..รู้สึกว่า ใช่นะ” คุณหญิงเพียงดาว ที่อ่อนโยนและใส อพยักหน้า เธอก็ไม่ค่อย ชอบหน้าคุณหญิงหทัยรัตน์จริงๆ
เรื่องสมัยก่อนก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้เธอมี ความสุขมาก สามีกับลูกต่างก็……….
เอาเถอะ! ต่างก็เป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อฟังเท่า
ไหร่
แต่ว่าเธอก็ไม่เคยได้ลำบาก ถึงผู้ชายสอง คนในบ้านต่างก็ชอบทำให้เธอกังวล อยู่ข้าง นอกกลับเข้าข้างเธอมาก ถ้ามีคนรังแกเธอ ถึง แม้จะเป็นเรื่องเล็กมากๆๆ พวกเขาสู้สุดชีวิตก็จะ บุกเข้าไปช่วยเธอ เพื่อไม่ให้เธอได้รับความไม่ เป็นธรรม
แต่ว่า ถึงจะแบบนี้ก็เถอะ สมัยก่อนสีหน้าที่ ยโสโอหังของคุณหญิงหทัยรัตน์ เธอยังจำได้ ชัดเจนมาก นึกขึ้นมาทีไรก็รู้สึกรังเกียจ
ว่าไปแล้ว ลูกชายถูกยิงครั้งนี้ก็จะโดนยิง
ฟรีไม่ได้
เรื่องอะไรที่ผู้หญิงคนนั้นรังแกเธอแล้ว ลูกชายของผู้หญิงคนนั้นยังมารังแกลูกชายเธอ อีก? ทนไม่ได้จริงๆ !
คิดถึงตรงนี้ คุณหญิงเพียงดาวรู้สึกเหมือน ถูกโน้มน้าวแล้ว
สายตาพราวเสน่ห์ของเตชิตโค้งงอเล็ก น้อย รอยยิ้มช่างร่าเริงมาก “แม่ แม่สุดที่รัก ครับ ผมจะสู่ขอเมียได้หรือไม่ สู่ขอได้เมื่อไหร่ก็ ขึ้นอยู่กับแม่แล้วนะครับ
ต่อมาเขาได้ปรับเปลี่ยนสีหน้า “ตระกูล ภิรมย์ภักดีเสนอเงื่อนไขอะไรออกมา เราให้เป็น สองเท่า ผมไม่เชื่อว่าตะแก่เจ้าเล่ห์อย่างชาตรี จะไม่หวั่นไหว! เราจะต้องให้ตระกูลดำรงกูล รู้ถึงพลานุภาพของตระกูลเรา เอาเงินฟาดหัว พวกเขาให้ตายเลย!
“ดีมาก! ” คุณหญิงเพียงดาวพยักหน้า
คุณหญิงเพียงดาวที่ใสซื่อคล้อยตามง่ายมาก เธอมีสีหน้าจริงจัง เอาเรื่องสู่ขอมาเป็นภา
รกิจที่ต้องปฏิวัติเลย
คุยกับแม่ตัวเองสำเร็จแล้ว สีหน้าแววตา ของเตชิตรู้สึกผ่อนคลายลงไปเยอะเลย
นอนพักที่เตียง นึกถึงสีหน้าตอนที่พิงกี้ถูก พาตัวไปเธอตื่นตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ตรงหน้า เขาราวกับว่ามีดวงตาคู่ที่น้ำตาคลอเบ้าโผล่มา อีก
และความเป็นห่วงและร้อนรนใจที่เธอมีต่อ
ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้าง?
เธอถูกเควินพาไปไหน เขาจะทำอะไรเธอ หรือเปล่า? คุยโทรศัพท์ไปไม่กี่คำก็ถูกแย่งมือ ถือไป เขาไม่มีทางดีกับเธอแน่ ไม่แน่อาจจะ กำลังทรมานเธอจนพลิกไปพลิกมาก็เป็นได้
ผู้ชายคนหนึ่งเวลาอยากทรมานผู้หญิงมีวิธี
เขาบท 174 13 นาย มาก มวน
เยอะมาก แต่ว่าพอฝ่ายตรงข้าม อยากทรมาน คือหญิงงามที่ตัวเองชอบ ผู้ชายส่วนใหญ่จะใช้ แค่วิธีเดียวนั่นก็คือมีเซ็กซ์!
แม่งมึง!
พอคิดถึงตรงนี้ เตชิตก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก
เวลาเที่ยงคืน
พิงกี้นั่งหดตัวอยู่บนโซฟา เธอไม่รู้สึกง่วง นอนเลย แอร์ในวิลล่าเปิดได้เย็นฉ่ำมาก เธอเอา เสื้อคลุมของเควินห่มไว้ ขาอ่อนที่ขาวเนียนโผล่
อยู่ด้านนอก หนาวจนเธอตัวสั่น
ลําคอเจ็บแสบอย่างทรมาน ไม่ต้องส่อง กระจกก็รู้ว่าที่คอต้องมีรอยจำเป็นวงๆแน่ ร่างกายไม่สบาย ในใจยิ่งรู้สึกทรมาน ถึงรู้สึก ง่วงนอน แต่นอนพิงที่โซฟาอย่างเหนื่อยล้ายังไง ก็นอนไม่หลับ
มีเสียงเท้าเดินดังขึ้นมา
พิงกี้ที่อ่อนเพลียไม่ได้หันไปมอง
ที่วิลล่าไม่มีคนรับใช้ มีความเป็นไปได้ก็คือ เควินเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เขางั้นก็คงจะเป็นผี เธอ กลัวผีมากก็จริง แต่ถ้าผีมาจริงๆเอาชีวิตเธอไป เลยก็ดีเหมือนกัน
“ขึ้นไปชั้นบน” ผู้ชายเดินมาพูดด้วยน้ำ
เสียงเย็นชา
พิงกี้ไม่ขยับ
เห็นเธอไม่ขยับตัว ผู้ชายโน้มตัวลงมาอุ้ม เธอไว้ในอ้อมแขน สายตาหล่นอยู่ที่ลำคอที่มี รอยช้ำรอบๆนั้น แววตาของเขาลุ่มลึก แต่เธอ หัวดื้อไม่ยอมพูดจา เขาก็ได้แต่เย็นชา
ขึ้นมาถึงชั้นสอง ทั้งสองเดินเข้ามาที่ห้อง นอนห้องหนึ่ง เป็นห้องที่ก่อนหน้านั้นพิงกี้เคย
พัก
ก่อนหน้านั้นพิงกี้รู้สึกที่นี่สวยมาก ถึงเธอจะ ถูกกักขังอยู่ในนี้ก็ยอม แต่ตอนนี้เธอรู้สึกความ คิดนี้ของเธอตลกมาก
เควินอุ้มเธอวางไว้บนเตียง และยืนมองเธอ อยู่ข้างเตียงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันหลังจากไป ก่อนปิดประตู เสียงที่ใจเย็นทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น “ในห้องเสื้อผ้ามีเสื้อของเธออยู่
สักพัก พิงกี้ที่อยู่บนเตียงถึงขยับตัว บนตัว เหนียวเหนอะหนะอย่างทรมาน เธอไปหาเสื้อ ที่ห้องเสื้อผ้าเตรียมจะไปอาบน้ำ คนอื่นเหยียด หยามเธอ แต่เธอก็ปฎิบัติตัวอย่างไม่เป็นธรรม กับตัวเองไม่ได้
พอเดินเข้ามาถึงห้องเสื้อผ้า พิงกี้ตกตะลึง มาก เดิมทีเธอคิดว่าในห้องเสื้อผ้าก็คงมีเสื้อผ้า ของผู้หญิงอยู่ไม่กี่ชุด แต่ที่เธอคิดไม่ถึงคือตู้ เสื้อผ้าในห้องนี้มีเสื้อผ้าแขวนอยู่เต็มหมดทุก ตู้เลย เสื้อผ้าของผู้หญิงและของผู้ชายต่างก็ วางเรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อย เสื้อผ้าของ ผู้หญิงต่างก็ยังมีป้ายห้อยอยู่ แต่เสื้อผ้าของผู้ชายมีร่องรอยที่เคยถูกสวมใส่
อึ้งไปครู่หนึ่ง เธอถึงดึงสติกลับมาได้ ก่อน หน้านั้นเธอก็เคยเห็นของเหล่านี้ แต่ว่าแค่ หลงลืมไปแล้ว พอมาเห็นอีกทีก็ยังรู้สึกตะลึงอยู่ ไม่รู้ว่าครั้งนี้เธอจะต้องอยู่นี่นานเท่าไหร่ของ พวกนี้จะใช้หมดมั้ย?
หยิบชุดนอนมาชุดหนึ่ง พิงกี้ไปอาบน้ำ เสร็จก็กลับมานอนที่เตียง แต่ครั้งนี้ได้นอนหลับ
แล้ว
ตอนที่ตื่นมาอีกครั้ง พิงกี้รู้สึกเหมือนมีของ อะไรทับอยู่ที่ทรวงอกอย่างหนักหน่วง ทำให้ เธอหายใจลําบาก พอลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นผมดก คําของผู้ชาย
เขา ดอยู่ตรงหน้าอกและกำลังเลียกัดอยู่ บนผิวเธอเหมือนหมาป่าที่หิวโหย อาการเจ็บจี๊ด บนทรวงอกก็เป็นฝีมือของเขา ผมที่ดกดำของเขามีความแข็งทื่อ หมอยู่บนใบหน้าเธอทำให้ เธอรู้สึกเจ็บนิดๆ
ทั้งตกใจทั้งหวาดกลัว เธอยื่นมือไปผลัก ศรีษะเขา แต่ในขณะเดียวกันเขากลับสอดใส่ เข้ามาที่ร่างกายเธอ
“อ๊า………” พิงกี้เจ็บจนขมวดคิ้วและร้อง
ออกมา
ไม่มีการปลุกเร้าอารมณ์ใดๆก่อนทั้งสิ้น ไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิดก็บุกเข้ามาอย่าง ดุร้าย ตรงนั้นของเธอถึงอาการบวมแดงจะดีขึ้น แล้ว แต่กลับเพราะการบุกเข้ามาของผู้ชายอีก ครั้งทําให้แสบร้อน และความเจ็บปวดก็ตามมา อีกครั้ง
“คุณเควิน ไม่เอา………
“….ขอร้องคุณปล่อยฉันเถอะ ขอร้องคุณเจ็บจนปางตาย แม้แต่เสียงวิงวอนของพิงกี้
ยังสั่น
ไม่ว่าเธอจะวิงวอนยังไง เขาก็ไม่สะทก สะท้านอะไรเลย
ไฟที่เมื่อคืนเขาอัดอั้นไว้ ผ่านมาหนึ่งคืน รู้สึกจะยิ่งเพิ่มความดุเดือดขึ้น เขาต้องเอาคืน จากร่างกายเธอ ให้เธอเจ็บปวด หัวใจที่ถูก จำกัดไว้ถึงจะสามารถปลดปล่อยออกมา
ทำถึงสุดท้าย พิงกี้กัดริมฝีปากไว้ไม่ส่ง เสียงออกมา ขอร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่ อยากขอร้องเขาแล้ว
ถ้าเขาโกรธขนาดนี้ และจะต้องใช้วิธีนี้มา ลงโทษเธอ งั้นก็มาเถอะ…………
เธอไม่อยากขอร้องเขาอีกแล้ว!
พิงกี้นอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าซีดเซียว ปล่อยให้ผู้ชายป่าเถื่อนอย่างตามใจชอบ พอ
