จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 158 มันช่างไร้สาระ

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็ยิ่งโกรธมากขึ้นกว่าเดิม
อันที่จริงครั้งแรกก็ดีมากพอแล้ว ยังคะยั้นคะยอให้ถ่ายรอบที่สองอีก ครั้งที่สองก็สมบูรณ์แบบมาก ไม่มีข้อผิดพลาดเลยแม้แต่น้อยแล้ว แต่ก็ยังหาข้ออ้างมาตำหนิให้จนได้ บอกว่าอะไรนะ ตอนล้มดูปลอมไปหน่อย ถ่ายเทคสามใหม่อีกครั้ง
แม้แต่คนตาบอดก็ยังดูออกเลยว่าโหลวซินเยว่นั้นตั้งใจแกล้งหลิงเหยา
ทุกคนรู้สึกโกรธมากแต่ต่างไม่กล้าพูดอะไร
ก็โหลวซินเยว่ใหญ่ที่สุดนี่หน่า? หนังเรื่องนี้จะออกมาดีแย่แค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวโหลวซินเยว่ไม่ใช่เหรอ?
อดทนเถอะ
ผู้กำกับระงับความโกรธนั้นไว้ ตะโกนขึ้น “ ฉากเมื่อกี้ไม่ได้เลย ถ่ายใหม่อีกรอบ Action!!!”
หลิงเหยากัดริมฝีปากแน่น ไม่ได้เรียกร้องใดๆ และถ่ายหนังต่อไป
ความแตกต่างของครั้งนี้กับครั้งที่แทบไม่ต่างเลย แต่หลิงเหยาให้ความสำคัญกับท่าที่ล้มลงไปมาก เธอล้มลงไปจริงๆ โดยไม่ได้ระมัดระวังอะไรเลย
หญิงสาวในวัยยี่สิบต้นๆ ไม่ได้ระวังท่าที่จะล้มลง ทั้งยังล้มลงบนพื้นคอนกรีตอีกด้วย
บอกได้คำเดียวเลยว่า เจ็บ
หลิงเหยาได้แสดงความขมขื่นออกมาทั้งหมด
อันที่จริงแล้วไม่ต้องแสดงก็ได้ ตอนนี้เธอเองก็ขมขื่น และเจ็บปวดมากพอแล้ว
“ Cut ”
ครั้งนี้ผู้กำกับชิงลงมือ และพูดกับโหลงโหลวซินเยว่ก่อน “ ครั้งนี้หลิงเหยาล้มได้สมจริงมากๆ ทุกฉากทุกตอน ทั้งยังแสดงได้ดีมาก คงไม่เป็นไรแล้วเนอะ? ”
โหลวซินเยว่หัวเราะคิกคัก แล้วดื่มชา พูดขึ้นโดยไม่เร่งไม่รีบ “ อึ้ม ยัยคนนี้แสดงได้ดีทีเดียว แต่ว่าคนที่แสดงกับเธอนั้นไม่ได้เลย ความเกรี้ยวกราดอะไรก็ไม่มีเลย ในความคิดฉัน ถ่ายอีกรอบเถอะค่ะ ”
“ นี่…… ”
ผู้กำกับโกรธจนอยากสบถออกมา มันก็แค่เป็นเรื่องที่กลั่นแกล้งกันไร้สาระ
ไม่มีทางเลือก เขาระงับความโกรธไว้ แล้วพูดขึ้น “ ถ่ายใหม่อีกครั้ง Action!!!”
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ถ่ายฉากเดียวอย่างต่อเนื่อง
ตั้งแต่ต้นจนจบโหลวซินเยว่พูดเพียงแค่ประโยคเดียว “ ถ่ายใหม่อีกครั้ง ”
ที่ถ่ายๆมาเกือบจะยี่สิบเทค ใช้ไม่ได้ทั้งหมดเลย หลิงเหยาล้มลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งตัวช้ำดำเขียวไปหมด ล้มจนเสื้อผ้าขาด น้ำตาไหลแล้วไหนอีก แทบจะทนรับความทรมานนี้ไม่ไหวแล้ว
เริ่นจื่อหลันที่อยู่ข้างๆได้แต่ส่ายหัว
“ นี่คือการแสดงเหรอ นี่มันการฆาตกรรมชัดๆ ”
“ ใช้นักแสดงอย่างนี้ ฝันไปเถอะว่าจะมีหนังดีๆ ”
“ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ เฮ้อ เอาเงินไปเททิ้งเปล่าๆเลย ไม่มองการณ์ไกลเลยแม้แต่นิด ”
ตอนนี้เอง ในที่สุดก็มีคนหนึ่งอดทนไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นยืนแล้วชี้ไปที่โหลวซินเยว่ “ ถ่ายไปถ่ายมาตั้งเยอะขนาดนี้แล้วยังไม่ได้อีก เดี๋ยวกล้องเบลอ เดี๋ยวคนอื่นแสดงได้ไม่ดี หึๆ คุณก็แค่ระบายความอิจฉา ถ้าที่หลิงเหยาแสดงเรียกว่า ‘ ไม่ดี ’ งั้นที่คุณแสดงก็เรียกว่า ‘ หมาไม่แดกแล้ว!’ ”
“ บังอาจ!!!”
โหลวซินเยว่ตบโต๊ะ และตะโกนขึ้น “ แกเป็นใครกัน? เป็นแค่ผู้หญิงที่เป็นตัวประกอบก็เท่านั้น ยังมีหน้ามาท้าทายฉัน? รู้ไหมว่าฉันเป็นนางเองนะ? รู้ไหมว่ากระแสตอบรับของเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับใคร? ”
“ แกมันก็แค่เศษสวะ ยาม ไล่เธอออกไปให้พ้น!”
ทันใดนั้น ก็มียามสามสี่คนมาพาตัวของหญิงตัวประกอบที่ท้าทายออกไปจากที่ถ่ายทำ
อยู่ที่นี่ โหลวซินเยว่เป็นประหนึ่ง ‘ ราชา ’
เธอถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ ยังยืนบื้อกันอยู่ทำไม? รีบไปถ่ายต่อสิ พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว ฉากเดียวยังถ่ายไม่เสร็จอีก? ไม่เอาไหนจริงๆเลย ”
เหอะๆ ที่ถ่ายไม่เสร็จสักทีไม่ใช่เป็นเพราะคุณหรอกเหรอ?
ทุกคนนต่างก้มหน้าก้มตา และถ่ายทำต่อไป
หลิงเหยาหมดเรี่ยวแรงทั้งกายและใจ หลังจากที่ถ่ายไปแล้วสิบกว่าครั้ง อารมณ์ความรู้สึกไม่มีตั้งนานแล้ว
คราวนี้ เธอเล่นได้ย่ำแย่มาก
โหลวซินเยว่พูดขึ้นด้วยความเกลียด “ เธอแสดงบ้าอะไรเนี่ย? นี่เป็นสิ่งที่ชั้นเรียนฝึกอบรมสอนคุณมาเหรอ? ดูไร้ประโยชน์จริงๆ ”
เธอลุกขึ้น และเดินไปตรงหน้าของหลิงเหยา ตะโกนอย่างดัง “ ยืนให้ดี!”
หลิงเหยาไม่กล้าขัดคำสั่ง ยืนตรงข้ามกับโหลวซินเยว่ด้วยความอิดโรย