เฮียเตาหัวเราะอย่างชอบใจ “จี้คนเหรอ ผมจะจี้ได้ยังไง”
เวินกวางกำลังงุนงง เขารู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงรีบเข้าไปจับแขนของเฮียเตาเอาไว้ แล้วถามขึ้นว่า “เฮียเตา พี่จะทำอะไร คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าแค่ร้องเพลงกับพี่ผม”
เฮียเตาหัวเราะ “แล้วใครว่าไม่ใช่ล่ะ ร้องเพลงก็ต้องมีเพลง เราไปร้องกันในรถ ร้องไปฟังเพลงไป”
“งั้นผมเข้าไปได้ไหม” เวินกวางพูดตะกุกตะกัก จากนั้นจึงถามขึ้น ตอนนี้เขารู้สึกผิดที่แนะนำพี่สาวให้เฮียเตารู้จัก
เฮียเตาเรอออกมาแล้วพูดว่า “ไม่ได้ นายยืนเฝ้าประตูให้ฉันข้างนอก จำไว้ หลังจากที่ร้องเพลงเสร็จ ถนนใจกลางเมืองจะเป็นของนาย เสี่ยวกวางฉันถูกใจนายนะ เพราะนายมีคุณสมบัติที่จะเป็นเจ้าพ่อ”
“เวินกวางไอ้เลว!” เสียงก่นด่าของเวินหลานดังออกมาจากในรถ
เฮียเตาตบบ่าเวินกวางแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร นายเฝ้าประตูให้ดี อย่าให้ใครเข้ามา”
พูดจบเฮียเตากำลังจะขึ้นรถ เวินกวางเห็นสถานการณ์ไม่ดีก็รีบวิ่งเข้าไปจับแขนเฮียเตาแล้วพูดว่า “เฮียเตา พี่แค่ร้องเพลงกับพี่ผมจริงๆ ใช่ไหม”
ถึงถามไปแบบนั้น แต่เขารู้อยู่แล้วว่าเฮียเตาจะทำอะไร เขาไม่ได้รู้จักเฮียเตามาแค่วันสองวัน เขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย เห็นเฮียเตาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย ทำให้เวินกวางคิดอยากจะเป็นแบบนั้น มีผู้ชายคนไหนไม่อยากเป็นเหมือนเฮียเตาบ้างล่ะ เปลี่ยนผู้หญิงใหม่ในสองสามวัน ออกจากบ้านก็นั่งรถแลนด์โรเวอร์
แต่ใครจะไปรู้ว่าครั้งนี้จะเป็นพี่สาวของตัวเอง
เฮียเตายกมือมาวางไว้บนแขนของเวินกวาง “นี่นายหูหนวกหรือเปล่า ฉันพูดกับนายไปกี่ครั้งแล้วว่าไปร้องเพลง ทำไมนายถึงเรื่องมากแบบนี้ นายอยากทำงานกับฉันไหม”
เมื่อเห็นว่าเฮียเตาเริ่มโกรธ เวินกวางถึงกับหยุดพูดและใจสั่นขึ้นมา
เขากล้าหาเรื่องเฮียเตาที่ไหนกันล่ะ คนของเฮียเตาเยอะขนาดนั้น สามารถจัดการเขาได้ทุกเมื่อ
เขาทำได้เพียงมองพี่สาวที่อยู่ในรถและพูดอย่างไร้ความกล้าว่า “ขอโทษนะพี่”
เฮียเตาจึงเข้าไปในรถ แต่เมื่อก้าวขึ้นมาเขาก็โดนแรงมหาศาลรั้งเอาไว้
“เวินกวางแกนี่พูดดีๆ แล้วไม่ฟังใช่ไหม” เฮียเตาโกรธมาก จากนั้นเขาจึงยกมือขึ้นมาจับแขนนั้นเอาไว้ เพื่อที่จะสั่งสอนเวินกวาง
ใครจะไปรู้ว่าเมื่อเขาจับแขนของคนนั้น ก็โดนจับนิ้วเอาสองนิ้ว มือนั่นมีแรงเยอะมาก หลังจากที่จับนิ้วของเขา ก็กดนิ้วของเขาลงไปยังทิศทางตรงกันข้าม
เฮียเตาเจ็บจนต้องกัดฟัน เขาพูดออกมาว่า “ใครวะ”
เมื่อเฮียเตาพูดเช่นนั้น เหล่าลูกน้องรีบหยิบอาวุธและเข้ามาล้อมทันที ลูกน้องที่กำลังเมา เมื่อเห็นใบหน้าอันเฉยชาก็สร่างเมาทันที นี่เป็นผู้ชายที่ต่อยเฮียเตาที่วังเซ่าเซียนไม่ใช่เหรอ คนที่ต่อยเฮียเตาจนสลบ ถึงพวกเขาจะมึนงง แต่ก็จำผู้ชายคนนี้ได้ดี
เฮียเตาหันหลังให้ฟางเหยียน เขาจึงไม่เห็นหน้าฟางเหยียน เมื่อเห็นว่าลูกน้องของตัวเองไม่ขยับ เขาจึงตวาดออกมา “ให้ตายเถอะ พวกแกทำอะไรกันอยู่ รีบฆ่ามันสิ”
หนึ่งในลูกน้องของเขาพูดอย่างหวาดกลัวว่า “เฮียเตา เป็นคนคนนั้นครับ”
ตอนนี้เฮียเตากำลังเมา เขาพูดอย่างโมโหว่า “อะไรของแกเนี่ย ใครวะ ไม่เห็นเหรอว่ามันทำฉัน พวกแกไม่อยากทำงานแล้วใช่ไหม รีบจัดการมันเร็ว!”
“เฮียเตาคิดดีแล้วเหรอว่าจะทำร้ายผม” น้ำเสียงอันเย็นชาของฟางเหยียนดังขึ้น จากนั้นเขาจึงปล่อยมือของเฮียเตา
เพราะว่าเฮียเตากำลังเมา หลังจากที่โดนปล่อยมือเขาก็ตวาดออกมา “ไอ้พวกสวะ พวกแกทำอะไรอยู่ ฉันขอดูหน่อยสิว่าใครมันกล้ามาทำร้ายฉัน”
พูดจบเขาก็หันขวับมา เมื่อเห็นใบหน้านั้น เขาก็สร่างเมาและขนลุกขึ้นมาทันที
เขาพูดออกมาเหมือนจะร้องไห้ “เอ่อ ไม่ใช่ พี่ ลูกพี่จะทำอะไร ทำไมผมเจอพี่แล้วจะโดนต่อยทุกที ตอนนี้ผมไม่ได้หลอกคนอื่น ผมไม่ได้ขัดขวางคุณที่วังเซ่าเซียนซะหน่อย”
เขาพูดจบ เวินหลานก็วิ่งลงมาจากรถ เมื่อเธอเห็นฟางเหยียนก็รีบวิ่งเข้าไปทันที เธอยกมือจับแขนของฟางเหยียนเอาไว้ “คุณเองเหรอฟางเหยียน!”
เฮียเตามองเวินหลานแล้วมองฟางเหยียน สีหน้าของเขาไม่รู้จะยิ้มหรือหัวเราะดี เฮียเตายกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเอง “ลูกพี่ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของพี่ ถ้าผมรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของพี่ ถึงผมจะกล้าขนาดไหนก็ไม่กล้าแตะต้องผู้หญิงของพี่หรอกครับ คุณช่วยไว้ชีวิตผู้น้อยอย่างผมด้วยเถอะ”
พูดจบเขาก็คุกเข่าลงกับพื้น อำนาจของคนที่อยู่ตรงหน้าเท่ากับพวกนักเลงข้างนอก เรื่องที่โดนต่อยที่วังเซ่าเซียนครั้งก่อน ยังฝังอยู่ในหัวของเขาจนถึงทุกวันนี้
เฮียเตาคิดว่าตัวเองเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีถึงแม้ตัวจะตาย แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนี้ เหมือนศักดิ์ศรีไม่มีค่าอะไรเลย เพราะเขาสามารถทำให้ตัวเองอับอายได้ยิ่งกว่าการคุกเข่ายอมแพ้
เมื่อได้ยินเฮียเตาพูดว่าเวินหลานเป็นผู้หญิงของฟางเหยียน ทำให้เวินหลานรู้สึกเสียวซ่านในใจ เธอรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย มีผู้ชายที่มีอำนาจแบบนี้ เป็นความฝันของผู้หญิงจำนวนไม่น้อยเลยล่ะ
คนอื่นไม่รู้ว่าฟางเหยียนเป็นใคร แต่เวินหลานรู้ดี เขาคือจอมพลโผ้จวินอะไรนั่น ขนาดหวงหยวนฉาวเศรษฐีเขตซีหนานยังต้องเคารพเขา ดูเหมือนว่าเฮียเตาจะเคยเจอฤทธิ์ของฟางเหยียนมาแล้ว
ฟางเหยียนไม่พูดอะไรและเดินเข้าไปข้างหน้า เฮียเตากลัวจนตัวสั่นงันงก เขารีบก้มหน้าพูดว่า “ลูกพี่ ผมสำนึกผิดแล้ว คุณอย่าทำร้ายผมได้ไหม”
ครั้งก่อนที่โดนตบหน้ายังติดตาเขาอยู่เลย เจอหน้าฟางเหยียนก็รู้สึกเจ็บหน้าขึ้นมาเลย
ฟางเหยียนยกมือขึ้นมาวางไว้บนหัวเฮียเตา “ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ตบนายหรอก!”
เฮียเตาตัวสั่นเทา ส่วนสูงร้อยแปดสิบกว่าเซนหดตัวลงเหมือนเด็กที่กำลังกลัว ฟางเหยียนยิ่งพูดแบบนี้เขาก็ยิ่งกลัว
เขารีบส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ผมทำแบบนั้นกับผู้หญิงของคุณ คุณจะไม่ทำร้ายผมได้ยังไง ครั้งก่อนผมก็โดนตบเพราะแตะต้องผู้หญิงของคุณไม่ใช่เหรอ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นผู้หญิงของคุณ คุณปล่อยผมไปเถอะ!”
ฟางเหยียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “โอเค ฉันมีเรื่องอยากให้นายช่วย”
เมื่อได้ยินว่ามีเรื่องให้ช่วย เขาก็เงยหน้าขึ้นมาทันที “คุณว่ามาเลย ถึงผมล้มลงไปแล้ว ลูกน้องของผมก็จะเข้ามาสู้แทน”
“ลูกพี่ เขาเรียกว่าบุกน้ำลุยไฟครับ” ลูกน้องคนหนึ่งพูดออกมา
เฮียเตานึกขึ้นได้แล้วพูดว่า “อ้อ บุกน้ำลุยไฟครับ!”
