บทที่21:เธอกับผู้ชายคนนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?
ดีที่มานพไม่ได้ให้เธอลำบากใจ ทานข้าวเสรจ
มานพจะส่งพิงกี้กลับบ้าน
เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอให้เขาส่งถึงแค่หน้าปากซอย หลังจากเห็นเขาขับรถไป
เธอถึงรีบเดินเข้าไปในซอยอย่างรีบร้อน แต่ว่า เธอ
ก้มหน้าเดินไปไม่ไกล
ก็ชนกับคนที่แน่นปีกเหมือนกำแพง
“ ให้ตายสิ! ” พิงกี้นวดที่หน้าผากและแอบบ่นในใจ
วันนี้คงจะเป็นวันที่ไม่ราบรื่นมั้ง!
“ขอโทษค่ะ…* เธอขอโทษคนที่ถูกชน พอเงย
หน้าขึ้น เธอกลับพูดจาชะงัก
เควิน ! ทำไมเจอเขาอีกแล้ว?
เฮ้อ…เกลียดยิ่งกว่าเจอผีอีก ! พิงกี้ทำหน้าเย็นชา และเดินอ้อมจากเขาไป
แต่เสียดาย แขนของเขาถูกผู้ชายจับไว้จนแน่น จน
เธอต้องก้าวเท้า
“ คุณทำอะไร?” เธอดินรนที่จะดึงมือกลับ
ดวงตาที่กลมโตเปล่งประกายของเธอจ้องเควิน พร้อมพูดเหน็บแนม
“ ฉันขอเตือนคุณ ดีที่สุดอยู่ห่างๆฉันหน่อย
ไม่งั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะคลานขึ้นไปเล่นที่
เตียงคุณ นะ”
* ได้สิ
* อะไร…นะ? พิงกี้รู้สึกเหมือนตัวเองหูแว่ว
” แววตาเควินสงบลง
* ไม่มีอะไร! ไสหัวไป !” เขารู้สึกตัวเองคงบ้าไปแล้ว
มารอที่นี่ตั้งนานโดยไม่มีเหตุผล
ในสมองมีความคิดที่พูดไม่ได้โผล่ขึ้นมาอย่างไม่มี
เหตุผล
ถ้าไม่ใช่บ้าแล้วคืออะไรหล่ะ?
คุณสิไสหัวไป ! ไอ้บ้า! ”พูดเย้ยไปคำนึง จากนั้น
ก็เดินจากไป
เธอเดินไปแค่สองก้าว เควินมองเงาที่ผอมบางของ เธอ ในที่สุดก็อดถามไม่ได้
เหมือนกำลังสอบสวนเธอ “เธอกับผู้ชายคนนั้นมี ความสัมพันธ์อะไรกันแน่?”
“ เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย!” พิงกี้หน้าก็ไม่หันกลับไป ก็เดินจากไปอย่างชื่นมื่น
กลับถึงห้องเช่าของตัวเอง พิงกี้ถอดรองเท้าส้นสูง
และโยนกระเป๋าลงทจากนั้นเธอก็ทิ้งตัวลงไปที่โซฟา
อย่างสบายตัวและครางเสียงออกมา ชีวิตที่บัดซบนี่
ทรมานคนจริงๆ
นอนพักผ่อนสบายกว่าเยอะ! นอนพักผ่อนไม่ถึงสิบ
นาทีก็มีคนมากดกริ่ง
เธอเดินไปส่องแมวตา เห็นลุงรปภ.ยืนอยู่หน้าประตู
คุณพิงกี้ ผมมาส่งอาหารครับ”
“ ฉันไม่ได้สั่งอาหารนี่คะ” พิงกี้เปิดประตู เธอชอบ
สั่งช้อปปิ้งออนไลน์
ตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่นี่ ก็ตี้ชี้กับลุงรูปภ.คนนี้ หวังว่า เขาจะช่วยเธอรับพัสดุไว้ก่อน
พอเธอกลับมาจะได้แวะไปเอากับเขา
* นี่คือของที่คุณผู้ชายท่านนึง ฝากให้ผมเอามาให้
คุณ เขายังบอกว่า….” * บอกว่าอะไรคะ? ” พิงกี้รับอาหารมาและถามด้วย
ความแปลกใจ
“เขาบอกว่าถึงคุณทานข้าวเที่ยงแล้ว ก็ต้องทาน
ของพวกนี้ด้วย
เพราะว่าคุณกระเพราะใหญ่ กล้ามีเรื่องกับทุกคน กินเยอะหน่อยก็ไม่ทำให้ท้องแตกตายหรอก..”
“พิงกี้อึ้งจนตาค้าง
ลุงรูปภ.ก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก เธอสูดหายใจแรงๆ
เฮือกนึงและถาม
“คนที่ให้ลุงเอาอาหารนี้มา มีรูปร่างหน้าตายังไง
คะ?
“ตัวสูงมาก แข็งแรงกำย่ามาก น่ากลัวมาก พูดมากติดต่อกันสามคำ ดูออกว่าลุงจำคนๆนั้นได้ดี
มาก
“ ฉันรู้แล้วค่ะ..” พิงกี้เอากล่องอาการที่สวยงาม ยัดใส่มือลุงรปภ.
“ลุง ฉันทานข้าวมาแล้ว ถ้าลุงยังไม่ได้ทานข้าว ก็ เอาอันนี้ไปทานเถอะ
แน่นอนถ้าของในนี้ทานได้นะ”
4 ไม่ๆๆๆ..* ลุงรีบปฏิเสธ
“คุณผู้ชายท่านนั้นให้ค่าตอบแทนผมแล้ว ผมไม่ กล้ารับของเขาอีกครับ ”
เขายังจะต้องเก็บชีวิตน้อยๆของเขาไว้อยู่นะ
จะไม่กล้าขัดใจเทพเจ้าที่ดุร้ายคนนั้นหรอก ลุงเอา กล่องอาหารยัดใส่ที่มือเธออีกครั้ง
จากนั้นก็รีบจากไป เหมือนข้างหลังมีหมาป่าคอยไล่
วิ่งตามยังไงอย่างงั้นเลย
พิงกี้
ทำตาขาว
เธอดูกล่องอาหารที่อยู่ในมือพร้อม
จู่ๆ ก็นึกถึงหน้าที่เย็นชาดุร้ายของเควิน
นี่เขากินยาผิดหรือถูกห้าผ่าที่กลางสมองเนี่ย!
เธอกระเพราะใหญ่ไม่ใหญ่ หรือไปมีเรื่องกับใคร แล้วเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย!
