จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 233 หมอเทพหญิง

“จิ๊ๆๆ คิดไม่ถึงจริงๆ ถึงกลับเอา ‘สือเหวินปิ่ง’ ออกมาได้ ต้องรู้ว่า ในฐานะผู้นำของวงการแพทย์ทั้งหมด สมาคมการแพทย์ก็เหมือนก้อนเมฆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้อำนวยการด้านการแพทย์ และทักษะทางการแพทย์ก็ยิ่งมากขึ้น ลูกชายคนโตเป็นที่รู้จักในนามอัจฉริยะรุ่นเยาว์ ไร้เทียมทานในการแพทย์แผนจีน แม้เป็นซินยุ่น ก็ได้แต่ตีเสมอกับสือเหวินปิ่ง?”
“ในความคิดของผม สือเหวินปิ่งอาจแข็งแกร่งกว่าซินยุ่นเล็กน้อย”
“สือเหวินปิ่งยังวัยรุ่น ทักษะทางการแพทย์ยอดเยี่ยม รูปร่างหล่อเหลา ในความคิดของผมนะ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถรักษาโรคของซินจื่อหมินได้ แต่ซินยุ่นก็อาจยกชีวิตให้โดยการแต่งงานก็ได้”
ท่ามกลางเสียงอึกทึกของฝูงชน เจียงชื่อเดินตามหลังกองทหารไปอย่างไม่ส่งเสียง และก็เข้าไปในคลินิก
เมื่อเข้าไป พ่อบ้านก็จัดที่นั่งให้
ในขณะนี้เจียงชื่อและสือเหวินปิ่งนั่งห่างกันแค่ที่เดียว
สือเหวินปิ่งเหลือบมองเจียงชื่อ แปลกหน้ามาก เขาจำไม่ได้ว่าวงการแพทย์มีบุคคลนี้ด้วย
กำลังจะถาม ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแว่วมา
เมื่อหันหน้ามา เด็กสาวคนหนึ่งก็ปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสอง
ท่าทางอ่อนพลิ้วเหมือนต้นหลิว เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง
ในส่วนลึกของเขากลับเผยความแข็งแกร่งออกมา
ผู้หญิงคนนี้ ไม่ต้องสื่อสารกับเธอ จากรูปลักษณ์ของเธอว่าก็ดูออกว่า เป็นผู้หญิงที่อ่อนนอกแข็งใน ถ้าหากถูกรูปลักษณ์ภายนอกที่อ่อนแอของเธอหลอก จะต้องเสียเปรียบมาก
เธอ ก็คือหมอเทพหญิง——ซินยุ่น!
ในขณะนี้ ผิวของซินยุ่นซีดเผือดและถุงใต้ตาลึก ดูออกว่าช่วงนี้เพราะการดูแลพ่อลำบากมาก
เธอมองไปที่เจียงชื่อก่อน ผิดหวังเล็กน้อย
ช่วงเวลานี้ เธอไม่รู้ว่าใกล้ชิดกับคนที่ใบหน้าคล้ายเจียงชื่อมาแล้วกี่คน โดยไม่มีข้อยกเว้น ทุกคนล้วนเป็นคนธรรมดา
ดูท่าทางเจียงชื่อแล้ว ก็ไม่เหมือนแพทย์ที่จะมีชื่อเสียง
ดังนั้นซินยุ่นจึงผิดหวังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
สายตาหันกลับไป เมื่อเธอเห็นสือเหวินปิ่ง สายตาของเธอก็มีแสงแห่งความหวัง
ถ้าพูดว่าในเมืองเจียงหนานยังมีคนที่สามารถรักษาโรคพันธุกรรมของตระกูลซินพวกเขาได้
คนแรกที่นึกถึงก็คือคนของตระกูลสือ!
เพียงแต่ทางการแพทย์ของตระกูลสือกับคลินิกของตระกูลซิน แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ถูกกัน เมื่อก่อนตอนซินจื่อหมินดูแลคลินิก ยิ่งกดทับตระกูลสือจนเงยศีรษะไม่ขึ้น
เพียงแต่ว่าหลายปีมานี้ซินยุ่นเป็นคนขึ้นมารับช่วง สมาคมการแพทย์ก็ค่อยๆ ตั้งหลักและกลายเป็นผู้นำ
ละทิ้งความเกลียดชังระหว่างตระกูล
เมื่อพูดถึงทักษะทางการแพทย์ ตระกูลสือมีคุณสมบัติที่จะเปรียบเทียบกับตระกูลซิน
ซินยุ่นรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย นั่งอยู่ตรงข้ามทั้งสองคน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เกี่ยวกับเรื่องไร้สาระฉันก็จะไม่ขอพูดอะไรมาก ในเมื่อทั้งสองท่านมาแล้วอยู่ที่นี่ ดังนั้นต้องชัดเจนว่าเรื่องคืออะไร”
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจทักษะทางการแพทย์ของท่านทั้งสอง เพียงแต่ว่าพ่ออาการป่วยหนัก ไม่สามารถรักษาส่งเดช ดังนั้นก่อนหน้านั้น ฉันต้องการเข้าใจเล็กน้อยเกี่ยวกับท่านทั้งสอง”
สือเหวินปิ่งพยักหน้า “มันควรจะเป็นอย่างนั้น”
ซินยุ่นยิ้ม ไม่ได้รีบถามอะไรสือเหวินปิ่ง แต่มองไปทางเจียงชื่อก่อน และถามว่า “สุภาพบุรุษท่านนี้ ให้เรียกคุณว่า?”
“เจียงชื่อ”
“คุณเจียง ขอโทษที่ฉันละลาบละล้วง ตั้งแต่อยู่วงการแพทย์ไม่เคยพบท่านมาก่อน ไม่ทราบว่าอาจารย์ท่านมาจากสำนักไหน?”
เจียงชื่อตอบอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่มีอาจาย์และไม่มีสำนัก”
“เอ่อ……”
ซินยุ่นชะงักแล้วถามว่า “อ๋อ ฉันเข้าใจ ทักษะทางการแพทย์ของคุณไม่ได้สืบทอดจากตระกูล แต่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแพทย์ ใช่ไหม? ขอสอบถาม คุณเรียนที่มหาวิทยาลัยแพทย์แห่งไหน หลังจากจบแล้วทำงานที่โรงพยาบาลไหนเหรอ?”
เจียงชื่อพูดอีกครั้ง “ขอโทษ ผมไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัย ไม่ต้องพูดถึงทำงานในโรงพยาบาลเลย”
เขาเสริมอีกว่า “อันที่จริง ผมไม่เข้าใจทักษะทางการแพทย์”