บทที่ 56: ต่อไปเราเป็นแค่คนไม่รู้จักกัน
เควินโกรธมากจริงๆ เห็นหน้าที่ตื้นชั้นของพิงกี้
ยิ่งทำให้ความโกรธของเขาเพิ่มทวีคูณ เขาตัดสินใจ อย่างเด็ดขาดตั้งนานแล้ว
และพูดนัยๆกับลิสาแล้ว แต่ว่าลิสาเหมือนฉลาดมาก ที่สังเกตุถึงวัตถุประสงค์ของเขา
และหลบหลีกไม่คุยกับเขา เขาหาโอกาศที่เหมาะ
สมไม่ได้สักที
หลายวันนี้เพราะลิสาเข้าโรงพยาบาล เขาไม่อยาก ให้ลิสาได้รับกระทบกระเทือน
เลยหยวนๆไปก่อน แต่เขาคิดไม่ถึงว่าพิงกี้จะเป็นคน มีเล่ห์เหลี่ยมขนาดนี้
ไม่เพียงแต่วางแผนเรื่องของคืนนี้ แถมยังโหด เหี้ยมเยือกเย็นขนาดนี้
รู้ทั้งรู้ว่าลิสาเข้าโรงพยาบาล ยังอดใจรอไม่ไหวที่จะ เอาเรื่องนี้ไปกระทบกระเทือนลิสา
ให้ผู้หญิงอีกคนฟังเสียงครวญครางของเธอ เธอไม่รู้
ฝึกอายเลยหรือ?
* ฉันถามเธอ เธอหูหนวกหรือ พูดมาเดี๋ยวนี้ !
“ คุณจะให้ฉันพูดอะไร คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ?”
รายการบันทึกของโทรศัพท์ไม่ได้ลบ เสียงก็ไม่ได้ ปรับกลับมา
คนฉลาดอย่างเควิน แค่คิดก็รู้ว่าเมื่อกี้เธอทำอะไร แล้วเพราะอะไร?
เค้นถามเธอด้วยความโมโห ส่วนมากก็โกรธเพราะ ละอายใจ!
แววตาใสสะอาดของพิงกี้มองผู้ชายสูงใหญ่ที่อยู่ตรง หน้า แววตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
* โทรศัพท์ฉันก็โทรแล้ว ฉันคิดว่าลิสาคงจะมาในอีก
ไม่นาน
คุณเตรียมตัวว่าจะรับมือกับเธอยังไงเถอะ!
นี่เธออยากปั่นเรื่องให้มันวุ่นวายขนาดนี้เลยใช่ไหม นี่ก็คือสิ่งที่เธออยากได้หรือ?”
“คุณอยากเป็นคนที่มีเมียน้อยเมียหลวงล้อมรอบและเอาฉันเป็นของเล่นส่วนตัวคุณ
และกักขังฉันตลอดชีวิตหรือ?”
พิงกี้ถามกลับแบบเจ็บแสบ เธอน้ำเสียงเยือกเย็น
และสงบ
* คุณเตรียมแผนมาดีนะ แต่ฉันไม่มีทางให้คุณได้
สมใจหรอก! ”
* ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น
“ คุณไม่ได้คิดแบบนั้น แต่คุณกำลังทำอยู่! ถ้าไม่ใช่
แบบนั้น
วันนี้คุณมีสิทธิ์อะไรมาใส่อารมณ์ให้ฉัน มีสิทธิ์อะไร มาทำกับฉันแบบนี้?!
คุณรู้สึกว่าคุณถูกหักหลัง รู้สึกว่าฉันมีชู้ แต่ฉันจะ
บอกคุณ
ฉันกับคุณไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกัน! ฉัน
จะนอนกับใคร
คุณก็ไม่มีสิทธิ์มากล่าวโทษฉัน ! ในเมื่อคุณมาหาเรื่องฉันเอง
ฉันก็จะทำให้คุณกับลิสาทะเลาะกันแตกหัก คุณมัน รนหาที่เอง! ”
พิงกี้…”
“ อย่าบอกว่าคุณดีกับฉัน เสียสละตัวเองเพื่อมา ถอนพิษฉัน
คำพูดนี้คุณหลอกได้แค่เด็กอายุสามขวบ! ถ้าคุณ หวังดีกับฉันจริงๆ
ไม่ก็ให้ฐานะที่สมเกียรติกับฉัน หรือไม่คุณก็ไสหัว
ไปไกลๆจากฉัน!
แค่พูดออกมา ตัวเองก็อึ้งเหมือนกัน
ให้ฐานะที่สมเกียรติกับเธอ…..หรือเธอยังไม่ตายใจ
จากเขาหรือ?
แววตาของเขามืดมน น้ำเสียงตึงเครียด
“ เพราะแบบนี้ เธอก็เลยแกล้งโทรหาลิสา
เอาความสัมพันธ์ของเราไปกองที่ตรงหน้าเธอหรือ?
เธอรู้ไหมว่าลิสาตอนนี้อยู่โรงพยาบาล อาการน่า
เป็นห่วงมาก
เธอรับกระทบกระเทือนไม่ได้แม้แต่นิด?!
ดูออกชัดมากว่าเขาเข้าใจความตั้งใจเธอมาก เขานึก ว่าเธออยากเปิดโปงเรื่องทั้งหมดนี้
เพื่อจะบีบเค้นให้ลิสาเลิกกับเขา พิงกี้ขี้เกียจอธิบาย เธอแค่ถามด้วยความโกรธ
“ งั้นฉันหล่ะ ฉันสมควรโชคร้ายแบกรับทุกอย่างนี้ หรือ?! »
“ อย่างน้อยเธอมีร่างกายที่แข็งแรง แต่ลิสาไม่มี
“ ….ร่างกายที่แข็งแรง เฮอะ เหตุผลนี้เป็นข้ออ้าง
ได้ทุกอย่างจริงๆ! ”
พริบตาเดียว คำพูดของเควินรู้สึกเหมือนถูกน้ำเย็น ถังนึงราดลงมาจากหัว
หนาวเย็นจับใจ จู่ๆพิงสงบลง ไม่มีความโมโหของเมื่อกี้อีกต่อไป
ไม่ใช่ใจสงบลง แต่เพราะหัวใจตายด้าน ตั้งแต่ตอน ที่อายุสิบห้าปีเป็นต้นไป
เธอได้ยินคำนี้ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่แล้ว นับก็คงนับไม่ ถ้วนจริงๆ!
“ พิงกี้ ลิสาร่างกายไม่แข็งแรง เธออย่ารังแกลิสา ลับๆเลย
ถ้าลิสาเป็นอะไรไปเธอชดใช้ไหวหรือ?” นี่คือตอนที่ เธอเพิ่งกลับมาถึงบ้านดำรงกุล
ถูกพี่สาวที่รู้ใจอย่างลิสาหลอก นี่คือคำพูดที่มาลาตี สงสารลิสาแล้วพูดกับเธอ
“ แค่เครื่องประดับราคาถูกชุดนึงเฉยๆ หายก็หายไป เถอะ สุขภาพลิสาไม่ดี
เธออย่าถือสาลิสาเลย ถ้าเกิดลิสาโรคหัวใจกำเริบ เธอได้เจอดีแน่ !”
นี่คือวันเกิดตอนที่เธออายุสิบแปด คนอื่นหลงลืมเธอ จำได้แค่ลิสา
เธอเอาเงินเก็บที่ได้จากการทำงานมาสามเดือนซื้อ สร้อยข้อมือให้ตัวเอง
หลังจากถูกลิสาแกล้งทิ้งไปที่ชักโครก ชาตรีเป็นคน พูดกับเธอ
* เธอนอกจากมีหัวใจดวงที่แข็งแรงกว่าลิสา ยังมี อะไรที่สู้ลิสาได้?
ทำไมคนที่เป็นโรคหัวใจตั้งแแต่กำเนิดถึงไม่ใช่เธอ เธอโหดเหี้ยมขนาดนี้
เธอสิถึงจะเป็นคนที่สมควรตาย! นี่คือคำพูดที่ธีระ
พูดกับเธอก่อนหมั้น
เรื่องในอดีต เหมือนหนังม้วนนึงที่ฉายขึ้น
มาในสมอง
จู่ๆพิงกี้รู้สึกเหนื่อยล้าแล้ว เธอฝืนยิ้มออกมา
“ คุณเควิน ถ้าคุณแคร์ว่าที่ภรรยาคุณขนาดนั้น ต่อ ไปก็อยู่ห่างจากฉันไกลๆหน่อย
ฉวยโอกาศตอนที่แฟนคุณยังไม่มา รบกวนคุณช่วย ยกฉันกับคุณเตชิตขึ้นไปที่เตียง
คุณสามารถบอกเธอว่าเมื่อกี้แค่เข้าใจผิด ที่จริงฉัน
อยู่กับคุณเตชิต
แค่คุณทำโทรศัพท์หล่นไว้ ฉันถึงได้ใช้โทรศัพท์
คุณโทรหาเธอ
เพื่อจะให้คุณสองคนแตกคอกัน ถึงจะฟังแล้วไม่
ค่อยสมจริง
แต่ไม่แน่อาจจะผ่านมันไปได้
เธอคิดคำนึงแทนเควินและลิสาจริงๆ
เธอเหนื่อยแล้วไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ต่อไปก็ใช้ชีวิตใครชีวิตมันเถอะ
เธอหมายความว่ายังไง? ” เควินหัวใจกระตุก
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าถูกเขาดึงมาอยู่ข้างๆ
แต่เขากลับรู้สึกเขาทั้งสองมีระยะทางห่างกันไกลสุด
ขอบฟ้า
* ฉันไม่ได้หมายความว่าไง เรื่องวันนี้ฉันเป็นคนผิด
จริง
ฉันไม่ควรมายั่วยุความสัมพันธ์ของคุณกับลิสา ตอน
ฉันแค่อยากหาวิธีหวนกลับเฉยๆ แต่ว่าฉันมีเรื่องจะ
ขอร้องเรื่องนึง
ฉันหวังว่า ต่อไปเราอย่าได้เจอหน้ากันอีกเลย
พิงกี้ ! ”
“ ต่อไปไม่ว่าคุณเควินได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับฉัน
หรือแม้แต่มีคนเชิญให้คุณมางานศพฉัน คุณก็ทำ
เป็นไม่ได้ยินเถอะ
ฉันรู้สึกความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนเป็นคนไม่รู้
จักกันดีกว่า
ถึงจะแก่จะตายก็ไม่ติดต่อกันแบบนั้น
เธอพูดง่ายน้อ เธอเห็นฉันเป็นอะไร?!” ตะคอก
ดวงตาที่แดงจ้อง
เสียงนึง
เควินโมโหจนผลักพิงกี้ออก
เธอไว้
พึงกิโซเซและล้มลงทีอ่างอย่างแรง เธอเจ็บอย่าง แรง แต่ยังฝืนยิ้ม
“ เมื่อก่อนเห็นคุณเป็นพี่เขยฉัน ต่อไปเราเป็นแค่คน
ไม่รู้จักกัน”
เธอกับตระกูลดำรงกูลไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว ยิ่ง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป
คนไม่รู้จักกัน….. การนัวเนียที่มีความสุขเมื่อ ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องตลกขำขันหรือ?!
เควินยิ่งรู้สึกโมโห “ปัง” หมัดนึงชกไปที่กระจก กระจกแตกเป็นเสี่ยงๆ
มือเจ็บ แต่ใจยิ่งเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงเป็นรู รู้สึกยิ่ง อยู่ยิ่งเจ็บ
เขาไม่พูด เธอก็ไม่พูด เงียบไปสักพัก เขาอดทน
ไว้และพูด
“ ไม่ต้องพูดอีกแล้ว เมื่อกี้ที่เธอพูด ฉันจะถือว่าไม่ ได้ยิน เรื่องนี้ฉันจะเคลียร์เอง
เธอไม่ต้องเป็นห่วง!” พูดจบ เขาเดินจากไป
เสียงที่เย็นชาของพิงกี้ก้องที่หูเขา
ยังไง ?
พูดกับลิสาตามตรงว่าคุณไม่ได้มีอะไรกับฉันแค่ครั้ง
“ คุณจะจัดการ
เดียว
แถมยังอยากรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ไปเรื่อยๆ แล้วจะเลิกกับลิสา
หรือว่า คุณจะบอกว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน
เควินหยุดนิ่งไว้
“ อย่าลำบากใจเลย
ครั้งก่อนตอนที่อยู่ภัตตาคารมังกรหยก คุณก็ทอดทิ้ง ฉันเพราะร่างกายของลิสาแล้ว
หรือว่าครั้งนี้คุณก็ไม่แคร์สุขภาพของลิสาแล้วหรือ?
– พิงกี้ก้มตาและยิ้มเบาๆ
คุณเควิน คุณเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผล
น่าจะรู้เหตุผลที่ทำไมเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้
เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ตรงหน้าก็ไม่มีเงาของผู้ชาย สูงใหญ่แล้ว
พิงกี้นิ่งไปพักใหญ่ เธอเอาหน้าก้มลงไปที่เข่า
น้ำตาไหลพรากออกมาไม่หยุดไม่หย่อน
