ตอนที่ 674 เฟิงซิว ‘เซี่ยฮ่วนหราน!’
เงานี้ราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดิน
ลอยพลิ้ว ไม่เหมือนอยู่บนโลกมนุษย์
“ฮ่าๆๆ!”
เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง บ้าคลั่งขั้นสุด
เจือไปด้วยความอวดดีไม่แคร์ใคร สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน
“สวรรค์เข้าข้าง สวรรค์ช่วยฉันจริง!ๆ”
เซี่ยฮ่วนหรานสัมผัสความเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย ตื่นเต้นดีใจมากผิดปกติ
สามเดือนนี้ ไม่เสียแรงที่เขาพยายามเอาชนะจุดอิ่มตัวครั้งแล้วครั้งเล่า เกือบใช้แก่นแท้ของร่างกายจนหมด
แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เอาชนะได้แล้ว
นับตั้งแต่เขาทำตามคัมภีร์ลับเฉพาะวิทยายุทธ์เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว ฝึกมานานขนาดนี้ ในที่สุดวันนี้ก็สำเร็จแล้ว
ในฐานะที่เป็นจอมยุทธ์ วรยุทธ์ของเขาขึ้นสู่ขั้นสมบูรณ์แบบแล้ว
อีกทั้งสภาวะจิตใจก็ยกระดับขึ้นมาก
ตอนนี้ในที่สุดเซี่ยฮ่วนหรานก็บรรลุขั้นที่ควบคุมวรยุทธ์ได้ดั่งใจ คืนสภาวะปกติให้ตัวเองได้
ตราบใดที่เขาไม่ปล่อยพลังก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นจอมยุทธ์
ที่แท้นี่ต่างหากขั้นสูงสุดของจอมยุทธ์
ครั้งนี้โลกจอมยุทธ์ก็จะเป็นของตระกูลเซี่ยอย่างสิ้นเชิงแล้ว!
ไม่มีใครขวางเขาได้
ระยะเวลาสามเดือนก็ไม่ได้ยาวนาน โลกจอมยุทธ์ไม่น่าเกิดเรื่องใหญ่อะไร
เซี่ยฮ่วนหรานลูบเครา ยิ้มกว้าง “ไปดูเนี่ยนเนี่ยนก่อนดีกว่า”
วินาทีถัดมาเขาก็เหาะออกไปหนึ่งลี้
เซี่ยฮ่วนหรานระมัดระวังตัวเองมาก ไม่ได้บอกใครว่าเขาเก็บตัวอยู่ที่ไหน
อีกทั้งสถานที่ที่เขาเก็บตัวก็อยู่ห่างจากบ้านตระกูลเซี่ยมาก
โลกจอมยุทธ์กว้างใหญ่ ด้วยวรยุทธ์ของเขาในตอนนี้ กลับถึงบ้านตระกูลเซี่ยใช้เวลาแค่ครึ่งวัน
เซี่ยฮ่วนหรานหัวเราะเสียงดังมาแต่ไกล “เนี่ยนเนี่ยน เนี่ยนเนี่ยน ผู้นำตระกูลกลับมาแล้ว เอาสมุนไพรดีๆ มาให้เนี่ยนเนี่ยนเยอะแยะเลยนะ รีบออกมา…”
ทันใดนั้นคำพูดหยุดชะงัก
กลิ่นคาวเลือดและกลิ่นเหม็นเน่าโชยอบอวลมาเข้าจมูก ภาพนองเลือดเข้ามาในสายตา
ศาลสถิตยุติธรรมกับสหพันธ์จอมยุทธ์จัดการพวกผู้อาวุโสกับผู้นำตระกูลเซี่ยเสร็จก็ยังมีน้ำใจเอาศพวางเรียงซ้อนกันให้
ผ่านมาหลายวัน วันนี้อากาศร้อน มีพวกอีกาและเหยี่ยวจำนวนไม่น้อยบินตามกลิ่นคาวเลือดมา
สภาพอเนจอนาถชวนสะพรึง
“อ๊ากกก!” เซี่ยฮ่วนหรานเงยหน้ามองฟ้า ตะโกนส่งเสียงร้องด้วยความโมโห “ใคร ใครฆ่าล้างตระกูลเซี่ยของฉัน!”
ใครกล้าลงมือกับตระกูลเซี่ยตอนที่ฉันเก็บตัวฝึก!
ตระกูลเซี่ยมีสภาพขนาดนี้แล้ว เซี่ยเนี่ยนยังจะมีชีวิตอยู่อีกเหรอ
เซี่ยฮ่วนหรานไม่สามารถข่มความโกรธของตัวเองได้ ระเบิดอารมณ์ทันที ไปยังอาณาเขตของตระกูลหลิน
“หลินอู๋เลี่ยง! ใช่แกหรือเปล่า! แกฆ่าล้างตระกูลเซี่ยของฉันใช่ไหม!”
เสียงตะโกนนี้ทำหลินจิ่นอวิ๋นสะเทือนจนล้มไปกองที่พื้น เลือดออกจากรูทวารทั้งเจ็ด
“ซะเซี่ยฮ่วนหราน!”
ถึงแม้หลินจิ่นอวิ๋นจะยังไม่ถึงขั้นปรมาจารย์จอมยุทธ์ แต่ก็สามารถวิเคราะห์ได้ว่าใครที่มีความสามารถที่น่ากลัวขนาดนี้
เขาพูดขึ้นอย่างยากลำบาก “ทะท่านผู้อาวุโสฮ่วนหราน มะ ไม่ใช่ท่านผู้นำตระกูลครับ เป็นศาลสถิตยุติธรรมกับสหพันธ์จอมยุทธ์!”
“เซี่ยฮ่วนหราน คิดจะทำอะไร” หลินอู๋เลี่ยงที่พลอยตกใจไปด้วยก็พูดออกมาด้วยความโมโห “ตระกูลหลินของฉันไปลงมือกับตระกูลเซี่ยตั้งแต่เมื่อไรกัน คิดจะเอาเรื่องของคนอื่นมาโยนให้ตระกูลหลินเหรอ”
เซี่ยฮ่วนหรานไม่สนใจเขา มือข้างหนึ่งจับหลินจิ่นอวิ๋นไว้ “แล้วเนี่ยนเนี่ยนล่ะ ใครฆ่าเนี่ยนเนี่ยน!”
หลินจิ่นอวิ๋นอ้าปาก “อะอิ๋งจื่อจิน เธอเป็นทั้งแพทย์แผนโบราณทั้งจอมยุทธ์”
พลั่ก!
หลินจิ่นอวิ๋นถูกโยนลงพื้น เซี่ยฮ่วนหรานรีบร้อนออกไป
หลินจิ่นอวิ๋นตัวสั่นเงยหน้าขึ้น “ทะท่านผู้นำตระกูล”
หลินอู๋เลี่ยงก็แทบหยุดหายใจ “เซี่ยฮ่วนหรานกำลังภายในสมบูรณ์แบบแล้ว!”
ยังจะมีใครในโลกจอมยุทธ์ขวางเขาได้อีก
…
อีกด้านหนึ่ง
ในมือของฟู่อวิ๋นเซินมีพวกอาวุธที่อวี้เซ่าอวิ๋นโยนเข้ามา “เยาเยา มันจะทะลวงแนวป้องกันกำลังภายในของเซี่ยฮ่วนหรานได้หรือเปล่า”
“ทะลวงได้ แต่ฆ่าไม่ได้” อิ๋งจื่อจินส่ายหน้าเล็กน้อย “มีแค่ระเบิดนิวเคลียร์กับระเบิดไฮโดรเจนถึงจะทำอันตรายเขาได้ ทั้งยังต้องปล่อยในระยะที่ห่างจากเขาไม่ถึงครึ่งเมตร”
“อีกทั้งต้องทำให้ระเบิดทันทีด้วย”
หากจอมยุทธ์บรรลุถึงขั้นเฟิงซิวแล้ว ใช่ว่าอาวุธระยะไกลก็จะทำให้บาดเจ็บได้
ความสามารถแฝงในร่างกายมนุษย์มีมากเกินกว่าที่คิด
แต่แน่นอนว่าไม่มีทางขัดต่อกฎแห่งธรรมชาติได้ ไม่มีถึงขั้นเซียนอะไรแบบนั้น
แววตาของฟู่อวิ๋นเซินขรึมลง
ยากตามคาด
“ศิษย์น้อง คุณชายฟู่ วางใจได้” เฉิงหย่วนกำหมัดแน่น “ครั้งนี้ต่อให้ศิษย์พี่ต้องสู้สุดชีวิตก็จะต้องลากเซี่ยฮ่วนหรานไปลงนรกให้ได้”
ไม่อย่างนั้นจะส่งผลไปทั้งโลกจอมยุทธ์
“อีกทั้งก็ใช่ว่าเซี่ยฮ่วนหรานจะ…”
เฉิงหย่วนยังไม่ทันพูดจบ ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่น ราวกับเกิดระเบิดข้างหู
ตูม!
ในขณะเดียวกันก็มีเงาสายหนึ่งพุ่งลงมาจากฟ้าคล้ายลูกระเบิด ตกลงบนพื้น ขวางหน้าทุกคนไว้
รอดสายตาของเฉิงหย่วนได้ก็มีแค่…
เซี่ย ฮ่วน หราน!
สีหน้าของเซี่ยฮ่วนหรานเย็นชา สายตาดุจคมมีด
เฉิงหย่วนกางแขนบังอิ๋งจื่อจินกับฟู่อวิ๋นเซินโดยอัตโนมัติ สีหน้าค่อยๆ ขรึมลง แววตาเจือด้วยความตกใจเล็กน้อย “แย่ละ วรยุทธ์ของเขาสมบูรณ์แบบแล้ว”
คืนสภาพคนปกติได้ตามใจ เป็นความปรารถนาที่เหล่าจอมยุทธ์ต้องการ
ในประวัติศาสตร์ของโลกจอมยุทธ์ห้าร้อยกว่าปีก็มีแค่เฟิงซิวคนเดียวที่ทำได้
แต่ตอนนี้มีเซี่ยฮ่วนหรานเพิ่มมาอีกคน
“หึ เฉิงหย่วน” เซี่ยฮ่วนหรานเหลือบมองเฉิงหย่วน แสยะยิ้มอย่างไม่แคร์ “ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันฆ่าแกคงจะเหนื่อยหน่อย แต่ตอนนี้…”
เขาสะบัดแขนเสื้อ ปล่อยพลังข่ม
เฉิงหย่วนตัวสั่น เริ่มรู้สึกชา
เขากัดฟัน ในลำคอมีกลิ่นคาวเลือดทะลักขึ้นมาแล้ว
นี่คือพลังของจอมยุทธ์ขั้นสูง!
เซี่ยฮ่วนหรานกลับไม่มองเขาอีก สายตาจับจ้องอิ๋งจื่อจินในทันที พลังความแค้นหนักหน่วงมากกว่าเดิม “แกฆ่าเนี่ยนเนี่ยน!”
ชั่วขณะที่รู้ว่าเซี่ยเนี่ยนตายแล้ว เซี่ยฮ่วนหรานใจหายวาบ
หลานสาวที่เขาบ่มเพาะด้วยความเอาใจใส่ตายไปง่ายๆ แบบนี้
ทุกคนสมควรตาย ควรเอาไปฝังเป็นเพื่อนเซี่ยเนี่ยนให้หมด!
อิ๋งจื่อจินสุขุมใจเย็น แผ่นหลังไม่มีงอแม้แต่น้อย “ฉันเอง”
ราวกับต่อให้ปล่อยพลังข่มมากกว่านี้ก็ทำให้อิ๋งจื่อจินก้มหัวไม่ได้
เซี่ยฮ่วนหรานตะลึงเล็กน้อย ดึงพลังกลับ
“ใช้ได้ ไม่เลวเลยนี่” สองมือของเขาไพล่หลังพลางพูด “ฉลาดมาก ทั้งยังให้ศาลสถิตยุติธรรม ตระกูลหลิง และสหพันธ์จอมยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ย้ายออกไปหมด แต่แกคิดว่าตัวเองวางแผนรอบคอบหมดแล้วงั้นเหรอ”
“ฉันเซี่ยฮ่วนหรานฆ่าคนไม่เคยต้องการเหตุผล! ฉันจะฆ่าใครในโลกจอมยุทธ์ก็ได้!”
เซี่ยฮ่วนหรานหัวเราะเสียงดัง “ต่อให้วันนี้ฉันพาลทำร้ายตระกูลหลินกับตระกูลเย่ว์ พวกเขาจะพูดอะไรได้”
แววตาของอิ๋งจื่อจินเย็นชาลงในทันที
นับตั้งแต่ตัดสินใจฆ่าเซี่ยเนี่ยน เธอก็ไม่ได้คิดจะมีชีวิตอย่างสงบสุขอีกต่อไป
มีเหรอที่เธอจะทนเห็นคนรอบตัวถูกข่มเหงได้
“แต่ก็ช่าง คนตายแล้วคืนชีพไม่ได้” เซี่ยฮ่วนหรานพูดๆ อยู่ก็ถอนหายใจ “ต่อให้ฉันฆ่าคนมากมาย เนี่ยนเนี่ยนก็กลับมาไม่ได้แล้ว”
เฉิงหย่วนกลืนก้อนเลือดในลำคอลงไป “เซี่ยฮ่วนหราน เลิกอ้อมค้อมได้แล้ว”
เซี่ยฮ่วนหรานจิตใจคับแคบจะตาย มีเหรอที่จะปล่อยพวกเขาไป
“แน่นอนว่าฉันไม่มีทางปล่อยความแค้นนี้ไป ฉันจะให้โอกาสแก” เซี่ยฮ่วนหรานเหลือบมองอิ๋งจื่อจิน “วันนี้แกปลิดชีพตัวเองซะ ฉันขอสาบานต่อสวรรค์ด้วยเลือด ว่าฉันจะไม่มีทางแตะต้องคนอื่น”
อิ๋งจื่อจินเหลือบตาขึ้น “สาบานด้วยเลือดเหรอ”
การสาบานด้วยเลือดเป็นการให้คำสัตย์ระดับสูงสุดของการสาบาน ต้องใช้เลือดตัวเองเขียนคำสาบาน
หากผิดคำสาบาน ผลกรรมที่ตามมาจะหนักกว่าเดิม
“ถูกต้อง สาบานด้วยเลือด ฉันเป็นจอมยุทธ์ ให้ความสำคัญต่อการให้คำสัตย์มาก แกวางใจได้เต็มร้อย ฉันไม่มีทางผิดคำพูด” เซี่ยฮ่วนหรานยิ้ม แต่ทันใดนั้นก็หุบยิ้ม ทำหน้าโหดเหี้ยม “ถ้าแกไม่รับปาก วันนี้ฉันก็จะฆ่าทุกคนในโลกจอมยุทธ์ให้หมดต่อหน้าแก!”
แววตาของเฉิงหย่วนขรึมลง “เซี่ยฮ่วนหราน แกมันเพ้อเจ้อ!”
“เฉิงหย่วน คนเพ้อเจ้อน่ะแก” เซี่ยฮ่วนหรานไม่โกรธ กลับยิ้มด้วยซ้ำ “ช่างเถอะ วันนี้เริ่มต้นจากแกก่อนแล้วกันเฉิงหย่วน!”
กำลังภายในของเขาระเบิดออกไปในชั่วพริบตา พุ่งเข้าไปหาเฉิงหย่วน
เซี่ยฮ่วนหรานพูดเสียงเย็นชา “แกฆ่าคนตระกูลเซี่ย ฉันก็จะทำให้สหพันธ์จอมยุทธ์พังพินาศทั้งหมด!”
…
เวลานี้ ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่ห่างจากศาลสถิตยุติธรรมไปไกลมาก
บนยอดเขาหิมะของโลกจอมยุทธ์
ความสูงของภูเขาหิมะลูกนี้ไม่ด้อยไปกว่าเทือกเขาหิมาลัย สูงเก้าพันเมตร น้อยคนที่จะขึ้นไปถึงอย่างแท้จริง
อีกทั้งเนื่องจากสภาพแวดล้อมโดยรอบเลวร้ายเป็นอย่างมาก แม้แต่ทีมสำรวจก็ไม่มีทางมาที่นี่
ไม่ว่าจะเฉิงหย่วนหรือเซี่ยฮ่วนหรานก็ไม่มีความสามารถปีนขึ้นเขาลูกนี้ได้
แต่ตรงหน้าผากลับมีชายชรานั่งอยู่คนหนึ่ง นั่งนิ่งไม่ขยับ
หิมะปกคลุมบนร่างกายเขาหลายชั้น แทบจะทับเขามิดทุกส่วน
แต่เวลานี้ร่างกายของชายชราเริ่มขยับ หิมะที่อยู่บนตัวเขาทยอยหล่นลง
เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ตกใจเล็กน้อย “คลื่นกำลังภายในที่แข็งแกร่งมาก”
แม้แต่ตัวเฟิงซิวเองก็ไม่รู้ว่าจำศีลไปนานเท่าไร
ถ้าไม่ใช่เพราะคลื่นกำลังภายในนี้ เกรงว่าเขาจะยังคงหลับลึกอยู่บนยอดเขาหิมะลูกนี้ต่อไป
ผ่านมานานหลายปี ในที่สุดก็มีคนในโลกจอมยุทธ์ฝึกจนถึงระดับเดียวกับเขาแล้วเหรอ
เฟิงซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย มองไปยังที่หนึ่ง วิเคราะห์ได้แล้วว่าเจ้าของกำลังภายในนี้คือใคร “เซี่ยฮ่วนหราน!”
