บทที่ 62: เอาตัวแลกกับความรัก
ผู้หญิงในรูปแต่งหน้าสวยสด รอยยิ้มมีเสน่ห์ เธอใส่ เดรสชีฟองสีขาวที่พริ้วไหว
มือที่เรียวเล็กถือกระเป๋าสีไข่มุก ดูสวยสง่า ดูก็รู้ว่า ชาติตระกูลดี นี่….คือลิสา
พิงกี้ที่งอย่างห้ามไม่ได้ ในใจมีความรู้สึกที่บอกไม่
ลิสารังเกียจตระกูลบุญถาวรสกปรกและต้อยต่ำ
เธอไม่อยากมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลบุญถาวรเลย
รวมถึงยายสมศรี
พิงกี้คิดมาตลอดว่ายายคงไม่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง กับลิสา แต่ว่า…ตั้งแต่เมื่อไหร่
ยายสมศรีถึงได้มีรูปถ่ายของลิสา แถมวางไว้ใต้
หมอนอย่างถนุถนอม
ทั้งๆที่ยายสมศรีก็เจอลิสาน้อยครั้งมาก และยาย สมศรีก็ไม่ค่อยเอ่ยถึงลิสาเท่าไหร่เลย
ในขณะที่พิงกี้นั่งเซ่ออยู่ ยายที่อยู่บนเตียงได้ตื่นขึ้น
มาแล้ว
เห็นมือพิงกีจับรูปถ่ายไว้ ยายสมศรีมีแววตากระวน กระวาย น้ำเสียงสั่นคลอน
* พิงกี้ หลาน…ไม่โทษยายใช่ไหม? ยาย..ยายไม่ ได้ตั้งใจ..ยาย…
* ยายคะ” พิงกี้ส่ายหัว “ ไม่เป็นไรค่ะ ” เธอเอารูป ถ่ายวางกลับที่ใต้หมอน
และกล่าวขอโทษ “ หนูไม่ดีเอง หนูไม่ควรเอาของๆ ยายโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ
“ ไม่ใช่ๆ ยายไม่ดีเอง! ” ยายสมศรีจับมือของพิงกี้ ไว้ พร้อมน้ำตาไหล
“ ยายเห็นแค่หนูเป็นหลานยายคนเดียว แต่ว่า วันนี้ หนูลิสามาเยี่ยมยาย
ยายทำก็เป็นแข็งใจกับเธอไม่ได้ ยายก็เลยเก็บรูป เธอไว้ใบนึง…”
พิงขมวดคิ้ว “ วันนี้เธอมาเยี่ยมยายหรือคะ?”
ก่อนหน้านั้นลิสาไม่ใช่ไม่เป็นห่วงยายหรือ?
หรือว่าเมื่อวานได้รับกระทบกระเทือนจู่ๆเลยเปลี่ยนสันดารได้?
หรือว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอีก? บนตัวยายสมศรีมี อะไรให้เธอหลอกใช้?
สีหน้าพิงกี้ไม่ดี ยายสมศรียิ่งรู้สึกกระวนกระวาย
“ วันนี้เธอมานั่งที่นี่สิบกว่านาทีก็ไปแล้ว
เธอได้พูดอะไรไหมคะ?
“ ไม่พูดจร่า… “ยายสมศรีถอนหายใจอย่างจน
ปัญญา
* แค่เธอมาเยี่ยมยายแป๊บนึง ยายก็ดีใจและ
เซอร์ไพรส์มากแล้ว
เธอจะพูดอะไรกับยายแก่ๆคนนี้ได้?เฮ้อ….
มันก็ใช่ ลิสาเชื่อแล้ว! คนที่เสแสร้งอย่างลิสา มา เยี่ยมยายก็คงจะเสแสร้งเฉยๆ
อยากให้คนมองว่าเธอเป็นคนดีคนใจกว้างมากกว่า
มั้ง? ขยะแขยงจริงๆ
แต่ว่า ลิสาอยากมีชื่อเสียงที่ดี นี่ก็คือจุดอ่อนของลิสา
ไม่แน่เธออาจจะสามารถใช้จุดอ่อนนี้เอาค่ารักษาให้
ยายได้
ถ้าเป็นแบบนี้จะได้มีแรงกดดันน้อยลง มีแผนการนี้ แล้ว พิงกี้รู้สึกสบายใจขึ้น
“ยายคะ นี่หนูตั้งใจซื้ออาหารที่ยายชอบมาหลาย
อย่างเลย
และซื้อกระเพราะหมูต้มลำใยที่ยายชอบด้วยนะคะ
ยายลองชิมดูเร็วรสชาติเป็นยังไงบ้าง?
พิงกี้แกะกล่องอาหารออก และเอาตะเกียบให้ยาย
สมศรี
* ได้ๆๆ” ยายสมศรียิ้ม ยายหลานสองคนนั่งกิน
อย่างมีความสุข
พิงกี้มีใบหน้ายิ้มแย้มตลอด หลังจากกินข้าวเสร็จ
พิงกี้ให้ยายสมศรีพักผ่อน
เธอไปหาหมอเฉลิมเพื่อถามไถ่อาการ เสียดายเธอ
ไม่เจอหมอเฉลิม
มีพยาบาลทอยู่เวรบอกเมื่อคืนหมอเฉลิมลาออก
อย่างรีบร้อน ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไร?
พิงกี้ถอนหายใจ หมอเฉลิมเป็นคนมีความรับผิด
ชอบมาก
เขารู้ว่าเงินในบัญชีเธอถูกถอนออก ยังอาสาช่วย
เธอตรวจสอบ
แต่ว่าตอนนี้หมอเฉลิมคงไม่ตอบข้อความเธอแล้ว เขาลาก็ลาออกจากโรงพยาบาลแล้ว
เธอจะไปถามใครได้อีก? แต่เธอก็ไม่ได้โง่เขลา
เดาออกว่าเรื่องมันมีที่มาที่ไปยังไง? เควิน…..แอบ ช่วยเหลือเธอลับหลัง
แล้วถูกเธอยั่วโมโหจนเปลี่ยนใจ คิดถึงผู้ชายคนนี้
พิงกี้รู้สึกสับสนในใจ
อากาศที่ร้อนเจิดจ้า ลิสานั่งรอที่ห้องรับแขกใน
บริษัทโมเดิร์นกรุ๊ป
มือทั้งสองกุมกระเป๋าไว้แน่น สายตาร้อนรน
เธอจ้องมองไปที่ออฟฟิศของเท่านประธานตลอดเวลา เห็นพายเดินมา
เธอรีบลุกขึ้นถาม “ ผู้ช่วยพายุ เควินบอกว่าจะพบ
ฉันหรือยัง? ”
คุณลิสาเชิญครับ “พายุพยักหน้า ถอนหายใจ
ลิสาจัดเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองให้เรียบร้อยและเดินตาม
หลังพายุไป
เมื่อก่อนเธอก็เคยมาหาเควินที่บริษัทเหมือนกัน ทุก
ครั้งก็สบายๆชิวๆ
ไม่มีครั้งไหนที่ตื่นเต้นเหมือนครั้งนี้มาก่อน พายุเปิด
“ คุณลิสาเข้าไปเลยครับ ท่านประธานรออยู่ครับ
“ ขอบคุณค่ะ ” ลิสายิ้มอ่อนๆ พายุก็ฝืนยิ้มกลับ
เมื่อก่อนคุณลิสาไม่เคยเห็นหัวผู้ช่วยอย่างเขา
ตอนนี้กลายเป็นคนมีมารยาทขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ประตู
ล็กๆ
แต่ว่า
สายตาที่ไม่ชอบใจเก็บซ่อนไว้อย่างดี สา กระวนกระวายใจสังเกตุไม่เห็นด้วยซ้ำ
ออฟฟิศของเควินเป็นสีขาวดำและเทา
ทุกอย่างแฝงไปกลิ่นไอของความเคร่งขรึมและหนัก
เขากำลังนั่งอ่านเอกสารอย่สงจริงจัง
* เควิน… ” เดินไปที่โต๊ะทำงาน ลิสาพูดเบาๆ
“ มาแล้วหรือ? “เควินไม่เงยหน้า “ ไปนั่งรอผมที่
โซฟาห้านาที ”
“ ได้ค่ะ ” ลิสาไม่กล้ามีความคิดเห็นใดๆทั้งสิ้น เธอ นั่งลงที่โซฟาอย่างเชื่อฟัง
ดวงตาที่แวววาวมองดูผู้ชายที่ตั้งใจดูเอกสารอยู่
เควินเป็นคนตรงต่อเวลา ห้านาทีเขาก็เคลียร์งานให้
เสร็จตามที่บอก
เขาเงยหน้ามองไปที่ลิสา ขาที่เรียวยาวนั่งไขว่ห้าง เขาไม่มีความคิดที่จะลุกขึ้น
แค่พูดเบาๆ
” เควิน….”
* ผมมีเวลาไม่เยอะ ให้เวลาคุณได้แค่สิบห้านาที
ครับ ”
.” สีหน้าลิสาแข็งทื่อไปครู่นึง ไม่นานก็กลับมา
อ่อนโยนเหมือนเดิม
เควินคะ ลิสามีเรื่องอยากคุยกับคุณเยอะมาก สิบ ห้านาทีน้อยไปหรือเปล่าคะ?
ลิสาเอาของว่างมา เรานั่งทานไปและคุยไปด้วยดี
ไหมคะ? ”
“ คุณยังเหลือเวลาอีกสิบสี่นาที….เควินดูนาฬิกา
ที่ข้อมือ
“ถ้าคุณไม่อยากพูด ตอนนี้ก็สามารถออกไปได้เลย พอดีผมก็ไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด
ลิสา “
เมื่อก่อนเธออยากอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ก็ได้ ยังเคย
นอนที่ออฟฟิศเขาเลย
ตอนนั้นเขาไม่เคยพูดว่ากลัวคนอื่นเข้าใจผิด แต่
ตอนนี้ เพราะนางแพศยาคนนั้น
เขาหลบหลีกถึงขั้นนี้เลยหรือ? ต้องรู้ไว้นะ เธอถึงจะ เป็นแฟนที่แท้จริงของเขา
เธออยากโกรธมาก แต่พอสบตากับดวงตาที่คมลึก
ของเควิน
ดวงตาคู่ที่เหมือนมองทุกอย่างออก ทันใดนั้น ความ กล้าหาญของเธอก็หายไปหมด
เธอได้แต่พูดอธิบายอย่างแข็งทื่อ “ เควิน ลิสามานี่ เพราะอยากอธิบายเรื่องของเมื่อคืน
ลิสา…ลิสาไม่รู้เรื่องจริงๆ ทำไมเรื่องถึงกลายเป็น
แบบนั้น”
“ คุณไม่รู้เรื่องจริงๆ?” เควินยักคิ้ว
“ ลิสาจะรู้อะไรได้หล่ะคะ? “ลิสาส่ายหัว “ตอนนั้น
ลิสาอยู่ที่โรงพยาบาล
เพราะไม่สบายเลยนอนแต่หัวค่ำ
แต่จู่ๆ ได้รับข้อความจากคนไม่รู้จักบอกว่าคุณกับพิงก็เปิดห้องที่เนเวอร์แลนด์
สร้อยสนใจก็เลยดึงคุณแม่ไปด้วย จากนั้น
เรื่องก็กลายเป็นแบบที่คุณเห็น…ลิสาไม่ได้ตั้งใจ
จริงๆนะคะ
เควินปิดปากเงียบ สาเดาสีหน้าแววตาเขาไม่ออก
* เรื่องเมื่อคืนเราอย่าไปรื้อฟื้นมันอีก ต่อไปเราอยู่ ด้วยกันอย่างมีความสุขดีไหมคะ?
ลิสารู้ว่าคุณยังงอนเรื่องคืนอยู่ เพราะพิงกี้ยั่วโมโห
คุณ คุณก็เลยลงโทษเธอ
แต่ว่าลิสาทนเห็นคุณกับพิงกี้ราวไม่จบสิ้นไม่ได้ ที่ จริงลิสาก็ให้คุณได้นะคะ
ถ้าคุณอยากได้ ลิสา ให้คุณตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ
ลิสารูดซิปที่อยู่ข้างๆชุดเดรสของตัวเองออก มองดู ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรัก
สีหน้าท่าทางเหมือนจะมอบกายมอบใจให้
