จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 417 โรงงาน

“เจียงชื่อ เรามาถูกที่แล้วเหรอ”
เจียงชื่อเหลือบมองชื่อโรงงานแล้วพยักหน้า “มันคือที่นี่”
“แต่…ทำไมที่นี่…”
ติงเมิ่งเหยนไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี สภาพที่นี่มันน่ากลัวเกินไปมาก เธอเหมือนลูกแกะน้อย ผู้ชายที่ดุร้ายเหล่านั้นอาจจะกลืนกินเธอเป็นอาหารได้ทุกเมื่อ
ความรู้สึกแบบนี้มันเลวร้ายมาก
ที่นี่เป็นโลกมนุษย์จริงเหรอ แน่ใจนะว่าไม่ใช่นรก
เจียงชื่อสีหน้าสงบนิ่ง ก่อนที่จะมาเขารู้อยู่แล้วว่าหลงหยันหยวนเป็นอย่างไร ดังนั้นเมื่อเห็นภาพนี้เขาจึงสงบนิ่งกว่า
“ตามผมมา”
“อื้ม!”
ติงเมิ่งเหยนตามเจียงชื่อไปในทิศทางของอาคารสำนักงานโรงงาน รู้สึกดีใจที่เจียงชื่อมากับเธอด้วย ถ้าเธอมาคนเดียว ก็ไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำอย่างไรดี
แม้ก่อนหน้านี้จะเคยได้ยินมาความปลอดภัยของหลงหยันหยวนนั้นค่อนข้างแย่ แต่ก็ไม่ควรแย่ขนาดนี้หรือเปล่า
ขณะที่เดินไปตามทาง สัมผัสได้ว่ามีความชั่วร้ายอยู่ทุกที่
พวกเขาสองคนกำลังเดินอยู่ มีคนงานที่ลามกน่ารังเกียจคนหนึ่งที่ไม่สามารถระงับความต้องการได้ ทำการตบๆ มือแล้วลุกขึ้นเดินตามหลังมา
เขาแกล้งทำเป็นเดินผ่านติงเมิ่งเหยน แต่ในความเป็นจริงเขาค่อยๆ ยื่นมือไปที่สะโพกของติงเมิ่งเหยน
คนงานทุกคนจ้องเขม็ง
พวกเขาทุกคนมองไม่ละสายตา หวังจะได้ยินเสียงกรีดร้องของติงเมิ่งเหยน สิ่งนั้นสำหรับพวกเขาแล้ว มันเป็น”เพลง” ที่ไพเราะที่สุดในโลก
แต่ปรากฏว่า…
พวกคนงานไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของติงเมิ่งเหยน แต่ได้ยินเสียงกรีดร้องของชายลามกแทน
“อ๊ากกก~~!!!”
เสียงกรีดร้องเหมือนหมูถูกเชือดแผดไปทั่วโรงงาน
ทุกคนมองไป เห็นมือเจียงชื่อจับสองนิ้วของชายลามก แล้วหักนิ้วเขาแทบจะในชั่วพริบตา!
รวดเร็ว แม่นยำ ไร้ความปราณี!
มือของชายคนนั้นผิดรูป
เดิมทีเจียงชื่อตั้งใจจะเชือดไก่ให้ลิงดู โดยให้พวกเขาแผลงฤทธิ์ก่อน แล้วสั่งสอนพวกเขา
แต่ใครจะรู้ว่าพฤติกรรมดังกล่าวไม่ได้หยุดพวกเขาเพียงแค่นั้น กลับกันมันทำให้พวกเขาโกรธจัด สะกิดรังแตนทันที
มาถิ่นคนอื่นยังจะกล้าลงมือทำร้ายคนงั้นเหรอ
ฮ่าฮ่า คราวนี้พวกคนงานมีเหตุผลที่จะไปหาเรื่องแล้ว
คนงานทั้งหมดในที่แห่งนั้นลุกขึ้นยืน มุ่งตรงเข้าหาเจียงชื่อ แล้วล้อมเขาเอาไว้
แน่นอนว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกเขานั้นไม่ใช่เพื่อล้างแค้นให้พี่น้องที่บาดเจ็บ แค่อยากจะใช้โอกาสนี้จัดการเจียงชื่อ จากนั้นก็เอาหญิงสาวที่อยู่ข้างเขามาแชร์กัน
พวกเขาหิวกระหายมานานมากแล้ว
ในเมื่อวันนี้มีลูกแกะส่งมาถึงหน้าประตู ถ้าพวกเขาไม่กินก็เสียของแย่ ฟ้าดินคงไม่ให้อภัย!
แต่ว่า เทพแห่งสงครามชูร่าจะให้โอกาสพวกเขางั้นเหรอ
จุดจบของการกระตุกหนวดเสือ มันจะน่าสังเวชอย่างยิ่ง
เจียงชื่อปกป้องติงเมิ่งเหยนไว้ข้างหลัง และพูดเสียงเบาว่า “ครั้งนี้ผมอาจจะลงมือโหดเหี้ยมหน่อย คุณไม่ต้องกลัวนะ”
“อื้มๆ”
ติงเมิ่งเหยนพยักหน้าซ้ำๆ ตอนนี้ไหนเลยเธอจะสนว่าเจียงชื่อโหดหรือไม่
เธอสนแค่เจียงชื่อจะไล่พวก “หมาป่า” ไปได้หรือเปล่า
ไม่ทันที่เธอจะรู้ตัว คนงานคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา เอื้อมมือมาคว้าตัวติงเมิ่งเหยน ต้องการฉีกเสื้อผ้าของเธอ
“พี่น้องทั้งหลาย มีผู้หญิง มานี่เร็ว!”
ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะถึงตัวติงเมิ่งเหยน มือที่แข็งแกร่งข้างหนึ่งก็กำเข้าที่ลำคอของเขา แล้วกดเขาลงพื้นทันที
และตามด้วยกระทืบลงไป
ใบหน้าของคนงานอัดแน่นจมดิน ตาบอด หูหนวก เลือดกระเซ็นไปทั่วพื้น