บทที่ 63: เชิญเอาเงินมาเหยียดหยามฉัน
เฮอะ….” จู่ๆเควินหัวเราะเย็นชาขึ้นมา ทำให้
ท่าทางลิสาแข็งทื่อไป
เธอหยุดลงมาด้วยหัวใจที่กระวนกระวาย
* คุณคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่จะถูกควบคุมสติด้วยท่อน ล่างของผู้หญิงหรือ
ในหัวสมองมีแต่เรื่องเอากับผู้หญิงหรือ?”
เควินลุกขึ้นช้าๆ และเอาเอกสารฉบับนึงทิ้งไปตรง
หน้าลิสา
คุณดูเองเถอะ นี่คือรายการบันทึกโทรเข้าโทรออก และข้อความของคุณในเมื่อคืนนี้
และรายการบันทึกการใช้แอพพลิเคชั่นต่างๆ….. แล้วคุณไม่ได้รับข้อความลึกลับอะไร
นั่นเลยด้วยซ้ำ” ทันใดนั้น สีหน้าหน้าลิสาขาวซีด
เขาเริ่มสงสัยเธอแล้ว! ผิดก้าวเดียว ก็พลอยลามไป
ทุกก้าว
ตั้งแต่เขาสังเกตเห็นเธอโกหกครั้งนึง ต่อไปคำพูด
ของเธอเขาคงไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว!
นั่งอยู่บนพื้น ลิสาจับเอกสารไว้แน่น เธอรู้สึกเวียน หัวขึ้นเรื่อยๆ
แต่ในขณะนี้ เธอได้ยินของผู้ชายที่สูงส่งเหมือน เทพบุตรดังขึ้นมา
* ผมไม่ชอบคนอวดฉลาด โดยเฉพาะผู้หญิงที่ใช้ ความฉลาดในทางที่ผิด
ผมยิ่งไม่ชอบผู้หญิงที่ไม่พูดดีๆแล้วไม่ฟัง ขอแค่คุณ อยู่ข้างกายผมอย่างเชื่อฟัง
ผมไม่ให้คนมาแย่งตำแหน่งของคุณเข้าใจไหม?”
“ลิสาทึ่งไปครู่นึง จากนั้นก็พยักหน้าดีใจอย่าง
บ้าคลั่ง “ ลิสาเข้าใจแล้วค่ะๆ ! ”
เธอไปแตะขีดจำกัดสูงสุดของเขาไม่เป็นไร
ตอนนี้คนที่เธอเกลียดที่สุดก็ยังคงเป็นพิงกี้ผู้หญิงคน
มีพิงกี้เป็นเกราะป้องกันให้เธอ ตอนนี้เธอยัง
ปลอดภัยชั่วคราว
กลับถึงคอนโดก็ห้าโมงเย็นแล้ว
พิงกี้กินข้าวกล่องเสร็จก็นั่งกอดหมอนพักสายตาอยู่
ที่โซฟา
ทุกอย่างของเมื่อคืนเหมือนดั่งฝัน ตอนนี้เธอยังไม่
คิดว่ามันคือความจริง
แต่ว่าร่างกายที่ปวดเมื่อยกลับตักเตือนเธอว่าทั้งหมด
นั้นคือความจริง
เธอถูกผู้ชายคนนั้นลวนลามไปอีกครั้งแล้ว แต่ว่า
ต่อไปเธอกับเควินคงเป็นไปไม่ได้แล้วมั้ง? บ้าไปแล้ว ทำไมเธอมีความรู้สึกเศร้าใจ?
สมองเธอต้องมีปัญหาแน่ๆเลย! คนที่นิสัยสติสงบนิ่ง จนเย็นชาอย่างเควิน
คงไม่โผล่ตรงหน้าเธออีกแล้ว สัญญาบ้าบออะไร?
เขาก็แค่คงเอาไว้หลอกชาตรีและเพิ่มปัญหาให้เธอ เฉยๆ แต่ชาตรีดินเชื่อจริงๆ
แถมวันนี้ยังมาเฝ้ารอเธอที่โรงพยาบาลอีก……
สําหรับลิสา เฮอะๆ คนนั้นก็คงแย่กว่าแน่ๆ!
เมื่อคืนเธอหยอดน้ำตาเทียมไปเยอะซะขนาดนั้น
ถ้าสมองเขายังปกติดี เขาต้องไปตรวจสอบแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น
ลิสายังจะมีชีวิตที่สงบสุขอีกหรือ?
ฮ่าๆๆ…..” พิงกี้หัวเราะอย่างได้ใจ
นาทีนี้ เธอยังไม่รู้ว่ามีดวงตาคู่นึงกำลังจ้องมองเธอ
และเหยื่อที่อยากล่าเอามาไว้ในใจก็มีแค่แค่เธอคน
เดียว พอหลับถึงช่วงเย็น
พิงกี้ถูกเสียงโทรศัพท์ปลูกจนตื่น เธอลืมตาดูสายที่
เรียกเข้าคือเจ๊แดง
* คุณหนูพิงกี้ ดิฉันจะโทรมาแจ้งคุณว่าคืนนี้คุณไม่ ต้องมาทำงานที่ร้านแล้วค่ะ
เพราะอะไรคะ? “พิงกี้ตกใจและลุกขึ้นมาจากเตียง
“ เจ๊แดงคะ ฉันก็ทำงานทำยอดได้ดีไม่ใช่หรือคะ?
ถึงแม้…ถึงแม้เมื่อวานเกิดเรื่องนิดหน่อย แต่ว่าตอน
นี้ไม่มีอะไรแล้วค่ะ
เจ๊เชื่อฉันนะคะ ฉันจะเคลียร์เรียบร้อยแน่นอนค่ะ!”
* มันก็ไม่ใช่เพราะเรื่องเมื่อคืนทั้งหมดค่ะ แต่ว่าคุณ ไม่เหมาะที่จะมาทำงานที่นี่จริงๆ
เจ๊แดงถอยนหายใจ “ ในเมื่อคุณเป็นผู้หญิงของคุณ
ทำไมยังต้องมาทำงานแบบนี้อีกคะ? ”
“ตุ๊ดๆๆ….” โทรศัพท์ถูกตัดสาย พิงกี้ถึงตั้งสติ
กลับมาได้
เควิน……เขาไปกดดันเจ๊แดงและทำลายเส้นทางทำ
มาหากินของเธอใช่ไหม?
เธอโทรหาเจ๊แดงอีกครั้งก็สายไม่ว่างตลอด พิงกี้รู้ว่า เจ๊แดงต้องบ็อกเบอร์เธอแน่ๆ
แต่ว่าเธอจะยอมแพ้ง่ายๆแบบนี้ไม่ได้ พิงกี้เปลี่ยน
เสื้อผ้าอย่างรีบร้อน
เธอโบกรถคันนึงและบ่งหน้าไปที่เนเวอร์แลนด์ แต่
เสียดาย
เธอเพิ่งเดินไปถึงหน้าประตูเนเวอร์แลนด์ ก็ถู กรปภ.ขวางไว้
‘ คุณพิงกี้ เจ๊งแดงให้ผมรอคุณที่นี่ เจ๊บอกถึงคุณ
เข้าไปขอร้องเธอ
เธอก็รับปากคำขอร้องของคุณ เรื่องบางเรื่อง เธอก็
ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเอง
เธอก็เป็นแค่ผู้จัดการเล็กๆคนนึง
คุณเห็นแก่เธอที่เคยดูแลคุณ อย่าให้เจ๊แดงลำบาก
ใจเลยครับ”
“ คุณเข้าไปบอกเจ๊แดงหน่อยได้ไหม? ฉันแค่อยาก เจอหน้าเจ๊แดงอีกสักครั้งค่ะ”
รปภ.ส่ายหัว “ คุณพิงกี้ เชิญกลับเถอะครับ
ผมได้ยินคนบอกว่าเบื้องหลังมีผู้มีอำนาจสามท่าน
ทักทายกับเจ๊แดง
เจ๊แดงก็แบกรับความกดดันเยอะขนาดนี้ไม่ไหว
เหมือนกันครับ ”
พิงกี้ก้มหน้าไว้ ในใจเหมือนมีคลื่นซัดถล่ม
ผู้มีอำนาจทั้งสามคนทักทายกับเจ๊แดง ก็เพื่อจะให้
เธอสูญเสียงานนี้
เธอจะทำยังไง เธอจะทำยังไงต่อไป?
พรุ่งนี้ทางโรงพยาบาลก็จะตามค่ารักษาของยายแล้ว
เธอไม่มีวิธีแล้วจริงๆ
เธอยังจะขอร้องใครได้? จู่ๆพิงกี้คิดถึงคนๆนอง
เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
คุณเตชิต ตอนนี้คุณอยู่ไหน ฉันไปหาคุณได้
ไหม? ”
“ ตอนนี้ฉันอยู่สนามบิน อ๊าๆๆ!” ทันใดนั้นเตชิตส่ง
เสียงอย่างเศร้าใจออกมา
“ แม่งเอ๊ย ไม่รู้เป็นบ้าอะไร จู่ๆพ่อฉันก็สั่งให้ฉันไป ขุดเพชรที่แอฟริกาใต้เฉยเลย
แม้แต่ผู้หญิงก็ไม่ให้พาไป ชีวิตฉันช่างน่าสงสาร
หรือว่าฉันต้องไปนอนกับนิโกรผิวดำแล้วจริงๆ?
อ้าๆๆๆ! ”
พิงกี้ “ .” คำพูดขอร้องก็พูดไม่ออกแล้ว คิดๆ
แล้ว เธอพูดอย่างเห็นใจ
* คุณเตชิต เดินทางปลอดภัยนะ ” ไอ้บ้านี้แย่กว่า เธออีกหรือเนี่ย?!
* ฉันแย่ขนาดนี้แล้ว เธอยังบอกฉันว่าเดินทาง ปลอดภัย?เธอมีหัวจิตหัวใจมั้ยเนี่ย?!
“ ไม่ให้บอกว่าเดินทางปลอดภัย งั้นก็ขอให้หาย สาบสูญกลางทางก็แล้วกัน?”
* ไสหัวไปเลย! ” พิงกี้วางสายแล้วก็รีบเผ่นไป
เงยหน้ามองท้องฟ้า ใบหน้าที่ขาวใสมีรอยยิ้มที่ ขมขื่น อยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
เหมือนเธอจะหมดหนทางแล้วจริงๆ
หรือว่า เธอจะต้องรับปากข้อต่อรองที่ชาตรีเสนอ ไป
เป็นของเล่นของเควิน
เพื่อแลกกับเงินหรือ? หรือว่าเธอยังมีวิธีอื่นอีก? ใช่
แล้วยังมีลิสา!
ฟังก์สายตาวิ่งๆและโทรหาลิสา ไม่รอให้เธอพูด
พิงกี้ก็พูดก่อนเลย
* คุณลิสา ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันเป็นคู่นอนของเค
ฉันรู้สึกคุณสามารถซื้อตัวฉันไว้ได้นะ……
“ นางแพศยา แกอยากทำอะไรอีก?!” ในโทรศัพท์
ลิสาไม่มีความอ่อนโยนอีก
เธอตะคอกด้วยความเกลียดชัง
“สำหรับผู้หญิงแพศยาอย่างฉัน คุณสามารถใช้เงิน
มาเหยียดหยามฉัน
ให้ฉันลำบากและก้าวถอยไป และอย่าเพ้อฝันว่าที่
สามีคุณอีก….อืม
คุณจ่ายมาก่อนสักห้าล้านเป็นไง?
“ ไม่มี! ”
“ สองล้านห้า? ”
“ นางตัวดี ทำไมแกไม่ไปปล้นธนาคารเลยหล่ะ?”
“ หนึ่งล้านห้า? ”
“ ฉันให้แกได้มากสุดแค่ห้าแสน แกจะเอาหรือไม่ เอาก็แล้วแต่! ”
“ เชอะ!ข็งกชะมัด ” พิงกี้ทำตาขาว “ ก็ได้ๆ งั้นฉัน จะรีบส่งหมายเลขบัญชีให้
รีบโอนมาให้ฉันก็แล้วกัน วางสายทิ้ง พิงกี้รู้สึก อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย
หลังจากได้รับข้อความเงินเข้าบัญชีแล้ว เธอยิ่งยิ้ม อย่างหน้าชื่นตาบานเลย เยี่ยมไปเลย!
เธอตัดสินใจจะซื้อของอร่อยให้รางวัลกับตัวเอง
ใครใช้ให้เธอไอคิวล้ำเลิศแถมยังกล้าหาญหล่ะ?! ตอนที่เดินผ่านปากทาง
เธอเห็นมีร้านขายเครปจีน พิงกี้พูดอย่างภาคภูมิใจ
“ เถ้าแก่ ฉันเอาเครปชิ้นนึง เพิ่มเนื้อด้วย!
* ได้ครับ ชิ้นละสามสิบครับ ” พิงกี้กัดกินเครปอ
ย่างเอร็จอร่อย
เธอกำลังคิดเดี๋ยวจะซื้ออะไรให้ยายสามศรีกินดี
ร่างกายท่านแย่มาก
ต้องกินอะไรที่บำรุงถึงจะดี ได้ดำตุ๋นตังกุยก็ไม่เลว นะ! เพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าว
โทรศัพท์เธอดังขึ้นมาอีก * ข้อความจากใครเนี่ย?
พิงกี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างไม่ใส่ใจ จู่ๆเธออึ้ง
จนตาค้าง
“ บ้าเอ๊ย! นี่มันอะไรกันเนี่ย? ” เงินที่เพิ่งเข้าบัญชี
เธอห้าแสน หายไปในพริบตา !
นี่…นี่ ?……เครปที่กำลังกินอยู่เหมือนไม่มีรสชาติ
เลย พิงกี้รีบโทรหาลิสา
แต่กลับไม่มีคนรับสายเลย เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่เธอรู้ว่าวิธีที่จะข่มขู่ลิสานี้ใช้ไม่ได้แล้ว เธอต้อง
ทำยังไง?
จัดการเรียบร้อยหรือยัง? ” น้ำเสียงทุ้มต่ำและสุขุม
ของผู้ชายดังขึ้น
“ จัดการเสร็จเรียบร้อยครับ “พายุปาดเหงื่อ “ เมื่อ ก็ผมติดต่อกับทางธนาคารแล้ว
เงินห้าแสนที่คุณลิสาโอนออกไป โอนกลับคืนที่ บัญชีคุณลิสาแล้วครับ
ผมบอกเรื่องนี้กับคุณชาตรีแล้ว
คุณชาตรีบอกจะอายัดบัตรของคุณลิสา และจะคุม เข้มกับเงินในมือของคุณสา
จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”
“ อืม “เควินหันหลังจากกระจกหน้าต่างและสั่งการ
ติดต่อคุณชาตรี บอกให้เขาคืนนี้พาคนมาที่วิลล่า
ของฉัน ”
