ตอนที่ 481 อิ๋งจื่อจินล้วงบัตรเชิญออกมาปึกหนึ่ง
โลกจอมยุทธเป็นสถานที่แบบไหน
สถานที่อยู่อาศัยของจอมยุทธ์ไม่ได้เปิดให้โลกภายนอกได้รู้
จี้อี้หยวนก็แค่เคยตามคนของตระกูลเดิมเข้าไปไม่กี่ครั้ง ถึงได้รู้ว่าบนโลกนี้ยังมีสถานที่พิเศษอย่างโลกจอมยุทธอยู่ด้วย
บัตรเชิญงานประมูลครั้งนี้ก็ได้มาเพราะจี้อี้หยวนสนิทกับสมาชิกของตระกูลเดิมคนหนึ่ง
ด้วยแต้มผลงานของจี้อี้หางในตอนนี้ อย่าว่าแต่บัตรเชิญเลย เขาไม่มีทางเข้าไปในโลกจอมยุทธได้
ส่วนเวินเฟิงเหมียนน่ะเหรอ
ได้สถานะและตำแหน่งคืนมาก็จริง แต่ภายในเวลาสั้นๆ นี้โลกจอมยุทธไม่มีทางมายุ่งกับเขาแน่นอน
หากว่ากันด้วยเรื่องเส้นสาย เวินเฟิงเหมียนสู้เขาไม่ได้
จี้อี้หางกัดฟัน “จี้อี้หยวน นายจะเล่นงานฉันก็ได้ แต่ห้ามเล่นงานพวกเฟิงเหมียน!”
เขาย่อมเคยได้ยินเรื่องงานประมูล อยากได้บัตรเชิญจริง จากนั้นเขาจะหอบเงินไปให้พอเพื่อประมูลยาพวกนั้น
เพียงแต่ศูนย์ในไม่เคยสนใจงานประมูลพวกนี้ของโลกจอมยุทธ โดยทั่วไปขอทรัพยากรจากตระกูลเดิมจะไม่มีทางขอบัตรเชิญ
ความสามารถของเขาก็ไม่เพียงพอให้คนตระกูลเดิมส่งบัตรเชิญมาให้เขาได้
พ่อของคุณนายจี้ป่วยอยู่
คนทำงานวิจัยวิทยาศาสตร์ มากน้อยย่อมมีโรคติดตัว แม้แต่เขาในช่วงไม่กี่ปีมานี้ก็ปอดไม่ค่อยดี
ที่พ่อของคุณนายจี้เกษียณตัวเองออกมาก็เพราะร่างกายได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง กินยาอยู่ตลอด แต่อาการก็ไม่ดีขึ้น
โรคบางอย่างหมอแผนจีนกับหมอแผนตะวันตกรักษาไม่ได้ แต่หมอแผนโบราณรักษาได้
เพียงแต่ต่อให้เป็นตระกูลเดิมของตระกูลจี้ก็เชิญหมอแผนโบราณมาไม่ง่ายนัก
“ฉันเล่นงานพวกนายที่ไหนกัน อี้หาง ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ถือเป็นพี่น้องกัน” จี้อี้หยวนยิ้มพลางถอนหายใจ
“ถ้าเป็นคนอื่น นายคิดว่าฉันจะไปหาเขาเหรอ ไม่มีทาง”
ตระกูลจี้ไม่ห้ามเรื่องการแก่งแย่งชิงดี กลับสนับสนุนเสียด้วยซ้ำ
ขอแค่ไม่ฆ่าคนวางเพลิง เขาทำอะไรก็เป็นไปตามกฎระเบียบทั้งนั้น
“เอาล่ะ นายไปคิดดูให้ดี” จี้อี้หยวนเก็บบัตรเชิญ
“งานประมูลครั้งนี้จะเริ่มในเย็นวันพรุ่งนี้ ฉันให้เวลานายหนึ่งวัน นายมาหาฉันพรุ่งนี้ก่อนเที่ยง ไม่อย่างนั้น จึ๊ๆ นายก็รอพ่อตาตายในเร็ววันได้เลย”
จี้อี้หางกำหมัดแน่น สีหน้าดุดัน
เขาเม้มริมฝีปาก ออกจากห้องทดลอง ไปหาพ่อของคุณนายจี้ที่อยู่ในเขตบ้านพักอีกโซนหนึ่ง
…
ตอนเย็น
อิ๋งจื่อจินไปบ้านตระกูลเนี่ย
ผู้เฒ่าเนี่ยไม่เจอเธอนานแล้ว จึงเชิญเชฟใหญ่กับเชฟขนมมาทำอาหารเลี้ยงเต็มโต๊ะ
ซิวอวี่กับเจียงหรานเชื่อมต่อเครื่องเกมเล่นด้วยกันอยู่บนโซฟา
ถึงแม้เจียงหรานจะอยู่โลกจอมยุทธ แต่ตระกูลหลิงก็เปิดกว้าง ติดตั้งไวไฟกับเครื่องปล่อยสัญญาณไว้หลายเครื่อง
ทุกวันหลังจากเจียงหรานฝึกเสร็จ หลิงฉงโหลวจะอนุญาตให้เขาเล่นเกมได้สองชั่วโมง
“พ่ออิ๋ง นั่งๆ” ซิวอวี่ตบที่นั่งข้างตัวเอง “ฉันจะรายงานผลงานในช่วงนี้ให้ฟัง ตอนนี้ฉันขับหนึ่งรอบใช้เวลาหนึ่งนาทีสามสิบวินาที”
สถิติโลกอยู่ที่หนึ่งนาทียี่สิบสี่วินาที ทำความเร็วได้เท่านี้ก็เก่งมากแล้ว
อิ๋งจื่อจินเปิดขวดน้ำผลไม้ พยักหน้า “แข่งเมื่อไร”
“เดิมทีควรเป็นปีหน้า แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นปลายเดือนกันยาแล้ว อยู่ๆ ก็มีประกาศออกมา” ซิวอวี่ยักไหล่ “ตระกูลแมนสันกำหนดเวลาแข่งขัน ตามอารมณ์นายใหญ่ของพวกเขา จัดปีละสองครั้งก็ได้ หรือจะไม่จัดเลยสองปีก็ยังได้”
อย่างปีที่แล้ว ตระกูลแมนสันนึกครึ้มอะไรไม่รู้ จัดแข่งเอฟวันสองครั้ง โกยเงินไปไม่น้อย
อิ๋งจื่อจินทำหน้าเนือย “ก็ดูเป็นเอกลักษณ์ดีนะ”
“พ่ออิ๋งจะไปไหม” ซิวอวี่หันหน้ามา “ฉันสมัครไปแล้ว เอาบัตรล่วงหน้าได้”
“ไป ราชินีภาพยนตร์ในสังกัดของฉันคนหนึ่งเริ่มถ่ายทำช่วงนั้นพอดี” อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเล็กน้อย
“ถ่ายเมืองเดียวกับที่เธอแข่งรถ ฉันถือโอกาสไปดูได้พอดี”
โปรเจ็กต์ที่ลงทุนก็เท่ากับเงิน เธอจะแวะไปดูหน่อย
“ได้” ซิวอวี่ดีดนิ้ว “งั้นก็ไป”
หลังจากกินข้าวเสร็จอิ๋งจื่อจินก็กลับห้องนอนที่บ้านตระกูลเนี่ยจัดไว้ให้
ฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามาพร้อมกระดาษใบหนึ่ง
“เยาเยา งานประมูลวันพรุ่งนี้ นี่เป็นรายการ มีของประมูลอะไรที่อยากได้ไหม”
อิ๋งจื่อจินรับมาดู ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย “ของใช้ได้”
เธอเล็งพวกสมุนไพรหายากหลายอย่าง เอาไปปรุงยาตัวใหม่ได้
โลกจอมยุทธ์มีเงินตราที่ใช้โดยเฉพาะ แต่ก็รับเงินสดและรูดบัตรได้
เงินส่วนนี้จะเอาไว้ใช้สำหรับซื้อขายกับสี่ตระกูลมหาเศรษฐีของยุโรป
“อืม เลือกเอา” ฟู่อวิ๋นเซินนั่งลงบนโซฟา กางแขนออก ลูบผมของเธอ
“ซื้อให้หมด ครั้งหน้าพี่ชายจะช่วยเก็บไว้ให้ก่อน จะได้ไม่ต้องไปงานประมูล”
ของที่นำมาประมูลครั้งนี้เป็นของที่มาจากช่วงที่เขาบาดเจ็บในยุโรปพอดี
พอเขาฟื้นขึ้นมา ของประมูลที่อยู่ในรายการก็เป็นที่รู้จักของตระกูลจอมยุทธใหญ่ๆ ไปแล้ว ดึงออกมาไม่ทัน
ศาลสถิตยุติธรรมบังคับใช้กฎหมาย จะทำผิดกฎไม่ได้เด็ดขาด
อิ๋งจื่อจินเอาปากกามาวงสมุนไพรและอาวุธระยะประชิดที่เธอต้องการ คิดแล้วพูดขึ้น
“ยังมีบัตรเชิญเหลืออีกไหม”
จี้หลีอยากไปโลกจอมยุทธ์ ใช้โอกาสที่มีงานประมูลนี้ได้พอดี เธออยากพาครอบครัวจี้อี้หางไปเที่ยว
“มี” ฟู่อวิ๋นเซินก็ไม่ได้ถาม หันไปสั่ง “อวิ๋นซาน”
“มาแล้วครับมาแล้ว ผมมาแล้ว” อวิ๋นซานเฝ้าอยู่ด้านนอก พอได้ยินเสียงนี้ก็กระโดดเข้ามาทันที
“คุณอิ๋ง บัตรเชิญเยอะแยะครับ แถมยังมีหลายสีด้วย เชิญหยิบได้เลยครับ”
อิ๋งจื่อจินถึงได้สังเกตเห็นว่าอวิ๋นซานมีกระสอบอยู่บนหลัง “…”
อวิ๋นซานวางกระสอบลง แกะเชือกออก จากนั้นก็เทบัตรเชิญออกมากอง
มีถึงร้อยใบ
มีหลายสีตามที่บอกจริงๆ บัตรเชิญบางใบยังมีเขียนชื่อห้องที่แตกต่างกัน
ฟู่อวิ๋นเซินจัดระเบียบบัตรเชิญที่อวิ๋นซานเทออกมา “ก็แค่กระดาษ”
เดิมทีก็แค่งานประมูลที่ศาลสถิตยุติธรรมร่วมกับโลกจอมยุทธ์จัดขึ้น บัตรเชิญก็ศาลสถิตยุติธรรมจัดทำเอง อยากได้เท่าไรก็ย่อมได้
อิ๋งจื่อจินไม่ได้ตั้งใจเลือก หยิบส่งเดชขึ้นมาปึกหนึ่ง “ขอบคุณนะผู้บัญชาการ”
ฟู่อวิ๋นเซินเลิกคิ้ว ลากเสียงยาว “แค่นี้เหรอ ขอรางวัลพิเศษหน่อยได้ไหม”
อวิ๋นซานกระโดดออกไปทันที วิ่งไปให้ไกล เอามือปิดหูไว้
เรื่องถัดจากนี้น่าจะติดเรทสิบแปดบวก เด็กห้ามดู
ภายในห้องนอน
อิ๋งจื่อจินเงยหน้า สายตาชะงักเล็กน้อย
ขณะที่ฟู่อวิ๋นเซินกำลังจะเอ่ยปากพูดก็มีมือข้างหนึ่งมาจับคอเสื้อของเขาแล้วดึงเขาลงไป
ท่าทางเชิงบังคับ
ตามมาด้วยริมฝีปากที่เย็นเล็กน้อยประทับริมฝีปากของเขา
อ่อนนุ่มคล้ายขนมสายไหมกับเยลลี่
ราวกับกระตุ้นอะไรบางอย่าง แผ่นหลังของฟู่อวิ๋นเซินหดเกร็ง
แต่วินาทีถัดมาอิ๋งจื่อจินก็จับคอเสื้อของเขาอีกครั้งแล้วดันตัวเขาออกไปนอกประตู
น้ำเสียงเย็นชาแต่ยังคงราบเรียบ “เอาล่ะ ฉันจะนอนแล้ว”
ประตูถูกปิดใส่หน้า
ฟู่อวิ๋นเซินพิงกำแพง มือกุมขมับ หัวเราะออกมาเบาๆ
จุดไฟอย่างเดียวแต่ไม่ยอมดับไฟ
โหดเหี้ยมจริงๆ
ฟู่อวิ๋นเซินทำหน้าเนือย “เยาเยา ฝันดีนะ”
ต่อมาพอเขาหันตัวก็เห็นผู้เฒ่าเนี่ยจ้องเขม็ง
ดวงตาดอกท้อของฟู่อวิ๋นเซินหรี่ลงเล็กน้อย ยิ้มมุมปาก “ผู้เฒ่าเนี่ย?”
“อ๋า อ่อ” ผู้เฒ่าเนี่ยแสร้งทำเป็นเดินผ่าน กระแอมแล้วพูดเสียงขรึม
“ฉันก็แค่มาดูหน่อยว่านายเดินเข้าห้องผิดหรือเปล่า”
“…”
ฟู่อวิ๋นเซินดึงเสื้อ เหลือบตาขึ้น “ผมจะไปห้องอาบน้ำ”
ผู้เฒ่าเนี่ยจ้องเขาต่ออีกสักพักแล้วถึงเดินออก
ด้านนอก
อวิ๋นซานกอดปืนไว้ในอก เฝ้าอยู่ด้านนอก เหลือบมองไฟในคฤหาสน์ อดถอนหายใจไม่ได้
มีผู้ใหญ่จับตาดูเยอะขนาดนี้ คุณชายของพวกเขาช่างน่าสงสารเหลือเกิน
…
วันต่อมาเวลาใกล้เที่ยง
จี้อี้หางคิดอยู่นานมาก สุดท้ายก็ตัดสินใจรับปากจี้อี้หยวน
คุณนายจี้ไม่ให้เขาไป “อี้หาง เขาจงใจเล่นงานคุณ อย่าไปรับปากเขา”
ถ้ายื่นว่าการทดลองล้มเหลวยังจะถูกหักแต้มผลงานด้วย
การทดลองระดับเอนี้ จี้อี้หางเตรียมมาครึ่งปีแล้ว ถ้าถูกหักแต้มแบบนี้ อย่างน้อยก็ต้องเสียไปห้าพันแต้ม
จี้อี้หางก็จะถูกถอดออกจากตำแหน่งด้วย
“คุณนาย คุณเสียสละเพื่อผมมาเยอะแล้ว” จี้อี้หางส่ายหน้า “ก็แค่การทดลอง อีกอย่างตอนนี้เฟิงเหมียนก็ได้สถานะคืนแล้ว ผมยิ่งวางใจ ต้องเอาบัตรเชิญใบนี้มาให้ได้ ไม่รู้ต่อไปจะมีโอกาสแบบนี้อีกหรือเปล่า”
เขาเน้นย้ำ “ผมลำบากหน่อยไม่เป็นไรหรอก แต่พวกคุณไม่ได้”
คุณนายจี้ยืนอึ้ง
“พ่อคะ แม่คะ!” เวลานี้จี้หลีกลับมาจากข้างนอก พูดด้วยความตื่นเต้น
“เทพอิ๋งบอกว่าจะชวนพวกเราไปเที่ยวโลกจอมยุทธกันค่ะ เอ๊ะ พ่อกับแม่…”
เห็นคุณนายจี้ตาแดงเธอก็อึ้ง “แม่คะ?”
แต่ไหนแต่ไรมาคุณนายจี้เป็นคนเข้มแข็ง จี้หลีไม่เคยเห็นแม่แสดงสีหน้าอ่อนแอออกมา
เธอเองก็รู้ว่าครอบครัวกำลังตกที่นั่งลำบาก จึงพยายามมาตลอด
“ไม่มีอะไร” คุณนายจี้ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ “ทะเลาะกับพ่อของลูกเลยร้องไห้น่ะ”
จี้หลี “…”
เธอไม่เชื่อเลยสักนิด
โทรศัพท์ดังขึ้นในเวลานี้ จี้อี้หยวนโทรมา
น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยอารมณ์เย้ยหยันและดูถูก
“อี้หาง เหลืออีกสิบนาที จะมาไม่มา ไม่ต้องไปหาคนอื่นหรอก ตระกูลจี้มีแค่ฉันกับคุณเหยียนที่มีบัตรเชิญ นายคิดว่าคุณเหยียนจะให้นายเหรอ”
จี้อี้หางเม้มริมฝีปาก “รอเดี๋ยว ฉันทำรายงานเสร็จแล้ว”
“นั่นแหละถูกต้อง” จี้อี้หยวนยิ้ม “ฉันรอนายอยู่ เร็วหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนใจเสียก่อน”
จี้อี้หางถูกเขาบีบคั้น ยังจะทำอะไรได้
เสียงของจี้อี้หยวนดังพอสมควร จี้หลีเลยพอได้ยิน “บัตรเชิญอะไรเหรอคะแม่”
คุณนายจี้เงียบไปชั่วครู่แล้วถึงบอก “ก็…”
“ก็แค่บัตรเชิญงานประมูลไม่ใช่เหรอคะ” อิ๋งจื่อจินเดินเข้ามาแล้วล้วงบัตรเชิญจากกระเป๋าหนังสือปึกหนึ่งมาวางเรียงบนโต๊ะ
“ลุงรองป้ารองคะ เลือกเลยค่ะอยากได้ห้องชื่อไหน”
