ดวงตาของเหลียงจงจ้องมองตรงไปที่เซียวเจิ้นเทียน จิ้งจอกเฒ่ากำลังโกหก แต่เขากลับไม่กล้าเปิดเผยคำโกหกของอีกฝ่าย ที่นี่คือคฤหาสน์ของเซียวเจิ้นเทียน และเมืองจินโจวก็เป็นถิ่นของเขาอีกด้วย ตอนนี้บริษัทของเขากำลังมีปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันคงต้องขอตัวลา”
เซียวเจิ้นเทียนยกมือคำนับและกล่าว “ได้ ถ้าประธานเหลียงคิดเรื่องการร่วมมือเรียบร้อยแล้วก็มาหาฉันได้ตลอดเวลา”
เมื่อเห็นแผ่นหลังของเหลียงจงกำลังเดินจากไป สายตาของเซียวเจิ้นเทียนก็หรี่ลงโดยอัตโนมัติ
เซียวเหอเดินมาถาม “คุณพ่อ ดูไม่เหมือนกับว่าเหลียงจงมาคุยกับเราเรื่องความร่วมมือเลยนะ”
เซียวเจิ้นเทียนพ่นลมหายใจและกล่าวว่า “ยังไม่ชัดอีกหรือไง เขามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องความร่วมมือที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่าเขาคิดจะช่วยเจ้าฟางเหยียนนั่นให้พ้นจากมือฉัน”
“หา!” เซียวเหออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ทำไมเหลียงจงถึงต้องมาช่วยชีวิตฟางเหยียนด้วย เจ้าเด็กนั่นมันใหญ่โตมาจากไหนกัน? เกรงว่าเหลียงจงคนนี้ไม่แม้แต่ตระกูลเซียวของเราก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยมั้ง?”
เซียวเจิ้นเทียนพยักหน้าพร้อมกลับกล่าวว่า “ถ้ามองทั้งหมดจากเขตซีหนาน เขาไม่สนใจพวกเราอย่างแน่นอน แต่มาเยือนถึงเมืองจินโจว เขาไม่กล้าไม่สนใจพวกเราหรอก เมืองจินโจวแห่งนี้เป็นอาณาเขตตระกูลเซียวของพวกเรา”
แม้ว่าตระกูลเซียวจะผ่านการโจมตีมาแล้วหลายครั้ง แต่เซียวเจิ้นเทียนก็ยังกล้าที่จะพูดประโยคนี้ออกมา นี่คือความมั่นใจของครอบครัวที่มีอายุกว่าร้อยปี ถ้าหากแม้แต่ความมั่นใจยังเอาออกมาไม่ได้ เขาจะเป็นนายใหญ่ของตระกูลเซียวได้อย่างไร
“คุณพ่อ ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะจัดการกับเจ้าฟางเหยียนอย่างไรดี ตัดขาของมัน แล้วรอให้มันได้ลิ้มรสผลของการกระทำตัวเองเถอะ!” เซียวเหอกล่าว
เซียวเจิ้นเทียนโบกมือและกล่าวว่า “ยังไม่รีบจัดการตอนนี้ พวกเรายังต้องวางแผนให้ดีเสียก่อน รอคำสั่งจากนายน้อยตระกูลฟาง”
“คุณพ่อ นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวของตระกูลเซียวของพวกเราเลยนะ ท่านก็เพิ่งเห็นใบหน้ายโสโอหังของฟางเหยียนไม่ใช่เหรอ มันทำเหมือนกับว่าเมืองจินโจวทั้งเมืองเป็นของมันอย่างเช่นนั้น แต่มันเป็นของตระกูลเรา! อีกอย่าง ก็ยังไม่รู้ว่านายน้อยตระกูลฟางจะทำยังไงกับมัน ถ้าจัดการมันเพียงเล็กน้อยแล้วก็ปล่อยไป ที่พวกเราจับมันมาก็ขาดทุนสิ”
เซียวเหอหรี่ตาและกล่าวว่า “ถ้าให้ฉันพูด ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ตัดขาของมันก่อน ทำไปก่อนแล้วค่อยไปบอกทีหลัง พอถึงตอนที่นายน้อยตระกูลฟางรู้ ก็ตำหนิพวกเราไม่ได้แล้ว นายน้อยฟางจะก่อเรื่องไม่พอใจกับพวกเราเพื่อคนที่สมควรจะถูกลงโทษใช่ไหม?”
ที่เซียวเหอพูดก็มีเหตุผล แน่นอนว่าเซียวเจิ้นเทียนต้องการจัดการกับฟางเหยียน ดังนั้นเขาจึงหัวเราะและพยักหน้าพร้อมกับกล่าว “อย่างนั้นฉันจะโทรหาเขาก่อน ให้เกียรติเขาสักหน่อย!”
อันที่จริงเซียวเจิ้นเทียนค่อนข้างกลัวนายน้อยตระกูลฟางไม่น้อย เพราะเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน ถ้าตัวเองทำให้เขาไม่พอใจ ตระกูลเซียวก็อาจจะถึงจุดจบจริง ๆ ไม่ง่ายที่จะเดินมาจนถึงวันนี้ ได้เห็นแสงสว่างแล้ว ในตอนนี้ไม่สามารถเอาตัวเองกลับไปลงเหวได้อีก!
ดังนั้น เขาจึงโทรหาหวังชิงชิง
หวังชิงชิง กลับจากการรวมตัวของตระกูลฟางมาแล้ว เธอกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ขาเรียวยาวคู่หนึ่งวางอยู่บนโซฟาอย่างรวดเร็ว จะว่าสวยก็ยิ่งกว่าสวย จะว่าดึงดูดก็ยิ่งกว่าดึงดูด ในตอนนี้เธอไม่ได้แต่งหน้า ดูแล้วสวยกว่าดาราพวกนั้นไม่รู้ตั้งกี่เท่า ใบความงามของหน้าตา เธอนั้นอยู่สูงสุด ความงามของหน้าตาสูงส่งเช่นนี้ ก็ยังมีเรื่องน่ารำคาญใจ
ภายนอกเธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง แต่เมื่อกลับถึงบ้านเธอก็คืนสู่สภาพเดิม จิตใจของเธอหดหู่มากในวันนี้ เพราะเธอพบกับภรรยาของนายน้อย เธอโตมาอย่างงดงามและปฏิบัติต่อนายน้อยเป็นอย่างดี
เฮ้อ! ฉันจะไม่มีโอกาสแม้แต่เสี้ยวเดียวจริง ๆ เหรอ?
หวังชิงชิง ผิดหวังเล็กน้อย
คิดอะไรกัน? ทำไมถึงได้คิดถึงคำถามนี้!
ว่าแต่ นายน้อยกำลังคิดจะเล่นอะไร? ทำไมถึงยอมให้คนตระกูลเซียวจับตัวเองไป
ในขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
เธอเหลือบมองโทรศัพท์ เป็นสายจากตระกูลเซียว เธอก็เกิดลังเลขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะรับหรือไม่รับสายดี ประมาณสามสิบวินาทีต่อมา เธอก็ตัดสินใจรับสาย กลายเป็นเสียงของท่านหญิงย่า “ชิงชิง เมื่อไหร่เธอจะกลับมา? ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองกำลังเดือดร้อนอยู่? เจ้าโจวเจิ้งนั่นกำลังพาคนไปฆ่าเธอ ฉันบอกเธอแล้ว เขาให้เวลาเธอหนึ่งสัปดาห์ ถ้าเธอไม่กลับมาแต่งงานกับเขา เขาก็จะไปฆ่าเจ้านายของเธอที่เมืองจินโจวด้วยตัวของเขาเอง”
ฆ่าฟางเหยียน! คำพูดของท่านหญิงย่าไม่โกหกอย่างแน่นอน ท่านหญิงย่าไม่เหมือนกับพ่อแม่ของเธอ ที่มักจะโกหกเธอ นี่คือคนที่มีอำนาจสูงสุดของตระกูลหวังแห่งดินแดนตะวันตก คำพูดที่พูดออกมาจะต้องความจริงอย่างแน่นอน
โจวเจิ้งเป็นคนที่อารมณ์รุนแรง ตระกูลโจวทั้งหมดในตะวันออก ก็ล้วนแข็งแกร่งเช่นนี้ เขาถูกทำร้ายที่นี่ เป็นธรรมดาที่จะต้องแก้แค้น ตระกูลของพวกเขานั้นเป็นตระกูลใหญ่ที่มีอำนาจมาก
ตั้งแต่เด็ก หวังชิงชิงอาศัยอยู่ที่ดินแดนตะวันตก แม่ของเธอมาจากตระกูลโจว เธอได้รับมอบอำนาจตั้งแต่ตอนเด็ก แม้ว่าหวังชิงชิงจะไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่เธอก็ยังได้รับการปฏิบัติดูแลเช่นนี้
“ชิงชิง เธอรู้ไหม ว่าพวกเขาไม่ได้กลัวตระกูลฟาง พวกเขาเป็นตระกูลนินจา มีสถานะสูงมากในประเทศหวา ต่อให้พวกเขาฆ่าไปถึงเจียงตู ก็ไม่เป็นปัญหา หนูต้องรู้ว่าชายแปลกประหลาดของตระกูลโจว เขาอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว ขนาดราชามังกรในปัจจุบันก็ยังต้องยอมให้เขา”
“ฉันรู้ตั้งแต่แรกว่ามันผิดที่บังคับให้เธอแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ แต่พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้ ใครจะกล้าหือกับตระกูลโจวกัน? ตระกูลโจวแข็งแกร่งมาก ชิงชิงถึงเธอจะไม่ได้คิดเพื่อตัวเอง เพื่อพวกเราเลย เธอต้องคิดถึงเจ้านายของเธอสินะ! เขาต้องล่วงเกินตระกูลโจวก็เพราะเธอ ” ท่านหญิงย่าพูดด้วยน้ำเสียงขมขื่น
หวังชิงชิงเองก็ตระหนักดีถึงความหนักหนาของเรื่องนี้ ใช่แล้ว ตระกูลโจวเป็นตระกูลที่มีอำนาจมาก เธอจะกล้ายั่วโมโหได้อย่างไร?
“ชิงชิงยังฟังฉันอยู่หรือเปล่า?” ท่านหญิงย่าถามหลังจากที่ไม่ได้ยินคำตอบจากเธอเป็นเวลานาน
หวังชิงชิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวว่า “หนูฟังอยู่ คุณป้า เพียงแค่แต่งงานแล้วก็จบเรื่องจริงๆ ใช่ไหม”
ท่านหญิงย่าตอบว่า “ใช่ คุณท่านของตระกูลโจวเป็นคนพูดออกมาเอง เรื่องนี้หลอกกันไม่ได้ ถ้าเธอไม่แต่งงาน เธอก็ควรจะรู้จุดจบ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเห็นอย่างแน่นอน ฉันเชื่อว่าตระกูลโจวเผชิญหน้ากับตระกูลฟาง ประเทศหวาจะต้องวุ่นวายอย่างแน่นอน”
“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ท่านวางใจเถอะ ฉันจะกลับไป”
หลังจากพูดจบหวังชิงชิงก็วางสาย หัวใจของเธออดไม่ได้รู้สึกตึงเครียดขึ้นมา โจวเจิ้งถูกรังแกแล้ว และตระกูลโจวคงไม่นั่งมองอยู่เฉย ๆ เพราะฟางเหยียนไม่ใช่แค่ทำให้โจวเจิ้งเสียหน้า แต่ยังเป็นทั้งตระกูลโจวเลยด้วย
ที่ดินแดนตะวันตก ตระกูลโจวเป็นตระกูลที่มีคนนับหน้าถือตามากที่สุด ไม่รู้ว่าเป็นระยะเวลากี่ปีแล้วที่มีชายหนุ่มแปลกหน้าอาศัยอยู่ในตระกูลของพวกเขา นี่คือสถานที่ที่น่ากลัวที่สุด ในฐานะผู้หญิงของตระกูลโจว แม่ของหวังชิงชิงยังไม่เคยเห็นหน้าคนแปลกหน้าคนนั้นมาก่อน
แต่ทั้งตระกูลโจวรู้ดีว่ามีคนๆนี้อาศัยอยู่ สรุปก็คือ เขาอาศัยอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว และก็ยังอยู่ที่นี่ตลอด
สาเหตุที่มั่นใจถึงการดำรงอยู่ของคนผู้นี้ ทั้งหมดเป็นเพราะว่าในตอนเด็กหวังชิงชิงเป็นเด็กที่ขี้เล่นมาก จนเกือบจะได้เจอกับเขา
