คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ – ตอนที่ 168: ถึงคิวฉันเอาคืนบ้าง!

เดิมทีก็เป็นคนเฉลียวฉลาดอยู่แล้ว ถึงตอน

นี้ได้รับผลกระทบจากยา เควินก็ยังพริบตาเดียว

ก็ติดจุดสําคัญออก

ตั้งแต่ตอนที่เข้ามาจากประตู เขาก็ถูกเธอ

ลอบวางแผนแล้ว

เธอแกล้งชวนเขาคุย แกล้งต่อปากต่อคํ กับเขา แกล้งทําเป็นโกรธ เขา เพื่อให้เขากลาย การป้องการตัวลง จากนั้นก็ดื่มน้ำที่เธอยื่นให้ โดยไม่มีการสงสัยใดๆทั้งสิ้น!

แต่ว่า ทำไมเธอต้องทำให้มันยุ่งยากขนาด

นี้ล่ะ?

ขอแค่เป็นของที่เธอให้ ถึงเธอไม่ต้องเจ้า เล่ห์กลอุบายแบบนี้ มีหรือที่เขาจะปฎิเสธ

ไม่ เขาไม่ปฏิเสธหรอก!

คิดถึงความโง่เขลาของตนเองแล้ว ในใจเค วินยิ่งเยือกเย็นลง
เธอคงกลัวว่าเขาจะใช้ความรุนแรงกับเธอ เธอไม่เพียงแต่วางยาเขา แถมยังมัดแขนมัดขา เขาจนแน่น อาจจะเป็นเพราะในห้องไม่มีเชือก คาดไม่ถึงของที่มัดตัวเขาไว้จะเป็นพลาสติกแร ปที่ยังไม่มีการฉีกขาด!

ก้มตามองไปเห็นแกนกระดาษม้วนนึงที่ทิ้ง อยู่บนเตียง ก็พิสูจน์ให้เห็นความจริงที่เควินคาด เอาแล้ว

แววตาเขามีการประชดเยาะเย้ยผ่านเข้ามา “ทำไม เกลียดฉันมากเลยอยากฆ่าฉันหรอ?”

อยากฆ่าเขา แต่เตรียมการไม่พร้อมขนาด

นี้เลย?

ถึงแม้ทั้งเนื้อทั้งตัวเขาอ่อนแรงไปหมด ถ้า สายตาของเขาสามารถก่อตัวเป็นสิ่งของจริง คงจะก่อเป็นมีดที่แหลมคมที่สุด และทิ่มเข้าไป ล็กๆที่ดวงตาของพิงกี้

พิงกี้ถูกสายตาที่แหลมคมของเขามองจนอึ้ง

“ฆ่าคุณ? ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้น หรอก! ฆ่าคนไม่เพียงแต่ต้องอำพรางศพ ยัง ต้องคิดหาสารพัดวิธีทำลายหลักฐานอีก ทั้ง ลำบาก แถมยังต้องรับความเสี่ยงที่ถูกจับกุมอีก เรื่องแบบนี้ฉันไม่ทำหรอก!” ดึงสติกลับมา เธอ ส่ายหัวพร้อมทำสีหน้าไม่คุ้มค่าเลย

“แล้วทำไปเพราะอะไร?

เควินรู้สึกผ่อนคลายลงอย่างประหลาดใจ

มันก็ใช่ เขาหวาดระแวงเกินไปแล้ว

ถึงผู้หญิงคนนี้จะเกลียดเขายังไง ก็ไม่ใช่ คนโหดเหี้ยมอำมหิตที่เขาเคยต่อสู้มาก่อน หน้านั้น เธอจะเกลียดจนเอาชีวิตเขาได้ยังไง? เพราะเขาตื่นตะลึงเกินไป ถึงคิดไปเลยเถิด

แต่ว่า ด้วยศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชาย เขา ไม่ยอมให้ตนเองตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
ใช้แรงดิ้นไปครู่นึง ก็หลุดพ้นจากการ ควบคุมตัวไม่ได้ เขาได้แต่ออกคำสั่งผู้หญิงที่ อยู่ตรงหน้าด้วยเสียงเย็นชา “พิงกี้ เธอเป็นผู้ หญิง! อย่ามาล้อเล่นแบบนี้กับฉัน ปล่อยฉัน ได้ ยินรึเปล่า?!”

ถ้าเธอเชื่อฟังแต่โดยดี เขาอาจจะไม่ โกรธขนาดนั้น และจะลงโทษเธอน้อยหน่อย!

“ฮ่าๆ……ปล่อยคุณงั้นหรอ?”

ตอนนี้เขาก็เหมือนเสือตัวนึงที่ร่วงสู่พื้นราบ แล้วโดนสุนัขกลั่นแกล้ง ถึงตอนนี้บนตัวเควิน จะมีความน่ากลัวและความเฉียบคมละเหยอยู่ เหมือนมีดเล่มใหม่ที่คมสุดๆ เธอก็รู้สึกว่ามันก็ไม่ ได้น่ากลัวขนาดนั้นแล้ว

ทำให้พิงกี้ยิ่งใจกล้าขึ้น

ตบใบหน้าหล่อเหลาที่ทั้งบึ้งทั้งตึงของเค วิน เธอหัวเราะฮิๆออกมา “คุณมัวแต่มาถามฉัน ว่าเพราะอะไรถึงลงมือกับคุณ? สู้มาทายดูดีกว่าว่าขั้นต่อไปฉันจะจัดการคุณยังไง…..ถ้าคุณ ทายถูก พี่สาวมีรางวัลให้ด้วย!

“พี่สาว?” เควินหรี่ตาเล็กน้อย

“ใช่ พี่สาวคุณก็คือฉันไง!”

“มีรางวัล?”

“แต่คุณต้องทายถูก หรือว่าฉันอารมณ์

ดีแล้วถึงจะมี

เควินจ้องมองเธอ “พิงกี้ เธอเล่น

แต่พอควรนะ!”

เขาไม่ได้ดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์อีก คิด แค่ว่าเดี๋ยวรอให้มีแรงมากกว่านี้ เขาจะดิ้นให้ หลุดจากพลาสติกแรป……..ไอ้ของบ้าบอแค่นี้ ทําอะไรเขาไม่ได้หรอก!

“ฮ่าๆๆ……
ศัตรูอ่อนแอก็เท่ากับว่าเราแข็งแกร่ง นี่ ทําให้พิงกี้มีความรื่นรมย์มาก ขาดก็แต่ยังไม่ได้ เอามือคาดเอวแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

เธอหยิบกรรไกรมาจากหัวเตียง และนั่งทับ อยู่บนตัวเขา แกว่งกรรไกรอยู่ตรงหน้าเขาไป มา “ของสิ่งนี้ คุณรู้จักมั้ย?”

ภายใต้แสงไฟ กรรไกรมีแสงเยือกเย็น ระยิบระยับอยู่

เควิน “…”

พิงกี้ไม่คิดจะรอคำตอบเขา เธอก็ดึง เสื้อเชิ้ตของเขาออกจากกางเกง ต่อมาก็เอา กรรไกรตัดเสื้อเชิ้ตไปทีนึง

“แกะกระดุมออกทีละเม็ดมันช้าเกินไป สู้ ตัดเสื้อทิ้งไปเลยไวกว่า ใช่มั้ย?”

เควินไม่พูดจา แค่หายใจหนักขึ้น
“ตอน คุณฉีกเสื้อผ้าฉันฉีกได้อารมณ์ ดีขนาดนั้น ฉันก็อยากลองดูว่ารสแบบนั้นมัน เป็นยังไง เฮ้อ! แต่เสียดายที่ฉันไม่ได้ป่าเถื่อน เหมือนคุณ ได้แต่เอากรรไกรมาตัด แต่ผลที่ได้ ก็ไม่เลว……

เอากรรไกรตัดไปหนึ่งที พิงกี้จับผ้าไว้แล้ว ใช้แรงฉีก

“ฉีก เสียงนึง เสียงผ้าฉีกขาดฟังแล้วชื่น กายสบายใจ ดวงตาทั้งคู่ของพิงกี้ยิ้มโค้งๆ นัย ต์ตาที่แวววาวมีแสงเปล่งประกาย และรอยยิ้มที่ ร้ายๆ

ไม่นาน พิงกี้ก็ทำลายเสื้อเชิ้ตลายเสือเข้ม ของเควินจนขาดเป็นชิ้นๆ บนเตียงมีเศษผ้าทิ้ง เกลื่อนเป็นชิ้นๆ ผ้าที่เหลืออยู่บนท่อนบนของ เขาบังร่างกายที่กำยำของเขาไม่มีดผิวสีแทน เผยให้เห็นอยู่ตรงหน้าพิงกี้

เธอยื่นมือลูบไล้ไปทีนึง “เชอะ! หุ่นไม่เลว

เลยนี่ »
ไหล่กว้างเอวเล็ก และซิกแพคที่

เซ็กซี่……..

“พิงกี้ เธอหยุดได้แล้ว อย่าคิดจะเล่นกับ ไฟ! ” เสียงของเควินแหบแห้งเล็กน้อย แววตา ลุ่มลึกไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่

“เหอะๆ ฉันไม่ได้เล่นกับไฟ ฉันเล่นกับ

คุณ!”

ถึงขึ้นนี้แล้ว ยังไม่รู้ความจริงหรือ?

พิงกี้กลอกตาขาวทีนึง สายตาจ้องมองไปที่

ช่วงเอวของผู้ชาย

ท่อนบนเล่นจบแล้ว แต่ช่วงล่างยังไม่ได้เริ่ม

งั้นก็ลุยต่อเลยแล้วกัน!

มือที่ขาวเนียนจับหัวเข็มขัดที่ทำจาก ทองคำขาว เธอใช้มือจับเบาๆ “แคร๊กหัวเข็มขัดก็ถูกปลดออกอย่างง่ายดาย พิงกี้ใช้ แรงดึงเข็มขัดออก แล้วโยนไปที่พื้น

ไม่มีเข็มขัดที่คอยรัดไว้ บางจุดของผู้ชาย เหมือนจะยิ่งนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด

พิงกี้ยิ้มร้ายๆ แล้วใช้กรรไกรจิ้มไปทีนึง

“ท่านประธานคะ คุณตื่นเต้นเกินไปรึเปล่า คะ ฉันยังไม่ได้ถอดกางเกงคุณเลย คุณก็อดใจ รอไม่ไหวขนาดนี้แล้วหรอ? คุณนี่ทำตัวต่ำและ สันดานเสียจริงๆ ถูกคนจับมัดรังแกยังแข็งได้ คุณคิดว่าฉันไม่กล้าจัดการคุณใช่ไหม?”

เควินหายใจลึกๆ แววตามีความอดทน ซ่อนอยู่ “พิงกี้ เธอหยุดตอนนี้ยังทันอยู่ ถ้า

หาก…………

“ถ้าหากอะไร?”

“ฉัน.….……….”
“ยังไงวันนี้ฉันก็จะรังแกคุณแน่นอนอยู่แล้ว เพราะคุณไม่สามารถตีฉันได้!

“เธอ….……”

พิงกี้ยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ทำไม คุณ อยากข่มขู่ฉันหรอ?”

เมื่อวานถูกเควินรังแกจนพูดไม่ออก วันนี้ ถึงคิวเธอสักที!

พิงกี้ใช้แรงก็ดึงกางเกงของผู้ชายออกเลย

บนเรือนร่างเขาเหลือแค่ผ้าบางๆชิ้น สุดท้าย บังความใหญ่โตที่ดุร้ายของเขาไม่ ได้ด้วยซ้ำ ความเร่าร้อนของจุดนั้นราวกับว่า สามารถละเหยส่งผ่านมาที่ใบหน้าของพิงกี้ ทําให้ใบหน้าเธอเริ่มแดง

พิงกี้เม้มปากและเริ่มรู้สึกเขินอาย
แต่เสียดายทําแผนชั่วร้ายมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าตอนนี้เธอถอนทัพกลับก็เหมือนว่าขี้ขลาด เกิน เหมือนกับว่ากลัวเควินแล้วจริงๆยังไงอย่าง งั้น ยิ่งไปกว่านั้นอารมณ์ของเธอยังไม่ได้ระบาย ออกมาเลย!

หายใจลึกๆทีนึง พิงกี้เตรียมใจให้กับตนเอง มือเรียวเล็กเอื้อมไปเอาอุปกรณ์ที่เตรียมอยู่ใต้ หมอนที่เควินพิงไว้

เควิน”.