จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 591 คุณชายตระกูลฟางเหรอ

“ผม ผม ผมขอความเมตตา ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ ปล่อยผมไป!” หลิวจื้อเชาน้ำตาแทบจะไหลออกมา

“อ้อใช่ เพชรเลือดฟีนิกซ์นี้ผมให้คุณ ยังมีนาฬิกา ผมก็ขอมอบให้คุณด้วย” ด้านหนึ่งพูดไป อีกด้านหนึ่งหลิวจื้อเชาก็หยิบสองสิ่งนี้ออกมา

อันที่จริงเขามีความคิดอื่นอยู่ ขอแต่ของทั้งสองสิ่งนี้หายไป เขาก็จะสามารถบอกกับหลิวเหอฉางได้ว่าของของตนถูกคนปล้นไป ถึงตอนนั้น ฟางเหยียนก็จะถูกปู่ของเขาเก็บกวาดอยู่ดี

เขาอยู่ต่างประเทศมาเป็นเวลานานและไม่รู้ว่า เมื่อปู่ของเขาเห็นฟางเหยียนก็ถึงกับต้องเอ่ยเรียกว่าท่านผู้มีพระคุณ

เมื่อมองดูของทั้งสองสิ่งนี้ ฟางเหยียนก็ค่อย ๆ มาตรงหน้าของหลิวจื้อเชาและถามว่า “นายกำลังคิดว่าถ้าฉันเอาของทั้งสองไป นายก็จะสามารถบอกปู่ของนายได้ว่าพวกเราขโมยของของนาย จากนั้นปู่ของนายก็จะมาตามเก็บกวาดพวกเราใช่ไหม?”

หนึ่งประโยค ทำเอาดวงตาของหลิ่วจื้อเชาเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวขึ้นมาทันที

“ไอ้เวร!” อาเตาโกรธจัดจนยกเท้าขึ้นเตะไปที่ตัวของหลิ่วจื้อเชา ร่างอ้วนๆของเขาถูกเตะจนกลิ้งไปมาบนพื้น

“นี่แกยังกล้าคิดแบบนี้อีก แกคิดว่าพวกเราเป็นหมูหรือไง?” อาเตาโกรธจนแทบกัดฟัน

ฟางเหยียนยกมือขึ้นหยุดการกระทำของเขาและเอ่ยว่า “พอแล้ว ตอนนี้ฉันไม่มีเรื่องอะไรแล้วใช่ไหม?”

อาเตารีบพูด “ไม่มีแล้วแน่นอนครับ ท่านฟาง ตามสบาย! ผมจัดการเรื่องเสร็จ จะรีบให้ไอ้ลูกหมานี่ไสหัวออกไปจากที่นี่! คืนนี้ผมจะอยู่ที่นี่ ดูแลความปลอดภัยของคุณเอง!”

“อย่างนั้นก็ดี! อย่าเล่นจนตายก็พอ” พูดจบ ฟางเหยียนก็จับมือของเย่ชิงหยู่ และเดินเข้าไปในชุมชนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่ฟางเหยียนจับมือดูไม่ค่อยคุ้นหน้า อาเตาก็เกาหัวและพูดว่า “ท่านฟางเปลี่ยนผู้หญิงอีกแล้วหรือ? จริง ๆเลย นี่เป็นคนที่สี่แล้ว แต่ละคนสวยขึ้นเรื่อยๆ ขอแค่วันไหนแบ่งมาให้ฉันบ้างสักคนก็คงดี”

อาเตารู้จักต่งยู่ เวินหลาน ยังมีหวังชิงชิงที่เขาเคยพบในบริษัทมาก่อน สำหรับเย่ชิงหยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอเธอ

หลิ่วจื้อเชารนหาที่ตายอย่างสมบูรณ์ สูญเสียเงินก็แล้วไป แต่กลับยังต้องถูกซ้อมโดยเปล่าประโยชน์

แต่อาเตาผู้นี้ก็ไม่ใช่คนที่เขาสามารถไปตอแยด้วยได้ เขาเป็นถึงพี่ใหญ่ของโลกใต้ดิน ตอนนี้ใครไม่รู้บ้างว่าบรรดาพรรคพวกของเขามีมากที่สุดในเมืองจินโจว และอิทธิพลของเขาก็ใหญ่ที่สุดในเมืองจินโจวด้วย

“อย่างนั้นผมขอถามพี่สักคำถาม?” หลิ่วจื้อเชามองไปที่อาเตาและเอ่ยอย่างช่วยไม่ได้

หลิ่วจื้อเชาพยักหน้าและพูดว่า “ได้! แต่แค่คำถามเดียวเท่านั้น”

“ทำไมพี่ถึงได้กลัวผู้ชายคนนั้นขนาดนี้? เขาเป็นลูกพี่ของพี่จริงๆเหรอ?” หลิ่วจื้อเชายังคงไม่ยอมแพ้

ในความทรงจำของเขา ฟางเหยียนเป็นแค่เจ้าบ่าวที่ถูกเลี้ยงต้อย ขณะเรียนหนังสือวันทั้งวันก็แต่ตามตูดของเย่ชิงหยู่

อาเตาหัวเราะเยาะเย้ย “นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอยู่หรือไง? แน่นอนว่าเขาเป็นลูกพี่ของฉัน ถ้าไม่มีเขาก็ไม่มีฉันในวันนี้ ยังมีอีกเรื่อง อย่าได้คิดว่าปู่ของนายเก่งกาจอะไร แค่เขาเอ่ยประโยคเดียวก็สามารถทำให้ปู่ของนายล้มละลายได้ นายเชื่อไหม?”

หลิ่วจื้อเชาเบิกตากว้างส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันไม่เชื่อ!”

อาเตาหัวเราะหึหึขึ้นมาและเอ่ยว่า “ฉันรู้ว่าไม่มีใครเชื่อ แต่นี่คือความจริง ฟางซื่อกรุ๊ปเป็นของเขา”

“ฟาง คุณชายตระกูลฟาง?” หลิ่วจื้อเชาเบิกตากว้างทันที

ตอนนี้เขาตกใจกลัวแล้ว

ถ้าฟางเหยียนเป็นคุณชายตระกูลฟางจริงๆ อย่างนั้นเขาก็สามารถทำให้ปู่ของเขาล้มละลายในคำเดียวจริงๆ!

ตระกูลฟาง สำหรับแต่ละคนแล้วล้วนเป็นความห่างไกลออกไปจนแทบไม่มีอยู่

เย่ชิงหยู่รู้จักอาเตา ตอนนี้เขาเป็นลูกพี่ของโลกใต้ดินในเมืองจินโจว ในโลกใต้ดินคำพูดของเขาถือเป็นประกาศิต แต่ว่าเมื่อกี้เขาถึงกับเรียกฟางเหยียนว่าท่านฟาง นี่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นแล้วว่าเขานั้นนับถือฟางเหยียนมาตั้งนานแล้ว

มีเรื่องเหลือเชื่อมากมายเกิดขึ้นกับฟางเหยียน ตอนนี้ความประหลาดใจของเธอไม่ได้มากดั่งเช่นเมื่อก่อนแล้ว