จงจือหว่านฟังถึงตรงนี้ มือที่กำแน่นก็คลายออก
ถูกต้อง
ไม่ว่ายังไงอิ๋งจื่อจินก็ยังคงเป็นนักเรียนเกรดแย่ที่สอบไม่ผ่านแม้แต่วิชาเดียว
อีกหน่อยเธอก็จะเข้ามหาวิทยาลัยตี้ตู แต่อิ๋งจื่อจินล่ะ
แม้แต่มหาวิทยาลัยระดับรองก็คงสอบไม่ติด
เทียบกับเธอไม่ได้อยู่แล้ว
จงจือหว่านยิ้มพลางส่ายหน้า เดินออกจากโรงเรียน
…
นอกจากที่เกิดเรื่องการสวมรอยผลงาน ขั้นตอนต่างๆ ในงานเทศกาลศิลปะก็ยังคงเป็นเหมือนในครั้งก่อนๆ
อิ๋งจื่อจินไม่ไปงานรับรางวัล พวกลูกน้องในห้องสิบเก้าขึ้นไปรับคนละรางวัล
หลังเสร็จงานเทศกาลศิลปะเธอก็ได้รับโอนเงินมาจากทางโรงเรียน
ทั้งหมดสองล้าน
เธอลงประกวดทั้งหมดเจ็ดรายการ รางวัลชนะเลิศได้เงินหนึ่งแสน
ทางโรงเรียนบอกว่าอีกล้านสามเป็นค่าทำขวัญ
อิ๋งจื่อจินมองเลขศูนย์ในข้อความ รู้สึกดีกับโรงเรียนมัธยมชิงจื้อมากกว่าเดิม
อยู่ที่โรงเรียนนี้นี่แหละ
อิ๋งจื่อจินนั่งพิงเก้าอี้ มือเคาะแป้นคีย์บอร์ด กดโปรแกรมซื้อขายหุ้น
หลังจากที่อิ๋งจื่อจินมองกระดานเทรดหุ้นเสร็จ เธอก็จัดการเทขายสิบล้านหุ้นที่ซื้อมาเดือนก่อนในคราวเดียว
จากนั้นก็เปิดโปรแกรมล็อกอินเข้าเอ็นโอเค
ถึงแม้จะรู้ว่าคนในเว็บบอร์ดเอ็นโอเคมีไม่มาก แต่ตราบใดที่มีโปรแกรมล็อกอินก็จะสามารถลงทะเบียนแอคเคาท์ได้
นี่ก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมในหน้าแรกของเว็บบอร์ดถึงได้มีนักต้มตุ๋นกับบัญชีผู้ใช้งานที่มาถามกันทุกเรื่องจำนวนมากขนาดนั้น
อย่างไรเสียก็ใช่ว่าทุกคนจะรู้ถึงการมีอยู่ของพื้นที่ปิด โปรแกรมล็อกอินก็ไม่ได้ยกระดับการปิดกั้นเป็นพิเศษ
หน้าแรกไม่ต่างจากเว็บบอร์ดทั่วไป แถมยังมีผู้ใช้งานจำนวนไม่น้อยที่มาแต่งนิยายเรื่องยาว
ในด้านรูปแบบ เว็บบอร์ดเอ็นโอเคไม่ต่างอะไรจากเว็บบอร์ดอื่น ดูธรรมดามาก
แต่ทว่าเว็บบอร์ดที่ดูเหมือนธรรมดานี้กลับมีข้อมูลจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนไหลเข้าไหลออกในทุกวินาที
หลังจากที่อิ๋งจื่อจินเข้าไปแล้วก็กวาดตามองหน้าแรก
กระทู้ร้อนของวันนี้เป็นกระทู้ขอความช่วยเหลือ
ถูกโพสต์เมื่อสิบนาทีก่อน แต่ข้างล่างกลับมีข้อความตอบกลับถึงห้าร้อย อีกทั้งยังทวีความร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
อิ๋งจื่อจินหลุบตาลง เปิดกระทู้นี้
[ขอความช่วยเหลือ : เมื่อหลายวันก่อนไปยุโรป ช่วยด้วย!]
[คอมเมนต์ที่หนึ่ง : ตามหัวข้อ เจ้าของกระทู้อุตส่าห์เก็บเงิน ในที่สุดก็พอออกไปเที่ยวได้แล้ว คิดอยู่ว่าโตป่านนี้ยังไม่เคยไปเมืองนอก ก็เลยซื้อทัวร์ไปยุโรป
เดิมทีระหว่างทางก็มีความสุขดี เจ้าของกระทู้ยังซื้อโดนัทกิน ไปเดินเล่นที่ริมทะเล แต่พวกเธอรู้ไหมว่าฉันเห็นอะไร
รูปปั้นนางเงือกน้อยยิ้มให้ฉันด้วย!
ถูกต้อง รูปปั้นนางเงือกที่โด่งดังนั่นแหละ ที่มาจากเทพนิยายของแอนเดอร์เซน ไม่ใช่แค่ยิ้มนะ ยังพยักหน้าให้ฉันด้วย
มันก็สวยอยู่หรอก แต่มันหลอนมากกว่า!
ขอความช่วยเหลือ นางเงือกน้อยตัวนี้จะเหมือนแม่นางเถียนหลัวหรือเปล่า จะมีชีวิตแล้วเหรอ]
[คอมเมนต์ที่สอง : เจ้าของกระทู้ประสาทแล้ว แยกย้ายๆ]
[คอมเมนต์ที่สาม : ถึงแม้ฉันก็เป็นนักต้มตุ๋น แต่ต้องยอมรับเลยว่า เจ้าของกระทู้มีทักษะการแต่งเรื่องที่สูงมาก]
…
[คอมเมนต์ที่หนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ด : ฝันตอนไปเที่ยวหรือเปล่า ไม่เป็นไรนะ ฉันมียาระงับประสาท แค่เม็ดละ เก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้า ไม่ได้ผลก็ไม่ต้องถุยมาคืน]
[คอมเมนต์ที่หนึ่งร้อยห้าสิบแปด : ไม่มีรูปแล้วมาพล่ามอะไร ช่วงนี้ในเว็บบอร์ดมีแต่พวกสมองผิดปกติ]
…
[คอมเมนต์ที่สี่ร้อยเจ็ดสิบสี่ : อื้อหือ เจ้าของกระทู้ก็เจอเหมือนกันเหรอ ฉันไปเมื่อปีที่แล้วก็เห็นเหมือนกัน ตอนนั้นยังคิดว่าตัวเองตาฝาด]
[คอมเมนต์ที่สี่ร้อยเจ็ดสิบห้า : ฉันก็เคยไปนะ ทำไมไม่เคยเห็นเลยล่ะ]
หลังจากที่อิ๋งจื่อจินอ่านทุกคอมเมนต์เสร็จ ดวงตาก็ขยับเล็กน้อย
พอเธอเลื่อนลงไปอีกก็เห็นเจ้าของกระทู้มาตอบ
[คอมเมนต์ที่เจ็ดร้อยสามสิบแปด : บ้าบอ ฉันต้องมีรูปอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่รูปถ่ายนะ มีคลิปด้วย]
[คอมเมนต์ที่เจ็ดร้อยสามสิบเก้า : (คลิปวิดีโอ) เอาไปดูเลย!]
อิ๋งจื่อจินขมวดคิ้ว กดเปิดคลิป
แต่พอกดปุ๊บกลับมีข้อความจากระบบขึ้นมาว่าไม่พบคลิปดังกล่าว
กดรีเฟรชหน้าใหม่อีกครั้ง กระทู้นี้ก็ปลิวไปแล้ว
เห็นได้ชัดว่าถูกผู้ดูแลลบทิ้ง
อิ๋งจื่อจินครุ่นคิดเล็กน้อย พอจะเข้าใจแล้ว
นี่เป็นหน้าหลัก คนทั่วไปเยอะ จึงไม่อนุญาตให้มีกระทู้ที่เกี่ยวข้องกับความลับของโลก
เธอเองก็รู้ว่าเอ็นโอเคยังมีพื้นที่ปิดที่ต้องใช้แต้มสะสมการใช้งานในการเข้าไป
เปิดดูชาร์ตจัดอันดับนักล่าต้องใช้แต้มสะสมการใช้งานถึงจะปลดรหัสได้
อิ๋งจื่อจินมองข้อมูลบัญชีผู้ใช้ของตัวเองพลางครุ่นคิด
นี่เป็นบัญชีลงทะเบียนใหม่หลังจากที่เธอได้โปรแกรมล็อกอินมาจากแฮกเกอร์
ไอดี : โค้กชานมเฟรนช์ฟรายส์
แต้มสะสมการใช้งาน : แปด
ระดับ : เอฟ
วันลงทะเบียน : วันที่สิบหกมีนาคมปีคริสศักราชสองพันยี่สิบ
ล็อกอินเข้าเว็บบอร์ดเอ็นโอเคหนึ่งครั้งจะได้สองแต้ม นี่เป็นโบนัสของไอดีใหม่
อิ๋งจื่อจินใช้เม้าส์เลื่อนลงก็พบกระทู้ที่น่าสนใจอีกหลายกระทู้
[ล่ารางวัล : ค้นพบซากอารยะธรรมของแอตแลนติส รับสมัครทีม ขาดแม่นม ขาดอัศวิน มาให้ไว]
[ปรึกษา : มีแมวดำตัวนึงเดินตามทุกเย็น มันคิดจะทำอะไร]
[แจกฟรี : วันนี้ผลสอบประจำเดือนออกแล้ว ได้ที่หนึ่งของชั้นปี ขอแจกให้หนึ่งร้อยคอมเมนต์แรกคนละสิบแต้ม]
แต้มสะสมการใช้งานซื้อขายได้ แต่ถ้าติดลบจะถูกระงับบัญชีผู้ใช้
ถึงแม้การสมัครแอคเคาท์จะไม่ต้องใช้บัตรประชาชนยืนยันตัวตน และการโพสต์กระทู้ก็ใช้นามแฝง แต่สิ่งที่น่าแปลกอยู่ที่ หลังจากที่บัญชีถูกระงับจะไม่สามารถสมัครใหม่ได้อีก
บางคนสงสัยว่าเบื้องหลังเอ็นโอเคมีองค์กรซูเปอร์แฮกเกอร์ แต่ไม่มีหลักฐาน
อิ๋งจื่อจินกดดูไปหลายหน้า ในที่สุดก็เจอกระทู้ที่เธอต้องการ
[ล่ารางวัล : เทพๆ ทั้งหลายช่วยแก้โจทย์ที่คณะให้ทีครับ]
[คอมเมนต์ที่หนึ่ง : ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ มหาลัยผมบ้าไปแล้ว ออกโจทย์เคมีที่หาในเน็ตไม่เจอเลย ต้องเป็นโจทย์ที่ยากระดับโลกแน่ๆ เทพคนไหนแก้โจทย์ได้จะตอบแทนด้วยแต้มอย่างงาม]
ด้านล่างมีบัตรเชิญล่ารางวัลขึ้นโดยอัตโนมัติ
ในนั้นขึ้นว่าแต้มสะสมจำนวนหนึ่งพันแต้ม
ระดับถูกกำหนดไว้ที่ระดับซี
อิ๋งจื่อจินหลุบตาลง กดรับทำงานนี้
มีกรอบปรากฏขึ้นบนหน้าจอทันที
[ติ๊ง ตอนนี้คุณอยู่ในระดับเอฟ กรุณาเลื่อนระดับก่อนถึงจะสามารถรับงานในระดับที่สูงกว่าได้]
อิ๋งจื่อจินสีหน้าไร้ความรู้สึก
สามวินาทีต่อมาเธอเปิดงานของระดับเอฟพร้อมกันห้าสิบอัน
ทำเสร็จอย่างรวดเร็วในเวลาห้านาที
งานพวกนี้ไม่จำเป็นต้องปรากฏโฉมหน้า ตกลงกันในเน็ตเป็นพอ
แต้มสะสมการใช้งานทะยานขึ้นไปที่ห้าร้อยในชั่วพริบตา ถูกเลื่อนขั้นเป็นระดับดี และยังคงเลื่อนขั้นต่อ
เธอแค่อยากเข้าไปในพื้นที่ปิดก็เท่านั้น แต่เธอไม่อยากใช้แอคเคาท์เก่าของตัวเอง
ถ้าเอาแอคเคาท์เก่าเล่น ชีวิตเกษียณคงได้สิ้นสุดลง
เว็บบอร์ดบ้าบออะไรกัน ถึงขนาดมีอินเทอร์เน็ตเป็นตัวเชื่อมโยงแล้วยังขยะเหมือนเมื่อก่อน
…
วันเสาร์
คฤหาสน์ของตระกูลฟู่เหลือแค่ผู้เฒ่าฟู่กับพยาบาลดูแลไม่กี่คนอีกแล้ว
อิ๋งจื่อจินไปที่คฤหาสน์ของตระกูลฟู่อีกครั้งเพื่อตรวจดูพิษที่อยู่ภายในร่างกายของผู้เฒ่าฟู่
ผู้เฒ่าฟู่สุขภาพอ่อนแอ เธอแค่ใช้เข็มทองสกัดพิษเอาไว้ แต่ไม่มีสมุนไพรก็ไม่สามารถถอนถึงต้นตอได้
สิ่งสำคัญยิ่งกว่าคือสถานการณ์ภายในตระกูลฟู่ตอนนี้ยุ่งเหยิงมาก มีหลายคนที่อยากให้ผู้เฒ่าฟู่จากไปโดยเร็ว
แม้แต่การที่ผู้เฒ่าฟู่ออกไปข้างนอกก็ต้องถูกจับตาดู
คราวก่อนเธอเชิญผู้เฒ่าฟู่ไปกินเค้ก ข้างกายเขาก็มีบอดี้การ์ดติดตามไปด้วยหลายคน
หลังจากทำให้ผู้เฒ่าฟู่หลับแล้วอิ๋งจื่อจินถึงเดินออกไป
ฟู่อวิ๋นเซินรออยู่ข้างนอก พอเห็นเธอดวงตาดอกท้อก็โค้งมน “เยาเยา ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไร” อิ๋งจื่อจินส่ายหน้าเล็กน้อย “สมุนไพรอีกนานแค่ไหนจะมาถึง”
“กำลังมาแล้ว” ฟู่อวิ๋นเซินไม่ปิดบัง “ปลายเดือนก็น่าจะถึง”
มูลค่ารางวัลเพิ่มขึ้นสิบเท่า นักล่าติดอันดับก็ยากที่จะต้านทานไหว
ดังนั้นต่อให้สมุนไพรจะอยู่ที่ทะเลทรายหรือทะเลลึก ก็ยังคงจะไปอยู่ดี
อิ๋งจื่อจินพยักหน้า “ปู่ฟู่หลับไปแล้ว ห้ามทำให้เขาสะเทือนใจมากเกินไป ไม่อย่างนั้นพิษจะแล่นเข้าสู่หัวใจ แบบนั้นจะยุ่ง”
“เรื่องนี้พี่ชายรู้” แววตาของฟู่อวิ๋นเซินหม่นลง แต่ก็กลับมามีรอยยิ้มในชั่วพริบตา “ไปห้างกันหน่อย พี่ชายจะซื้อชุดให้ ถือเป็นของขวัญวันเกิดให้เธอด้วย”
ทั้งสองคนขึ้นรถ
อิ๋งจื่อจินนั่งข้างคนขับ ตัวพิงหน้าต่าง หลับตาลง
ไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
ฟู่อวิ๋นเซินหันหน้ามา ดวงตาดอกท้อหลุบลงเล็กน้อย
ผิวพรรณของเด็กสาวยังคงขาวซีด แต่ไม่ได้ซีดจนน่ากลัวแบบนั้นอีกแล้ว
ดูมีน้ำมีนวลขึ้นมากเมื่อเทียบกับตอนเจอเธอครั้งแรก
เขารู้สึกประสบความสำเร็จที่ขุนเด็กน้อยขึ้นมาได้
ตูตูอยู่ในกระเป๋าเสื้อของอิ๋งจื่อจิน มันก็กำลังหลับเหมือนกัน
จมูกน้อยๆ สีชมพูขยับ ทำเสียงฮึกๆ อย่างมีความสุข
ฟู่อวิ๋นเซินยิ้มมุมปาก เหยียบคันเร่ง รถเคลื่อนตัว
สามสิบนาทีต่อมา รถมาเซราติก็หยุดลงที่หน้าห้างเซ็นจูรี่ใจกลางเมือง
อิ๋งจื่อจินยังคงหลับอยู่
ขณะที่เธอหลับได้ถอดความเย็นชาในยามปกติออก
ใบหน้าที่เย็นชามาตลอดดูผ่อนคลาย สีหน้าอ่อนโยน
ขนตาของฟู่อวิ๋นเซินขยับ กลืนน้ำลายลงอึกหนึ่ง
เขายังคงมองตรงไปข้างหน้า แต่มือกลับยกขึ้น
ค่อยๆ เคลื่อนไปแล้วเอานิ้วจิ้มหน้าเด็กสาว
นุ่มนิ่มๆ เด้งดึ๋งๆ
จิ้มหนึ่งทีแล้วฟู่อวิ๋นเซินก็ชักมือกลับ
แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายของเขาก็คือ อิ๋งจื่อจินยังคงไม่ตื่น ขนตาไม่แม้แต่จะขยับ
ดวงตาดอกท้อของเขาหลุบลง ขมวดคิ้ว หันตัวเข้าหา
เขาเอามือเท้าศีรษะมองเธอ ดวงตาหลุบลง
มืออีกข้างยกขึ้นอีกครั้งแล้วจิ้มที่ใบหน้าของอิ๋งจื่อจิน
ครั้งนี้ค้างไว้ค่อนข้างนาน ปลายนิ้วสามารถสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มของเด็กสาว
ราวกับมีหยกอ่อนอยู่ในมือ
ฟู่อวิ๋นเซินนิ่งอยู่สักพัก เดิมอยากชักมือกลับ แต่ก็ยังคงอดจิ้มเป็นครั้งที่สามไม่ได้
ทันใดนั้นอิ๋งจื่อจินก็ขยับตัว ลืมตาขึ้น
ดวงตาหงส์ยามเพิ่งตื่นมีหมอกปกคลุม ไร้แววตา จากนั้นถึงเปล่งประกาย
เธอเงยหน้าขึ้นเหมือนรู้สึกตัว
มือของฟู่อวิ๋นเซินชะงัก
ทั้งสองคนสบตากัน
