บทที่ 36: บ้าไปแล้ว
ผิวพรรณของพิงกี้ขาวใสละเอียดและนิ่มนวล
แต่ตำแหน่งที่มือเขาหยุดนิ่งไว้ กลับมีรอยฟันกัดที่ แดงจ้ำ รอยลึกและชัดเจนมาก
ดูออกอย่างชัดเจนเพิ่งโดยกัดวันนี้…ร่างกายที่
ขาวใสมีรอยหมอง
ถูกใครกัด ไม่ต้องบอกก็รู้ !
เควินหายใจเฮือกแรง ดวงตาแดงก่ำ
จู่ๆ เขาผลักพิงกี้ออกเหมือนกำลังโยนขยะทั้ง
ตรงอกเต้นตุ๊บตั๊บอย่างแรง สายตามีแต่ความดูกถูก
“ ร้อนแรงถึงขนาดนี้ ดูท่าแล้วคืนนี้เธอสองคนคงทำ ไปหลายครั้งจริงๆ ”
เขาจ้องพิงกี้และพูดอย่างโหด 4 พิงกี้ ผู้ชายอะไรก็
เอากับเธอได้
เธอยังรู้คำว่าอับอายสองคำนี้เขียนยังไงไหม? เธอ ไม่รู้จักขัดขืนหรือ?!”
ขอแค่เธอหาเขา เขาก็จะช่วยเธออย่างไม่สนใจอะไร
และไม่มีทางที่จะมายืนรอเก้อทั้งคืนอยู่แบบนี้
เขารอเธออยู่ แต่เธอกลับไปอยู่บนเตียงของผู้ชาย
อีกคน!
” พิงกี้ถอยหลังไปหลายก้าว
พอยืนนิ่งแล้วเธอเช็ดปากอย่างใจเย็น
“อ๋อ… พอดีฉันเรียนมาน้อย ก็เลยไม่ค่อยเข้าใจ
เรื่องยางอาย ”
เธอมองดูรอยกัดที่แขนตัวเองและรู้สึกหมดหนทาง นี่คือรอยกัดของเตชิต
ไอ้บ้านั่นเล่นเกมส์แพ้เธอ เลยกัดที่แขนเธออย่าง ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ
ก็ไม่รู้ว่าเขาเกิดปีหมาหรือว่าปีง รอยกัดนี้ไม่เบาเลย
ถึงไม่มีเลือดออก
แต่รอยกัดชัดเจนมาก แต่ว่าเรื่องพวกนี้ก็ไม่จำเป็น ต้องอธิบายให้เควินฟัง
ถึงแม้เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธทำไม แต่ถ้าทำให้เขาเครียดจนตายได้ก็จะดีมาก!
“ ทำไม เธอกำลังรื้อฟื้นเรื่องที่ทำกับเตชิตเมื่อกี้ หรือ? ” เห็นพิงกี้สายตาสว่างไสว
เควินยิ่งรู้สึกโมโห จนอดประชดประชันไม่ได้
“ ฉันรื้อฟื้นหรือไม่รื้อฟื้น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ เขาหนุ่มกว่าคุณ
พละกำลังดีกว่าคุณ และเอาเก่งกว่าคุณ ถ้าฉันไม่ รื้อฟื้นความรู้สึกที่ทำกับเขา
จะให้รื้อฟื้นความรู้สึกที่ทำกับคุณหรือไง?” เธอพูด
จนเควินหน้าเขียว
พิงก็รู้สึกสะใจ “ถ้าคุณพูดจบแล้วเชิญตามสบายเลย นะ ฉันจะไปอาบน้ำ”
พิงกี้ถีบรองเท้าออก และโยนกระเป๋าสะพายไปที่
โซฟา
ผมที่ยาวถึงเอวถูกรวบขึ้นเป็นทรงโดนัท เธอเตรียม ตัวไปอาบน้ำ
เครียดจนตายได้ก็จะดีมาก!
“ ทำไม เธอกำลังรื้อฟื้นเรื่องที่ทำกับเตชิตเมื่อกี้ หรือ? ” เห็นพิงกี้สายตาสว่างไสว
เควินยิ่งรู้สึกโมโห จนอดประชดประชันไม่ได้
“ ฉันรื้อฟื้นหรือไม่รื้อฟื้น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ เขาหนุ่มกว่าคุณ
พละกำลังดีกว่าคุณ และเอาเก่งกว่าคุณ ถ้าฉันไม่ รื้อฟื้นความรู้สึกที่ทำกับเขา
จะให้รื้อฟื้นความรู้สึกที่ทำกับคุณหรือไง?” เธอพูด
จนเควินหน้าเขียว
พิงก็รู้สึกสะใจ “ถ้าคุณพูดจบแล้วเชิญตามสบายเลย นะ ฉันจะไปอาบน้ำ”
พิงกี้ถีบรองเท้าออก และโยนกระเป๋าสะพายไปที่
โซฟา
ผมที่ยาวถึงเอวถูกรวบขึ้นเป็นทรงโดนัท เธอเตรียม ตัวไปอาบน้ำ
แกล้งเป็นผีหลอกฉันหรือ?”
อย่าพูดเลยเพราะเธอกลัวผีจริงๆ! ถ้าเทียบกับสีหน้า ที่น่าเกลียดของเควิน
รอยยิ้มที่ร่าเริงและมีความสุขของพิงกี้เหมือนประชด ประชันเขา
เมื่อก่อนเธอเคยแคร์แค่ไหน ตอนนี้ก็ใจร้ายจนไม่ แคร์แค่นั้น
เควินหลับตาลงลึกๆ และถามด้วยน้ำเสียง
เคร่งเครียด
* พิงกี้ เธอเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่? )
“ แล้วจะอะไรได้หล่ะ ก็พี่เขยนะสิ )
ที่ผ่านมาเธอก็เป็นคนไม่มีหัวจิตหัวใจหรอ? ”
“ ฉันไม่มีหัวจิตหัวใจยังไง? “พิงกี้เดินไปหน้าตู้เย็น หยิบน้ำเย็นขวดนึงกรอกใส่ปาก
พอแก้กระหายแล้วพูดต่อพูดมาเถอะ คุณอยาก
เอายังไงกันแน่
ยืนอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ยอมไป อย่าบอกว่าอยากนอน
กับฉันนะ?”
* เธออย่าพูดเหลวไหล…”
* ไม่ใช่? งั้นก็ดีที่สุด ถ้าใช่ฉันจะบอกว่าเสียใจด้วย
นะ
วันนี้ถูกเตชิตทารุณจนเหนื่อย ฉันไม่มีแรงทำแล้ว จริงๆ ” ระหว่างพูด
พิงกี้ได้ใจและยิ้มอย่างเบิกบาน เธอกะพริบตาและ พูดอย่างไม่หวังดี
“ ถ้าพี่เขยอยากเอา พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ได้ไหม? อ๋อ คุณอย่าลืมพกถุงมาด้วยนะ
อุปกรณ์เตรียมมาเองนะ แล้วก็ครั้งที่แล้วตอนที่เรา
สองคนทำไม่ได้ใช้ถุง
คุณรู้ว่าฉันชอบยี่ห้อไหนไหม?”
* พิงกี้ ! ” เควินสีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห และ พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ
* เธอมั่นใจว่าจะย่ำยีตัวเองจริงๆใช่ไหม?
“อะไรเรียกว่าย่ำยีตัวเอง หรือว่าที่คุณทำไม่ใช่ย่ำยี
ฉัน? ”
พูดกับคนบางคนนี่เหนื่อยจริงๆ ไม่ชอบหน้าเธอก็
ไสหัวไปสิ
มายืนเหมือนตัวเองเป็นเทพเจ้าเฝ้าประตูอยู่นั่นแห ล่ะ! สีหน้าแววตาของพิงกี้สงบลง
เธอถือแก้วเดินกลับไปที่ห้องนอน เดินไม่ถึงสองก้าว มือของเธอก็ถูกจับรั้งไว้
แรงที่ใหญ่เยอะดึงมือเธอไว้อย่างแรง ระหว่างที่เธอ
หน้ามืดตามัว
แก้วที่อยู่ในมือตกลงที่พื้น และเธอก็ถูกผู้ชายกอด เข้าไปที่อ้อมอกอีกครั้ง
เขากอดเธอไว้จนแน่นปีก ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกเขาจูบ
เข้าอย่างจัง
จนเธอไม่มีลางสังหรณ์เลย นาทีนี้เควินโกรธถึง
สุดขีด
นี่คือการระรานเธอ และเป็นการถ่ายบาปให้เขาเอง
พิงกี้หันหน้าหลบหลีกและทุบตีเขา พร้อมขัดขืนสุด
ฤทธิ์
* เควิน สารเลว คุณปล่อยฉัน! ” สีหน้าเธอแดงก่ำ >> เหมือนสัตว์น้อยที่ไม่ยอมแพ้
ขัดขันดิ้นรน แต่เควินมีสีหน้าเย็นชา ยังไงก็ไม่
ปล่อยมือ
อารมณ์เหมือนไฟที่เก็บกดไว้ทั้งคืน นาทีนี้ถูกปลด ปล่อยออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
เหมือนจะกลืนกินเขาไปด้วย เขาหายใจลึกๆและกัม ศรีษะลงอีกครั้ง
ปิดปากที่พูดจาเหลวไหลไว้ “ เควิน คุณไปตายเลย
ไป! ”
“ ปล่อยฉัน…อื้ม…ไม่เอา….* ชุดนอนที่เพรียวบาง ถูกฉีกออกอย่างโหด
ฝ่ามือที่ร้อนละอุปิดคลุมผิวที่เย็นของเอวไว้
มือที่จับอยู่บนเอวผอมบางของเธอค่อยๆไต่ขึ้นมาถึง ยอดภูเขาที่นุ่มนวลและอุดมสมบูรณ์
นวดคลึงไว้อย่างแรง บีบทับไว้ ความเร่าร้อนที่น่า ซึ่งร้อนจนเธอกระวนกระวาย
เธอกัดปากไว้แน่น อดครญออกเสียงไม่ได้เช่นเคย กระตุ้นจนผู้ชายยิ่งอยู่ยิ่งใช้แรง
“ อาบน้ำแล้วใช่ไหม ให้ฉันดูซิ ว่าที่นั่นเธอล้าง สะอาดหรือยัง! ” เสียงของเขาแหบ
เหมือนทรายที่ถูกลมพัดม้วนผ่านหน้าหิน นิ้วมือที่ เรียวยาวเขี่ยเสื้อผ้าที่เกะกะออก
และสอดเข้าไปช่องคลอดที่แห้งของเธอ ท่าทาง ที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว
และเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวด ทำให้พิงกี้ยิ่งขัดขืน อย่างรุนแรงขึ้นมาอีก
น้ำตาไหลลงมาจากใบหน้า เธอพูดด้วยเสียงที่แหบ
“ เควิน คุณบ้าไปแล้วหรือ ถึงกับทำแบบนี้กับฉัน! ” เควินก็รู้สึกตัวเองบ้าไปแล้ว
เขาไม่รู้ว่าตัวเองบ้าเพราะโกรธ
หรือว่าบ้าเพราะสิ่งที่ปราถนาในใจไม่สามารถพูดออก
มาได้
เขารู้แค่ว่าจะรังแกผู้หญิงคนนี้ตามกำลังที่เขามี
เขาใช้นิ้วมือล้วงคล้ำ ไม่พบสิ่งแปลมปลอมอะไร มี
แต่ความแห้งกร้าน
แต่ว่าความแห้งกร้านนี้ค่อยๆอุ่นและนุ่มขึ้นมาคอยห่อ หุ้มนิ้วมือของเขาไว้
ทำให้เลือดในร่างกายเขายิ่งสูบฉีดขึ้นมาอย่างแรง
เขาอยากครอบครองเธอ!
ดวงตาที่คมเข้มเหมือนถูกป้ายด้วยสีแดง เควินแกะ เข็มขัดออกอย่างมั่วซัว
คล้อยตามความปราถนาที่อยู่ลึกๆในใจ
เขาเอาที่ๆแข็งปีกสอดเข้าไปที่ๆนุ่มนวลที่สุดของพิง
“โอ๊ย! ” พิงกี้ร้องเจ็บคำนึง มือทั้งสองกำหมัดไว้
กี้
อย่างควบคุมไม่ได้
ยังไม่ได้เตรียมตัวก็ถูกสอดเข้าไปอย่างโหด
ครั้งที่แล้วเพราะฤทธิ์ยาเลยทำให้รู้สึกพล่ามัว ราย ละเอียดหลายๆเธอจำได้ไม่แน่ชัด
นี่คือครั้งแรกที่เธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บนี้เพียงพอที่ จะทำให้เธอฉีกขาด
ไม่ว่าฉีกขาดทางร่างกายหรือวิญญาณ ในที่สุดพิงกี้ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
เธอเสียใจที่ไม่น่าใช้คำพูดเหล่านั้นกระตุ้นเควิน เธอ ทำไปเพราะอารมณ์ดีชั่วครู่
แต่ผลที่ตามมาไม่ใช่สิ่งที่เธออยากได้ เควิน ไอ้ สารเลว ฉันไม่ได้มีอะไรกับเขา
ไม่มีจริงๆ!คุณปล่อยฉัน อ้า. เสียงร้องเจ็บอีก
คำ
ใบหน้าที่ขาวใสของพิงกี้ขาวซีดเหมือนกระดาษ หน้าผากมีเหงื่อค่อยๆซึมออกมา
เสียงของเธอกลายเป็นเสียงที่หมดเรี่ยวหมดแนงขึ้น
มา
ไสหัวไป ฉันเกลียดคุณ ฉัน…เกียดคุณ
จริงๆ…
* ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรกับเขา แต่….นี่เป็นเพราะ ว่าเธอบีบบังคับฉันเองนะ! ”
ก้มศรีษะกัดปากของพิงกี้ไว้ เควินน้ำเสียงทุมต่ำ ซ่อนไปด้วยการถือครองและบ้าคลั่ง
แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง ในเมื่อเธอปล่อย สัตว์ป่าออกมาตัวนึ่ง
ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาด้วยการถูกกลืนกินไม่ใช่
หรือ?
