จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 695 วินัย

“หายไปหนึ่งเดือน จึงลืมวินัยของสำนักเจ็ดพิฆาตแล้วใช่มั้ย?”

เทียนขุยช็อกขึ้นมา กล่าวอย่างตัวสั่นว่า “ห้ามสงสัยคำสั่งของจอมพลโผ้จวิน และห้ามคาดเดามั่วๆถคงเจตนาของจอมพลโผ้จวิน ผู้ทำผิดต้องรับโทษของสำนักเจ็ดพิฆาต!”

“ผมไม่สนว่าก่อนหน้านี้คุณเจอเรื่องอะไรมา ถึงขั้นนิสัยเปลี่ยนไปขนาดไหน แต่ผมหวังว่าคุณจะจำคำพูดที่คุณพูดไว้ มีชีวิตเพื่อจอมพลโผ้จวิน ตายเพื่อจอมพลโผ้จวิน แต่ไม่ใช่คาดเดาเจตนาของจอมพลโผ้จวินลอยๆ”

เพี่ยะ!

เทียนขุยตะเบ๊ะ ส่งเสียงเคร่งขรึมว่า “ครับ!”

“เอาล่ะ เท่านี้ก็แล้วกัน”

ฟางเหยียนไม่ได้อยากทำโทษเทียนขุย ในฐานะที่เป็นคนของสำนักเจ็ดพิฆาต อยู่กับเทพเจ้าแห่งความตายจนเป็นนิจ นิสัยเปลี่ยนเป็นเย็นชาไปนานแล้ว นี่เป็นนิสัยที่เกิดจากสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย คนมากมายที่มีชีวิตอยู่กับความเลวร้ายของการสู้รบตลอดไปจนถอนตัวไม่ได้ แต่สำนักเจ็ดพิฆาตตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมาจนถึงตอนนี้ การตายยากที่จะหลีกหนีได้ มากไปกว่านั้นสร้างนิสัยให้กับนักรบของสำนักเจ็ดพิฆาตอีกด้วย

จิตใจแข็งแรง ไม่มีอะไรทำลายได้

หรือเทียนขุยไม่เลือดร้อนเหรอ?

ไม่!

สภาพแวดล้อมในการเจริญเติบโตอีกทั้งสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ของคนสามารถเปลี่ยนคนๆหนึ่งได้ บางทีเสี่ยวหงเปลี่ยนชายที่ร่างกายกำยำจิตใจอ่อนไหวคนนี้ และทำให้เขารู้จักความสำคัญของความรัก นิสัยจึงมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างเล็กน้อยเป็นธรรมดา เพราะทางธรรมไม่ใช่สำนักเจ็ดพิฆาต ไม่มีวันที่ฆ่าแกงกันทั้งวันทั้งคืน

เขาฟางเหยียนหวังให้พรรคพวกของตัวเองสงบสุขมีความสุข ดังนั้นเขาจึงดีใจมาก เทียนขุยเปลี่ยนแปลงไปบ้างแล้ว ไม่ใช่แค่เทียนขุย เขาหวังเป็นอย่างมากว่าสำนักเจ็ดพิฆาตและแม้กระทั่งสหายร่วมรบทั้งหมดล้วนสงบสุขมีความสุข เพราะนี่คือกลุ่มคนที่คุ้มค่าต่อการให้เกียรติและความรัก เพราะพวกเขาเป็นกลุ่มคนที่น่ารัก

เทียนขุยทำหน้าตื่นเต้น จะเปิดศึกกับเพลิงเสวนแล้วเหรอ？

ก่อนไป เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ไร้เมฆ พึมพำว่า “เสี่ยวหง คุณสบายใจได้ครับ อีกไม่นานเพลิงเสวนจะไปอยู่กับคุณแล้ว”

เขตคฤหาสน์หุบดอกพีช

หลินถงที่วางสายไปไม่แช่น้ำต่อแล้ว เพราะคำพูดประโยคเดียวของฟางเหยียนความง่วงงัวเงียจึงหายไปอย่างไม่เหลือ เธอรู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมาหาเธอ ต้องมาแน่ๆ สำหรับจิตใจที่เพ้อรำพันทั้งวันทั้งคืน ให้เธอผ่านความโหดร้ายทุกอย่างมาได้ และเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอเป็นผู่เป็นคน เธอไม่เชื่องช้าอยู่แล้ว

ข้ามจุดนี้ไป ก็เป็นผู้ชายที่ทำให้จิตใจของเธอจุดประกายความรักขึ้นมาอีกครั้ง การเจอกันครั้งนี้ ไม่ได้ต่างไปจากการเจอกันหลายครั้งก่อนหน้านี้ ช่วงหลายครั้งนั้นเธอมีเป้าหมายไม่มากก็น้อยใกล้ชิดฟางเหยียน แต่ครั้งนี้ เธอใช้สถานะตัวเอง ตัวเองจริงๆต้อนรับผู้ชายที่เฝ้ารำพันหา

ชายคนนี้ให้ชีวิตใหม่เธอ ให้เธอทุกอย่าง ตอนปฏิบัติต่อชายคนนี้ เธอต้องแสดงความเป็นตัวเองในด้านที่สวยงามที่สุด

ออกมาจากอ่างอาบน้ำทันที เคลื่อนไหวร่างกายได้รูปที่งามชดช้อย ฮัมเพลง เดินเข้าไปในห้องอาบน้ำข้างๆ ตั้งใจล้างตัวอย่างประณีต เริ่มแต่งหน้าตัวเองอย่างเร่งด่วน เดิมเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ต้องแต่งหน้า รักษาความสวยงามของผู้หญิงอย่างเป็นธรรมชาติ ถ้าเป็นช่วงปกติ เธอแต่งหน้าบางๆก็เห็นได้ถึงความงามของเธอแล้ว

แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิม เธอจะเป็นผู้หญิงที่เป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

การแต่งหน้าที่ง่ายที่สุดกลับงดงามที่สุด เวลาเพียงแป๊บเดียวเธอได้แต่งหน้าที่ประณีตเสร็จ แต่งเนียนจนมองไม่เห็นริ้วรอย ราวกับหยกขาวฮั่นที่ผ่านการแกะสลักประณีตมา งดงามชดช้อย แต่เมื่อแต่งกายยากที่จะเลือกได้ นี่เป็นชุดที่ห้าที่เธอเปลี่ยนแล้ว

“ชุดนี้เซ็กซี่มาก โชว์สรีระมาก เขาน่าจะไม่ชอบผู้เหญิงที่โชว์ความสวยขนาดนี้มั้ง” พูดพลาง หลินถงได้วางชุดเดรสสีขาวที่อยู่ในมือลงด้วยสีหน้าท้อใจ “ควรจะใส่ชุดไหนดีเนี่ย？”

เธอหาชุดใหม่อีกครั้ง อย่างจำใจ หาไปสามตู้ ยังคงหาชุดที่ตัวเองชอบไม่ได้

มีคนมักจะพูดว่า คนที่ไม่ได้เจอกันนาน เมื่อเจอกันจะต้องแสดงภาพพจน์ที่ดีที่สุดของตัวเองออกมา

ยิ่งอยู่ หลินถงยิ่งโมโห โมโหตัวเองไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่นาทีเดียว ใส่หน้ากากดำรงชีวิตตลอดเวลา ส่งผลให้สูญเสียสิ่งที่ตัวเองมีไป

ทันใดนั้น จู่ๆเธอก็คิดอะไรออก ตาเป็นประกาย สายตามองไปยังในตู้ชั้นล่างของตู้เสื้อผ้า ยิ้มอย่างสวยงาม