จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 429 องค์กรหยุนหยาง

เจียงชื่อยิ้ม
เทพแห่งสงครามชูร่าจะไปเป็นลูกน้องคนอื่น?
ถ้าเรื่องนี้ถูกคนเวสเตอร์แลนด์รู้เรื่องเข้าก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไรกัน?
ไอ้บอดสงกล่าวต่อ “ทางที่สองก็คือ โดนคนของฉันตีจนตาย”
“จะเลือกยังไง ในใจของนายคงชัดเจนดี?”
ไอ้บอดสงรู้สึกว่าตราบใดที่เป็นคนปกติ ก็ต้องรู้วิธีที่จะเลือกระหว่างชีวิตกับความตายอยู่แล้ว คงไม่มีคนงี่เง่าคนไหนเลือกความตายหรอก
แต่!
เจียงชื่อสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ฉันขอไม่ทั้งสองทาง”
“โอ้?นายคิดว่านายมีทางเลือกอื่นงั้นเหรอ?”
“มี”
“ทางเลือกอะไรกัน?”
เจียงชื่อมองไปที่ไอ้บอดสงด้วยสายตาที่เย็นชาจากนั้นพูดเบาๆ ว่า “ภายในสามนาที ฉันจะจัดการพวกนายทั้งหมด ฉันเห็นว่านายยังพอมีความจงรักภักดีอยู่บ้าง ดังนั้นไว้ชีวิตนายไว้ ไม่ต้องเกรงใจไป”
พรึ่บ!!!
ไอ้บอดสงนั้นเกือบดีใจแทบตายเสียแล้ว
เคยเห็นคนโง่ แต่ไม่เคยเห็นคนโง่เท่านี้มาก่อน หนึ่งคนต่อห้าสิบหกสิบคนงั้นเหรอ?เหอะๆ นี่เขาคิดว่าเขาเป็นเทพพระเจ้าหรือไงกัน?
“ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากซะจริง”
“พี่น้องทั้งหลาย จัดการ”
แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ฆ่าเจียงชื่อ แต่ไอ้บอดสงนั้นไม่มีทางเลือก เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมาท้าทายเขา
นี่คือเหตุผลพื้นฐานว่าทำไมเขาถึง’ปกครอง’หลงหยันหยวนได้
ชายร่างกำยำคนหนึ่งเดินไปหาเจียงชื่อ ส่วนคนอื่นๆ นั้นต่างยืนรออยู่ด้านข้างเพื่อเฝ้าดู แม้ว่าไอ้บอดสงจะออกคำสั่งให้ทุกคนไปจัดการ แต่ทุกคนกลับคิดว่าแค่คนคนเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการเจียงชื่อ
ชายกล้ามโตเดินมาที่เจียงชื่อพร้อมกับเยาะเย้ยอย่างดูถูกเหยียดหยาม เขายกไม้เบสบอลขึ้นมาหวังที่จะตบมันลงไปที่ศีรษะของเจียงชื่อ
ผลคือ…
เกิดเสียงปึงดังสนั่น เจียงชื่อหยุดไม้เบสบอลด้วยมือเปล่า
ไม่เพียงแค่นั้น ไม้เบสบอลเว้าเข้าไป เจียงชื่อไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ ไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆ บนใบหน้าของเขา
ดูเหมือนว่าแขนจะแข็งกว่าไม้เบสบอลซะอีก!
“นายควรเปลี่ยนอาวุธให้ดีกว่านี้นะ”
เจียงชื่อพูดเบาๆ พร้อมกับเหยียดฝ่ามือออกไปจับที่ใบหน้าของอีกฝ่ายทันที จากนั้นใช้กำลังแรงยกขึ้นมา
ทันใดนั้น ชายกล้ามโตก็ถูกเจียงชื่อยกขึ้น จากนั้นก็กระแทกเขาลงกับพื้นอย่างรุนแรง
หลังศีรษะของชายกล้ามโตนั้นกระแทกเข้ากับถนนคอนกรีตอย่างจัง เขาพ่นลมหายใจออกมา เลือดสดไหลออกมาทั่วไปหมด มือและเท้าของชายกล้ามโตตกลงดูแล้วถ้าไม่ตายก็คงพิการเป็นแน่
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ ความแข็งแกร่งของเจียงชื่อนั้นเหนือจินตนาการ
แข็งแกร่ง แข็งแกร่งจริงๆ
ไอ้บอดสงนั้นไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่เขายังมีท่าทางที่ดูมีความสุขอีกด้วย
“เป็นทหารเอกจริงๆ !”
“พี่น้องทั้งหลาย จัดการพร้อมกันเลย!”
เขาต้องการที่จะดูว่าแท้จริงแล้วเจียงชื่อนั้นมีความสามารถมากแค่ไหน หากชายคนนี้นั้นแข็งแกร่งมากพอ เขาก็จะมีเมตตา’ให้อภัย’ความผิดของเจียงชื่อและรวมเขาเข้ามา
แค่มดตัวเล็กตัวน้อยจะไปรู้ได้ยังไงกัน มีคุณสมบัติอะไรที่จะมารวมกับเทพแห่งสงครามชูร่ากันล่ะ?
ไอ้บอดสง นี่’บอด’จริงๆ
คนจากองค์กรหยุนหยางนั้นต่างใช้สมองหา’อาวุธ’จำพวกไม้เบสบอล มีดพร้ารวมถึงก้อนอิฐต่างๆ จากนั้นพุ่งตัวเข้าไปหาเจียงชื่อทันที
หากเป็นคนธรรมดาแล้วล่ะก็ ต่อให้จะเก่งกาจมากแค่ไหน แต่ถ้าถูกคนมากมายรายล้อมขนาดนี้ก็ต้องตายอย่างไม่น่าสงสัยแน่นอน
แต่เจียงชื่อนั้นไม่ใช่คนธรรมดา
เขาเป็นเทพแห่งสงครามชูร่า
ไม่เคยยอมแพ้ล้มเหลว
เจียงชื่อนั้นเหมือนกับเทพเจ้าที่ลงมาจุติ ทุกๆ การเตะต่อย เขาสามารถทำให้คนที่กำลังจะจู่โจมมานั้นล้มลงได้
โดยเฉพาะหลังจากที่เขากำลังชิงมีดพร้าอยู่นั้น ‘เทพแห่งการสังหาร’ก็จะเริ่มขึ้น ในบรรดาผู้คนที่เข้ามาใกล้เขา ไม่ว่าใครต่างก็ถูกตัดมือและเท้าออกไปทั้งสิ้น ต่างพากันกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา
หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งนาที เจียงชื่อไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย ยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งมีความกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนองค์กรหยุนหยางนั้นกลับได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส
ในที่สุด ไอ้บอดสงก็ค่อยๆ รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ชายคนนี้นั้นดูค่อนข้างวิปริต!