จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 269 ท่านทวด

ท่านทวดไม่ให้โอกาสเขาได้คิด เมื่อโบกมือ บอดี้การ์ดสองสามคนก็ผลักข่ายฉีออกจากร้านทันที
หันหน้ามา ท่านทวดพูดกับเจียงชื่อด้วยรอยยิ้มว่า “หมอเทวดาเจียง เรื่องเมื่อเช้าฉันยังไม่ทันได้ขอบคุณคุณสักคำเลย นี่ยังนำพาความวุ่นวายมาให้คุณอีกไม่น้อยเลย ขอโทษจริงๆ”
เจียงชื่อโบกมือ “ท่านทวดเกรงใจแล้วครับ”
ท่านทวด ชี้นิ้วไปที่ชั้นสอง “ถึงเวลาอาหารพอดี หมอเทวดาเจียงกรุณาให้โอกาสฉันได้ขอบคุณหรือชดใช้สักครั้ง ด้วยการทานข้าวกันสักมื้อเถอะ?”
น้ำใจดีเช่นนี้ จะปฏิเสธอย่างไร?
เจียงชื่อมองไปที่ซูสวน ทั้งสองไม่ได้ปฏิเสธ ตามท่านทวดขึ้นไปชั้นสองด้วยกัน
เครื่องประดับดาวฤกษ์ของชั้นสอง มีเพียงแค่ลูกค้า VIP เท่านั้นถึงจะขึ้นไปได้
ที่นี่ มีเครื่องประดับราคาแพงมาก
ทุกที่ล้วนแต่ประดับด้วยเพชรพลอย แม้แต่วังที่หรูหราที่สุดในสมัยโบราณก็ไม่เกินไปกว่านี้หรอก?
ดูราคานั้น ก็ไม่ต่ำกว่าเจ็ดหลัก!
อัญมณี 1 เม็ด สามารถซื้อบ้านได้
ดวงตาของซูสวนมองตรง น้ำลายไหลย้อยลงมา ถ้าเธอสามารถเป็นเจ้าของได้สักชิ้น ก็คงจะฝันแล้วยิ้มไป
เจียงชื่อกระแอมหนึ่งที กล่าวเบาๆว่า “ระวังภาพลักษณ์ด้วย”
ซูสวนขมวดคิ้วและไม่พอใจ
ฉากนี้ในสายตาของท่านทวด เธอพูดอย่างร่าเริงว่า “เป็นผู้หญิงน่ะ ชอบของแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ ตอนที่ฉันสมัยสาวๆคลั่งกว่านี้อีก เพื่อที่จะได้อัญมณีชิ้นหนึ่ง วันๆฉันก็ต้องทะเลาะกับไอ้ผีทะเลนั่น”
“เพียงแค่เวลาผ่านไปรวดเร็ว เวลาหลายสิบปีก็ผ่านไปในพริบตา ฉันมีเครื่องประดับมากขึ้นเรื่อยๆ ไอ้ผีทะเลก็ไม่ได้อยู่ข้างกายฉันอีก”
“โธ่……”
ท่านทวดปาดน้ำตา ยื่นมือโบก และพูดว่า “สาวน้อยคนนี้ อัญมณีทั้งหมดที่นี่ ชอบอันไหนก็เอาอันนั้นไปเถอะ”
“หะ? นี่……”ซูสวนรู้สึกปลาบปลื้มเล็กน้อย
ท่านทวดกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เครื่องประดับอัญมณี สุดท้ายก็เป็นของนอกกาย
แก้มของซูสวนเปลี่ยนเป็นสีแดง “ท่านทวด ไม่ใช่นะ ที่จริงฉันไม่ได้……”
เธออยากจะบอกความจริงมากๆ แต่คำพูดมันติดอยู่ที่ปาก พูดไม่ออก
พวกเขาไม่ใช่คู่รักกัน
แต่ความรู้สึกของซูสวน มันเป็นเรื่องจริงอย่างไม่อาจเทียบได้
ท่านทวดยิ้ม “ชีวิตของผู้คนบนโลก ทุกอย่างมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว คิดเยอะทำไม? ตัวเองชอบหรือไม่ชอบ ในใจก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ? แม้ว่าจะคว้ามาไม่ได้แล้วยังไง แค่เคยมีมันก็พอแล้ว จำไว้ช่วงเวลานี้ หวงแหนปัจจุบันไว้ สนุกกับช่วงเวลาที่เขายังอยู่เคียงข้างคุณ ต่อไปเมื่อแก่แล้ว ก็จะกลับมาหวนคิดถึง”
ถึงอย่างไรท่านทวดเคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ดังนั้นเธอจึงสามารถเห็นความสัมพันธ์ได้อย่างรวดเร็ว โดยที่ซูสวนไม่ต้องพูดสักคำ
เมื่ออายุเท่าเธอ แน่นอนว่าไม่ต้องจำกัดอะไรแล้ว
ทั้งหมด มีความสุขก็พอ
ซูสวนพยักหน้า “งั้นท่านทวด ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะคะ”
เธอมองไปรอบๆ อันนี้ก็ชอบ อันนั้นก็ชอบ สุดท้ายก็ไม่รู้จะเลือกอันไหนดี
ท่านทวดยิ้ม และพูดกับเจียงชื่อว่า “หมอเทวดาเจียง ไม่อย่างนั้น คุณก็ช่วยเธอเลือกสักชิ้นสิ?”
“ผมเหรอ?”
“อืม ฉันเชื่อว่า เพียงแค่คุณเลือก สาวน้อยคนนี้ต้องชอบแน่”
เจียงชื่อก็ไม่ปฏิเสธ กวาดสายตามองไปรอบๆ สุดท้ายก็ชี้ไปที่สร้อยคอมรกต และเขาก็พูดว่า “อันนี้แหละ”
ทุกคนมองไป
ซูสวนถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไมต้องเป็นรุ่นนี้ด้วย?”
เจียงชื่ออธิบายว่า “เพราะผมคิดว่าสร้อยคอรุ่นนี้คล้ายคุณมาก เจิดจรัส แต่ไร้เดียงสาและใจดี; ภายนอกดูเร่าร้อนแต่ภายในขี้อาย ดอกตูมที่รอเบ่งบาน