คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ – ตอนที่ 82 สะอิดสะเอียน

* พวกเราจะไปหาพิงก์ พลอย เธอก็ไปตามหากับ

พวกเราด้วยกันเถอะ!

คนเยอะพลังก็ยิ่งเยอะ ถ้าเราไปหาทั้งสามคนจะได้ไว

หน่อย!”
ไปหาก็พอ

พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”

“ แต่ว่า…” น้ำหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว

แท้ๆของมานพ

เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว

แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง

กี้ลงได้

เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว

พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า

“เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”

ไม่ ฉันถอยไม่ได้!” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง

พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา

หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
น้าหวานพูดอย่างไว

“ เธอว่าอะไรนะ พิงกี้หายตัวไปหรือ?” ถึงถามแบบ

แต่สายตาพลอยไม่รู้สึกตกใจอะไร สายตาเธอวิ้งๆ

เหมือนในใจแอบคิดลูกเล่นอยู่

“ ก็ใช่หน่ะสิ ฉันเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว เรารีบไป

เถอะ”

น้ำหวานมุ่งหน้าเดินไปอย่างรีบร้อน แต่กลับถูกพลอย

ห้ามไว้

เธอส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน โยนแต่ยืนหยัด

* นํ้าหวาน พี่ชายเธอยังไม่หายดีเลย ทำไมเธอถึง ไม่รู้เรื่องอย่างนี้

เธอไม่เป็นห่วงร่างกายเขาสักนิดเลยหรือ? เราสองคนไปหา พอ

พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”

“ แต่ว่า… ” นําหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว

แท้ๆของมานพ

เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว

แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง

กี้ลงได้

เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว

“ พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า

เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”

ไม่ ฉันถอยไม่ได้! ” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง

พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา

หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
นี่ไม่ใช่แค่บาดเจ็บเล็กน้อยนะ! พี่เชื่อฉันไปนอนพักที่ เคียงก่อนดีไหม?”

“ พิงกี้มีอันตราย เธอคิดว่า ยังมีกะจิตกะใจนอนพักที่ เตียงได้อีกหรือ?

พิงกี้เปรียบเสมือนชีวิตพี่! ” มานพสะบัดมือของ

พลอยออก

หลังจากออกแรงเยอะไปทำให้แผลฉีกขาด

เจ็บจนหน้าผากเขามีเหงื่อซึมออกมา

เขาทนพิษบาดแผลไว้และยังอยากเดินหน้าต่อไป

ก็ฉันบอกแล้วว่าพี่อย่าขยับ! พี่ดูพี่ตอนนี้สิ จะไปหา พิงกี้ได้ยังไง? ”

ลึกๆในใจพลอยคิดว่าตัวเองเป็นแฟนของมานพ

แอบเกลียดพิงกี้อยู่ในใจลึกๆ เธอรีบร้อนพูดขึ้นมาอีก

* พี่มานพ คุณน้าบอกแล้วรอพี่ออกจากโรงพยาบาล

ให้เราสองคนไปจดทะเบียนสมรส

แต่ตอนนี้ ปกป้องพิงกี้ขนาดนี้ พี่จะให้ฉันคิดยังไง?
เมี่ก่อนเธอแอบชอบมานพมาโดยตลอด

แต่เธอรู้สึกฐานะของบ้านเขาก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เธอ เป็นคนหัวสูง

ในใจคิดอยากจะได้คนรวยระดับที่เข้าภัตตาคารมังกร หยกได้เป็นแฟน

แต่ว่าหลังจากผ่านเรื่องครั้งนั้นมาเธอรู้สึกกลัวแล้ว

รู้ว่าคนรวยมีอำนาจพวกนั้นถ้าจะบีบเธอตายก็ง่าย เหมือนบีบมดตัวนึง

เธอไม่กล้ามีเรื่องกับคนรวยพวกนั้นแล้ว มานพถึงไม่ ได้เก่งขนาดนั้น

แถมตอนนี้บริษัทก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว แต่ยังไงเขา ก็ยังดีกว่าผู้ชายทั่วไป

สามรถให้เธอไม่ต้องอดๆอยากๆได้ เธอสามารถให้ เวลาเขาได้

อีกอย่างความรักความจริงใจที่มานพมีให้พิงกี้ เธอเห็น มาโดยตลอด

เธอเองยังรู้สึกอิจฉาเลย ถ้าเขาสามารถลืมฟังก็ได้

และหันมารักเธอหัวปักหัวป่า เธอก็อาจจะรักเขาใจเตียว เธอฉลาดขนาดนี้

หน้าตาก็สวยใช้ได้ เธอยังกลัวสู้ฟังก็ไม่ได้และไม่ได้ใจ ของ มานพมาหรือไง?

พลอยคำนึงถึงแบบนี้เลยตั้งเป้าหมายไว้ที่มานพ

แต่คิดไม่ถึงเขาจะตะคอกออกมาคำนึง “ พิงกี้เปรียบ

เสมือนชีวิตของเขา

เธอได้ยินแล้วแทบจะเคลียดตาย!

วันนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็ให้มานพไปหาพิงกี้ไม่ได้!

* แต่งงาน? มานพหัวเราะเยาะ “ ฉันกับเธอเป็นอะไร

ทำไมฉันต้องแคร์ว่าเธอคิดยังไง และทำไมต้อง แต่งงานกับเธอด้วย?!

เธอหลีกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่หลีกอย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ!

มานพดูแล้วเรียบร้อยอ่อนโยนมาก แต่ในตัวกลับมี พลังที่แข็งแกร่ง

เขาจ้องจนเธอหัวใจหนาวสั่น
พิมานพ….”

“ ไสหัวไป! ” มานพตะคอกเสร็จก็หน้าบึ้งเดินจากไป

คนที่ดูอ่อนโยนมาโดยตลอด เวลาโกรธขึ้นมาช่างน่า กลัวจริงๆ

พลอยไม่กล้าห้ามเขา ได้แต่ปล่อยเขาไป

พี่ไม่แคร์ฉันสักนิดเลยหรือ? ในใจพี่คิดถึงแต่พิงกี้คน

เดียวหรือ?

พลอยกำหมัดไว้ทั้งสองข้างไว้แน่น ตะโกนใส่เขา

อย่างโกรธเคือง

“พิงกี้ดีกว่าฉันตรงไหน? ก่อนหน้านั้นเธอเคยมั่วกับ ผู้ชายมาเยอะขนาดนั้น

ตอนนี้ยังไปเป็นมือที่สามของคนอื่น พี่ชอบตรงไหน ของเธอกันแน่?!

เสียดายเธอกรีดร้องยังไงก็หยุดมานพไม่ได้

มองดูมานพไม่เป็นห่วงร่างกายตัวเองและเดินจากไป

แบบนี้

ยิ่งทําให้เธอโมโหจนตัวสั่น
“ พลอย ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง และเคยเป็น เพื่อนสนิทกันหล่ะ

วันนี้ฉันจะตบหน้าเธอแหกแน่ จะได้ทำให้เธอสงบสติ

ได้! ”

น้ำหวานยังไม่ได้จากไป เธอมองพลอยด้วยสายตา

เย็นชา

ดวงตากลมโตลุกเป็นไฟ “ ต่อไปเธออย่ามาโผล่หน้า

ให้พวกเราเห็นอีก

อยากเป็นพี่สะใภ้ฉันหรือ ฝันไปเถอะ!” ครั้งก่อนตอน

ที่อยู่คอนโดของพิงกี้

คำพูดที่พลอยดูถูกมานพ เธอยังจำใส่ใจตลอด

นาทีนี้พลอยห้ามมานพแถมยังพูดคำพูดที่หึงหวงพวกนี้

ทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนจริงๆ น้ำหวานเห็นมานพ เริ่มเดินไปไกลแล้ว

เธอจ้องพลอยไปทีนึงแล้วรีบวิ่งตามมานพไป เธอเป็น

ห่วงร่างกายของพี่ชายเธอ

และเป็นห่วงพิงกี้ด้วย เธอต้องดูแลทั้งสองให้ดีๆพิงกี้รู้สึกตัวเองใกล้ตายแล้ว เธอไอหนักจนมีเลือด

ด้วยความโมโหสุดขีดจนตาเธอเหมือนเผาไหม้เป็นไฟ

ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกโชคดีคือ

หลายวันนี้เพื่อสะดวกกับการทำงานที่บริษัทมานพ

ทุกวันเธอใส่แต่กางเกงเจ็ดส่วน ปิดมิดชิดกว่า

กระโปรงเยอะเลย

แถมยังไม่ง่ายกับการถูกดึงขาด ดวงตาเธอสวยมาก

ตอนที่จ้องคนอย่างโหด ถึงอยู่ในความมืด

ก็มีแสง เงาวับเหมือนดาบออกมา จิ๊กโก๋ผมทองจับ

ผมเธอไว้

และตบที่หน้าเธอทีนึง “ จ้องๆๆห่าอะไรวะ

กูจะคอยดูเดี่ยวอิ๊บมึงแล้วมึงยังจะกล้าปากดีไหม!

ไอ้บอม จึงไปหากรรไกรมาดี้ กางเกงนี้ดึงไม่ขาดโว้ย คอยดูกูจะตัดให้มันขาดไปเลย! ท่านี้เธอกำลังดี

ออก
พอดีเลยพวกเราจะได้เอาจากข้าหลัง!”

“ ฮ่าๆๆ จัดไป ลูกพี่นี่ความคิดเจ๋งจริงๆแฮะ!

คนที่ชื่อไอ้บอมหันหลังไปเหมือนจะไปเอากรรไกรมา

จริงๆด้วย

พิงกี้ไม่พูดสักคำ เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น

สายตาจ้องไปที่พวกจิ๊กโก๋ที่กำลังจะใช้ความรุนแรงกับ

มืองทั้งสองจับกางเกงไว้แน่น เธอหดตัวไว้จนตัวกลม

ไม่ว่าพวกเขาจะชกต่อยตีนถีบยังไงก็ไม่ปล่อยมือ

ขาข้างซ้ายเธอโดนน้ำซุปลวกจนได้รับบาดเจ็บ

ขาข้างขวาถูกจิ๊กโก๋ใช้ไม้ตีจนด้วน นาทีนี้เจ็บปวด

เจ็บจนเธอแทบอยากจะให้ตัวเองสูญเสียความรู้สึกไป

แต่เธอต้องแบกสู้ไว้ ถึงเธอจะสู้จิ๊กโก๋พวกนี้ไม่ได้

จ๊กโก๋พวกนี้อย่าคิดจะได้ลวนลามเธอ นอกจากเธอ

เธอ

มาก

เลย

ตาย!
ไม่นานคนที่ชื่อไอ้บอมก็กลับมาแล้ว “ ลูก กรรไกร

มาแล้วครับ

ฟรีบตัดกางเกงของนางนี่ออกเลย ฉันอัดอั้นมานานจน จะตายอยู่แล้ว! ”

“มึงเร่งห่าอะไรจ๊ะ ถึงตัดกางเกงเสร็จก็ต้องให้กูเป็น

คนเอาก่อนโว้ย

มึงต่อแถวยืนรอไปเถอะ!” จิ๊กโก๋ผมทองยิ้มอย่างน่า

ยื่นมือมาก็จะตัดกางเกงของพิงกี้ แต่นาทีนั้น

พิงกี้ที่หดตัวอยู่ตลอดพลิกตัวกลับมา

พยายามแย่งกรรไกรจากเขาอย่างสุดชีวิต

กลัว

* พวกเราจะไปหาพิงก์ พลอย เธอก็ไปตามหากับ

พวกเราด้วยกันเถอะ!

คนเยอะพลังก็ยิ่งเยอะ ถ้าเราไปหาทั้งสามคนจะได้ไว

หน่อย!”
ไปหาก็พอ

พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”

“ แต่ว่า…” น้ำหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว

แท้ๆของมานพ

เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว

แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง

กี้ลงได้

เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว

พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า

“เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”

ไม่ ฉันถอยไม่ได้!” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง

พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา

หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
น้าหวานพูดอย่างไว

“ เธอว่าอะไรนะ พิงกี้หายตัวไปหรือ?” ถึงถามแบบ

แต่สายตาพลอยไม่รู้สึกตกใจอะไร สายตาเธอวิ้งๆ

เหมือนในใจแอบคิดลูกเล่นอยู่

“ ก็ใช่หน่ะสิ ฉันเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว เรารีบไป

เถอะ”

น้ำหวานมุ่งหน้าเดินไปอย่างรีบร้อน แต่กลับถูกพลอย

ห้ามไว้

เธอส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน โยนแต่ยืนหยัด

* นํ้าหวาน พี่ชายเธอยังไม่หายดีเลย ทำไมเธอถึง ไม่รู้เรื่องอย่างนี้

เธอไม่เป็นห่วงร่างกายเขาสักนิดเลยหรือ? เราสองคนไปหา พอ

พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”

“ แต่ว่า… ” นําหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว

แท้ๆของมานพ

เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว

แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง

กี้ลงได้

เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว

“ พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า

เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”

ไม่ ฉันถอยไม่ได้! ” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง

พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา

หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
นี่ไม่ใช่แค่บาดเจ็บเล็กน้อยนะ! พี่เชื่อฉันไปนอนพักที่ เคียงก่อนดีไหม?”

“ พิงกี้มีอันตราย เธอคิดว่า ยังมีกะจิตกะใจนอนพักที่ เตียงได้อีกหรือ?

พิงกี้เปรียบเสมือนชีวิตพี่! ” มานพสะบัดมือของ

พลอยออก

หลังจากออกแรงเยอะไปทำให้แผลฉีกขาด

เจ็บจนหน้าผากเขามีเหงื่อซึมออกมา

เขาทนพิษบาดแผลไว้และยังอยากเดินหน้าต่อไป

ก็ฉันบอกแล้วว่าพี่อย่าขยับ! พี่ดูพี่ตอนนี้สิ จะไปหา พิงกี้ได้ยังไง? ”

ลึกๆในใจพลอยคิดว่าตัวเองเป็นแฟนของมานพ

แอบเกลียดพิงกี้อยู่ในใจลึกๆ เธอรีบร้อนพูดขึ้นมาอีก

* พี่มานพ คุณน้าบอกแล้วรอพี่ออกจากโรงพยาบาล

ให้เราสองคนไปจดทะเบียนสมรส

แต่ตอนนี้ ปกป้องพิงกี้ขนาดนี้ พี่จะให้ฉันคิดยังไง?
เมี่ก่อนเธอแอบชอบมานพมาโดยตลอด

แต่เธอรู้สึกฐานะของบ้านเขาก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เธอ เป็นคนหัวสูง

ในใจคิดอยากจะได้คนรวยระดับที่เข้าภัตตาคารมังกร หยกได้เป็นแฟน

แต่ว่าหลังจากผ่านเรื่องครั้งนั้นมาเธอรู้สึกกลัวแล้ว

รู้ว่าคนรวยมีอำนาจพวกนั้นถ้าจะบีบเธอตายก็ง่าย เหมือนบีบมดตัวนึง

เธอไม่กล้ามีเรื่องกับคนรวยพวกนั้นแล้ว มานพถึงไม่ ได้เก่งขนาดนั้น

แถมตอนนี้บริษัทก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว แต่ยังไงเขา ก็ยังดีกว่าผู้ชายทั่วไป

สามรถให้เธอไม่ต้องอดๆอยากๆได้ เธอสามารถให้ เวลาเขาได้

อีกอย่างความรักความจริงใจที่มานพมีให้พิงกี้ เธอเห็น มาโดยตลอด

เธอเองยังรู้สึกอิจฉาเลย ถ้าเขาสามารถลืมฟังก็ได้

และหันมารักเธอหัวปักหัวป่า เธอก็อาจจะรักเขาใจเตียว เธอฉลาดขนาดนี้

หน้าตาก็สวยใช้ได้ เธอยังกลัวสู้ฟังก็ไม่ได้และไม่ได้ใจ ของ มานพมาหรือไง?

พลอยคำนึงถึงแบบนี้เลยตั้งเป้าหมายไว้ที่มานพ

แต่คิดไม่ถึงเขาจะตะคอกออกมาคำนึง “ พิงกี้เปรียบ

เสมือนชีวิตของเขา

เธอได้ยินแล้วแทบจะเคลียดตาย!

วันนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็ให้มานพไปหาพิงกี้ไม่ได้!

* แต่งงาน? มานพหัวเราะเยาะ “ ฉันกับเธอเป็นอะไร

ทำไมฉันต้องแคร์ว่าเธอคิดยังไง และทำไมต้อง แต่งงานกับเธอด้วย?!

เธอหลีกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่หลีกอย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ!

มานพดูแล้วเรียบร้อยอ่อนโยนมาก แต่ในตัวกลับมี พลังที่แข็งแกร่ง

เขาจ้องจนเธอหัวใจหนาวสั่น
พิมานพ….”

“ ไสหัวไป! ” มานพตะคอกเสร็จก็หน้าบึ้งเดินจากไป

คนที่ดูอ่อนโยนมาโดยตลอด เวลาโกรธขึ้นมาช่างน่า กลัวจริงๆ

พลอยไม่กล้าห้ามเขา ได้แต่ปล่อยเขาไป

พี่ไม่แคร์ฉันสักนิดเลยหรือ? ในใจพี่คิดถึงแต่พิงกี้คน

เดียวหรือ?

พลอยกำหมัดไว้ทั้งสองข้างไว้แน่น ตะโกนใส่เขา

อย่างโกรธเคือง

“พิงกี้ดีกว่าฉันตรงไหน? ก่อนหน้านั้นเธอเคยมั่วกับ ผู้ชายมาเยอะขนาดนั้น

ตอนนี้ยังไปเป็นมือที่สามของคนอื่น พี่ชอบตรงไหน ของเธอกันแน่?!

เสียดายเธอกรีดร้องยังไงก็หยุดมานพไม่ได้

มองดูมานพไม่เป็นห่วงร่างกายตัวเองและเดินจากไป

แบบนี้

ยิ่งทําให้เธอโมโหจนตัวสั่น
“ พลอย ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง และเคยเป็น เพื่อนสนิทกันหล่ะ

วันนี้ฉันจะตบหน้าเธอแหกแน่ จะได้ทำให้เธอสงบสติ

ได้! ”

น้ำหวานยังไม่ได้จากไป เธอมองพลอยด้วยสายตา

เย็นชา

ดวงตากลมโตลุกเป็นไฟ “ ต่อไปเธออย่ามาโผล่หน้า

ให้พวกเราเห็นอีก

อยากเป็นพี่สะใภ้ฉันหรือ ฝันไปเถอะ!” ครั้งก่อนตอน

ที่อยู่คอนโดของพิงกี้

คำพูดที่พลอยดูถูกมานพ เธอยังจำใส่ใจตลอด

นาทีนี้พลอยห้ามมานพแถมยังพูดคำพูดที่หึงหวงพวกนี้

ทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนจริงๆ น้ำหวานเห็นมานพ เริ่มเดินไปไกลแล้ว

เธอจ้องพลอยไปทีนึงแล้วรีบวิ่งตามมานพไป เธอเป็น

ห่วงร่างกายของพี่ชายเธอ

และเป็นห่วงพิงกี้ด้วย เธอต้องดูแลทั้งสองให้ดีๆพิงกี้รู้สึกตัวเองใกล้ตายแล้ว เธอไอหนักจนมีเลือด

ด้วยความโมโหสุดขีดจนตาเธอเหมือนเผาไหม้เป็นไฟ

ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกโชคดีคือ

หลายวันนี้เพื่อสะดวกกับการทำงานที่บริษัทมานพ

ทุกวันเธอใส่แต่กางเกงเจ็ดส่วน ปิดมิดชิดกว่า

กระโปรงเยอะเลย

แถมยังไม่ง่ายกับการถูกดึงขาด ดวงตาเธอสวยมาก

ตอนที่จ้องคนอย่างโหด ถึงอยู่ในความมืด

ก็มีแสง เงาวับเหมือนดาบออกมา จิ๊กโก๋ผมทองจับ

ผมเธอไว้

และตบที่หน้าเธอทีนึง “ จ้องๆๆห่าอะไรวะ

กูจะคอยดูเดี่ยวอิ๊บมึงแล้วมึงยังจะกล้าปากดีไหม!

ไอ้บอม จึงไปหากรรไกรมาดี้ กางเกงนี้ดึงไม่ขาดโว้ย คอยดูกูจะตัดให้มันขาดไปเลย! ท่านี้เธอกำลังดี

ออก
พอดีเลยพวกเราจะได้เอาจากข้าหลัง!”

“ ฮ่าๆๆ จัดไป ลูกพี่นี่ความคิดเจ๋งจริงๆแฮะ!

คนที่ชื่อไอ้บอมหันหลังไปเหมือนจะไปเอากรรไกรมา

จริงๆด้วย

พิงกี้ไม่พูดสักคำ เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น

สายตาจ้องไปที่พวกจิ๊กโก๋ที่กำลังจะใช้ความรุนแรงกับ

มืองทั้งสองจับกางเกงไว้แน่น เธอหดตัวไว้จนตัวกลม

ไม่ว่าพวกเขาจะชกต่อยตีนถีบยังไงก็ไม่ปล่อยมือ

ขาข้างซ้ายเธอโดนน้ำซุปลวกจนได้รับบาดเจ็บ

ขาข้างขวาถูกจิ๊กโก๋ใช้ไม้ตีจนด้วน นาทีนี้เจ็บปวด

เจ็บจนเธอแทบอยากจะให้ตัวเองสูญเสียความรู้สึกไป

แต่เธอต้องแบกสู้ไว้ ถึงเธอจะสู้จิ๊กโก๋พวกนี้ไม่ได้

จ๊กโก๋พวกนี้อย่าคิดจะได้ลวนลามเธอ นอกจากเธอ

เธอ

มาก

เลย

ตาย!
ไม่นานคนที่ชื่อไอ้บอมก็กลับมาแล้ว “ ลูก กรรไกร

มาแล้วครับ

ฟรีบตัดกางเกงของนางนี่ออกเลย ฉันอัดอั้นมานานจน จะตายอยู่แล้ว! ”

“มึงเร่งห่าอะไรจ๊ะ ถึงตัดกางเกงเสร็จก็ต้องให้กูเป็น

คนเอาก่อนโว้ย

มึงต่อแถวยืนรอไปเถอะ!” จิ๊กโก๋ผมทองยิ้มอย่างน่า

ยื่นมือมาก็จะตัดกางเกงของพิงกี้ แต่นาทีนั้น

พิงกี้ที่หดตัวอยู่ตลอดพลิกตัวกลับมา

พยายามแย่งกรรไกรจากเขาอย่างสุดชีวิต

กลัว