จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 716 ใช้ตะกร้าไม้ไผ่ตักน้ำ เหลือแต่เพียงความว่างเปล่า!

จากข้อมูลเล็กๆน้อยๆที่รวบรวมมาก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขารู้ว่า ดอกบัวนิทราที่พวกเขาได้มาจากด้านล่างแอ่งน้ำ มันไม่ใช้น้ำไร้หน้า มันอาจจะเป็นของวิเศษอย่างอื่น แต่ถึงแม้มันจะเป็นเห็ดหลินจืออายุพันปี แต่สำหรับฟางเหยียนมันไม่มีประโยชน์เลย เขาแค่ต้องการน้ำไร้หน้าเท่านั้น

“ไม่ใช่”ดูเหมือนฟางเหยียนจะคิดอะไรบางอย่างออก เขายื่นดอกบัวนิทราให้หลินถง:”ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องโกหกแต่ดอกบัวนิทรานี้คงมีประโยชน์กับคุณมากๆ ประสิทธิภาพของมันน่าจะเทียบเท่าเห็ดหลินจืออายุร้อยปี และมันสามารถทำให้ร่างกายแข็งแกร่งมากขึ้น”

“ไปกันเถอะ”สีหน้าของฟางเหยียนกลับมาเย็นชาอีกครั้ง

หลินถงเก็บดอกบัวนิทราอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เดินตามไปทันที

แต่ขณะที่ทั้งสองคนเดินออกมาถึงสถานที่ที่งูยักษ์ตาย แต่สภาพแวดล้อมโดยรอบเปลี่ยนไปมาก มีรอยเท้ามากมาย เห็นได้ชัดว่ามีคนมากกว่าหนึ่งคนอยู่ที่นี่ หรือว่าพวกเขาตามมาแล้ว?

“คุณระมัดระวังตัวด้วย”

หลินถงไม่เข้าใจว่าทำไมฟางเหยียนต้องพูดคำเหล่านี้ออกมา แต่เมื่อเขาพูดมันก็ต้องมีอะไรอย่างแน่นอน

“จอมพลโผ้จวินไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ในที่สุดคุณก็หาของวิเศษเจอจริงๆ”

ทันทีที่เสียงหายไป จู่ๆก็มีผู้คนสิบกว่าคนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาสองคน คนพวกนี้ล้วนแต่ปิดหน้าตัวเองไว้ ในมือยังถือปืนกลและอาวุธต่างๆ คนพวกนี้คือคนที่ตามพวกเราเข้ามา

“เพลิงเสวน?”

ชายที่เป็นหัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียหนักแน่น:”ถ้าเป็นเพลิงเสวนจริงๆ ไม่รู้ว่าจอมพลโผ้จวินมีความเห็นอย่างไร?”

“ฉันไม่ฆ่าคนที่ไม่มีชื่อเสียง!”

“เป็นจอมพลโผ้จวินจริงๆ ถึงกล้าพูดแบบนี้ คุณคิดว่าที่พวกเรามาหาคุณ พวกเราไม่มีวิธีต่อกรกับคุณเหรอ? ถ้ากล้ามาขอของวิเศษจากมือคุณ มันไม่ต่างอะไรกับการเจรจากับเสือที่ยังมีชีวิตว่าต้องการหนังเสือของมัน ถ้าเรื่องแบบนี้มันไม่มีความท้าทาย ฉันก็คงไม่มาอย่างแน่นอน!”

เขาใจกล้ามากๆ!

อะไรที่ทำให้เขามั่นใจขนาดนี้? พระเจ้าเหรอ?

ถ้าเทียนขุยอยู่ที่นี่ เขาก็คงจะฉีกปากของผู้ชายที่พูดมากคนนี้ ถ้าไม่เคารพจอมพลโผ้จวิน ก็ต้องสังเวยด้วยชีวิตและเลือด!

ในขณะที่หลินถงมองไปดูคนที่พูดมากโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เธอรู้สึกว่าคนๆนี้คุ้นมากๆ แต่เวลานี้เธอกลับคิดไม่ออก

“สามสิบวินาที ถ้าพวกคุณไม่ตาย ก็ถือว่าฉันแพ้!”

ทันทีที่เสียงพูดหายไป ร่างกายของฟางเหยียนก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วราวกับภูตผี!

ชายที่เป็นหัวหน้าตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง:”จอมพลโผ้จวิน คุณกล้ามากๆที่ทำแบบนี้ งั้นพวกเราก็ตายไปพร้อมกันเลย!”

ขณะพูดเขาก็เตรียมที่จะใช้ระเบิดทันที!

แต่มันไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดหวังไว้!

จอมพลโผ้จวินเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ควรถูกล่วงเกิน แต่พวกเขากล้ามาข่มขู่จอมพลโผ้จวิน ต้องตายสถานเดียว!

ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วดังภูตผี พุ่งไปหาทุกคนด้วยความรวดเร็ว

ความเร็วของมนุษย์จะสู้ความเร็วของเทพได้เหรอ?

ผ่านไปไม่นาน!

ทั้งหมดยี่สิบว่าคนก็นอนกองอยู่บนพื้น นิ้วมือของพวกเขาที่กำลังกดปุ่มสวิตซ์ของระเบิด แต่พวกเขาไม่สามารถกดสวิตซ์ได้

โดนสังหารทั้งหมด!

ไม่มีคนรอดชีวิตเลยสักคน!

“ไปกันเถอะ!”

หลินถงยืนอึ้งอยู่สักพัก เธอตกใจมากๆพอๆกับชายที่เป็นหัวหน้า คำพูดรับปากของฟางเหยียนนั้นเป็นเรื่องหลอกลวง เรื่องกลั่นแกล้งทุกคนนั้นกลับเป็นเรื่องจริง กลวิธีทางจิตวิทยาที่น่ากลัวขนาดนี้ คงไม่มีใครทัดเทียมได้ ไม่ว่าในอดีตหรืออนาคต กลวิธีทางจิตวิทยาของเขาคงจะทำให้ทุกคนคาดคิดไม่ถึงจริงๆ

ใช่จริงๆด้วย!

ผู้ชายที่แข็งแกร่งเยี่ยงเทพอย่างฟางเหยียน จะถูกคนอื่นข่มขู่ได้อย่างไร?

นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเหรอ?

คนที่น่าสงสารก็คือพวกเขา จนถึงตายพวกเขาก็ยังไม่เข้าใจ พวกเขาตายได้ยังไง

มีเพียงหลินถงที่มองเห็นอย่างชัดเจน พวกเขาโดนปาดคอทุกคน!

พวกเขาสองคนเดินกลับออกมาจากทางเดิม

ในระหว่างทาง ฟางเหยียนยังคงนิ่งเงียบและไม่พูดอะไร ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เขารู้สึกจิตใจไม่ค่อยสงบ รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินออกจากถ้ำ ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งชัดเจน

สำหรับฟางเหยียนแล้ว เจอเรื่องอันตรายมันเป็นเรื่องปกติ เพราะเขามีความแข็งแกร่ง แต่สำหรับหลินถง ดูเหมือนเธอไม่รู้ว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามาแล้ว

ในขณะที่ฟางเหยียนกำลังจะเตือนให้เธอระวังตัวหน่อย จู่ๆหลินถงก็อุทานขึ้นมาทันที:”ฟางเหยียน ระวัง!”

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น!