บทที่ 65: บุญคุณใหญ่หลวง เอาตัวเข้าแลก
ครั้งแรกมานพเอามาห้าแสน ผ่านไปสองวัน เขาก็
เอามาอีกหนึ่งล้าน
มีเงินของมานพมาช่วยเหลือ พิงกี้รู้สึกภาระเบาลง
เยอะเลย
เธอไม่ต้องกังวลว่าจะหาเงินมาจากไหน? ไม่ต้อง กังวลว่าพรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย
และไม่ต้องถูกชาตรกดขี่….เธอรู้สึกทุกอย่างกำลัง
เป็นไปในทิศทางที่ดี
ถึงแม้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะหาเงินคืนให้มานพได้ แต่ เธอก็ตั้งใจเขียนใบติดหนี้และเอาให้เขา
‘ พี่มานพ นี่คือใบติดหนี้ที่ฉันเซ็นต์ชื่อไว้ให้พี่ พี่
ต้องเก็บไว้ดีๆนะ
นี่เป็นหลักฐานที่พี่เป็นเจ้าหนี้ฉันเชียวนะ
มานพก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาดูแล้วยิ้ม จากนั้นก็รับไว้ เขา รู้ถ้าเขาไม่รับไว้ เธอต้องไม่สบายใจแน่ๆ
“ ยืมเงินให้เธอ มีดอกเบี้ยไหม? “มานพยาม
“ มีสิ ฉันคิดไว้แล้ว คิดตามดอกเบี้ยของธนาคารเลย “พิงกี้แลบลิ้นอย่างซุกซน
“ เพราะถ้าพี่เก็บดอกเบี้ยโหดเหมือนหนี้นอกระบบ ฉันก็ไม่มีปัญญาจ่ายอยู่แล้ว
* จ่ายไม่ไหว งั้นก็เอาตัวเธอให้พี่ก็พอแล้ว พูดคำ นี้ออกมา ทั้งสองเริ่มรู้สึกเกร็งขึ้นมา
“เออ…พี่มานพ ให้ฉันเลี้ยงข้าวมื้อนึงเถอะ “พิงกี้ชี้ ไปที่ร้านอาหารร้านนึง
* ฉันรู้สึกเนื้อแพะย่างร้านนั้นรสชาติใช้ได้นะ จะลอง ไปชิมดูไหม? ”
* ได้สิ มานพอมยิ้มและพยักหน้า ทั้งสองหาที่นั่ง ติดกับหน้าต่างแล้วนั่งลง
ถึงเป็นหน้าร้อนมีแดดส่องมาที่หลัง แต่ก็ไม่ได้รู้สึก
ร้อนอะไร
นั่งดูรถยนต์และผู้คนสัญจรไปมาผ่านกระจก ก็รู้สึกดี
เหมือนกัน
พี่มานพ ตอนนี้พี่เปิดบริษัทเองแล้วใช่ไหม? ถึงได้
รวยอย่างนี้? ”
พิงกี้กินเนื้อแพะไปด้วยและพูดอย่างมีรอยยิ้มไปด้วย
“ ไม่รู้ว่าบริษัทพี่ยังต้องการคนอีกไหม? ฉันรู้สึกฉัน หน้าตาสวยใช้ได้
ฉันสามารถเป็นพนักงานต้อนรับที่บริษัทได้นะ หรือไม่ก็เลขาส่วนตัวของพี่ก็ได้นะ!
มานพอดขำไม่ได้ กำลังจะเปิดปากพูด จู่ๆรู้สึกมี สายตาที่เย็นชากำลังจ้องมองเขา
เขาหันไปมองด้วยความสงสัย แต่สายตาที่เย็นชา กลับดึงสายตากลับและนั่งหันหลังให้มานพ
“ พี่มานพ? ”
“ อืม…”มานพดึงสติกลับมา
บริษัทพี่เล็กมาก เถ้าแก่เล็กๆอย่างพี่ตอนนี้ยังไม่
ต้องการเลขา
แต่ว่าถ้าเธออยากทำ พี่สามารถแนะให้เธอไปทำที่ บริษัทของเพื่อนพี่ได้นะ
เขามีความคิดที่อยากให้เธอไปทำงานที่บริษัทเขาตั้ง นานแล้ว แต่กลัวเธอไม่ยอมเลยไม่กล้าพูด
ตอนนี้เปลี่ยนมาใช้วิธีนี้เธอคงไม่ปฏิเสธมั้ง? พิงกี้
รู้สึกสนใจจริงๆ
“ แล้วทำงานเกี่ยวกับอะไรคะ?” “เป็นงาน
ออกแบบเกมส์กราฟฟิก
เธอต้องออกแบบกราฟฟิกพื้นหลัง คาแรคเตอร์
ดีไซน์ประมาณนี้แหล่ะ
เป็นไงสนใจไหม?
“ สนใจสิคะ! ” พิงกี้เซอร์ไพร์สมาก
“ แต่ว่าฉันเพิ่งเรียนจบ ไม่มีประสบการณ์ในการ
ทํางาน
พี่คงไม่ใช่สงสารฉันถึงให้โอกาสฉันใช่ไหม? ฉันไม่ อยากให้เพื่อนของพี่รับฉันเข้าทำงาน
ทั้งๆที่ไม่ต้องการพนักงาน อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้
พี่ขายหน้าด้วย ”
* ไม่แน่นอน “มานพยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ ถ้าเธอไม่สบายใจ ก็ลองไปดูที่บริษัทเขาแล้วค่อยตัดสินใจก็ได้ ”
“ ได้ค่ะ! “พิงกี้ตอบตกลง เธอไม่รู้สึกว่าทำงานที่ บริษัทเพื่อนเขาถือว่าเอาเปรียบเขา
และไม่รู้สึกว่าเกรงใจที่รบกวนเขา เพราะเธอคิดว่า
ถ้าเธอออกแรงแล้ว
คนอื่นจ่ายเงินเดือนให้เธอมันก็เป็นเรื่องปกติ ขอแค่ เขาไม่ดูแลเธอเป็นพิเศษ
ให้เธอมีสิทธิพิเศษเกินกว่าคนอื่นก็พอ
เธอทํางานที่บริษัทของคนรู้จักไม่ต้องกังวลว่าจะโดน
ลวนลาม ไม่ต้องกลัวจะถูกต้มตุ๋น
นี่ก็เป็นเรื่องดี เธอยกถ้วยน้ำชาขึ้นและยิ้มอย่าง
จริงใจ
คุณมานพคะ ดิฉันขอใช้ชาแทนเหล้าคารวะคุณ
แก้วนึง
ขอบคุณที่คุณให้โอกาศอันล้ำค่านี้กับดิฉัน
บุญคุณใหญ่หลวงของคุณ ฉันจะจำไว้ตลอดชีวิต
เลยค่ะ
“ บุญคุณใหญ่หลวง เอาตัวเข้าแลกให้พี่ไหมหล่ะ?
เลยค่ะ”
.”พิงกี้รู้สึกอัดอัดใจ “พี่มานพ อย่าล้อฉันเล่น
“ พี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่รอเธอตลอด รอวันนี้เธอจะ
ยอมรับพี่ ”
สายตามืดมนเหมือนมีเมฆปกคลุม ถ้าเทียบกับ ความขมขื่นของเขาแล้ว
ใบหน้าที่เขินอายของพิงกี้เหมือนเคลือบไปด้วยน้ำ ผึ้งช่างหวานหยดย้อย ทนดูไม่ได้อีกต่อไป
เขาลุกขึ้นและก้าวเท้าออกไปอย่างไว มานพสังเกตุ
เห็นแล้ว
แต่ว่าสายตาหยุดไว้ที่ผู้ชายแค่หนึ่งวินาที ก็ดึง
สายตากลับมาอย่างไว
ดวงตาที่สดใสของเขาจ้องมองพิงกี้ตลอด เหมือน มองยังไงก็มองไม่อิ่ม
เควินนั่งอยู่บนรถ เขาจุดบุหรี่ขึ้นมามวนนึง
สายตาจ้องมองชายหญิงคู่ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างในร้าน
อาหาร ในรถมีแต่ความเงียบงัน
พายุเก็บความกลัวไว้แล้วเอ่ย” เจ้านายครับ เรา…จะ นั่งรออยู่ที่นี่ตลอดหรือครับ?
* ไปเถอะ เควินดับบุหรี่
“ ได้ครับๆ “พายุรีบส่งสายตาให้คนขับ ในที่สุดรถ มายบัคสีดก็ขับออกจากร้านอาหารนั่น
ผ่านไปสักพัก เสียงที่เย็นชาของเควินดังขึ้น
* ฉันให้เวลานายหนึ่งวันตรวจสอบข้อมูลของผู้ชาย
คนนั้นมาให้ฉัน
….ครับ ”
* ในเมื่อเขาเปิดบริษัท คิดเรื่องให้เขาปวดหัวหน่อย รวมทั้งบริษัทของเพื่อนเขาด้วย
ไม่ใช่ว่างจนไม่มีอะไรทำวันๆเอาเงินมายัดให้ผู้หญิง
คนอื่น ”
..พายุกะพริบตา “ ครับ ” ถึงพูดแบบนี้จะไม่
ค่อยดีเท่าไหร่
แต่ว่า……. พายุอดไม่ได้อีกเช่นเคย ” เจ้านายครับ
รู้สึกว่า….
ตอนนี้คุณหนูพิงกี้ก็ไม่ใช่ผู้หญิงของเจ้านาย
ครับ…”
…..เงียบไปครู่นึง เควินจุดบุหรี่ขึ้นมาอีกมวนนึง
และพูดเบาๆ
พายุ นายอยากไปขุดพลอยกับเตชิตที่แอฟริกาใต้
ใช่ไหม? ”
พายุ ………..” เขาผิดไปแล้ว เขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ!
พิงกี้ทำงานมาหนึ่งสัปดาห์ ก็ถูกเจ้านายเรียกไปที่
ออฟฟิศ
บริษัทที่มานพแนะนำมานี้ทำเกี่ยวกับเกมส์เบราเซอร์ พิงกี้ทำงานที่นี่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร
เพราะยังไงมีงานที่มั่นคงและสามารถหาเงินได้ พอแล้ว แต่ว่าครั้งนี้ถูกเรียกเข้าไปที่ออฟฟิศ
เธอรู้สึกกระวนกระวายใจไม่น้อย มีลางสังหรณ์ เหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดี
“ เจ้านายเรียกดิฉันหรือคะ? ” เข้ามาถึงที่ออฟฟิศ
พิงกี้ทําหน้ายิ้ม
“ ใช่ “ประดิษฐ์บอกให้พิงกี้นั่งลง “ เชิญนั่ง ฉันมี เรื่องจะคุยกับเธอ! “
