บทที่ 24: ตรวจเจอความจริง
* นี่ก็คือข้อมูลที่ให้คนตรวจสอบหรือ? นายมั่นใจว่านี่ คือข้อมูลที่ถูกต้อง? ”
เสียงที่เงียบขรึมดังขึ้น เควินโยนเอกสารในมือไปที่
โต๊ะอย่างแรง
ใบหน้าที่หล่อเหลามีแต่ความโมโห ดวงตาที่คมลึก
จ้องมองพายุ
“ใช่..ใช่ครับ…” พายุถูกเขาจ้องมองจนหนาวสั่น
แม้แต่พูดจายังติดขัด
* ข้อมูลนี้…ผมให้..แยกกัน..ตรวจสอบทั้งสอง ฝ่าย.ผลที่ได้ก็เหมือนกันครับ
ก็ไม่แปลกที่ท่านประธานจะโกรธกริ้วหรอก ขณะ ตอนที่เขาเห็นเอกสารสองฉบับนี้
เขาก็ยังอึ้งเลย ที่ผ่านมาเขาก็ไม่ค่อยชอบคุณหนูลิ สาผู้ที่สวยเหมือนนางฟ้าสักเท่าไหร่
เขารู้สึกว่าเธอเพอร์เฟคจนเกินจริงไปหน่อย
แต่ก็คิดไม่ถึงว่าคุณหนูลิสาคนนี้จะใจกล้าได้ขนาดนี้
กล้าถึงขั้นใช้จิ๊กโก๋มาปลอมตัวเป็นนักข่าวและตำรวจ!
๕ ท่านประธานครับ ตอนนี้จะทำยังไงครับ? ”
* นายออกไป 3)
“ครับ เขาไม่กล้าไปกระทบอารมณ์ที่อ่อนไหว
ของเควิน
ก็ได้แต่ปิดประตูเบาๆแล้วเดินจากไป เควินลุกขึ้น จากเก้าอี้และเดินไปที่ริมหน้าต่าง
แสงสว่างที่เจิดจ้าส่องที่ตัวเขา แสงสีทองอ่อนๆส่อง
ร่างที่สูงใหญ่ของเขา
ทำให้เขาดูเหมือนเทพบุตร แต่อารมณ์ของเขากลับ เหมือนดิ่งลงเหว
ตอนที่เตรียมตัวจากไป เขาเหลือบไปมองเห็นเงา เล็กๆที่ใส่เสื้อสีเหลืองอ่อน
ผู้หญิงที่ร่างผอมบางนั่งอยู่ริมแปลงดอกไม้ ไม่รู้ว่า ทำอะไรอยู่?
เขารู้สึกคุ้นเคยเงานี้ และทำให้เขารู้สึกเกิดความ
สงสาร
จากนั้น พังกิเดินไปทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดินอยาง
เร่งรีบ
ทันใดนั้นสมองเขามีชื่อคนๆนึงโผล่ขึ้นมา
พิงกี้ ! เธอมาทำอะไรที่นี่?
ตอนแรกกะจะให้พายุไปตรวจสอบดู แต่พอนึกถึง
ท่าทีที่แข็งกล้าของเธอ
นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นแล้ว เขาก็ลัมเลิกความ
คิดนี้ไป
เพราะยังไงลิสาก็เป็นผู้หญิงที่เขาปกป้องดูแลมา
ตั้งแต่เด็ก
เธออ่อนแอขนาดนั้น และเรียบร้อยขนาดนั้น
ถึงแม้ครั้งนี้เธอ.. สรุปก็คือเขาต้องไม่ละทั้งเธอ
เพราะเรื่องเล็กๆแค่นี้
ไม่งั้น ความสัมพันธ์ที่ผ่านมาหลายปีนี้ก็กลายเป็น
เรื่องตลกแล้วสิ?
สามวันนี้ พิงกี้มัวแต่ยุ่งอยู่กับ การหางาน เธอเป็น คนที่ยิ่งเจออุปสรรคก็ยิ่ง เข้มแข็ง
ถึงจิตใจจะรู้สึกหดหูไปช่วขณะ แต่เธอจะไม่ถูก
โจมตีจนพ่ายแพ้
เธอเคยผ่านเรื่องยากลำบากมามากกว่านี้
ครั้งนี้แค่เจอเจ้านายที่งี่เง่คนนึงจะเป็นอะไรไปเชียว? เธอไม่โทษหรือตำหนิตัวเองหรอก!
เพราะมีบทเรียนมาครั้งนึง ครั้งนี้เธอไม่ได้ให้ความ
สำคัญขนาดนั้น
แต่หลังจากเปรียบเทียบแล้ว เธอแค่พยายามเลือก งานที่อาศัยความสามารถ
และบรรยากาศออฟฟิศโอเค จากนั้นก็ยื่นประวัติส่วน
ตัวไป
แต่ว่างานก็ไม่ได้หาง่ายๆ เธอวิ่งหางานติดต่อมา
สามวัน ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย
เธอแบกร่างที่เหนื่อยล้าเดินกลับถึงหน้าคอนโด
เธอที่กำลังนั้วข้าวกล่องเจอกับลิสาที่ควงแขนเควิน
อีกแล้ว
ทั้งสามต่างคาดคิดไม่ถึงว่าจะเจอกันอีกแล้ว
พิงกีแค่อยากกลับห้องพักผ่อน เธอแค่ชายตามอง
ทั้งสอง
จากนั้นก็เดินผ่านทั้งสองไป
* พิงกี้ เธอหยุดก่อน! ” ลิสาขวางตรงหน้าเธอไว้
ใบหน้าที่เติมแต่งงดงามเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “เธอยังบอกไม่ได้สะกดรอยตามเราอีก ถ้าไม่ได้
สะกดรอยตาม
แล้วทำไมถึงโผล่มาตรงหน้าเราครั้งแล้วครั้งเล่า
หล่ะ?”
* แถวนี้มีแต่เธอสองคนมาได้หรือ? ” เธอไม่อยาก
คุยกับหล่อน
เธอแกว่งกุญแจในมือไปมา จากนั้นก็พูดด้วยน้ำ
เสียงเย็นชา
“ หลีกไป! )
เธอซื้อคอนโดที่นี่หรือ ?เฮ้อ…ผู้ชายโง่เขลาคน ไหนซื้อให้เธออีกหล่ะ?”
คนที่โผล่ที่นี่มีแต่คนที่ผู้ชายเลี้ยงหรือ? ความคิดลิสา
ช่างสกปรกและต่ำช้า
ทำให้พิงก็อดขำไม่ได้
พี่เขยฉันซื้อให้ อ๋อ…เขายังไม่ได้รายงานเธอใช่
ไหม? ”
