช้ชีวิตของฉัน คุณไม่มี สิทธิ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน!”
“เมื่อไหร่?”
ครั้งนี้พิงกี้ไม่ได้พูดต่ออีก
เงยหน้าสบตากับดวงตาที่แดงก่ำของ ผู้ชาย จู่ๆเธอรู้สึกเหมือนมีคนมาบีบคอไว้จน พูดอะไรไม่ออกอีก เธอไม่ใช่คนโง่ เธอรู้สึก ได้ลางๆว่าผู้ชายคนนี้ถูกสะกิดจนโมโหถึงขั้น อันตรายที่สุดแล้ว ยิ่งภายนอกดูเงียบสงบเท่า ไหร่ ในใจยิ่งมีความโมโหรุนแรงมากเท่านั้น
เขาจ้องเธออย่างลึกซึ้ง แววตาที่ดำเข้มมี ความโมโหที่ไม่ต้องปิดบังลอยอยู่ ยังมีความ เสียใจและความเจ็บปวด ราวกับว่าถ้าเธอพูด คําพูดที่ทําร้ายจิตใจเขาอีกหนึ่งคำ ก็เหมือนกับว่าเอามีดแทงเข้าไปในใจที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ของเขา
เห็นเขาที่เป็นแบบนี้ รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่ เก็บกดและดื้อร้นของเขา พิงกี้คาดไม่ถึงว่าใน ใจก็มีความเจ็บปวดและรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่พูด ไป แต่ว่า…….
“ฉันขอโทษ คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันไม่ ” พิงกี้พูดเสียงต่ำ
อยากทําแบบนี้.
ขอโทษ?
เควินสีหน้าบึ้ง
นึกไม่ถึงว่าเธอจะขอโทษเขา เมื่อครู่ไม่ใช่ ยังทำท่าดุร้าย ทั้งดุทั้งตะคอกใส่เขาอยู่หรอ? ทำไมตอนนี้กลับมาขอโทษเขาซะล่ะ? เป็น เพราะว่าขึ้นเตียงกับเตชิตแล้ว ขอโทษกับความ มุ่งมั่นที่ไม่มีความหมายของเขา
เงียบสงบ
หลังจากเงียบไปตั้งนาน ผู้ชายหัวเราะออก มาเสียง า พูดเยาะเย้ยตนเอง “ได้ ฉันปล่อย เธอ
ปล่อยเธอและปล่อยเขาเองด้วย!
ทันใดนั้นเควินเปิดประตูรถและลงมาจาก รถ แล้วดึงพิงกี้ออกมาจากในรถ เธอโซเซยัง ไม่ทันตั้งตัวก็ล้มลงพื้นไปเลย แต่แล้วเขาเหมือน กับว่าไม่สงสารเธอเลย เขาเพียงแค่ก้มมองเธอ
“พิงกี้ สมองฉันต้องไข้ขึ้นจนเป็นเอ๋อถึงได้ ปล่อยให้เธอย่ำยีหัวใจฉันขนาดนี้! เธออยากอยู่ กับเตชิตใช่มั้ย? งั้นก็ไปเลย ไปให้พ้นหน้าฉัน เดี๋ยวนี้เลย!ฉันจะไม่ทำตัวต่ำไปขัดขวางเธออีก หวังว่าต่อไปเธอจะไม่มาเสียใจทีหลังนะ
“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอกับฉันไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีก!”
นําพาความเย็นชาขึ้นมาที่รถ เควินสั่งการ อย่างเย็นชา “ออกรถ!พายุเลื่อนแผ่นกันลง และพูดด้วยความ ระมัดระวัง “เจ้านายครับ คุณพิงกี้คงจะแค่ โมโหเลยพูดแบบนี้ เจ้านาย…………
อารมณ์ของเควินดุร้ายสุดขีด พายุไม่กล้า พูดอะไรต่ออีก ได้แต่เหลียวมองพิงกี้ที่ยืนอยู่ ข้างๆทีนึงอย่างช้าๆ จากนั้นก็สตาร์ทรถออก
รถขับไปได้ระยะหนึ่ง พิงกี้ถึงตึงสติกลับมา ได้ เธอตะโกนใส่รถอย่างเสียงดัง “เควิน เย็ดปู่ คุณดิ!”
เสื้อผ้าของเธอ สภาพแบบนี้เธอจะไปเจอ ผู้คนได้ยังไง?!
พิงกี้หดตัวเหมือนกระดองเต่านั่งรออยู่ที่ มุม จนกว่าร่างเงาของน้ำหวานโผล่มาตรงหน้า เธอ เธอถึงเหมือนเห็นญาติสนิทมิตรสหายยัง ไงอย่างงั้น น้ำตาคลอเบ้าวิ่งเข้าไปหาน้ำหวาน “ทำไมถึงมาล่ะ ฉันนั่งรออยู่ที่นี่จนเห็ดจะงอกที่ตัวแล้ว!”
“เธอก็เล่นซาดิสต์เกินไปแล้วมั้ง? เต ชิตเป็นคนทําให้เธอกลายเป็นแบบนี้เหรอ? เชอะ…..ฉันว่าแล้วเชียวไอ้สารเลวนั่นคิดไม่ซื่อ กับเธอ!” น้ำหวานเห็นพิงกี้ก็หัวเราะเยาะบน ความทุกข์ของเธอ
