ฟางเหยียนใช้พลังจนสุดกำลังความสามารถจนมาถึงที่ที่แสงสีขาวปรากฏ แต่เขาไม่สามารถสงบได้เมื่อมองเห็นสิ่งนั้น !
แสงสีขาวที่เขามองเห็น จริงๆแล้วมันไม่ใช่แสงสีขาวเลย แต่เป็นพวงของพืชที่คล้ายกับดอกบัว! มันมีขนาดเท่าฝ่ามือ รูปร่างคล้ายกับคนนอนตะแคงและถูกปกคลุมด้วยแสงสีขาว ในใต้น้ำที่มืดสนิทแบบนี้ มันเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆสีดำ มันนอนนิ่งๆอยู่ด้านล่างของแอ่งน้ำ เหมือนกับเจ้าหญิงนิทราและรอเจ้าชายมาปลุกให้ตื่น
เงียบสงบ ดูสง่า และสวยมากๆ!
หรือว่ามันคือน้ำไร้หน้า?
ฟางเหยียนรู้สึกดีใจมากๆ ค่อยๆเข้าไปเด็ดดอกบัวนิทราอย่างเบาๆ จากนั้นเขาก็ว่ายน้ำขึ้นมาโดยไม่ลังเล
เมื่อแรงดันน้ำค่อยๆหายไป ฟางเหยียนก็ขึ้นมาจากใต้น้ำอย่างรวดเร็ว และโผล่ออกมาจากน้ำทันที เมื่อหลินถงมองเห็นฟางเหยียนขึ้นมา สีหน้าของเธอก็มีแต่รอยยิ้ม
“ทำไมคุณถึงไปนานจัง?”
ฟางเหยียนหยิบดอกบัวนิทราที่ได้ออกมา”คุณช่วยดูบริเวณโดยรอบด้วย ฉันต้องการเวลาเพื่อฟื้นฟูพลัง”
หลินถงจ้องมองดอกบัวนิทราที่อยู่ในมือของฟางเหยียน เธออึ้งอยู่สักพัก จากนั้นก็ตกใจทันที!
“นี่คือน้ำไร้หน้าเหรอ!”
ฟางเหยียนนิ่งเงียบ และนั่งสมาธิ และวางดอกบัวนิทราไว้ที่ต้นขา ทำจิตใจตัวเองสงบ และค่อยๆหลับตา ทำให้ตัวเองอยู่ในห้วงความคิดที่วิเศษ
หลินถงมองดูดอกบัวนิทราที่ฟางเหยียนได้มาอย่างละเอียด มองยังไงมันก็เหมือนกันตุ๊กตาดินเผาที่หลับใหลอยู่! นี่เป็นของวิเศษของสำนักไร้หน้าเหรอ?
เธอไม่รู้ แต่ในไม่ช้า ฟางเหยียนก็ลืมตาขึ้นมา และขมวดคิ้วทันที!
ใช่แล้ว!
เขาไม่ได้รู้สึกว่าพลังของตัวเองฟื้นฟูเลย นอกจากความเย็นจากดอกบัวนิทราแล้ว เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย!
หรือว่ามันไม่ใช่?
มันเป็นไปไม่ได้!
มันเป็นของที่งูยักษ์ที่ร้ายกาจขนาดนั้นค่อยปกป้องอยู่ มันไม่ใช่ของวิเศษได้ยังไง?
แต่ของวิเศษนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่น้ำไร้หน้า เพราะฟางเหยียนเป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีแล้วว่ามันไม่ใช่
หลินถงลังเลที่จะพูด แต่ในที่สุดเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและถาม:”ฟางเหยียน นี่ไม่ใช่น้ำไร้หน้าเหรอ?”
จากข้อมูลเล็กๆน้อยๆที่รวบรวมมาก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขารู้ว่า ดอกบัวนิทราที่พวกเขาได้มาจากด้านล่างแอ่งน้ำ มันไม่ใช้น้ำไร้หน้า มันอาจจะเป็นของวิเศษอย่างอื่น แต่ถึงแม้มันจะเป็นเห็ดหลินจืออายุพันปี แต่สำหรับฟางเหยียนมันไม่มีประโยชน์เลย เขาแค่ต้องการน้ำไร้หน้าเท่านั้น
“ไม่ใช่”ดูเหมือนฟางเหยียนจะคิดอะไรบางอย่างออก เขายื่นดอกบัวนิทราให้หลินถง:”ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องโกหกแต่ดอกบัวนิทรานี้คงมีประโยชน์กับคุณมากๆ ประสิทธิภาพของมันน่าจะเทียบเท่าเห็ดหลินจืออายุร้อยปี และมันสามารถทำให้ร่างกายแข็งแกร่งมากขึ้น”
“ไปกันเถอะ”สีหน้าของฟางเหยียนกลับมาเย็นชาอีกครั้ง
หลินถงเก็บดอกบัวนิทราอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เดินตามไปทันที
แต่ขณะที่ทั้งสองคนเดินออกมาถึงสถานที่ที่งูยักษ์ตาย แต่สภาพแวดล้อมโดยรอบเปลี่ยนไปมาก มีรอยเท้ามากมาย เห็นได้ชัดว่ามีคนมากกว่าหนึ่งคนอยู่ที่นี่ หรือว่าพวกเขาตามมาแล้ว?
“คุณระมัดระวังตัวด้วย”
หลินถงไม่เข้าใจว่าทำไมฟางเหยียนต้องพูดคำเหล่านี้ออกมา แต่เมื่อเขาพูดมันก็ต้องมีอะไรอย่างแน่นอน
“จอมพลโผ้จวินไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ในที่สุดคุณก็หาของวิเศษเจอจริงๆ”
ทันทีที่เสียงหายไป จู่ๆก็มีผู้คนสิบกว่าคนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาสองคน คนพวกนี้ล้วนแต่ปิดหน้าตัวเองไว้ ในมือยังถือปืนกลและอาวุธต่างๆ คนพวกนี้คือคนที่ตามพวกเราเข้ามา
“เพลิงเสวน?”
ชายที่เป็นหัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียหนักแน่น:”ถ้าเป็นเพลิงเสวนจริงๆ ไม่รู้ว่าจอมพลโผ้จวินมีความเห็นอย่างไร?”
“ฉันไม่ฆ่าคนที่ไม่มีชื่อเสียง!”
“เป็นจอมพลโผ้จวินจริงๆ ถึงกล้าพูดแบบนี้ คุณคิดว่าที่พวกเรามาหาคุณ พวกเราไม่มีวิธีต่อกรกับคุณเหรอ? ถ้ากล้ามาขอของวิเศษจากมือคุณ มันไม่ต่างอะไรกับการเจรจากับเสือที่ยังมีชีวิตว่าต้องการหนังเสือของมัน ถ้าเรื่องแบบนี้มันไม่มีความท้าทาย ฉันก็คงไม่มาอย่างแน่นอน!”
เขาใจกล้ามากๆ!
อะไรที่ทำให้เขามั่นใจขนาดนี้? พระเจ้าเหรอ?
ถ้าเทียนขุยอยู่ที่นี่ เขาก็คงจะฉีกปากของผู้ชายที่พูดมากคนนี้ ถ้าไม่เคารพจอมพลโผ้จวิน ก็ต้องสังเวยด้วยชีวิตและเลือด!
ในขณะที่หลินถงมองไปดูคนที่พูดมากโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เธอรู้สึกว่าคนๆนี้คุ้นมากๆ แต่เวลานี้เธอกลับคิดไม่ออก
“สามสิบวินาที ถ้าพวกคุณไม่ตาย ก็ถือว่าฉันแพ้!”
ทันทีที่เสียงพูดหายไป ร่างกายของฟางเหยียนก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วราวกับภูตผี!
ในเวลาเดียวกัน ทุกคนที่อยู่อีกด้านต่างก็เกิดความประหลาดใจทันที แต่ทันใดนั้น พวกเขาก็หยิบกล่องดำขึ้นมาทันที และเผยให้เห็นระเบิดที่อยู่ด้านใน และจ้องมองฟางเหยียนด้วยแววตาที่ไม่กลัวตาย
แต่การเคลื่อนไหวของพวกเขายังช้าเกินไป!
ยกมีดขึ้นมาแล้วฟันลงไป ศีรษะของสองคนก็พุ่งออกไปทันที
ในเวลานี้!
ทุกคนพึ่งจะเข้าใจถึงความน่ากลัวของฟางเหยียน!
แต่โชคดีที่หลังจากพวกเขาเอาระเบิดออกมา ฟางเหยียนก็หยุดการสังหารทันที และมองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา
“จอมพลโผ้จวิน ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณจะแพ้แล้วนะ”ชายที่เป็นหัวหน้ายิ้มอย่างเย็นชา:”พูดกันตามตรง การเป็นศัตรูกับคุณ มันเป็นเรื่องที่ไม่ฉลาดเลย แต่ถ้าผลประโยชน์มากพอพวกเราก็พร้อมจะเป็นศัตรูกับคุณ ต่อให้จอมพลโผ้จวินแข็งแกร่งมากเพียงใด คุณจะแข็งแกร่งกว่าพลังของระเบิดยี่สิบลูกรวมกันไหม?”
“นี่คือความมั่นใจของคุณเหรอ?”ฟางเหยียนมองหน้าอีกฝ่าย และถามด้วยสีหน้าท่าทางที่นิ่งสงบ
“จอมพลโผ้จวิน ฉันรู้ว่าคุณมีฐานะสูงส่ง คุณพึ่งกลับมาจากกองทัพที่เต็มไปด้วยการฆ่าสังหาร คุณคงเลิกกลัวตายไปนานแล้ว แต่พวกเราแค่ต้องการน้ำไร้หน้าเท่านั้น คุณไม่ควรเสี่ยงชีวิตเพื่อสิ่งของวิเศษเพียงชิ้นเดียว และต้องมาเสียชีวิตในถ้ำแบบนี้? จอมพลโผ้จวินเป็นคนฉลาด คุณย่อมรู้ดีว่าเรื่องนี้มันได้ไม่คุ้นเสีย”
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของฟางเหยียนที่ดูเย็นชา ชายที่เป็นหัวหน้าก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที ถ้าฟางเหยียนไม่ยอมรับปากละ? และถ้าเขายอมเสี่ยงชีวิตละ เขาสามารถทำแบบนั้นได้ แค่คิดว่าต้องข่มขู่ผู้ชายเยี่ยงเทพอย่างเขา ทำให้ชายที่เป็นหัวหน้ารู้สึกหวาดกลัวมากๆ แต่ในเวลานี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว!
“ฉันยอมให้พวกคุณ!”
อืม?
ชายที่เป็นหัวหน้านึกว่าตัวเองฟังผิด เขาข่มขู่จอมพลโผ้จวินและเขาก็ทำสำเร็จ! แม่งเอ๊ย มันเหมือนฝันชัดๆ แต่เมื่อดอกบัวนิทราปรากฏที่มือของหลินถง ชายที่เป็นหัวหน้าก็ตื่นเต้นดีใจทันที ถึงแม้ใช้มือปิดหน้าก็ยังสามารถมองเห็นดวงตาที่เป็นประกายของเขา และร่างกายของเขาที่สั่นไหวอย่างรุนแรง
ทันใดนั้นก็มีคนค่อยๆขยับเข้าใกล้ฟางเหยียนและหลินถง พวกเขาวางแผนที่จะเอาน้ำไร้หน้าไป แต่ในเวลานี้ จู่ๆฟางเหยียนก็ลงมือทันที และฆ่าสองคนที่ขยับเข้าใกล้พวกเขาสองคนอย่างรวดเร็ว!
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันแบบนี้ ทำให้ทุกคนคาดคิดไม่ถึงจริงๆ!
ชายที่เป็นหัวหน้าตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง:”จอมพลโผ้จวิน คุณกล้ามากๆที่ทำแบบนี้ งั้นพวกเราก็ตายไปพร้อมกันเลย!”
ขณะพูดเขาก็เตรียมที่จะใช้ระเบิดทันที!
แต่มันไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดหวังไว้!
จอมพลโผ้จวินเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ควรถูกล่วงเกิน แต่พวกเขากล้ามาข่มขู่จอมพลโผ้จวิน ต้องตายสถานเดียว!
ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วดังภูตผี พุ่งไปหาทุกคนด้วยความรวดเร็ว
ความเร็วของมนุษย์จะสู้ความเร็วของเทพได้เหรอ?
ผ่านไปไม่นาน!
ทั้งหมดยี่สิบว่าคนก็นอนกองอยู่บนพื้น นิ้วมือของพวกเขาที่กำลังกดปุ่มสวิตซ์ของระเบิด แต่พวกเขาไม่สามารถกดสวิตซ์ได้
โดนสังหารทั้งหมด!
ไม่มีคนรอดชีวิตเลยสักคน!
“ไปกันเถอะ!”
หลินถงยืนอึ้งอยู่สักพัก เธอตกใจมากๆพอๆกับชายที่เป็นหัวหน้า คำพูดรับปากของฟางเหยียนนั้นเป็นเรื่องหลอกลวง เรื่องกลั่นแกล้งทุกคนนั้นกลับเป็นเรื่องจริง กลวิธีทางจิตวิทยาที่น่ากลัวขนาดนี้ คงไม่มีใครทัดเทียมได้ ไม่ว่าในอดีตหรืออนาคต กลวิธีทางจิตวิทยาของเขาคงจะทำให้ทุกคนคาดคิดไม่ถึงจริงๆ
ใช่จริงๆด้วย!
ผู้ชายที่แข็งแกร่งเยี่ยงเทพอย่างฟางเหยียน จะถูกคนอื่นข่มขู่ได้อย่างไร?
นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเหรอ?
คนที่น่าสงสารก็คือพวกเขา จนถึงตายพวกเขาก็ยังไม่เข้าใจ พวกเขาตายได้ยังไง
มีเพียงหลินถงที่มองเห็นอย่างชัดเจน พวกเขาโดนปาดคอทุกคน!
พวกเขาสองคนเดินกลับออกมาจากทางเดิม
ในระหว่างทาง ฟางเหยียนยังคงนิ่งเงียบและไม่พูดอะไร ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เขารู้สึกจิตใจไม่ค่อยสงบ รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินออกจากถ้ำ ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งชัดเจน
สำหรับฟางเหยียนแล้ว เจอเรื่องอันตรายมันเป็นเรื่องปกติ เพราะเขามีความแข็งแกร่ง แต่สำหรับหลินถง ดูเหมือนเธอไม่รู้ว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามาแล้ว
ในขณะที่ฟางเหยียนกำลังจะเตือนให้เธอระวังตัวหน่อย จู่ๆหลินถงก็อุทานขึ้นมาทันที:”ฟางเหยียน ระวัง!”
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น!
