ผู้อาวุโสชุดขาวกลับไม่รู้สึกเก้อเขินแต่อย่างใด เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ท่านจอมพลครับ พวกเราไม่ปิดบังนะครับ องค์กรนินจายังคงไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับองค์กรสัตว์เพลิงมากนัก”
เมื่อเห็นความเย็นชาของฟางเหยียน ผู้อาวุโสชุดขาวจึงพูดต่อไปว่า “ตั้งแต่เราก่อตั้งองค์กรขึ้นมา เราก็รู้เรื่องการมีอยู่ขององค์กรสัตว์เพลิง แต่พวกเราเพียงแอบสืบสวนองค์กรสัตว์เพลิงอย่างลับๆ แต่ผลก็คือไม่ได้ข้อมูลอะไรกลับมาครับ สิ่งที่แปลกคือที่อยู่ของพวกเรา พวกเขารู้อย่างชัดเจนมาก ฉันจำได้ว่าเมื่อเดือนที่แล้วองค์กรสัตว์เพลิงเข้ามาหาพวกเราและเกลี้ยกล่อมพวกเราให้เข้าร่วมกับพวกเขา แต่พวกเราปฏิเสธ ”
“หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับองค์กรสัตว์เพลิงอีกเลย พวกเขาไม่ได้ทำร้ายและคุกคามพวกเรา เหมือนกับว่าพวกเขาหายสาบสูญไปอย่างกะทันหัน จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้นกับนักเต๋าอีเหมย……”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ความพะอืดพะอมก็ปรากฏบนใบหน้าแก่ของผู้อาวุโสชุดขาว
ฟางเหยียนพูดเบาๆ “แล้วองค์กรนินจาจะแก้แค้นให้นักเต๋าอีเหมยงั้นหรือ?”
“ไม่……” ผู้อาวุโสชุดขาวพูดต่อไม่ออก ทำได้เพียงยิ้มแห้ง
แก้แค้น?
ไม่มีอยู่จริง!
เขาไม่ได้ใจกล้าขนาดนั้น!
“ท่านจอมพล พูดตามตรงนะครับจริงๆ แล้วนักเต๋าอีเหมยเป็นสมาชิกขององค์กรนินจาครับ แต่เพราะความชั่วร้ายของเขา เขาจึงถูกลบชื่อออกจากองค์กรนินจาของเราไปแล้ว เราไม่สามารถโกรธเพียงเพราะคนที่ถูกลบชื่อออกจากองค์กรถูกต้องไหมครับ นั่นคงเป็นทางเลือกที่ไม่ฉลาดนัก ยิ่งไปกว่านั้นนักเต๋าอีเหมยไม่คู่ควรกับการแก้แค้นของพวกเรา”
“ดีมาก” ฟางเหยียนยิ้มมุมปาก “ดูเหมือนว่าองค์กรนินจายังคงเป็นกลางมาจนถึงตอนนี้”
“ท่านจอมพล ความเป็นกลางเป็นสิ่งที่ดีมากครับ” ผู้อาวุโสชุดขาวยิ้มแล้วยิ้มอีก “ถ้านักบุญไม่เข้ามาในโลกนี้ พวกเราทำเพียงยืนดูคนอื่นเจอมรสุม แน่นอนว่าถ้าท่านจอมพลสามารถใช้องค์กรนินจาของพวกเราได้ มันจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับพวกเรา”
ฟางเหยียนยิ้ม “พูดตามตรงการพูดคุยกับคนอย่างคุณมันน่าสนใจจริงๆ พูดแบบแบ่งรับแบ่งสู้ ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ”
“โปรดวางใจเถอะ ท่านจอมพล องค์กรนินจาของพวกเราไม่ใช่องค์กรตีสองหน้าหรือเอนเอียงไปตามสถานการณ์อย่างแน่นอนครับ ยังไม่ถึงจังหวะเวลาดี พวกเราทำได้เพียงยืนรอก่อนครับ!”
ในตอนท้ายผู้อาวุโสชุดขาวยิ้มแห้ง “แน่นอน โปรดไว้วางเถอะครับ องค์กรนินจาไม่ช่วยคนชั่วช้าทำความชั่ว ให้กลายเป็นภัยพิบัติต่อประเทศและประชาชนอย่างแน่นอน”
ฟางเหยียนหัวเราะเยาะ “คุณสามารถเป็นตัวแทนขององค์กรนินจาทั้งหมดได้เหรอ? ”
ผู้อาวุโสชุดขาวยิ้ม “โดยปกติแล้วฉันไม่สามารถเป็นตัวแทนขององค์กรนินจาทั้งหมดได้หรอกครับ แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถพูดในแง่ของการคัดเลือกที่สำคัญ อย่างที่ทุกคนรู้ตอนนี้องค์กรสัตว์เพลิงกำลังกระสับกระส่ายมากและดูเหมือนว่าจะกำลังวางแผนเกมหมากรุกครั้งใหญ่ เมื่อพวกเขาทำสำเร็จแล้ว ไม่ใช่แค่ครอบครัวของคนในองค์กรเท่านั้นที่จะได้รับผลเสีย แต่ยังมีประชาชนมากมายที่จะได้รับความยากลำบาก การซื่อสัตย์ต่อชนชาติของตัวเอง พวกเราสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจนครับ”
“ใช่ใช่ใช่.”
ชายชราที่เหลือพูดเป็นเสียงเดียวกับผู้อาวุโสชุดขาวรู้ดีว่าฟางเหยียนไม่เชื่อในตัวเอง เพียงแค่พูดเอ่ยปากเพื่อทำให้ผู้อื่นไว้วางใจตัวเอง ยิ่งอยู่ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ ใครมันจะไป
เขารู้ดีว่าสิ่งที่จอมพลโผ้จวินต้องการคือท่าที!
องค์กรนินจาฟังดูใหญ่โต แต่ก็เป็นมดตัวน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าจอมพลโผ้จวิน ใช้เวลาทำลายได้เพียงไม่กี่นาที และตอนนี้พวกเขาไม่มีทางเลือกแล้ว การเคลื่อนไหวขององค์กรสัตว์เพลิงเริ่มเร็วขึ้นและเร็วมากขึ้น และความกังวลของจอมพลคือท่าทีที่เขาคาดหวัง
ท่าที!
ด้วยมุมมองที่ไม่ชัดเจน ทัศนคติจะกลายเป็นประเด็นสำคัญของการเปลี่ยนแปลง
หากองค์กรสัตว์เพลิงต้องการเล่นเกมหมากรุกที่ใหญ่โตเช่นนี้ เขาย่อมไม่ปล่อยผ่านองค์กรนินจาได้ เพราะพวกเขาควบคุมอำนาจเอาไว้ และเคยควบคุมกลุ่มนินจามากมาย หากองค์กรสัตว์เพลิงได้ครอบครององค์กรนินจา ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็จะก้าวไปอีกขั้น ความแข็งแกร่งเป็นเกณฑ์เดียวสำหรับการขยายตัว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าทีขององค์กรนินจานั้นไม่ชัดเจน และเป็นการยากเกินไปที่จะพูดถึงความจงรักภักดีในสภาวะบังคับ สิ่งที่ฟางเหยียนต้องการคือท่าที และท่าทีนี้เกี่ยวข้องกับความจำเป็นที่องค์กรนินจาจะได้ไปต่อหรือไม่!
ผู้อาวุโสชุดขาวนั้นฉลาด ทำไมเขาจะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของฟางเหยียน
“เอ่อ จอมพลครับ ที่นี่ล้วนเป็นคนระดับสูงขององค์กรนินจา พูดแบบนี้ท่านเข้าใจไหมครับ?”
ฟางเหยียนพูดเบาๆ “ไม่ ฉันไม่ชอบสิ่งที่ไม่แน่นอน และไม่ชอบการฉวยโอกาสเพื่อผลประโยชน์!”
จอมพลโผ้จวินกลั่นกรองอย่างละเอียดอีกครั้ง อันที่จริงเขาแค่ต้องการใช้คนจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องกับฟางเหยียนและโน้มน้าวเขาด้วยคำพูดที่น่าเชื่อถือ แต่ฟางเหยียนก็ฉลาดและมองอย่างทะลุปรุโปร่ง
สงบ เยือกเย็น ฉลาดหลักแหลม แกร่งกล้า ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด กล้าหาญและมีกลยุทธ์ สิ่งนี้คือผู้อาวุโสมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของฟางเหยียน
เป็นผู้นำสูงสุดคนแรกที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มจริงๆ
ทุ่มเทเพียงเล็กน้อยก็เป็นสิ่งที่นินจาหลายคนได้เรียนรู้
เนื่องจากฟางเหยียนไม่เชื่อ ผู้อาวุโสชุดขาวพบว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมากกว่านี้ เขาจึงถามด้วยความจริงใจว่า “ฉันไม่รู้ว่าความหมายของจอมพลอะไร?”
“เรียบง่าย สวามิภักดิ์!”
ตูม!
คำพูดเหล่านี้ราวกับเสียงฟ้าร้อง เขย่าขวัญทุกคนที่อยู่ตรงนั้น!
สวามิภักดิ์และการยอมศิโรราบหมายถึงความหมายที่แตกต่างกันอย่างมากมาย!
เผด็จการแน่นอน!
ผู้อาวุโสชุดขาวยิ้มแห้ง “จอมพล สิ่งที่คุณต้องการไม่เผด็จการไปหน่อยเหรอครับ?”
“เผด็จการเหรอ?” ฟางเหยียนยิ้มจางๆ “อู๋จี๋เป็นจุดเริ่มต้นไม่ใช่จุดจบ แต่สำหรับองค์กรนินจามันคือดาบสองคม ในเมื่อมันไม่ได้อยู่ในการควบคุมของฉัน ทำไมไม่ทำลายมันซะละ!”
บ้าอำนาจ!
บ้าอำนาจเกินไปแล้ว!
ภัยคุกคาม การคุกคามอย่างโจ่งแจ้ง!
ผู้อาวุโสชุดขาวไม่กล้าขัดจอมพลที่มือเพิ่งเปื้อนเลือด
สีหน้าของผู้อาวุโสชุดขาวกลายเป็นเย็นชาทันที และเขาพูดอย่างไม่พอใจ “จอมพล ไม่ต้องกังวล องค์กรนินจาจะไม่ยิงลูกศรที่มุ่งเป้าไปที่ประชาชนอย่างแน่นอน!”
เขากำลังจะหันหน้าหนี!
ใช่แล้ว!
เขาไม่สามารถทนต่อการกดขี่ของฟางเหยียนได้
“การพูดไม่มีข้อพิสูจน์!”ฟางเหยียนสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของผู้อาวุโสชุดขาวโดยธรรมชาติ เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ในยุคนี้ไม่มีมิตรแท้ มีแต่ผลประโยชน์ล้วนๆ ถ้าเป็นผลประโยชน์ที่ไม่แยแส พูดได้เพียงว่าผลประโยชน์ไม่เพียงพอ ในเมื่อคุณต้องการเก็บแสงแห่งจินตนาการสุดท้ายไว้ ฉันก็เลยไม่คิดจะให้คำแนะนำ!”
ท่าทีสุภาพต้องมาก่อน ถ้าไม่ได้ผลค่อยทำสงคราม!
ผู้อาวุโสชุดขาวตอนนี้ยากที่จะลงจากหลังเสือ และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะตบหน้าตัวเองสองสามครั้ง!
จะเสแสร้งต่อไปทำไม!
ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว!
ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเมื่อถูกบังคับให้ทำระยำ!
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังมีส่วนร่วมในองค์กรนินจาทั้งหมดอีกด้วย เขารู้ดีว่าเมื่อเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับจอมพลโผ้จวินแล้ว ถ้าอย่างงั้นองค์กรนินจาก็จะพังทลายลงในทันที
แต่ก็ต้องบอกว่าจอมพลโผ้จวินค่อนข้างมีเหตุผล แต่จริงๆ แล้วเขาคือคนที่พูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ
“จอมพลอย่าโกรธเลยนะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ” ผู้อาวุโสชุดขาวยิ้มแล้วพูดว่า “จอมพลเป็นมังกรและหงส์ท่ามกลางผู้คน มักได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้า องค์กรนินจาของเราไม่ใช่คนที่ปรับตัวไปตามสถานการณ์ โดยเฉพาะปรมาจารย์ที่นั่งอยู่ในองค์กรนินจาที่ไม่มีใครกล้ายุ่ง”
ฟางเหยียนเงียบ เขาพบว่าผู้อาวุโสชุดขาวมีฝีมือไม่ดีและถูกบังคับจนไม่มีทางเลือก นั่นเป็นเหตุผลที่เขาย้ายออกจากปรมาจารย์ แต่ก็ถือว่าเป็นชายตำแหน่งใหญ่ขององค์กรนินจา มองจากด้านข้างสถานะของผู้อาวุโสชุดขาวในองค์กรนินจานั้นไม่ต่ำ อาจจะเป็นตำแหน่งรองจากปรมาจารย์ อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ก็เคารพเขา
บางครั้งก็ยากที่ยอมรับเมื่อเจอคนที่เหนือกว่า
“โอเค ไปได้แล้ว แต่ฝากบอกปรมาจารย์ของพวกคุณด้วยว่าให้ไตร่ตรองสถานะตัวเอง วางความคิดของเขาในทางที่ชอบธรรม ความชั่วร้ายจะไม่ได้ครอบงำ!”
ผู้อาวุโสชุดขาวและคนอื่นๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว หนีดีกว่า ความเร็วในการวิ่งของคนแก่เหมือนกับการวิ่งวัยรุ่นนั่นแหละ!
