จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 237 อาการป่วยแพร่กระจาย

ไม่รอเขาพูดจบ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงสือจื่อหมินร้องขึ้นมา ทั้งร่างก็ดิ้นรนอยู่บนเตียงด้วยความเจ็บปวด
“พ่อ!!!”
ซินยุ่นรีบไปดูแลพ่อ “พ่อ พ่อเป็นอะไรคะพ่อ?”
ทันทีที่เธอยื่นมือไปสัมผัสผิวของพ่อวินาทีนั้น ซินยุ่นรู้สึกว่ามือของเธอราวกับสัมผัสกาต้มน้ำร้อน มันร้อนจนเทียบไม่ได้!
ความเย็นหายไปแล้ว แต่ร่างกายกลับร้อนจัด
“เกิดอะไรขึ้น?” ซินยุ่นมองกลับมาที่สือเหวินปิ่งและถามเสียงดัง
“ผม ผม ผม ผมไม่รู้” สือเหวินปิ่งเหงื่อเต็มศีรษะ เขาใช้วิธีนี้ไม่รู้ว่ารักษาโรคหนาวมาตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ไม่เคยเจออาการแปลกๆอย่างนี้ของซินจื่อหมิน
ทำไมโรคหนาวรักษาหาย แล้ว ‘โรคร้อน’ ก็โผล่ขึ้นมา?
เห็นแต่ผิวหนังทั้งร่างของซินจื่อหมินเปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับว่าเขาเพิ่งจะอบตัวออกมาจากอ่างน้ำร้อนอย่างนั้น
และเริ่มมีผื่นขึ้นที่แขน ใบหน้า และบนขา
คันมาก
ซินจื่อหมินทั้งเจ็บปวดทั้งคัน อดไม่ได้ที่จะใช้มือเกา พอเกาก็แตก หนองและเลือดไหลออกมา น่าขยะแขยงและทำให้คนกลัว
เมื่อเห็นฉากนี้ ซินยุ่นก็กังวลและทำอะไรไม่ถูก
เธอเป็นหมอ และเธอก็รู้ดีว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้หมายถึงอะไร หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าใช้เวลาไม่นาน พ่อของเธอจะเสียชีวิต!
สือเหวินปิ่งทำอะไรไม่ถูก เหงื่อไหลออกเต็มศีรษะ
“ทำไมเป็นอย่างนี้?”
“เป็นไปไม่ได้นะ”
“เมื่อก่อนผมเคยรักษาโรคหนาวแบบนี้มาก่อนนะ มันไม่ใช่อย่างนี้นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ในที่สุดซินยุ่นก็ตระหนักได้ว่าสือเหวินปิ่งไว้ใจไม่ได้แล้ว
หมอที่ไม่มีฝีมือในการรักษาคนนี้ เอาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซินกับโรคหนาวธรรมดามารวมกัน
หากเป็นเพียงโรคหนาวธรรมดา ด้วยความสามารถของตระกูลซิน บรรพบุรุษที่มีความสามารถมากมาย จะไม่มีใครหาวิธีรักษาได้เหรอ?
เป็นเพราะความหนาวเย็นสุดขีดของตระกูลซิน ดังนั้นกว่า ร้อยปีมานี้พวกเขาจึงจนปัญญามาตลอด
ซินยุ่นกังวลจนน้ำตาเกือบไหลลงมา
ทันใดนั้น ในสมองเธอนึกถึงคำพูดของเจียงชื่อ วิธีการรักษานี้เห็นเพียงผิวเผิน อันที่จริงโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซินนั้นเย็นนอกร้อนภายใน หากคุณใช้ยาที่ร้อนจัด มันจะยิ่งเร่งการเสื่อมสภาพของสภาพภายในเท่านั้น เมื่อถึงเวลานั้นทั้งร่างผู้ป่วยจะร้อนระอุเหมือนไฟลุกโชนและจะตายเมื่อไหร่ก็ได้
ฉากที่อยูตรงหน้านี้ ไม่เหมือนกับที่เจียงชื่อพูดทุกอย่างเหรอ?
เธอยิ่งนึกถึง ที่เจียงชื่อพูดถึงบทสุดท้ายของ 《เข็มชี่แปดทิศ》 หนังสือเล่มนั้นที่บันทึกวิธีการรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซิน และซินฉีใช้ชีวิตของเขาแลกมา!
แม้ว่าซินยุ่นจะเกลียดซินฉีเข้ากระดูก แต่เธอก็เห็นด้วยสองประเด็น
ประเด็นแรก ทักษะทางการแพทย์ของซินฉีนั้นในตระกูลซินไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่พ่อของเขาซินจื่อหมิน ก็ไม่ดีเท่า ซินฉีเป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ที่แท้จริง ไม่ว่าซินยุ่นจะขยันแค่ไหนก็ยากที่จะเอาชนะเขาได้
ประเด็นที่สอง ซินฉีรู้จักรากเหง้าของโรคทางพันธุกรรมในตระกูล ซินฉีเองก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูล ทุกปีจะต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคทางพันธุกรรม แน่นอนว่าเขารู้จักโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซินมากกว่าคนนอกตระกูล
ทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ควบคู่ไปกับความเข้าใจโรคภัย
หากใครในโลกนี้สามารถรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซินได้ คำตอบคือซินฉี
แม้ว่าซินยุ่นไม่อยากที่จะยอมรับมัน
แต่นี่คือความจริง
เมื่อเห็นว่าพ่อของเธอกำลังจะตาย เธอก็ไม่สนใจความเกลียดชังที่มีต่อพี่ชาย ไม่สนเรื่องเล็กๆน้อยๆในอดีตที่ยุ่งเหยิง และพูดเสียงดังกับคนใช้ว่า “เตรียมรถทันที เร็วเข้า!”
คนใช้ถามว่า “คุณหญิง นี่คุณอยากไปไหน?”
ซินยุ่นพูดว่า “อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ หาเจียงชื่อ!”
สิ่งเดียวที่สามารถช่วยซินจื่อหมินได้ในตอนนี้คือ 《เข็มชี่แปดทิศ》มันเป็นงานที่ซินฉีใช้ชีวิตทำขึ้น และเป็นสิ่งเดียวที่ซินยุ่นสามารถเชื่อได้