พิงกี้ “
เธอนึกถึงก่อนหน้านั้นเควินเคยเสนอว่าจะ หาคนมาปกป้องเธออยู่ข้างกาย เธอไม่เห็นด้วย ก็นึกว่าเขาล้มเลิกความคิดไปแล้ว คิดไม่ถึงที่ แท้เขาแอบส่งคนมาตามอยู่ลับๆ ถ้าไม่ใช่เตชิต บอกเธอๆยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
“ตอนนี้ผู้หญิงสองคนนั้นอยู่ที่ไหน?” เธอ
ถาม
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง คงกลับไปหาเจ้านาย ตนเองแล้วมั้ง?”
พิงกี้ “
คิดถึงเควินแล้วทำให้เธอตัวสั่นขึ้นมา
อัตโนมัติ
“คุณเตชิต ที่นี่น่าจะปลอดภัยใช่มั้ย ไม่ใช่ ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงเควินก็จะมาจับตัวฉันได้ มั้ง?” เธอถาม
ตกใจตนเกือบจะโยนมือถือทิ้ง……แม่จ๋า น่า
กลัวจังเลย!
“ใครโทรมาหาเธอ?”
“เค….เควิน”
“ไม่อยากรับก็ตัดสายทิ้งสิ เห็นเธออึ้งๆ อย่างไม่เอาไหนซะเลย” เตชิตเหลือบมองเธอ ทีหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดี “อีกอย่าง อย่า บอกว่าฉันไม่เตือนเธอนะ ดีที่สุดเธอปิดเครื่อง ไปเลยดีกว่า ยิ่งไม่ต้องโทรติดต่อใครด้วย มือ ถือจะได้ไม่มีคนสะกดรอยตาม
“…ได้ค่ะ”
พิงกี้ไม่พูดอะไรต่อก็ปิดเครื่องเลย
ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ดีตรงที่ยังมีทีวีให้ดู ทั้งสองดูรายการตลกและหัวเราะ ยังไงก็ดีกว่า อยู่ตัวคนเดียว ก็ไม่ได้รู้สึกน่าเบื่อขนาดนั้น
พอถึงเวลาสองทุ่ม พิงกี้ได้ผลักเตชิต “นี่
คุณควรกลับแล้ว”
“กลับไปไหน?”
“คุณไม่กลับ? ” พิงกี้ชี้ไปที่ห้องนอนที่มีแค่ หนึ่งเตียง “ห้องนี้มีแค่เตียงเดียว คุณไม่กลับ ไปนอน จะนอนกับฉันรึยังไงกัน? โตปูนนี้แล้ว ไม่ใช่เด็กที่หย่านมไม่ได้สักหน่อย คุณอย่ามา ติดฉันงองแงมเชียวนะ”
“……กินนมแล้วจะทำไม ไม่ได้กินนมเธอ
สักหน่อย”
“คุณว่าอะไรนะ?”
“ไม่มีอะไร ฉันไปแล้ว” ใบหน้าของเตชิต แดงเล็กน้อย โชคดีที่คำพูดเมื่อกี้เธอไม่ได้ยิน “เธอ….เธออย่าคิดถึงฉันให้มากนะ ถ้าฉันไม่มี ธุระก็จะมาหาเธอเอง ไปแล้ว”
“ไปเถอะๆ”
ใครจะไปคิดถึงเขา
ส่งเตชิตถึงหน้าประตู จู่ๆพิงกี้นึกขึ้นมา ได้เรื่องหนึ่ง เธอหยิบกระเป๋าที่แขวนบนประตู ข้างๆเก้าอี้ที่เปลี่ยนรองเท้า จากนั้นได้หยิบขวด ยาสีขาวออกมาหนึ่งขวด เตรียมตัวจะกินยา ของวันนี้
เตชิตที่ยังเปลี่ยนรองเท้าไม่เสร็จชายตา มองเห็นจึงถามขึ้น “นี่คืออะไร?”
“ก็ยาน่ะสิ”
“เธอไม่สบายหรอ?”
“เปล่า ไม่ใช่…..
” พิงกี้ยังพูดไม่จบ ขวด ยาในมือก็ถูกเตชิตแย่งไปแล้ว
พอเตชิตมองดูชื่อยาชัดเจนแล้วขมวดคิ้ว จนแน่น แววตาที่ซับซ้อนมองมา “พิงกี้ ทำไม เธอต้องกินยาคุมระยะยาวด้วย? เธอ…เธอ….
พิง หน้าแดง แล้วถามกลับด้วยความเขิน อาย “ฉันไม่กินยาคุม งั้นจะปล่อยให้ท้องรึยัง ไง?”
ตั้งแต่ยากินคุมฉุกเฉินไปครั้งนั้นทำให้ ประจําเดือนมาไม่ปกติ เธอจึงได้เตรียมยาคุม ระยะยาวที่มีผลข้างเคียงน้อยกว่าไว้ เธอไม่ลืม ที่จะกินยานี้
ครั้งนี้หนีออกมาจากข้างกายเควิน เธอก็ ชินที่จะหายามากิน คิดไม่ถึงว่าโดนเตชิตจับได้
นี่ทำให้เธอรู้สึกอายมาก
“เธอกลัวท้อง งั้นเธอก็อย่าขึ้นเตียงกับเขา สิ?!” เตชิตตะคอกอย่างหมดความอดทน
“คุณคิดว่าฉันอยากหรือไง? ฉันไม่ได้ เต็มใจสักหน่อย!”
“เธอปฏิเสธเขาได้หนี่!”
“ฉันอยากปฏิเสธ แต่ฉันปฎิเสธแล้วเขา ฟังมั้ยล่ะ? ตอนที่ผู้ชายอย่างพวกคุณอยาก ลวนลามผู้หญิง จะยอมให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า หนีไปได้หรอ? “พิงกี้จ้องเขา “เตชิต เอายาคืน มาให้ฉัน ฉันซาบซึ้งที่คุณช่วยฉัน แต่เรื่องของ ฉันคุณไม่ต้องยุ่งหรอก!
“ฉันไม่ให้!”
“คุณไม่ให้จริงๆ?”
“ไม่ให้ ฉันไม่ให้เธอกินยาที่เสียสุขภาพ
แบบนี้หรอก!”
“เตชิต ปู่มึงดิ! ”
เขาไม่ให้ความร่วมมือ พิงกี้ก็ได้แต่แย่งด้วย
ตัวเอง
เธอกระโดดขาหยิบยาที่เตชิตชูขึ้นไป สูงๆ แต่ก็เอื้อมไม่ถึง เธอจึงดึงมือเขามาและกัด เข้าไป
“โอ๊ย!” เตชิตส่งเสียงร้องย่ำแย่ออกมา เห็นรอยฟันที่กัดจนแดงบนมือตัวเอง พูดอย่าง ไม่อยากจะเชื่อ “ยัยบ้า เธอเกิดปีหมาหรือไง เนี่ย?”
“ใช่ คุณเพิ่งรู้หรอ?”
ถึงเจ็บแค่ไหนเตชิตก็ไม่ปล่อยมือ
คนหนึ่งไม่ยอมให้ อีกคนดันจะแย่งให้ได้ ทะเลาะกันไปมาดุเดือดยิ่งกว่าเล่นเกมส์เสียอีก
แย่งไปแย่งมา พิงกี้กลอกตาไปมาและยื่น ขาไปกีดขวางเตชิตที่กระหืดกระหอบ
เตชิตได้ล้มลงไป แต่เรื่องน่าเศร้าที่คาดไม่ ถึงคือ เธอก็ถูกเขาดึงแขนไว้และได้ล้มลงพื้น เหมือนกัน เห็นตรงหน้าผู้ชายกำลังทับมาที่ตัว เธอ พริบตาเดียวทั้งสองก็ทับอยู่บนพื้นด้วยกัน
“โอ๊ย!”
ถูกผู้ชายทับร่างไว้ พิงกี้เจ็บจนอุทานออก มา เธอรู้สึกที่ปอดเหมือนถูกทับจนจะแตกอยู่ แล้ว เห็นเตชิตที่ทับอยู่บนตัวเธอไม่มีทีท่าอีก ทันใดนั้นเธอผลักเขาออกอย่างโหด
“คุณยังไม่ลงจากตัวฉันอีก จะทับฉันจนถึง เมื่อไหร่?”
“ฉัน ฉัน……” ทันใดนั้นเตชิตดึงสติกลับ มาได้ รีบแบกร่างกายตัวเองขึ้นอย่างรีบร้อน คาดไม่ถึงระหว่างรีบจะเจอเรื่องผิดพลาด มือ ข้างนึงทับโดนหน้าอกของพิงกี้
นิ่มและน่าจับมาก………….
เตชิตตาค้าง เขารู้สึกสมองใกล้จะตายด้าน
ไปแล้ว
เขามองใบหน้าที่ขาวเนียนของพิงกี้อย่าง เอ๋อ รู้สึกมือข้างที่ทับอยู่บนหน้าอกเธอไม่ใช่มือ ของตนเองแล้ว คำสั่งที่ให้สมอง”หยุดและเอา มือออก”มันปฏิบัติตามไม่ได้
“คุณยังไม่ปล่อยมืออีก?” พิงกี้ทั้งอายทั้ง ร้อนรนใจ หน้าแดงจนเหมือนมีเลือดหยดออก มาได้ เธอผลักเขาออกสุดฤทธิ์
“ฉัน ฉัน…..….”
เตชิตที่หูแดงหน้าแดงกำลังจะลุกขึ้น แต่ ในขณะนี้เองได้มีผู้ชายเสื้อ บุกเข้ามาอย่าง ดุร้าย เขาจับคอปกตรงท้ายทอยเตชิตและฟาด ไปที่ด้านข้างอย่างโหดเหี้ยม
