ตอนที่ 596 อิ๋งจื่อจิน ‘จอมยุทธ์อันดับหนึ่งเป็นศิษย์ฉันเอง’
วีนัสกรุ๊ปนอกจากจะมีสำนักงานตั้งอยู่ในโซนเอเชียแปซิฟิกแล้ว ยังมีอีกสามโซนใหญ่คือ โซนยุโรป โซนอเมริกาใต้ และโซนอเมริกาเหนือ
โซนยุโรปใหญ่ที่สุด โซนอเมริกาเหนือรองลงมา
ผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดของโซนยุโรปย่อมอยู่ที่สำนักงานใหญ่
โซนเอเชียแปซิฟิกเพิ่งก่อตั้งได้ไม่ถึงสองปี แต่พัฒนาไปเร็วมาก
ทางสำนักงานใหญ่มีหลายคนจับจ้องเค้กชิ้นนี้อยู่ อยากมีส่วนแบ่งด้วย
แต่เบื้องบนกลับไม่มีความคิดที่จะส่งคนไปอีก ทำให้พวกเขาไม่พอใจอยู่บ้าง
แต่ช่วยไม่ได้ คำพูดของเบื้องบนคือคำสั่งสูงสุด
“จึ๊ เขามาร่วมประชุมครั้งนี้ เพราะทางสำนักงานใหญ่จะโยกย้ายตำแหน่งของเขาหรือเปล่า”
“เกิดได้เลื่อนตำแหน่งล่ะ ถ้าเขาถูกย้ายมาที่สำนักงานใหญ่ ไม่เท่ากับว่าคุณโยเซฟ…”
“เอาล่ะ” มีคนขัดจังหวะ “อย่าเอะอะก็เอามาเทียบกับคุณโยเซฟ ถ้าจะบอกว่านักธุรกิจที่หนุ่มสุดเก่งสุด ท่านประธานใหญ่อันดับหนึ่ง คุณโยเซฟอันดับสอง”
โยเซฟ บังเกอร์ ประธานโซนยุโรปของวีนัสกรุ๊ป ปีนี้อายุยี่สิบเจ็ดปี
กว่าร้อยบริษัทที่อยู่ในเครือวีนัสกรุ๊ป อยู่ในความดูแลของโยเซฟไปแล้วห้าสิบเปอร์เซ็นต์
แม้แต่เอียนประธานฝ่ายการเงินก็ให้เกียรติโยเซฟ แสดงให้เห็นว่าวีนัสกรุ๊ปให้ความสำคัญกับเขามาก
มีคนพูดขึ้นมาอีก “โยเซฟ คุณรู้จักกับคุณหนูของตระกูลลอเรนท์ไม่ใช่เหรอ เป็นไงบ้าง ถ้าแต่งงานกันไม่เท่ากับเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งเลยเหรอ”
โยเซฟขมวดคิ้ว “คนอื่นๆ มาแล้ว”
ทุกคนนั่งที่เรียบร้อย
ประตูถูกเปิดออกอีกครั้ง ผู้บริหารระดับสูงของโซนอื่นต่างก็มากันแล้ว
ฟู่อวิ๋นเซินเป็นคนตะวันออกเพียงคนเดียว แต่รูปร่างกลับไม่ด้อยไปกว่าคนตะวันตก โดดเด่นกว่าด้วยซ้ำ
นี่ยังเป็นครั้งแรกที่ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ ได้เจอเขา ต่างอดมองนานหน่อยไม่ได้ มีความคิดอยู่ในใจ
คนที่จัดการประชุมครั้งนี้คือเอียน ประธานฝ่ายการเงิน
พวกผู้บริหารระดับสูงก็ชินแล้ว จนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่เคยเจอประธานใหญ่ตัวจริง
ระหว่างประชุมมีคนเสนอให้ส่งคนไปที่โซนเอเชียแปซิฟิกหรือย้ายพนักงานไปอีก
เอียนหันไปมองฟู่อวิ๋นเซินทันที กลืนคำเรียกลงคอได้ทันเวลา เขาพูดขึ้น “คุณฟู่คิดว่าไงครับ”
ฟู่อวิ๋นเซินเหลือบตาขึ้น ยิ้มมุมปากอย่างไม่จริงจัง “ผมก็อยากพักสักระยะ สำนักงานใหญ่ช่วยส่งคนไปด้วยนะครับ”
คนอื่นๆ มองหน้ากัน
โยเซฟหรี่ตามอง
ตำแหน่งมาอยู่ในมือแล้ว ยังจะหลีกทางไปง่ายๆ แบบนี้อีกเหรอ
เอียนสะอึก มองบนอยู่ในใจ
ถ้าไม่ติดว่าพี่ชายเขาเอาตัวเองไปแขวนอยู่ตำแหน่งประธานโซนเอเชียแปซิฟิก เขาเชื่อว่าฟู่อวิ๋นเซินสามารถผลักภาระทั้งหมดให้เขาได้ ส่วนตัวเองก็ไปเป็นเถ้าแก่นอนสบายๆ
ไม่ได้เด็ดขาด
เขาจะกลายเป็นตำแหน่งพ่อบ้านไปแล้ว
“ทุกท่านก็เห็นผลงานของโซนเอเชียแปซิฟิกกันแล้วนะครับ” เอียนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ในสายตาของสำนักงานใหญ่ เป็นเพราะการบริหารของคุณฟู่ โซนเอเชียแปซิฟิกถึงมีผลงานในทุกวันนี้ได้ ถ้าทุกท่านที่นั่งอยู่มีใครอยากไปช่วยเขา ย่อมได้ครับ”
คราวนี้ไม่มีใครพูดอะไรแล้ว
ทางยุโรปดีขนาดนี้ ใครอยากจะลดตัวไปอยู่โซนเอเชียแปซิฟิกที่เพิ่งสร้างไม่นานกัน
ก็มีแค่ตำแหน่งประธานโซนเท่านั้นถึงควรค่าให้ไปอยู่
ฟู่อวิ๋นเซินเหลือบตาขึ้น มองไปทางเอียน
เอียนทำเป็นไม่เห็น สะบัดมือ เขาพูดขึ้น “การประชุมในวันนี้จบเพียงเท่านี้ เลิกประชุมได้ครับ”
เขารีบหอบเอกสารเผ่นหนี
กลัวตัวเองจะถูกอัด
“ยินดีที่ได้พบกันครับประธานฟู่” โยเซฟยื่นมือออกไป “ไม่ทราบว่าประธานฟู่เคยพบท่านประธานใหญ่ไหมครับ”
ฟู่อวิ๋นเซินจับมือเขา พูดอย่างสุภาพ “ไม่เคยเจอครับ”
โยเซฟถึงได้มีรอยยิ้ม “ประธานฟู่พยายามเข้านะครับ ถ้าได้ย้ายมาสำนักงานใหญ่ ไม่แน่อาจได้เจอท่านประธานใหญ่”
เขาพูดจบก็ไม่สนใจฟู่อวิ๋นเซินอีก เดินออกจากห้องประชุมไป
ฟู่อวิ๋นเซินเลิกคิ้ว หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาพิมพ์ข้อความหาอิ๋งจื่อจิน
[เยาเยา ถามหน่อย พี่ชายจะเจอตัวเองได้ยังไง]
แฟนสาวที่น่ารัก : [ส่องกระจก]
“…”
เถียงไม่ออก
…
อีกด้านหนึ่ง บ้านตระกูลเซี่ย
ตระกูลเซี่ยโดนหยามศักดิ์ศรีที่ศาลสถิตยุติธรรม โดยเฉพาะนายใหญ่เซี่ย
ถูกฮู่ฝ่าซ้ายตบจนกลิ้งไปหลายตลบ อวัยวะภายในแทบกองรวมกัน
แพทย์แผนโบราณประจำตระกูลเซี่ยกำลังทำการรักษาเขา
มีคนคุ้มกันเข้ามารายงาน “นายใหญ่ครับ คุณหนูใหญ่กลับมาแล้วครับ”
นายใหญ่เซี่ยร้องซี้ด “เนี่ยนเนี่ยนเหรอ”
หญิงสาวอยู่ในชุดกระโปรงยาวสีแดง ผ่ามาถึงต้นขา
รูปร่างสะโอดสะองชวนหลงใหล
นี่คือคุณหนูใหญ่ตระกูลเซี่ย เซี่ยเนี่ยน หนึ่งในสามคนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วยในโลกจอมยุทธ์
เซี่ยเนี่ยนมองนายใหญ่เซี่ย “เกิดอะไรขึ้นคะ”
“อย่าให้พูดเลย” นายใหญ่เซี่ยร้องโอดโอย “ซวย ซวยจริงๆ ทุกครั้งที่ซวยล้วนมาจากศาลสถิตยุติธรรม เนี่ยนเนี่ยน ช่วงนี้ทำอะไรบ้าง”
เซี่ยเนี่ยนไม่ใส่ใจ เล่นของตกแต่งที่ประดับอยู่บนเล็บ “ถูกใจผู้ชายอยู่คนนึง กะจะเล่นด้วยสักหน่อย แต่เขามีแฟน ลูกกำลังหาทางกำจัดแฟนของเขาทิ้งไป ไม่อย่างนั้นมันน่าเบื่อ”
นายใหญ่เซี่ยก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ส่ายมือให้เธอออกไป
โลกจอมยุทธ์ ผู้แข็งแกร่งย่อมมีเกียรติ ทุกอย่างวัดกันด้วยความสามารถ
ใครเก่งกว่าก็มีสิทธิ์พูดมากกว่า
เซี่ยเนี่ยนเป็นผู้หญิง ในบรรดาคนรุ่นเดียวกัน วรยุทธ์ของเธอกลับนำผู้ชายไปไกลมาก
เธออยากจะเล่นสนุกกับใครก็ทำได้
แต่นายใหญ่เซี่ยนึกถึงเรื่องที่เซี่ยเฟิงถูกเอาตัวไปที่ศาลสถิตยุติธรรมเมื่อคราวก่อน เขารู้สึกใจคอไม่ดี “ช่วงสองสามวันนี้เนี่ยนเนี่ยนไปที่ไหนมาบ้าง”
คุณนายเซี่ยคิดแล้วตอบ “มีแค่ตี้ตู ไม่ได้ไปที่อื่นอีก เนี่ยนเนี่ยนเคยไปที่ไกลๆ แค่ไม่กี่ครั้ง”
สาเหตุหลักเป็นเพราะเซี่ยเนี่ยนสืบทอดสายเลือดอันโหดเหี้ยมของตระกูลเซี่ยไปเต็มๆ จึงไม่สบายใจเวลาเซี่ยเนี่ยนไปข้างนอก
นายใหญ่เซี่ยขมวดคิ้ว
ตี้ตูมีคนตั้งมากมายขนาดนั้น เขาจะรู้ได้ยังไงว่าเซี่ยเนี่ยนถูกใจใคร
“นายใหญ่ครับ” พ่อบ้านรีบร้อนเข้ามาในเวลานี้ “คุณหนูใหญ่ให้ผมไปสืบร่องรอยของหลิงเหมียนซีจากตระกูลหลิงครับ”
“หลิงเหมียนซีตระกูลหลิงเหรอ” นายใหญ่เซี่ยกระจ่างขึ้นมาทันที “เข้าใจแล้ว ไปเถอะ จัดการเรื่องนี้ให้ดี ยิงปืนหนึ่งนัดได้นกสองตัว”
ทำให้เซี่ยเนี่ยนสมความปรารถนาได้ ทั้งยังช่วยตระกูลเซี่ยกำจัดหนามยอกอกได้ด้วย
คุณนายเซี่ยก็เข้าใจแล้ว “เนี่ยนเนี่ยนถูกใจผู้ชายของหลิงเหมียนซีเหรอ ใครกัน”
“จะสนทำไมว่าเป็นใคร” นายใหญ่เซี่ยไม่แคร์เลยสักนิด “เป็นจอมยุทธ์กันทั้งนั้น ไม่ยุ่งยากอะไรหรอก ต้องโทษที่เธอโชคไม่ดีเอง”
เซี่ยเนี่ยนก้าวสู่ปรมาจารย์จอมยุทธ์ไปครึ่งก้าวแล้ว หลิงเหมียนซียังห่างชั้นอีกไกล
ด้วยระดับสติปัญญาของเซี่ยเนี่ยน ย่อมหาเหตุผลที่เหมาะสมเพื่อฆ่าหลิงเหมียนซีได้
นายใหญ่เซี่ยอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
ครั้งนี้เงาไม่เผยจุดอ่อน แต่ต้องมีในไม่ช้าก็เร็ว เขาจะรอ
กำจัดหนุ่มสาวมากฝีมือทั้งหมดได้เมื่อไร โลกจอมยุทธ์ก็จะเป็นของตระกูลเซี่ยแต่เพียงผู้เดียว
…
ในเวลาเดียวกันที่คฤหาสน์ตระกูลลอเรนท์
ซีซาร์ให้จ็อบเตรียมชุดชายามบ่ายอย่างหรูหราเอาไว้เพื่อรับรองอิ๋งจื่อจิน
เชฟของตระกูลลอเรนท์ฝีมือสูงกว่าเชฟของร้านมิชลินสามดาวเสียอีก
อิ๋งจื่อจินตอบข้อความของฟู่อวิ๋นเซินขณะกิน
“เฮ้อ บอส เดิมทีคิดว่าเก็บตระกูลแพชช์แล้วจะได้เงินเป็นกอบเป็นกำเสียอีก” ซีซาร์ก้มหน้าถือมีดกับส้อม “ปรากฏว่าแบ่งให้พวกชาวบ้านตกยาก ไหนจะพวกเหยื่อที่ถูกทำร้าย ผมกลับต้องควักเนื้อไปอีกหลายพันล้าน”
อิ๋งจื่อจินไม่เงยหน้า “ก็ดี ทำความดี ได้สิ่งดีตอบแทน”
“สิ่งดีตอบแทนขอแฟนได้หรือเปล่า”
“ตื่นเถอะ เลิกฝัน”
หัวใจของซีซาร์ถูกมีดทิ่มแทง “บอส ผมล่ะสงสัยจริงๆ บอสหาแฟนยังไง อย่าหาว่าผมยุ่งเลยนะ อย่างบอส…”
อิ๋งจื่อจินเงยหน้ามองด้วยสายตาเย็นชา
ซีซาร์หุบปากทันที “คิดเสียว่าผมไม่ได้พูด”
เขาหยิบรูปถ่ายปึกหนึ่งมาจากด้านหลัง “บอส ช่วยผมดูหน่อย ผู้หญิงคนไหนพอใช้ได้บ้าง ผมว่าจะลองเดตหน่อย”
อิ๋งจื่อจินรับมา ดูแล้วก็หยิบออกมาหนึ่งใบ
ซีซาร์เตรียมเอามือไปรับ “บอสเลือกใครให้ผมก็เอาคนนั้น”
“ไม่ใช่ ใบนี้ให้ตัดทิ้ง” อิ๋งจื่อจินเอารูปริต้าวางไว้ด้านข้าง “เพื่อนฉันยังสาวอยู่ กลัวนายทำชีวิตเขามืดมน”
ซีซาร์ “…”
อิ๋งจื่อจินดูรูปถ่ายต่อ จนกระทั่งฝูเฉินส่งข้อความหาเธอ
[ท่านปรมาจารย์ครับ ขอละลาบละล้วงถามหน่อย ลูกศิษย์ของท่านปรมาจารย์ชื่ออะไรครับ]
อิ๋งจื่อจินพิมพ์ตอบไปสองคำ
[เฟิงซิว]
กับคนกันเองไม่มีอะไรต้องปิดบัง
ฝูเฉินที่ได้รับคำตอบก็คาดไม่ถึงว่าอิ๋งจื่อจินจะตอบมาตรงๆ
แต่เฟิงซิวคือใคร
ฝูเฉินแอบกลัวอยู่ในใจ ไม่กล้าถามมาก
“เฟิงซิวเหรอ” เขานึกชื่อจอมยุทธ์ที่โด่งดังทั้งหมดในโลกจอมยุทธ์ แต่ไม่มีคนไหนที่แซ่เฟิง
แต่ลูกศิษย์ของท่านปรมาจารย์ ไม่มีทางที่จะไร้ชื่อเสียงเรียงนาม
ฝูเฉินเขกหัวตัวเอง คิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออก “เฟิงซิว…เฟิงซิวคือใคร”
ระหว่างเดินๆ อยู่นั้นเขาก็ชนเข้ากับร่างของใครคนหนึ่ง
ครั้นแล้วฝูเฉินก็ถูกถีบอีกรอบ นายใหญ่ฝูพูดเสียงเย็นชา “เจ้าบ้า มองทางด้วยสิ”
ฝูเฉินไม่มีเวลาสนใจก้นที่เจ็บ เขาถาม “พ่อครับ เฟิงซิวคือใคร โลกจอมยุทธ์มีตระกูลเฟิงด้วยเหรอ”
“เจ้าบ้าเอ๊ย แม้แต่ชื่อนี้ก็ไม่รู้จักเหรอ” นายใหญ่ฝูมองเขาด้วยสายตาประหลาด แกล้งด่า “เสียแรงที่เป็นทั้งแพทย์แผนโบราณกับจอมยุทธ์ แพทย์แผนโบราณอันดับหนึ่งอยู่บ้านเรา สอนแกปรุงยา แกเลยรู้จัก”
“แต่จอมยุทธ์อันดับหนึ่งแกไม่เคยเจอก็เลยไม่รู้จักงั้นสิ พ่อจะเล่าเรื่องของเขาให้ฟังแล้วกัน แก…”
นายใหญ่ฝูเล่าจบก็เงยหน้าขึ้น อดอึ้งไม่ได้ “เป็นอะไรไป”
