จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 223 กระแสคลื่นโหมซัดสาด ลูกพี่ปรากฏตัว

เย่ชิงหยู่ก็นิ่งอึ้ง นี่หมายความว่าอย่างไร? ทำไมจู่ๆแม่ก็พูดแบบนี้ออกมา

ความจริง ความจริงอะไรของแปดเดือนที่แล้ว?

“ในคืนก่อนที่พ่อของลูกจะเกิดอุบัติเหตุ เขาบอกความจริงกับแม่ว่า อันที่จริงความตกต่ำของครอบครัวพวกเราไม่ใช่วงจรธรรมชาติ และก็ไม่ใช่สินค้ามีปัญหา ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของตระกูลเซียว ครอบครัวของพวกเราเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเมืองจินโจว มีบางอย่างที่เกินความคาดหมายของตระกูลเซียว ตระกูลเซียวก็มาพูดคุยเรื่องร่วมงานมือกับพ่อของลูก ต้องการที่จะควบคุมพวกเราทั้งหมด แต่ว่าโดนพ่อปฏิเสธไป ต่อมาประสบกับการโดนโจมตีของตระกูลเซียวอย่างต่อเนื่อง ธุรกิจขาดทุนก่อน แล้วโดนยัดเยียดของผิดกฎหมาย ในคืนนั้น พ่อของลูกบอกกับแม่ว่าเขาจะออกไปคุยกับคนของตระกูลเซียว เขาบอกเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ แม่ไม่รู้ว่าคืนนั้นพ่อของลูกประสบกับอะไร แต่ว่าพ่อของลูกก็โดนพวกขาบีบคั้นจนตาย”

หลังจากที่พูดแบบนี้จบ จางเจียวเจียวเช็ดน้ำตาจากหางตา แล้วพูดว่า: “ครั้งก่อนฟางเหยียนสร้างความอับอายให้เซียวเจิ้นเที่ยนต่อสาธารณชนในงานวันเกิดของลูก ยังทำให้พลตรีเหล่านั้นจับตัวน้องชายของเซียวเจิ้นเที่ยน แม่ก็รู้ว่าตระกูลเซียวคงจะระวังฟางเหยียนอย่างแน่นอน ตอนนั้นให้ฟางเหยียนไปที่ทำงานที่บริษัทของตระกูลฟาง โดยหวังว่าจะสามารถถือโอกาสนี้ปกป้องฟางเหยียน เพียงแต่คาดไม่ถึงว่า คาดไม่ถึงว่าการแก้แค้นของตระกูลเซียวก็ยังมาถึง มาถึงได้เร็วขนาดนี้ และโหดร้ายขนาดนี้”

เย่ชิงหยู่ส่ายหัว และถามอย่างเหลือเชื่อว่า: “ทำไมเหรอ? แม่ค่ะ ทำไมแม่ถึงเพิ่งมาบอกสิ่งเหล่านี้กับหนูตอนนี้”

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้นที่บ้านของเกิดเรื่องมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเซียว ยังคิดว่าอย่างโง่เขลาว่าบริษัทมีปัญหา พ่อของเธอฆ่าตัวตายเพราะบริษัทมีปัญหา จนถึงวันนี้ เธอถึงได้รู้

จางเจียวเจียวส่ายหน้าแล้วพูดว่า: “ต่อให้บอกกับลูกมันก็ไม่มีประโยชน์ มีเพียงแต่จะทำให้ลูกทำเรื่องราวที่สะเพร่าออกมา ถ้าหากไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับฟางเหยียน แม่อยากให้ชาตินี้ลูกก็อย่าได้รู้เลย เพราะตระกูลเซียวมีอำนาจมากเกินไป ไม่ใช่ว่าพวกเราจะสามารถตีเสมอได้ ชิงหยู่ แม่อยากให้ลูกมีชีวิตอยู่ในโลกอันบริสุทธิ์ของตัวเองตลอดไป ไม่ต้องไปสัมผัสกับสังคมที่ไม่จริงใจเหล่านี้”

คำพูดของจางเจียวเจียวไม่อาจจะปฏิเสธว่าไม่ดีทั้งหมด เธอพูดถูก บอกเย่ชิงหยู่ไปมีเพียงแต่จะทำให้เธอยิ่งสิ้นหวังมากขึ้น

“แม่ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? พวกเขาจะฆ่าฟางเหยียนมั้ย? ฟางเหยียนทำให้นายน้อยของตระกูลฟางขุ่นเคืองจริงๆหรือเปล่า?”เย่ชิงหยู่ถามอย่างกังวล

จางเจียวเจียวส่ายหน้าแล้วพูดว่า: “น่าจะไม่ใช่ ลูกคิดดูนะ นายน้อยของตระกูลฟางเป็นคนที่สามารถพบเจอได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? แม้ว่าช่วงนี้ฟางเหยียนจะแปลกๆไปบ้าง แต่ว่าก็ไม่ได้ถึงขั้นที่จะทำให้นายน้อยของตระกูลฟางขุ่นเคือง! นี่น่าจะเป็นข้ออ้างของเซียวเจิ้นเที่ยนอย่างแน่นอน”

“เอาแบบนี้ละกัน แม่ไปหาคุณตาของลูกเพื่อคิดหาทาง เขารู้จักคนในหน่วยงานอยู่บ้าง ให้พวกเขาช่วยคิดหาทาง ต่อให้ตระกูลเซียวจะมีอำนาจมากแค่ไหน ก็ไม่กล้าทำอะไรคนในหน่วยงานหรอก”

“อือ!” เย่ชิงหยู่พยักหน้าอย่างหนักแน่น และมองดูจางเจียวเจียวที่เดินออกจากบ้านไป

ต่อจากนั้นเธอก็กุมโทรศัพท์ไว้แล้วดูแล้วดูอีก ยังตัดสินใจโทรหาเฉิงฉู่

…

ภายใต้การแพร่กระจายข่าวซุบซิบของเซียวเหอ ข่าวคราวเกี่ยวกับตระกูลเซียวจะร่วมงานกับนายน้อยตระกูลฟางแพร่กระจายออกไป

ตระกูลบุญหนักศักดิ์ใหญ่ทั้งหมดของเมืองจินโจว และรวมถึงผู้มีอำนาจเหล่านั้นก็รู้ว่าตระกูลฟางจะเลือกตระกูลเซียวมาเป็นคู่ค้าร่วมงานด้วย ผู้คนไม้น้อยเริ่มเกิด“ความสนใจใหม่”กับตระกูลเซียว และบางคนอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยังไม่ได้รับบัตรเชิญไปงานเลี้ยงวันเกิด ก็ยังไปเยี่ยมเยียนถึงที่ด้วยตัวเอง เริ่มที่จะอวยพรสุขสันต์วันเกิดของเซียวเจิ้นเที่ยนก่อน

สิ่งไม่พึงปรารถนาที่ตระกูลเซียวเคยประสบมาก่อนหน้านี้ จุดจบของตระกูลตู้ และจุดจบของหุ้นส่วนบางคน ล้วนถูกพวกเขาลืมไปหมดแล้ว ท่ามกลางความมืดมน ตระกูลเซียวดูเหมือนจะเจริญเฟื่องฟูขึ้นมาอีกครั้ง ไม่สิ พวกเขาไม่เคยล้มมาก่อน

แต่ว่ามีบางแห่งกลับไม่มีข่าวเกี่ยวกับข่าวนี้แม้แต่น้อย แต่กลับแปลกใจมากกับเรื่องที่ฟางเหยียนโดนจับตัวไป

ร้านหยกตี้เซิ่งหยวน ในห้องทำงานของหลิวเหอฉาง

เขาใส่เสื้อคอจีน กำลังเล่นวัตถุโบราณหลายชิ้นของตัวเองอย่างสบายใจ นี่เป็นชีวิตหลังเกษียณของเขา ผ่อนคลายอย่างสบายใจ น้อยมากที่จะออกไปพบปะแขก และไม่ร่วมกิจกรรมใดๆ

“เจ้านาย แย่แล้ว เกิดเรื่องแล้ว” ชายคนหนึ่งของบริษัทรีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอกอย่างไม่ระวัง

หลิวเหอฉางถามอย่างใจเย็นว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ค่อยๆพูด”

“เจ้านาย ผู้มีพระคุณของท่าน ก็คือลูกเขยของตระกูลเย่โดนเซียวเจิ้นเที่ยนจับตัวไปแล้ว”

“นายว่าอะไรนะ?” หลิวเหอฉางวางวัตถุโบราณในมือลง ถามอย่างเสียงดัง: “นายบอกว่าผู้มีพระคุณโดนเซียวเจิ้นเที่ยนจับตัวไปเหรอ?”

“ใช่ครับ คุณท่าน ตอนนี้คนโดนมัดไว้ที่ตระกูลเซียว แต่ว่าตระกูลเซียวบอกว่าช่วยนายน้อยตระกูลฟางจับตัวคน”

“นายน้อยของตระกูลฟางให้มาจับตัวเหรอ?” หลิวเหอฉางหรี่ตาครุ่นคิดอย่างฉับพลัน ต่อจากนั้นพ่นลมหายใจ แล้วตะโกนว่า: “ตระกูลเซียวมีความกล้ามากจริงๆ แม้แต่คนแบบนี้ก็กล้าจับตัว เร็วเข้าฉันจะไปที่ตระกูลเซียว”

หลิวเหอฉางซึ่งไม่ค่อยออกไปพบปะแขก ได้ลุกขึ้นออกจากห้องทำงาน

โรงแรมเทียนเยว่

หลัวเทียนเยว่กำลังดื่มชาอยู่ในห้องทำงาน และกำลังอ่านหนังสือวรรณกรรมที่ถืออยู่ในมือ

ทันใดนั้นชายคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วพูดว่า: “ท่านเทียน คนที่ท่านให้ผมไปตรวจสอบก่อนหน้านี้ ฟางเหยียนลูกเขยของตระกูลเย่ เขาโดนเซียวเจิ้นเที่ยนจับตัวไปในร้านอาหาร”

“นายพูดว่าอะไรนะ?” หลัวเทียนเยว่วางหนังสือในมือลง ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วถาม: “อาเปียว แหล่งที่มาของข่าวสารเชื่อถือได้หรือเปล่า? เขา โดนเซียวเจิ้นเที่ยนพาตัวไปจริงๆเหรอ?”

“จริงแท้แน่นอน พาไปภายใต้การจ้องมองของผู้คนมากมาย ยังจัดการคนที่กำลังทานอาหารอยู่ในร้านอาหารด้วย!”

“เยสเข้!” หลัวเทียนเยว่อดไม่ได้ที่จะบันดาลโทสะคำหยาบออกมา แล้วอุทานว่า: “นี่แมร่งจะทำอะไรเหรอ? ตระกูลเซียวจะทำลายกฎเหรอ? ในหน่วยงานไม่รู้เรื่องนี้เลยเหรอ? ตระกูลเซียวเหิมเกริมขนาดนี้? แมร่งเอ๊ย รู้ว่าฐานะของฟางเหยียนคนนี้เป็นใครหรือเปล่า? ไป เรียกพวกพี่น้องมาด้วย ตามฉันไปขอคนที่ตระกูลเซียว”

อาเปียวเรียกว่า: “ท่านเทียน ตระกูลเซียวบอกว่านายน้อยตระกูลฟางให้เขาจับตัวคน ใครไปพบก็ไม่มีประโยชน์”

“อะไรนะ?” หลัวเทียนเยว่ตกตะลึง นายน้อยของตระกูลฟางให้ขาจับตัวคน ฟางเหยียนก็คือนายน้อยของตระกูลฟางไม่ใช่เหรอ?

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? หรือว่าเป็นแผนการของตัวฟางเหยียนเองเหรอ?

ไม่สิ ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องไปที่ตระกูลเซียว

ดังนั้นจึงพูดว่า: “ถ้างั้นก็ดี พวกเราไปกันเถอะ! แค่เราสองคนไป”

ป้อมจี๋หลง

“บัดซบ!” ลู่หงปอที่รูปร่างอ้วนกลม ตะโกนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง: “สิ่งที่นายเพิ่งพูดมาเป็นจริงหรือเท็จกันแน่?”

ยามที่เฝ้าประตูบอกว่า: “แน่นอนว่าเป็นความจริง คุณท่าน หมอนั่นได้รับบทลงโทษสักที เมื่อนึกถึงครั้งก่อนเขาทำแบบนั้นกับท่าน ผมก็โกรธมาก ในที่สุดตอนนี้มีคนจัดการเขาแล้ว ฆ่าสารเลวอย่างเขาให้ตาย”

ลู่หงปอเดินไปตรงหน้าของยามคนนั้นด้วยความโกรธ แล้วตะโกนว่า: “แกแมร่งจะไปรู้บ้าอะไร!”

หลังจากที่ตะคอกเสร็จก็เตะ การเตะนี้ทำให้ยามล้มกระแทกลงบนพื้น

“เด็กๆ เตรียมรถให้กู ฉันจะไปขอคนที่ตระกูลเซียว”

นี่เป็นโอกาสดีๆที่หาได้ยาก ฐานะของหมอนั้นอยู่เหนือกว่าพี่ชายของเขามาก ถ้าหากสามารถช่วยเขาออกมาได้ ประจบสอพลอดีๆ มีประโยชน์ไม่เป็นภัยต่อตัวเอง

“ไม่ใช่ คุณท่าน ตระกูลเซียวบอกว่าเบื้องหลังมีนายน้อยตระกูลฟางสั่งการอยู่ นายน้อยตระกูลฟาง เหมือนว่าตระกูลเซียวจะบรรลุความสัมพันธ์ร่วมงานสำเร็จ” เสียงของยามมาพร้อมกับร้องไห้

ลู่หงปอพ่นลมหายใจ และตะโกนว่า: “นายน้อยของตระกูลฟางแล้วยังไงล่ะ ที่นี่เป็นเมืองจินโจว ไม่ใช่เจียงตู! เยสเข้ นายน้อยตระกูลฟางเล็กๆ ยังคิดมาสั่นคลอนผู้มีอิทธิพลของเมืองจินโจวเหรอ?”

ลูกพี่ใหญ่หลายคนในเมืองจินโจว ต่างก็ตกตะลึงกับข่าวที่ฟางเหยียนโดนตระกูลเซียวจับตัวไป

ลูกพี่หลายคนออกตัวพร้อมกัน ก็กึกก้องไปทั่วทั้งเมืองจินโจว!