บทที่ 28:ผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่?
* อยากสิคะ! ” พลอยตืนเต้นจนลุกขึ้นมา
เออ…คุณหนูลิสาสามารถพาเราไปหรอคะ?”
* ได้สิ ถ้าเธออยากไป ฉันโทรศัพท์ให้ว่าที่สามีฉัน
ให้เขาจัดเตรียมให้เราไปทานมื้อดึก”
ลิสาทำตัวใจกว้างพร้อมเม้มปากและยิ้มเบาๆ
“ว่าที่สามีฉันเป็นหุ้นส่วนของภัตตาคารมังกรหยก
เลี้ยงพวกเราทานมื้อนึงเป็นเรื่องชิวๆมาก พวกเธอ
คือเพื่อนของพิงกี้
ก็เหมือนเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก”
* อ็มๆ ได้ค่ะ ” พลอยรีบตอบตดลง
นึกไม่ถึงเลย ว่าที่สามีของคุณหนูลิสาเป็นถึงหุ้นส่วน
ของภัตตาคารมังกรหยก
พลอยทั้งตื่นเต้นและอิจฉา เธอรู้สึกว่าพิงกี้โง่เขลา
มากเลย
เธอเป็นสายเลือดแท้ๆของตระกูลดำรงกูลแท้ๆ
แต่กลับมีชีวิตสุขสบายเทียบคุณหนูลิสาก็ไม่ได้
ช่างน่าเสียดายจริงๆ
ถ้าพิงกีไม่หัวดื้อขนาดนี้ ไม่แน่อาจจะได้แต่งงานกับ คนที่รวยกว่าคุณหนูลิสาก็เป็นได้
ถึงเวลานั้น เพื่อนๆอย่างเธอก็จะพลอยได้สุขสบาย
ไปด้วย
เสียดายพิงกี้เป็นคนหัวดื้อเกิน! หลังจากอาการตื่น
เต้นแผ่วลงหน่อย
พลอยเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถามความคิดเห็นของ
พิงกี้เลย
ทันใดนั้นเธอทำหน้าตาน่าสงสารมองไปที่เธอ
“ พิงกี้ ฉัน…ฉันรับปากไปแล้ว เธอคงไม่โกรธฉัน
มั้ง?
เธออยากลองไปทานข้าวที่ภัตตาคารนั่นสักมื้อนึง
จริงๆ
คนที่เข้าไปทานข้าวที่นั่นเป็นผู้มีฐานะระดับสูงทั้งนั้น
ถ้าเธอสามารถหาแฟนที่อยู่ใบบั้นได้คบบึง นั้นชีวิตต่อจากนี้ไปเธอก็สุขสบายแล้ว
ไม่รู้ว่าจะมีคนมาอิจฉาเธอตั้งเท่าไหร่ ! คิดๆแล้ว พลอยยิ่งรู้สึกพลาดโอกาศนี้ไม่ได้
นี่เป็นโอกาสดีที่ได้เปิดหูเปิดตาเชียวนะ! ถึงพิงก็ไม่ เห็นด้วยเธอก็จะไป!
* เธอรับก็รับปากไปแล้ว จะให้พิงกี้โทษเธอยังไง? น้ำหวานยิ่งพูดยิ่งโมโห
และไม่พูดดีด้วยกับพลอย “ ถ้าเธอจะไปกินข้าวกับ คุณหนูลิสาของเธอก็ไปเถอะ
เพราะยังไงฉันกับพิงกี้ก็ไม่ไปอยู่แล้ว! ”
* น้ำหวาน.
4 ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน เมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นคน
วัตถุนิยมขนาดนี้
หลายปีมานี้ เธอยิ่งอยู่ยิ่งให้ความสำคัญกับเงินทอง
และของหรูหรา! ”
บางคำพูดตอนแรกน้ำหวานก็ไม่อยากจะพูด แต่ครั้ง นี้พลอยทำเกินไปจริงๆ
เธอไม่พูดไม่ได้แล้ว
“ฉันเปล่านะ. “ใบหน้าของพลอยซีด
เพื่อนรักที่มีความสัมพันธ์ดีมาตลอด แต่กลับไม่ให้
หน้าเธอเลย
เธอคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอกับพลอย ต้องดีกว่า พิงกี้ที่ห่างหายไปแปดปี
แต่แท้จริงแล้วไม่เหมือนที่คิดเอาไว้เลย พลอยกับ
น้ำหวานเถียงกัน
ลิสากลับมีท่าทีที่นั่งดูอย่างเงียบๆ
ไม่พูดแทรกหรือพูดหว่านล้อมให้สองคนหายหาย
งอน
ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตัวเอง เหมือนไม่รู้ตัวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้
สาเหตุมาจากเธอ
โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้
แล้วพิงกี้ก็ถูกข้องเกี่ยวเข้าไป
พลอยเห็นว่าพูดหว่านล้อมน้ำหวานไม่ได้ เธอก็ได้
แต่จ้องมองพิงกี้
* พิงกี เธอก็คิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นหรอ?ฉันก็แค่
เกิดความสงสัยอยากลอง
ไปเปิดหูเปิดตาดูจริงๆนะ! ฉันมีเพื่อนเคยไปกินข้าวที่ ภัตตคารมังกรหยกมาครั้งนึง
เธอบอกว่าอาหารที่นั่นอร่อยมาก หรูหรามาก
ฉัน…ฉันก็แค่อยากไปเปิดหูเปิดตาดูเฉยๆ”
“เออ…งั้นก็ได้” ลังเลไปครู่นึง พิงกี้ก็ได้แต่ตอบ
ตกลง
ก็แค่ทานข้าวมื้อนึงเฉยๆ ทำไมก็ทะเลาะกันแบบนี้ ห่างหายไปแปดปีเพิ่งได้มาเจอหน้า
เธอไม่อยากให้พลอยรู้สึกไม่ดี สุดท้ายแล้ว เธอ คิดถึงมิตรภาพที่ดีที่ผ่านมา
เธอไม่อยากให้มันพังทลายไปง่ายๆแบบนี้
อีกอย่างลิสาก็บอกแล้วว่ามีเควินเป็นเจ้าภาพ ไม่
ต้องให้เธอออกตั้งค์
ข้าวมื้อเดียวก็สามารถทำให้วุ่นวายได้ขนาดนี้ เชื่อ
เธอเลยจริงๆลิสา
ลิสาลุกขึ้นมาอย่างสง่าพร้อมโทรศัพท์ คุยไปสอง
นาทีก็วางสาย
และหันมาบอกกับพวกเธอ
“ แฟนฉันรับปากแล้ว เดี๋ยวเขาจะขับรถมารับพวก
เราเอง
* ดีจังเลยค่ะ! “พลอยตาสว่างเลย นอกจากเธอ
พิงกี้กับน้ำหวานไม่มีสีหน้าตื่นเต้นเลย พลอยยิ้ม อย่างหน้าชื่นตาบานเสร็จก็เงียบสงบลง
นั่งอึดอัดใจอยู่ที่โซฟามาสิบกว่านาที ไม่มีใครพูดจา
มีแต่เสียงโทรทัศน์ที่เปิดอยู่เพิ่มบรรยากาศไม่ให้
เงียบเหงา พลอยอยากคุยกับลิสา
แต่เสียดายที่ลิสาทำเหมือนไม่อยากสนใจเธอ เธอ
อยากคุยก็ไม่กล้าคุย
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของลิสาก็ดังขึ้น รับโทรศัพท์
เสร็จ
เธอลุกขึ้นมาด้วยท่าทีที่สูงส่งกว่าคนอื่นและพูดอย่าง
อ่อนโยน
* ว่าที่สามีฉันมาถึงใต้ตึกแล้ว พวกเธอลงไปพร้อม
ฉันเถอะ ”
* ได้ค่ะ จะตามไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ! ” พลอยพูดขึ้นมา คนแรกอีกแล้ว
พอลงมาถึงใต้ตึก น้ำหวานก้าวถอยหลังและดึงแขน พิงกี้พร้อมพูดเสียงเบา
พิงกี้ ฉันขอโทษนะ ฉันนึกไม่ถึงว่าพลอยจะเป็น แบบนี้…ต้องโทษฉันเอง
ฉันคิดว่าเราสามคน จะมีความสัมพันธ์ที่ดีเหมือนเมื่อ
ก่อน แต่คิดไม่ถึง
พอโตขึ้น อะไรๆมันก็เปลี่ยนไป..
“โอ๊ย…เธอเบาๆหน่อย ฉันเจ็บ! ” พิงกี้จ้องไปที่น้ำ
หวานพร้อมต่อว่าอย่างทะเล้น
จากนั้นก็จูงมือน้ำหวานไป ทั้งสองมุ่งหน้าเดินไปที่
รถมายบัคสีดำ
ยังเดินไม่ถึงข้างๆรถ พิงกี้ก็เห็นผู้ชายที่สูงใหญ่ยืน
อยู่เงียบๆ
ไฟสีเหลืองอ่อนส่องที่ลำตัวของเขา
สีหน้าที่มาดเข้มกำลังใช้สายตาที่คมลึกจ้องมองเธอ
อยู่ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
พิงกี้นิ่งไปครู่นึง เหมือนสีเสียงดังขึ้นข้างหู ให้ เธอได้สมปรารถนา
ผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่?
