“ไม่！” เย่เฟยตะคอกออกมา ส่ายหน้าแล้วกล่าว “เป็นไปไม่ได้！คุณเจอคนที่ชอบหรือเปล่า？มันเป็นใคร？มันอยู่ไหน？ถ้าไม่มีมือที่สาม แล้วคุณจะคิดแบบนี้ได้อย่างไรกัน”
คำพูดแทงใจดำ และน่าสะพรึงกลัว！คำพูดของเย่เฟยพูดได้โดนใจของถังยู่มาก มีคนเข้าไปอยู่ในใจของเธอ เธอจึงได้ปฏิเสธเย่เฟย ไม่งั้นเธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธผู้ชายแบบนี้
แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ถ้าความรักเป็นเรื่องที่มั่นคง ในใจของเธอเต็มไปด้วยชายคนนั้น แล้วจะชอบชายคนหนึ่งง่ายๆได้อย่างไรกัน
นี่แสดงว่าในใจของเธอไม่มีเย่เฟยตั้งนานแล้ว ดังนั้นจึงได้ให้ชายอื่นเข้ามาได้อย่างง่ายดาย！นี่เป็นการคาดเดาที่สมเหตุสมผล และก็เป็นคำอธิบายที่จริงที่สุด
เธอสะบัดมือที่จับแขนเธอของเย่เฟยออก ส่ายหน้าแล้วกล่าว “พี่ไปเถอะนะ！พี่เย่เฟย ขอโทษค่ะ”
เมื่อพูดจบเธอก็หันหลัง น้ำตาเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง
เย่เฟยเป็นนักรบที่เคยผ่านสมรภูมิรบมาก่อน ความตั้งใจของเขาไม่มีทางถูกทำลายได้อย่างง่ายดายแน่นอน เรื่องที่เขาเจอมาทั้งหมดเจ็บปวดกว่าการโดนทิ้งเยอะ ดังนั้นเขายังห่างจากการที่ใจสลายอีกไกล
แต่ เขาไม่พอใจ ถังยู่คือผู้หญิงของเขา ในหัวของเขาเธอเป็นผู้หญิงของเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ทำไมเธอต้องปฏิเสธตน เธอไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธสิถึงจะใช่ แต่นึกไม่ถึงว่าตอนนี้เธอจะปฏิเสธตน
การเข่นฆ่าในสนามรบ ทำให้คุ้นเคยกับการเข้ารุก เขาประสบความสำเร็จเป็นนิจ จึงรับไม่ได้กับความพ่ายแพ้แบบนี้！
คนจำนวนมากในงานล้วนเงียบกริบ ไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูของตระกูลถังกำลังเล่นอะไรอยู่？เดิมที่เป็นงานเลี้ยงวันเกิดที่มีแต่ความสุข และมีลำดับการขอแต่งงานอย่างโรแมนติก สุดท้ายเพราะการปฏิเสธของเธอ จึงกลายเป็นแบบนี้ คนที่มีความรักกันมาผ่านความทุกข์ระทมต่างๆนานา ควรจะอยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ？
เด็กหนุ่มคนนี้เปลี่ยนแปลงเพื่อเธอมากมาย นึกไม่ถึงว่าเธอจะปฏิเสธคนอื่นได้อย่างเย็นชา！
“ไม่！” เย่เฟยตะคอกออกมา นี่เป็นการตะคอกออกมาครั้งที่สอง
เมื่อตะคอก เขาก็เส้นเอ็นของเขาก็ขึ้นตามร่างกาย ตาแดงก่ำ！เย่เฟยในตอนนี้ไม่มีความหล่อเหลาของเมื่อกี๊อีกแล้ว เขาที่เกรี้ยวกราดขึ้นมาน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้ เพราะความโกรธของเขา ทำให้ในงานเงียบสงัดลง ราวกับอุณหภูมิกำลังลดลง
“เสี่ยวยู่ คุณจะไปแบบนั้นไม่ได้นะ！” เสียงของเย่เฟยไม่อบอุ่นอีกต่อไป แต่กลัวเสียงแข็งอย่างมาก
เย่เฟยพูดพลางก้าวไปข้างหน้า จับแขนของถังยู่ไว้ ถังยู่หันมามองแววตาที่แดงก่ำคู่นั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าพี่เย่เฟยของเธอนั้นน่ากลัว ทำให้เธอกลัวจนขนลุกซู่
ถังยู่คิดจะสะบัดมือของเย่เฟยออกอย่างตัวสั่น แต่ไม่ว่าจะสะบัดยังไงก็สะบัดไม่ออก เธอถามอย่างหวาดกลัวว่า “พี่คิกจะทำอะไร？พี่เย่เฟย！พี่ไปเถอะนะ ถ้าพี่ยังทำแบบนี้ จะทำลายภาพลักษณ์ของพี่ที่อยู่ในใจของฉันนะ“
เย่เฟยจ้องตาเธอ ส่ายหน้าไม่หยุด เขากล่าวอย่างสิ้นหวังว่า “ภาพลักษณ์！ถ้าผมง่ายๆ คุณคิดว่าต่อไปผมจะยอมได้มั้ย？คุณคือความหวังของผม ถ้าทำลายมัน เพราะจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต！”
นี่เป็นความแตกต่างระหว่างเย่เฟยกับฟางเหยียน ถ้าตอนนั้นเย่ชิงหยู่ไม่ตอบรับตน เขาก็ไม่มีทางทำเรื่องบ้าๆแบบนั้น เขาไม่เคยคิดว่าเย่ชิงหยู่เป็นของตัวเอง เขาก็อยากปกป้องผู้หญิงคนนั้น อยากให้เธอมีความสุข
ตอนที่เขากลับมา เขาไม่คาดคิดว่าเย่ชิงหยู่จะยอมอยู่กับเขาอย่างเต็มใจ ต่อให้เธอคบกับผู้ชายอื่นไปแล้วก็ตาม ฟางเหยียนก็ยังคงปกป้องเย่ชิงหยู่อยู่ห่างๆอยู่ดี และเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรเป็นของเย่ชิงหยู่กลับมาให้หมด
แต่เย่เฟยไม่เหมือนกัน เย่เฟยบ้าคลั่ง เพราะเขาไม่อนุญาตให้ใครเอาของของเขาไปได้ รวมทั้งผู้หญิง！
ถังเสี่ยนจงดูออกว่าเย่เฟยโมโห เขากลัวว่าหลานสาวของตัวเองจะได้รับอันตราย จึงรีบเดินเข้าไป แล้วพูดกับเย่เฟยว่า “แกคิดจะทำอะไร？”
เย่เฟยไม่สนถังเสี่ยนจง เอาแต่จ้องถังยู่ด้วยความเกรี้ยวกราดแล้วถาม “บอกมา ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร？”
คำถามนี้ถามเหมือนเธอแอบไปมีชายอื่นข้างนอกอย่างไรอย่างนั้น ถังเสี่ยนจงถูกมองข้ามในบ้านของตัวเอง นี่ถือเป็นการท้าทายอำนาจของตระกูลถัง ท้าทายอำนาจของเขา ต่อหน้าคนมากมาย จู่ๆเขาก็เกรี้ยวกราดขึ้นทันใด ไอ้เด็กนี่ยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้ว ทั้งสองยังไม่ได้แต่งงานกันเลย นึกไม่ถึงว่าจะถามประโยคนั้นออกมา แล้วยังถามตอนอยู่ในห้องโถงของบ้านตัวเองอีกด้วย
“บังอาจ！” ถังเสี่ยนจงตะคอก “แกคิดว่าแกเป็นใคร แกมีสิทธิ์อะไรมาซักไซ้หลานสาวฉัน？”
“เข้ามา！” ถังเสี่ยนจงตะคอกออกไปข้างนอก “โยนไอ้นี่ออกไป แล้วก็ ยกของที่มันเอามาทั้งหมดออกไปด้วย ฉันตระกูลถังไม่ต้องการของพวกนี้”
โลกของวัยรุ่นไม่มีศักดิ์ศรีอะไรทั้งนั้น พูดไม่เข้าหู ก็แตกหักได้อย่างรวดเร็ว คำพูดของถังเสี่ยนจงทำให้ห้องโถงที่เดิมเงียบสงบเสียงดังและไม่สงบขึ้นมา คำนี้ได้แสดงออกถึงท่าทีของเขา แตกหักแล้ว！
ผ่านไปสักพัก เหล่าเห้อพ่อบ้านวิ่งเข้ามาอย่างตัวสั่นอีกครั้ง เขากล่าวอย่างติดๆขัดๆว่า “คุณท่าน！กองทัพที่อยู่ด้านนอกได้ล้อมบ้านเราเอาไว้แล้ว การ์ดทุกคนถูกลากออกไปหมดแล้ว”
“อะไรนะ？” ทันใดนั้นถังเสี่ยนจงก็ตกตะลึง กองทัพ นอกจากเย่เฟย ยังมีใครกล้าทำแบบนี้อีก ที่หนานหลิง ไม่มีใครกล้าทำเรื่องแบบนี้ แต่เย่เฟยกล้า！เขาไม่ใช่คนของหนานหลิง แต่เขาเป็นราชาแห่งทหารรับจ้าง
“แก？” ถังเสี่ยนจงตาโต แล้วถามอย่างประหลาดใจ ในงานวุ่นวายขึ้นทันที
เย่เฟยมองไปที่ถังเสี่ยนจง ใบหน้าค่อยๆผ่อนคลายลง เสียงของเขาไม่แข็งกร้าวเหมือนเมื่อกี๊อีก แล้วกล่าวอย่างอ่อนนุ่ม “ปู่ถัง คนของผมเอง！ที่ผมทำแบบนั้นก็มีแค่เหตุผลเดียว คือผมอยากรู้ว่าเสี่ยวยู่ชอบใครกันแน่ ผมอยากรู้ว่าไอนั่นมันเก่งพอมั้ย ถ้ามันเก่งไม่มากพอ ถ้ามันไม่เหมาะสมกับเสี่ยวยู่ ผมก็จะไม่มีทางให้พวกเขาคบกัน！”
ความตั้งใจชัดเจน ตอนนี้เขาอยากดึงคนนั้นออกมา พอรู้ว่าเขาคือใคร จากนั้นก็ฆ่าเขาเสีย！
“แก！” ถังเสี่ยนจงด่าอย่างเกรี้ยวกราด “แกคิดว่าแกเป็นใคร？แกคิดว่าจะกำหนดความสุขของเสี่ยวยู่ได้？”
“ผมทำได้แน่นอน！” เย่เฟยเงยหน้าขึ้น แล้วกล่าวอย่างมั่นใจ “ผมชอบเสี่ยวยู่มานานหลายปี มองเธอเป็นเสาหลักจิตใจของผม ผมฝ่าอันตรายจากอีกทีมาที่นี่ หรือ แม้แต่การที่ผมจะรู้ว่าคนที่เธอชอบเป็นนั้นก็ทำไม่ได้แล้วงั้นเหรอ？ท่านคือคุณปู่ของเสี่ยวยู่ น่าจะคิดถึงเสี่ยวยู่ ถ้าคนนั้นไม่คู่ควรกับเธอ ก็ทำร้ายอีกครึ่งค่อนชีวิตที่เหลือของเธอไม่ใช่เหรอ เอาจริงๆ ผมไม่สบายใจที่เธอต้องอยู่กับคนที่ไม่คู่ควรกับเธอ”
ดูออกชัดเจนว่าถังเสี่ยนจงโมโหขึ้นว่าเดิมแล้ว คนนี้ กำลังสั่งสอนและควบคุมหลานสาวของตัวเองอยู่เหรอ？
ตัวเองเป็นใคร？ผู้นำตระกูลของตระกูลถัง เขาสำคัญตัวเองเกินไปแล้วนะ！
