นี่คือประเด็นสำคัญ
ถึงแม้เจียงชื่อจะเป็นหลานเขยของเขา แต่ตลอดมา เรื่องไหนบ้างที่เจียงชื่อเคยทำให้เขาสบาย? ต่อต้านเป็นศัตรูกับเขาได้ทุกเรื่อง
ด้วยเหตุนี้ ติงจ้งยังถือสิทธิ์อะไรทำไมต้องช่วยเจียงชื่อ?
เขายิ้มอย่างเย็นชา แสร้งทำเป็นลำบากใจแล้วพูดว่า “ที่ดินแต่ละแปลงจะใช้ยังไงนั่นมันถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่ใช่คุณอยากเปลี่ยนยังไงก็เปลี่ยนได้ อีกอย่างเขตเจียงหนาน ก็มีพื้นที่ว่างสำหรับสุสานโดยเฉพาะอยู่แล้ว เพียงเพื่อเจียงชื่อคนเดียว สร้างมันขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ เป็นอะไร เขาเป็นจักรพรรดิเหรอ เอิกเกริกขนาดนี้?”
พูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากช่วยเหลือ
ติงเมิ่งเหยนถอนหายใจ อันที่จริง เธอคิดถึงผลลัพธ์นี้ไว้แต่แรกแล้ว แต่เธอแค่ไม่ยอมรับ ยังอยากจะลองดู
ดูจากสถานการณ์เวลานี้ ผลการทดสอบล้มเหลวมาก
ในช่วงที่สถานการณ์อยู่ในช่วงที่อึดอัดเล็กน้อย ร่างหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน นั่นคือหลานชายของติงจ้ง——ติงเฟิงเฉิง
เพียงเห็นเขาหน้าดำคร่ำเครียดนั่งอยู่ที่นั่งของตัวเองด้วยใบหน้าที่อับอาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ทุกคนในเหตุการณ์ล้วนรู้สาเหตุดี
ทุกคนก้มศีรษะไม่มีใครอยากสนใจเรื่องซวยแบบนี้
สุดท้าย ติงจ้งก็ต้องเปิดปาก ถามทั้งๆ ที่รู้ เฟิงเฉิงนี่เกิดอะไรขึ้น?”
ติงเฟิงเฉิง ถอนหายใจ พูดอย่างทรมานมาก “ยังจะมีอะไรอีกล่ะ? ก็เรื่องการรื้อถอนหมู่บ้านตี้เหาเพื่อสร้างใหม่? วันนี้ผมอุตส่าห์พูดดีเพื่อที่จะเกลี้ยกล่อม แต่ไอ้สารเลวเรียกคนมาโยนผมออกไป ของขวัญทั้งหมดที่ผมเอาไปก็ถูกเหยียบแตกจนหมด”
“น่าโมโหจริงๆ มีอย่างที่ไหนรังแกคนแบบนี้!”
ติงจ้งกระแอ่มอย่างอึดอัด ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
อันที่จริงปัญหานี้ก่อกวนตระกูลติงมานานแล้ว ยังไม่ได้รับการแก้ไข ไม่รู้ว่าส่งคนไปเจรจาแล้วกี่คน แต่ก็ไม่มีใครมีจุดจบที่ดี
ถูกไล่ออกมาก็ถือว่าเกรงใจแล้ว
ก่อนหน้านี้มีผู้บริหารระดับสูงจากตระกูลติงไป จึงถูกจับขังอยู่ในห้องใต้ดินเป็นเวลาหนึ่งคืน เกือบจะอดตายอยู่ในนั้น
อันที่จริงถ้าเป็นชุมชนทั่วไป ติงจ้งก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ แค่ถือสัญญาบังคับการรื้อถอนและฟื้นฟูของกรมโยธาธิการและผังเมือง ใครกล้าขัดขืนก็จัดการคนนั้น
อันที่จริง เรื่องนี้ ติงจ้งก็ไม่ได้ทำน้อยๆ
แต่ไม้นี้ใช้ไม่ได้กับหมู่บ้านตี้เหา เพราะคนในหมู่บ้านตี้เหา ใช่ว่ามีเงินก็จะมีตำแหน่งสูงได้!
แม้ว่าชุมชนนี้จะไม่ถือว่าใหญ่ ทั้งหมดก็มีเพียงแค่สามสิบครัวเรือนเท่านั้น
แต่ทุกครอบครัวล้วนเป็นบ้านเดี่ยว ที่มีสวนด้านหน้าและสระว่ายน้ำอยู่ด้านหลัง ทุกครอบครัวมีขนาดกว้างใหญ่มาก
ในนั้น สี่ในสิบคนที่ร่ำรวยที่สุดในเขตเจียงหนาน อาศัยอยู่ในชุมชนนี้!
ไม่ใช่คนร่ำรวยก็เป็นหัวหน้าใหญ่ในสำนักงานเทศบาล สถานะและตำแหน่งของเขาสูงส่งมาก แค่เลือกครอบครัวใดครอบครัวหนึ่งออกมาก็ไม่ใช่เศรษฐีอันดับสองอย่างตระกูลติงจะสามารถเทียบได้
ดังนั้น พวกเขาจะไปบังคับรื้อถอนได้ยังไง?
การบังคับรื้อถอนก็ไม่ต่างจากการแสวงหาความตาย
บังคับรื้อถอนไม่ได้ ทำได้อย่างเดียว ก็คือทำงานตามอุดมคติของ 30 ครอบครัวนี้ แล้วปล่อยให้พวกเขาเป็นฝ่ายเริ่มร่วมมือกับงาน
แต่จะโน้มน้าวใจได้ยังไง?
ทิวทัศน์บนที่ดินผืนนั้นดีมาก และเป็นคฤหาสน์เก่าแก่ เป็นบ้านที่ผู้คนอาศัยอยู่มาหลายสิบปี!
คุณจะรื้อบ้านของคนอื่น เขาจะตกลงเหรอ?
พวกเขาไม่สนใจค่ารื้อถอนเล็กน้อยของคุณหรอก ถือสิทธิ์อะไรทำไมพวกเขาต้องร่วมมือกับงานของคุณ?
ดังนั้น กระบวนการรื้อถอนและฟื้นฟูหมู่บ้านตี้เหาจึงช้ามาก ไม่ใช่ติดต่อกับผู้คนไม่ได้ ก็ถูกคนอื่นตำหนิ หรือไม่ก็ถูกขับไล่ออกไปเหมือนติงเฟิงเฉิง
จุดจบน่าอนาถมาก
ติงจ้งขมวดคิ้ว เงียบไม่พูด
เรื่องนี้ควรทำยังไง?
นี่คือประเด็นสำคัญ
ถึงแม้เจียงชื่อจะเป็นหลานเขยของเขา แต่ตลอดมา เรื่องไหนบ้างที่เจียงชื่อเคยทำให้เขาสบาย? ต่อต้านเป็นศัตรูกับเขาได้ทุกเรื่อง
ด้วยเหตุนี้ ติงจ้งยังถือสิทธิ์อะไรทำไมต้องช่วยเจียงชื่อ?
เขายิ้มอย่างเย็นชา แสร้งทำเป็นลำบากใจแล้วพูดว่า “ที่ดินแต่ละแปลงจะใช้ยังไงนั่นมันถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่ใช่คุณอยากเปลี่ยนยังไงก็เปลี่ยนได้ อีกอย่างเขตเจียงหนาน ก็มีพื้นที่ว่างสำหรับสุสานโดยเฉพาะอยู่แล้ว เพียงเพื่อเจียงชื่อคนเดียว สร้างมันขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ เป็นอะไร เขาเป็นจักรพรรดิเหรอ เอิกเกริกขนาดนี้?”
พูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากช่วยเหลือ
ติงเมิ่งเหยนถอนหายใจ อันที่จริง เธอคิดถึงผลลัพธ์นี้ไว้แต่แรกแล้ว แต่เธอแค่ไม่ยอมรับ ยังอยากจะลองดู
ดูจากสถานการณ์เวลานี้ ผลการทดสอบล้มเหลวมาก
ในช่วงที่สถานการณ์อยู่ในช่วงที่อึดอัดเล็กน้อย ร่างหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน นั่นคือหลานชายของติงจ้ง——ติงเฟิงเฉิง
เพียงเห็นเขาหน้าดำคร่ำเครียดนั่งอยู่ที่นั่งของตัวเองด้วยใบหน้าที่อับอาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ทุกคนในเหตุการณ์ล้วนรู้สาเหตุดี
ทุกคนก้มศีรษะไม่มีใครอยากสนใจเรื่องซวยแบบนี้
สุดท้าย ติงจ้งก็ต้องเปิดปาก ถามทั้งๆ ที่รู้ เฟิงเฉิงนี่เกิดอะไรขึ้น?”
ติงเฟิงเฉิง ถอนหายใจ พูดอย่างทรมานมาก “ยังจะมีอะไรอีกล่ะ? ก็เรื่องการรื้อถอนหมู่บ้านตี้เหาเพื่อสร้างใหม่? วันนี้ผมอุตส่าห์พูดดีเพื่อที่จะเกลี้ยกล่อม แต่ไอ้สารเลวเรียกคนมาโยนผมออกไป ของขวัญทั้งหมดที่ผมเอาไปก็ถูกเหยียบแตกจนหมด”
“น่าโมโหจริงๆ มีอย่างที่ไหนรังแกคนแบบนี้!”
ติงจ้งกระแอ่มอย่างอึดอัด ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
อันที่จริงปัญหานี้ก่อกวนตระกูลติงมานานแล้ว ยังไม่ได้รับการแก้ไข ไม่รู้ว่าส่งคนไปเจรจาแล้วกี่คน แต่ก็ไม่มีใครมีจุดจบที่ดี
ถูกไล่ออกมาก็ถือว่าเกรงใจแล้ว
ก่อนหน้านี้มีผู้บริหารระดับสูงจากตระกูลติงไป จึงถูกจับขังอยู่ในห้องใต้ดินเป็นเวลาหนึ่งคืน เกือบจะอดตายอยู่ในนั้น
อันที่จริงถ้าเป็นชุมชนทั่วไป ติงจ้งก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ แค่ถือสัญญาบังคับการรื้อถอนและฟื้นฟูของกรมโยธาธิการและผังเมือง ใครกล้าขัดขืนก็จัดการคนนั้น
อันที่จริง เรื่องนี้ ติงจ้งก็ไม่ได้ทำน้อยๆ
แต่ไม้นี้ใช้ไม่ได้กับหมู่บ้านตี้เหา เพราะคนในหมู่บ้านตี้เหา ใช่ว่ามีเงินก็จะมีตำแหน่งสูงได้!
แม้ว่าชุมชนนี้จะไม่ถือว่าใหญ่ ทั้งหมดก็มีเพียงแค่สามสิบครัวเรือนเท่านั้น
แต่ทุกครอบครัวล้วนเป็นบ้านเดี่ยว ที่มีสวนด้านหน้าและสระว่ายน้ำอยู่ด้านหลัง ทุกครอบครัวมีขนาดกว้างใหญ่มาก
ในนั้น สี่ในสิบคนที่ร่ำรวยที่สุดในเขตเจียงหนาน อาศัยอยู่ในชุมชนนี้!
ไม่ใช่คนร่ำรวยก็เป็นหัวหน้าใหญ่ในสำนักงานเทศบาล สถานะและตำแหน่งของเขาสูงส่งมาก แค่เลือกครอบครัวใดครอบครัวหนึ่งออกมาก็ไม่ใช่เศรษฐีอันดับสองอย่างตระกูลติงจะสามารถเทียบได้
ดังนั้น พวกเขาจะไปบังคับรื้อถอนได้ยังไง?
การบังคับรื้อถอนก็ไม่ต่างจากการแสวงหาความตาย
บังคับรื้อถอนไม่ได้ ทำได้อย่างเดียว ก็คือทำงานตามอุดมคติของ 30 ครอบครัวนี้ แล้วปล่อยให้พวกเขาเป็นฝ่ายเริ่มร่วมมือกับงาน
แต่จะโน้มน้าวใจได้ยังไง?
ทิวทัศน์บนที่ดินผืนนั้นดีมาก และเป็นคฤหาสน์เก่าแก่ เป็นบ้านที่ผู้คนอาศัยอยู่มาหลายสิบปี!
คุณจะรื้อบ้านของคนอื่น เขาจะตกลงเหรอ?
พวกเขาไม่สนใจค่ารื้อถอนเล็กน้อยของคุณหรอก ถือสิทธิ์อะไรทำไมพวกเขาต้องร่วมมือกับงานของคุณ?
ดังนั้น กระบวนการรื้อถอนและฟื้นฟูหมู่บ้านตี้เหาจึงช้ามาก ไม่ใช่ติดต่อกับผู้คนไม่ได้ ก็ถูกคนอื่นตำหนิ หรือไม่ก็ถูกขับไล่ออกไปเหมือนติงเฟิงเฉิง
จุดจบน่าอนาถมาก
ติงจ้งขมวดคิ้ว เงียบไม่พูด
เรื่องนี้ควรทำยังไง?
จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 375 หมู่บ้านตี้เหา
Posted by , ? Views, Released on October 5, 2021
