เวยปั๋วคอมเมนต์นี้ดึงดูดความสนใจจากชาวเน็ตได้จำนวนมาก
คอมเมนต์ที่ต่อข้างล่างเริ่มเยอะขึ้น
[ไม่มั้งๆ ยังมีการทำแบบนี้ด้วยเหรอ]
[ทำไมล่ะ ฉันไม่เข้าใจ จงซื่อกรุ๊ปมีกันตั้งหลายคน ถึงกับต้องให้คนที่ใช้แซ่อื่นเข้ามายุ่งเรื่องใหญ่ของบริษัทเลยเหรอ]
[คราวก่อนตอนที่จงซื่อกรุ๊ปช่วยพูดแทนฉันก็บอกแล้ว จะต้องมีข้อตกลงที่เปิดเผยไม่ได้แน่ จึ๊ๆ ตอนนี้จงซื่อกรุ๊ปหน้ามืดเลยล่ะสิ เฝ่ยชุ่ยไจหลุดลอยไปแล้ว ฮ่าๆๆ]
แน่นอนว่าชาวเน็ตที่ตอนนั้นมีประสบการณ์จากคดีฟ้องร้องครั้งนั้นต่างไม่คิดแบบนี้
[ขนาดจงซื่อกรุ๊ปยังไม่พูดอะไร พวกเธอว่างจัดเลยเข้ามายุ่งเหรอ บ้านอยู่ติดทะเลเหรอ ขยันสร้างกระแสจัง]
[ฉันหมดคำจะพูดแล้ว น้องอิ๋งอยู่เงียบๆ แล้วนะ นี่ยังจะถูกพาดพิงอีกเหรอ เวยปั๋วก็ไม่เห็นโพสต์อะไรแล้ว ตอนนี้แม้แต่หมูฉันก็ไม่ได้เห็น]
[ว่างขนาดนั้น วันนี้กินเผือกเยอะไปหรือเปล่า]
แต่ความจำของชาวเน็ตส่วนใหญ่สั้นมาก
ตอนนั้นเรื่องที่อิ๋งจื่อจินฟ้องแฟนคลับอิ๋งลู่เวย แม้จะขึ้นประเด็นร้อนของเวยปั๋ว แต่คนอีกมากก็ยังไม่รู้
อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเล่นเวยปั๋วในช่วงนั้นกันหมด
ชาวเน็ตของประเทศจีนมีเป็นจำนวนมาก สูงถึงหลายร้อยล้าน คนที่รู้เรื่องนั้นก็มีแค่ล้านกว่าๆ
ในบรรดาคนล้านกว่านี้วันนี้ไม่ได้เล่นเวยปั๋วทั้งหมด
อีกทั้งยังมีชาวเน็ตจำนวนมากที่เป็นพวกถูกชักจูงได้ง่าย
[อ๊า…หรือเธอไม่ได้เป็นคนเซ็นสัญญาฉบับนั้น ทำไมพูดไม่ได้ล่ะ]
[ไม่มั้ง เธอเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ แค่คนธรรมดามีหมามาอารักขากันขนาดนี้เลยเหรอ]
[ว่ากันตามตรง เรื่องสัญญาเดิมพันฉบับนี้เธอก็ทำโดยขาดการยั้งคิดเกินไป อาจจะด้วยวัยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ใช้อารมณ์ตัดสิน]
[อายุน้อยไม่ใช่ข้ออ้าง ขนาดผมอยู่ประถมยังรู้เลยว่าไม่ใช่เรื่องที่ตัวเองจะเข้าไปยุ่งได้ น่าหงุดหงิดชะมัด]
แต่ชาวเน็ตก็ทำตัวดีขึ้นแล้ว ไม่กล้าใช้คำด่าทอที่รุนแรง
เกิดถูกฟ้องขึ้นมาจะทำอย่างไร
แต่ในขณะที่ชาวเน็ตกำลังเดือดแทนจงซื่อกรุ๊ปที่ถูกอิ๋งจื่อจินทำตัวก้าวก่ายเกินไปแบบนี้ ทันใดนั้นก็มีเวยปั๋วโพสต์หนึ่งปรากฏขึ้นมา
แอคเคาท์เวยปั๋วที่โพสต์กลับเป็นแอคเคาท์ที่ใครก็ไม่คาดคิด
แอดไอบีไอประจำประเทศจีน : [บ่ายสามโมงตามเวลาของตี้ตู ทางเราทำการสืบคดีโจรกรรมระดับโลกในสถานที่แห่งหนึ่งของยุโรป จากการตรวจสอบพบว่าของที่ถูกโจรกรรมไปคือโลกสิบทิศสมบัติล้ำค่าของเฝ่ยชุ่ยไจ แอดจงซื่อกรุ๊ป
ทางเราได้ส่งคนไปนำของชิ้นนี้กลับมาส่งให้ที่เมืองฮู่เฉิงประเทศจีน ซึ่งทางเราต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ที่ไม่สามารถไขคดีโจรกรรมนี้ได้อย่างทันท่วงที
นอกจากนี้ แอดดีเคกรุ๊ปสำนักงานใหญ่ประเทศจีน ที่เกี่ยวข้องกับคดีโจรกรรมนี้ได้อยู่ในกระบวนการสอบสวนเรียบร้อยแล้ว ทางเราจะไม่ปล่อยให้พฤติกรรมผิดกฎหมายระดับโลกเกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด]
พอเวยปั๋วโพสต์นี้ปรากฏ ในเน็ตก็ระเบิดลงอย่างแท้จริง
[…โอ้โห ตาพร่าแล้วเนี่ย ไอบีไอเหรอ ใช่ไอบีไอที่ฉันรู้จักหรือเปล่า]
[เดิมทียังไม่อยากเชื่อ แต่พอได้รับการยืนยันแบบนี้ ข้าพเจ้าขอไสหัวกลับมาเลยครับ เริ่มคุกเข่าบนพื้น]
[อื้อหือ สะพรึง นี่มันอะไรกันเนี่ย สรุปว่าดีเคกรุ๊ปขโมยโลกสิบทิศไปเหรอ จากนั้นก็มาป้ายความผิดให้จงซื่อกรุ๊ป]
[โทษนะ ความสนใจของผมมุ่งไปที่ไอบีไอหมดแล้ว กว่าลูกจะโตขนาดนี้ไม่ใช่ง่ายๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นไอบีไอ คิดมาตลอดว่าองค์กรนี้มีแค่ชื่ออยู่ในหนังสือ]
[ดีเคกรุ๊ปซวยใหญ่แล้ว ล่อไอบีไอออกมา เละชัวร์]
เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ได้
ใครก็ตามที่อยู่ในบัญชีที่ไอบีไอจับตาดูก็เท่ากับถูกใส่กุญแจมือที่มองไม่เห็นแล้ว
อยากถอดออกแทบจะเป็นไปไม่ได้
หลังจากฟู่อวิ๋นเซินเห็นข้อความที่ไอบีไอโพสต์ในเวยปั๋ว เขาก็ลบข้อความในโทรศัพท์มือถือแล้วถึงเงยหน้าขึ้น
ดวงตาดอกท้อเจือไปด้วยรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์
นิ้วเรียวยาวของเขาเคาะพวงมาลัยรถเบาๆ พลางถามขึ้น “เยาเยา กินอะไรดี”
อิ๋งจื่อจินนั่งพิงหน้าต่างอยู่ตรงเบาะข้างคนขับ พอได้ยินก็เหลือบตาขึ้น
เนื่องจากง่วงมาก น้ำเสียงที่เย็นชามาตลอดจึงแหบแห้งเล็กน้อย “อืม พวกเราไปกินซูชิสายพานกันเถอะ”
เธอยังอยากกินข้าวหน้าปลาไหลด้วย
“ได้ นอนไปก่อนนะ” ฟู่อวิ๋นเซินเอาโทรศัพท์มือถือใส่บนที่วางโทรศัพท์ในรถแล้วกรอกชื่อร้านอาหารลงไป
จีพีเอสเริ่มนำทาง เขาเคลื่อนรถออกไป
ฟู่อวิ๋นเซินเอามือขวาเอื้อมหยิบผ้าห่มที่อยู่ระหว่างเบาะแล้วห่มให้อิ๋งจื่อจิน
จากนั้นก็กลัวว่าเธอจะถูกเสียงดังข้างนอกรบกวนจึงก้มตัวเล็กน้อยใส่ที่อุดหูให้เธอ
ถึงแม้ร่างกายของอิ๋งจื่อจินจะค่อยๆ ฟื้นกลับมาแล้ว แต่เนื่องจากหลายวันนี้เธอแกะสลักอย่างต่อเนื่อง ทำทั้งวันทั้งคืน สุดท้ายก็ฝืนไม่ไหวอยู่ดี
ฟู่อวิ๋นเซินเสนอตัวอยากช่วยเธอแกะสลักโลกสิบทิศทั้งหมด แต่ถูกปฏิเสธ อย่างไรเสียเทคนิคแกะสลักของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน จะเกิดตำหนิได้ง่าย
แต่ทว่าต่อให้เป็นคนที่แข็งแกร่งดุจเหล็กก็ยังทนปริมาณงานที่มากขนาดนี้ไม่ไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการแกะสลักที่ต้องใช้สายตาเพ่ง
ครั้นแล้วสองวันที่เหลือทั้งสองคนก็ผลัดเปลี่ยนกันแกะสลัก
สิ่งที่มหัศจรรย์ก็คือ ถึงแม้ทั้งสองคนจะผลัดกันทำ แต่ฝีมือก็เข้ากันได้ดี
โลกสิบทิศของใหม่จึงสำเร็จลุล่วงได้
อิ๋งจื่อจินก็สามารถเอาโลกสิบทิศมาที่ห้องประชุมได้ก่อนที่จงซื่อกรุ๊ปจะส่งมอบเฝ่ยชุ่ยไจออกไป
แน่นอนว่าดีเคกรุ๊ปไม่มีทางเอาโลกสิบทิศกลับไปได้
สัญญาเดิมพันครั้งนี้ไม่เพียงแต่จงซื่อกรุ๊ปจะได้เงินสองร้อยล้านมาจากดีเคกรุ๊ปฟรีๆ ยังได้ออเดอร์มูลค่าสามร้อยล้านดอลล่าร์อีกด้วย หุ้นของบริษัทพุ่งทะยานในชั่วพริบตา ถึงขนาดที่นำฟู่ซื่อกรุ๊ปไปแล้ว
ดวงตาดอกท้อของฟู่อวิ๋นเซินหลุบลง ผุดรอยยิ้ม เบนความสนใจกลับไปที่ถนนด้านหน้าอีกครั้ง
ตอนที่วิ่งไปได้หนึ่งในสี่ของระยะทาง โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
เหลือบมองเสร็จฟู่อวิ๋นเซินก็กดรับ พูดเสียงเบาด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ “โหล”
“สุดยอดไปเลยเพื่อน!” เสียงตื่นเต้นของแฮกเกอร์ดังมาจากหูฟัง “เวยปั๋วโพสต์นั้นของไอบีไอนายให้พวกเขาโพสต์เหรอ”
สีหน้าของฟู่อวิ๋นเซินเรียบเฉย “ไม่ใช่”
“เหย ใช่แน่!” แฮกเกอร์ไม่หลงกล เขาตื่นเต้นมาก “ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ตัวตนบางอย่างของนาย แต่ฉันรู้ว่านายเจ๋งจริง”
“ไอบีไอถึงขนาดเชื่อฟังนายโพสต์เวยปั๋ว นายบอกมาเลยว่ายังมีเรื่องไหนที่ทำไม่ได้อีก”
“หืม?” พอได้ยินแบบนั้นฟู่อวิ๋นเซินก็เหลือบมองเด็กสาวที่กำลังหลับอยู่ พูดเสียงเนือย “ก็น่าจะเป็นยังไม่รู้ว่าจะเอาใจเด็กน้อยยังไง”
“…”
เกิดความเงียบชั่วขณะ
แฮกเกอร์อึ้งเสร็จก็โวยวาย “บ้าเปล่าเนี่ย นี่มันใช่เรื่องเหรอ”
ขนตาของฟู่อวิ๋นเซินขยับ แอบหัวเราะ “สำหรับฉันตอนนี้มีอยู่สองเรื่อง”
อีกเรื่องหนึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องกำจัดพิษที่อยู่ในตัวปู่ของเขา
ถึงแม้คนเราแก่ตัวสุขภาพแย่ลง แต่จะปล่อยให้ผู้เฒ่าฟู่ทรุดลงเพราะพิษที่ไม่รู้ที่มาที่ไปไม่ได้
“โอเคๆ ฉันมันคนธรรมดา ไม่เข้าใจพฤติกรรมของคนเจ๋งๆ อย่างนายหรอก” แฮกเกอร์ยังคงตื่นเต้น “ฉันว่านะเพื่อน นายถึงขนาดทำให้ไอบีไอโพสต์เวยปั๋วได้ งั้นช่วยหาตำแหน่งในนั้นให้ฉันลงได้ไหม”
“ฉันไม่เอาสูงมากหรอก เอาแค่เลขาผู้บัญชาการก็พอ แบบนี้ฉันก็จะดูรูปหลุดของพวกเขาได้ตลอดเวลาแล้ว”
“อืม ไม่ได้” ฟู่อวิ๋นเซินตอบ “วางละ เด็กน้อยนอนอยู่”
วางสายอย่างไร้เยื่อใย
แฮกเกอร์มองโทรศัพท์มือถือที่ดำมืด โมโหจนไม่อยากกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้ว “หลงแฟนลืมเพื่อน!”
เขาโมโหกระฟัดกระเฟียด มองจอคอมพิวเตอร์ เตรียมรับภารกิจใหม่
ผ่านไปสักพักแฮกเกอร์ก็เกาหัว ในที่สุดก็สังเกตเห็นความผิดปกติแล้ว
ไม่ถูกสิ
เขาจำได้ว่าไอบีไอก็เคยสืบเรื่องผู้ชายคนนั้นแล้วไม่ใช่เหรอ
นี่มันเรื่องอะไรกัน
…
เรื่องเกี่ยวข้องกับจงซื่อกรุ๊ป ต่อให้ช่วงนี้จงมั่นหวาจะเก็บตัวไม่ออกไปไหน ต่อให้อิ๋งลู่เวยจะพยายามขัดขวางไม่ให้เธอรู้อย่างไร เธอก็ยังคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเวยปั๋ววันนี้อยู่ดี
ถึงขนาดที่ไอบีไอปรากฏตัว ข่าวของเมืองฮู่เฉิงก็ออก
หลังจากที่จงมั่นหวาดูจบก็ทั้งโมโหทั้งรู้สึกโชคดี
โชคดีที่สุดท้ายก็เจอโลกสิบทิศแล้ว จงซื่อกรุ๊ปไม่ต้องสูญเสียเฝ่ยชุ่ยไจ
โมโหที่อิ๋งจื่อจินเป็นตัวแทนจงซื่อกรุ๊ปเซ็นสัญญาเดิมพัน เกือบทำจงซื่อกรุ๊ปเจ๊งแล้ว!
“คุณพ่อคะ คุณพ่อก็เลอะเลือนเกินไป!” จงมั่นหวาโทรหาผู้เฒ่าจง แน่นหน้าอกอยู่ตลอด “คุณพ่อให้จื่อจินเซ็นสัญญาเดิมพัน ไม่กลัวเด็กคนนั้นทำจงซื่อกรุ๊ปล่มจมหมดเหรอคะ”
ถ้าอิ๋งจื่อจินแค่เรียนไม่เก่ง ไม่มีมารยาท เชิดหน้าชูตาให้เธอไม่ได้ เธอยังพอทนไหว
เรื่องที่จงมั่นหวาทนไม่ไหวคือ จงซื่อกรุ๊ปมีกันตั้งกี่ชีวิต เกือบพังพินาศเพราะน้ำมือของอิ๋งจื่อจินแล้ว
ผู้เฒ่าจงก็จริงๆ เลย ปล่อยให้อิ๋งจื่อจินทำตามใจได้
จงมั่นหวาโมโหมาก หน้าดำหน้าเขียว
“จงมั่นหวาสมองแกมีปัญหาเหรอ” ผู้เฒ่าจงยังอยู่ที่บริษัท อารมณ์ที่เดิมดีอยู่ได้ถูกทำลายเพราะโทรศัพท์สายนี้ “แกกำลังต่อว่าฉันอยู่เหรอ”
“คุณพ่อ หนูไม่ได้หมายความแบบนั้น” จงมั่นหวานวดขมับ พยายามสงบสติอารมณ์ “ตอนนี้จื่อจินอยู่ไหนคะ บอกให้เด็กคนนั้นรีบกลับมาบ้าน หนูจำเป็นต้องสั่งสอนเรื่องนี้”
คนเป็นแม่หาตัวลูกสาวไม่เจอ ลือออกไปคงได้เป็นที่ขบขัน
“จงมั่นหวาแกเงียบไปเลย” ผู้เฒ่าจงยิ่งฟังก็ยิ่งโมโห “ทุกครั้งที่ฉันคุยกับแกเหมือนจะอายุสั้นลงไปหนึ่งปี”
เขาไม่รอให้จงมั่นหวาพูดอะไรอีก กดตัดสายทันที
จากนั้นก็หันไปมองด้านข้าง พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ให้บริษัทโพสต์เวยปั๋วตอนนี้เลย”
“หา?” ผู้ถือหุ้นวัยกลางคนก็กำลังดีอกดีใจ พอได้ยินประโยคนี้ก็สงสัยนิดหน่อย แต่ยังคงพยักหน้า “ได้ครับได้ อาจง ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ใจเย็นนะครับ”
นาทีต่อมาจงซื่อกรุ๊ปก็โพสต์เวยปั๋ว
แอดจงซื่อกรุ๊ป : [ครั้งนี้ที่จงซื่อกรุ๊ปชนะได้เป็นเพราะคุณหนูอิ๋ง หืม พวกคุณว่าไงนะ คุณหนูอิ๋งไม่ได้ทำอะไรเลยงั้นเหรอ ขอโทษที โลกสิบทิศอันใหม่เป็นผลงานแกะสลักของคุณหนูอิ๋ง (ยิ้ม)(ยิ้ม)(ยิ้ม)]
