บทที่ 30 เบาหน่อย, เจ็บ..
พิงกี้ไม่ใช่คนที่จะให้ตัวเองลำบากใจ เรื่องจะเกิดก็
ให้มันเกิด
น้ำหวานกินอย่างมีความสุข เธอเองก็กินไม่น้อย
เควินทั้งรวยและสปอร์ต ร้านนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งใน
ธุรกิจของเค้า
หลังจากอาหารทานหมด พนักงานเก็บจานเปล่า
ไม่นานก็เสริฟอาหารอร่อยจานอื่นต่อ เหมือนกับ
ไม่มีวันกินหมด
เดิมที่เธอเป็นคนทานเก่งอยู่แล้ว เพราะเงินใน
กระเป๋าไม่อำนวย
ช่วงที่ผ่านมาเลยกินแต่มาม่า อย่าพูดถึงเลยว่า
ทรมานมากแค่ไหน?
วันนี้ทานมื้อนี้ไป ทำให้ใจที่รักการกินของเธอรู้สึกถูก ปลอบโยนไม่ใช่น้อยเลย
แม้แต่ไวน์ก็ดื่มไปหลายแก้ว ไม่รู้ว่าเพราะไวน์ชั้น
เยี่ยมทำให้มึนเมา
หรือว่าอารมณ์ดี เห็นหน้าเควินและและลิสาสองคน
นี้สบายตาขึ้นเยอะเลย
เพราะยังไงเขาก็เป็นเจ้าภาพที่เลี้ยงข้าวมื้อนี้ แต่ว่า ความรู้สึกที่ดีแบบนี้
ไม่นานก็หายแว็บไป
ลิสาใช้ผ้าเช็ดปาก เธอถามพิงกี้อย่างอ่อนโยน ,
“ พิงกี้ ช่วงนี้เธอกำลังหางานอยู่ใช่มั้ย ?
ใช่ พิงกี้ตอบเออออไป
“ แหม! ถ้าเธออยากทำงานก็บอกกับฉัน ฉันจะได้
ช่วยเธอไปขอร้องคุณพ่อกับคุณแม่
เธอทำงานที่บริษัทของตระกูลตัวเอง ยังไงก็ต้อง
สบายกว่างานข้างออกอยู่แล้ว
เธอว่าถูกไหม? อย่างน้อย.. )
หยุดไปครู่นึ่ง ลิสาพูดต่อ
เพราะยังไง ก็คงจะไม่มีข่าวลือออกมาว่าเธอไปยั่ว สวาทเจ้านายที่ทำงาน ”
แววตาเธอแอบซ่อนความได้ใจและไม่หวังดี
* อะไรนะ ? ” พิงกี้ขมวดคิ้ว ข่าวลืออีกแล้วหรือ ?
ข่าวลืออะไร ? เป็นข่าวลือที่ปล่อยออกมาจากปาก เธอมากกว่ามั้ง!
“สองวันก่อนเธอไปทำงานที่บริษัทออกแบบใช่
ไหม ?
เถ้าแก่หวังของบริษัทนั้น บอกว่าเธอไปทำงานวัน
แรกก็คิดไม่ซื่อ
ไม่เพียงแต่ยั่วสวาทเขา แถมยังใส่ร้ายป้ายสีเขา
บอกว่าเขามาลวนลามเธอ
แล้วเธอยังไปทำร้ายร่างกายเขาอีก…พิงกี้ ที่จริง
เธอไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้
ถ้าเธอขัดสนเรื่องเงินก็บอกกับพี่ พี่ให้เธอก็
พอแล้ว….
เธออย่าทำให้คุณพ่อคุณแม่ผิดหวัง โอเคไหม? ”
“ถ้าฉันขัดสนผู้ชาย ก็บอกกับเธอ เธอก็จะยืมพี่เขย
ให้ฉันใช้อย่างใจกว้างใช่ไหม?”
พิงกี้ยิ้มอย่างประชด “เธอข้องเกี่ยวและสั่งสอนฉัน กว้างขวางขนาดนี้
บรรพบุรุษเธอคือมหาสมุทรแปซิฟิกหรือยังไง?”
เธออ่านความคิดของลิสาออก ลิสาก็แค่อยากอาศัย
ตอนนี้
แกล้งพูดให้ร้ายและป้ายสีใส่เธอต่อหน้าเควินไม่ใช่
หรือ?
ในเมื่อลิสาทำแบบนี้ งั้นเธอก็จะเพิ่มความลำบากให้
ลิสา!
ถึงดื่มไวน์ไปและรู้สึกวิงเวียน แต่แรงต่อสู้เธอยังมี
อยู่นะ!
พูดถึงเควินอีกแล้ว! ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้
ทำไมชอบเอาเรื่องนั้นแขวนอยู่ในปากตลอดเลย?
พริบตาเดียวสีหน้าลิสาเปลี่ยนไป เธอกำมือแน่นจน
เล็บจิกเข้าที่ฝ่ามือ
เธอถึงควบคุมไม่ให้กิริยาที่อ่อนหวานของเธอหายไป
เฮอๆ..พิงกี้เธอล้อเล่นอะไรเนี่ย?เธอต้องรู้จักคำ ว่าซื่อสัตย์และให้เกียรติ
เรื่องแบบนี้เอามาล้อเล่นไม่ได้นะ…”
เควินและน้ำหวานก็รู้สึกช็อกไปตามๆกัน สีหน้าน้ำ
หวานมึนงง
แต่สายตาที่มืดมนของเควินกลับจ้องมองพิงกี้ เหมือนคิดอะไรอยู่ลึกๆในใจ
เขานึกถึงวันนั้นเห็นเงาหลังของพิงกี้
เธอสวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีเหลืองอ่อนนั่งอยู่ที่ริม แปลงดอกไม้ร้องไห้เงียบๆ..
เวลาเหมาะเจาะกัน วันนั้นคงเป็นวันที่เธอทำงาน
แล้วถูกรังแกแน่ๆ
เธอถึงได้ร้องไห้อย่างหมดหนทาง แต่ว่า
เขายังไม่ทันได้แน่ชัดกับความสงสารที่มีในใจ พิงกี้ ก็พูดว่ายืมพี่เขยใช้ “คำพูดนี้
ทำให้หัวใจและความคิดของเขาสับสนไปหมด
* น้ำหวาน ฉันออกไปหาพลอยแป๊บนึง พิงกี้ลุกขึ้น
อย่างใจเด็ด
พลอยไปห้องน้ำครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่กลับมา พิงกี้ ไม่อยากอยู่นี่คอยดูหน้าเฟคของลิสา
เธอขี้เกียจต่อปากต่อคำกับลิสา อีกอย่างเธอกังวล ว่าพลอยจะเกิดเรื่องอะไร
เธอขมวดคิ้วและลุกขึ้นอย่างโซเซ เตรียมตัวจะไป
หาพลอย
เดินออกจากประตู เธอถามทางเสร็จก็มุ่งตรงไปที่
ห้องน้ำ
“ พลอย?พลอย? เธอเดินเข้าไปที่ห้องน้ำและ
ตะโกนไปหลายครั้ง
แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับของพลอย หรือว่าเธอไม่ อยู่ที่นี่? งั้นเธอจะไปไหนหล่ะ?
พิงกี้ขมวดคิ้วเดินออกมา กำลังจะเดินไปหาที่อื่น จู่ๆ ข้างหลังมีเงาที่สูงใหญ่ตามมา
มือที่ผอมเรียวถูกจับไว้ ระหว่างที่เธอวิงเวียน แผ่นหลังเธอถูกกดไปแนบชิดกับกำแพง
ดวงตาที่กลมโตสบตากับดวงตาที่มืดมน เควิน?
ถูกผู้ชายที่เหมือนจะลวนลามจ้องมอง ทำให้เธอสั่ง เมาไปได้เป็นครึ่ง
“ นี่คุณจะทำอะไร? ” พิงกี้อยากดึงมือตัวเองกลับ
เธอถูกกดไว้จนหน้าแดงก็ดึงมือไม่ออก เธอใจกล้า ขึ้นมากหลังจากมึนเมา
เธอโกรธอย่างห้ามไม่อยู่
“ คุณรีบปล่อยฉัน ไม่งั้น คอยดูว่าฉันจะจัดการคุณ
ยังไง! )
แ จัดการฉัน? ” เควินยิ้มเย้ย
มือที่เรียวยาวจับที่คางเธอไว้
“ ฉันนี่แหละจะจัดการเธอ! ” วันนี้เธอยั่วสวาทเขา
ยังไง เขาจำขึ้นใจได้ตลอด!
ไม่เคยมีใครเคยให้เขาเสียเปรียบ!
“ อะไรนะ? “พิงกี้สายหัวไปครู่นึง เธอรู้สึกมันงง แต่เธอรู้ว่าเธอกำลังมีอันตราย
เธอเสียใจที่อดใจไม่ไหวและดื่มไปสองสามแก้ว ไม่
ตอนยี้เธอก็คงไม่รู้สึกตัวเบาหวิวจนจะลอยหรอก
ไม่มีแรงแม้กระทั่งจะชกต่อยผู้ชายคนนี้!
“ เธอกำลังคิดอะไรอยู่? เสียงที่ทุ้มต่ำน่าฟังของ ผู้ชายดังขึ้นมาที่ข้างหู
พิงกี้เหมือนถูกสะกดจิต เธอพูดอย่างซื่อตรง
* อยากชกคุณ! ” ผู้ชายยิ้มเบาๆ เหมือนกำลัง
หัวเราะกับการประเมินค่าตัวเองสูงไป
จากนั้น เธอก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของผู้ชายเข้า
มาใกล้
ตอนที่เธอยังไม่ได้ไหวตัวทัน ริมฝีปากที่แดงก่ำก็จูบ
ริมฝีปากที่นุ่มนวลของเธอไว้
เขาเอาลิ้นพันเข้าไปที่ลิ้นเธอ เพื่อไม่ให้เธอส่งเสียง
ตกใจออกบา
“อยากยมฉนเบเชเมเชหรอเฉนเหเธอ
“อื้ม…..” พิงกี้พยายามขัดขืน แต่ยังไงก็สู้แรงของ
ผู้ชายไม่ได้
เขาจับที่หลังคอเธอไว้ มืออีกข้างกอดที่เอวเธอไว้
กอดตัวเธอแนบชิดมาที่กลางอกเขา ร่างกายที่ เร่าร้อนของผู้ชาย
ลิ้นที่พัวพันกันอย่างดูดดื่ม ทำให้เธอไม่สามารถ หายใจอย่างคล่องแคล่ว
ทำไมเป็นแบบนี้? พิงกี้อายจนเกิดความโกรธขึ้นมา
เธอกัดที่ลิ้นเขาอย่างแรง พริบตาเดียวกลิ่นคาวของ เลือดก็ค่อยๆไหลออกมาจากลิ้น
* ซื้อ…” ถึงเป็นเควินก็อดไม่ได้ส่งเสียงเจ็บออกมา
ผู้หญิงคนนี้ป่าเถื่อนจังเลย ! แบบนี้เขาก็ยิ่งปล่อยเธอ ไปง่ายๆไม่ได้!
ดวงตาที่คมลึกมองไปที่เธอ จากนั้น ก็จูบที่ริมฝีปาก
เธออีกครั้ง
ทั้งสองลิ้นพัวพันกัน ในปากทั้งสองเต็มไปด้วย รสชาติของกลิ่นคาวหวาน
จูบนี้ทั้งเข้าลึกและดูดดื่ม พอจูบเสร็จ พิงกี้เร่งรีบ หายใจและจ้องผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า
อึ้งจนพูดไม่ออก แต่เควินกลับเปิดปากพูด
นี่คือค่าตอบแทนของอาหารมื้อนี้ และเป็นบท ลงโทษที่เธอยั่วสวาทฉัน
เบาหน่อย ฉันเจ็บ.. ตอนที่ผู้หญิงคนนี้พูดคำพูด
ขี้อ้อนคำนี้กับเพื่อน
ไม่มีใครว่าหัวใจเขาหวั่นไหวแค่ไหน ก็เหมือนคืน
นั้น
ตอนที่เธอพูดจาอ่อนช้อยเพื่ออยากให้เขาปล่อยเธอ ใบหน้าที่แดงอมชมพูมีรอยน้ำตา
เธอก็ใช้น้ำเสียงนี้ขอร้องเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ เสียงตอนนั้นน่าดึงดูดกว่าตอนนี้เยอะ
เธอคือยาพิษที่ร้ายแรง ไม่มีใครรู้ตั้งแต่ครั้งนั้นผ่าน ไปเขาเก็บกดมาเท่าไหร่แล้ว
วันนี้ถึงได้ปลดปล่อยตัวเองไปแป๊บเดียว… แล้ว
เขาจะต่อไหม?
