จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 437 กลุ่มคนแตกกระจัดกระจาย

“ผมขอแนะนำหน่อย”
“ท่านนี้ เป็นกุ่ยหนันอันดับหนึ่งของเวทีมวยใต้ดิน”
“หนึ่งในงานอดิเรกคือกินเนื้อมนุษย์ เจียงชื่อ วันนี้ก็ใช้เนื้อของคุณมาให้อาหารเขาเถอะ”
“กุ่ยหนัน กินเขาซะ!”
มุมปากของกุ่ยหนันค่อยๆ เงยขึ้นเล็กน้อย และเขาก็พุ่งไปที่เจียงชื่อราวกับลมกระโชกแรง
ความเร็วนั้นเหลือเชื่อ เป็นปาฏิหาริย์
คนอื่นเห็นกุ่ยหนันพุ่งขึ้นไป ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เพราะกลัวว่าจะถูกกุ่ยหนันทำร้ายไม่เลือกหน้า เมื่อไอ้นี่บ้าคลั่งขึ้นมา จะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น
กุ่ยหนันแลบลิ้นออกมา แป๊บเดียวก็อ้อมมาถึงด้านหลังของเจียงชื่อ เล็บมือก็ยาวเหมือนมีดคมๆ จี้ไปที่คอของเจียงชื่อ
“ฉันจะ~~กิน!”
เป็นครั้งแรกที่ติงเมิ่งเหยนรู้สึกกลัวแทนเจียงชื่อ ผู้ชายคนนี้เร็วมากจนตามองไม่ทัน ถึงแม้จะเป็นเจียงชื่อก็ยากที่จะจัดการกับเขามั้ง?
แต่ เจียงชื่อก้าวไปข้างหน้าเพียงครึ่งก้าว ก็หลบจากการโจมตีของกุ่ยหนันได้อย่างสบาย
อืม?
บังเอิญมั้ง?
กุ่ยหนันไม่เชื่อว่ายังมีคนเร็วกว่าเขา ครู่เดียวก็เข้าใกล้เจียงชื่อทันที แต่วินาทีต่อมาเขาก็รู้สึกถึงแรงอาฆาตแค้นที่ทรงพลังจากร่างกายของเจียงชื่อ
วินาทีนั้น เขารู้สึกว่าถ้าหากตัวเองไม่หลีกเลี่ยง เขาคงตายแน่!
ปัง ! !
กุ่ยหนันถอยห่างจากเจียงชื่อหลายก้าว รักษาระยะห่างจากชายคนนั้นหลายเมตร จ้องไปที่เขา
ไอ้หนวดเซาสูบบุหรี่อยู่ทางนั้น พูดเสียงดังว่า “กุ่ยหนันนายเป็นอะไรไป? รีบจัดการเขา ผมจะ ‘เพิ่มอาหาร’ ให้นาย”
เพิ่มอาหาร?
อารมณ์ของกุ่ยหนันก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที
“ไปตายเถอะ!”
กุ่ยหนันพุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ลอยตัวบนอากาศยังมีช่องว่างอยู่หนึ่งเมตร ขาทั้งคู่กางออกต้องการพยายามหนีบคอของเจียงชื่อ
คนรอบข้างเห็นล้วนตกใจ
ท่านี้พวกเขาคุ้นเคยมาก เป็นวิธีฆ่าของกุยหนัน——ฆ่ารัดคอ
คนที่ถูกสองขาของกุ่ยหนันรัดไว้ ตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
เริ่มแรกก็เอาไม้นี้ออกมา เจียงชื่อไม่รอดแน่นอน
แต่ เมื่ออยู่ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเจียงชื่อต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยนั้น ร่างของเขาก็หายไปกะทันหัน ท่ากุ่ยหนันก็ผิดพลาด
ไม่รอให้กุ่ยหนันได้สติ เจียงชื่อก็จับศีรษะของกุ่ยหนันจากด้านหลัง
มือข้างหนึ่งกดไหล่ อีกข้างดึงผม
“คุณ สกปรกเกินไปแล้ว”
เจียงชื่อใช้แรงสองมือพร้อมกัน พ่นลม ผมของกุ่ยหนันถูกกระชาก! เลือดไหลไม่หยุด!
กระชากผมออกมาไม่ทันตั้งตัว ความเจ็บปวดนั้นแค่คิดก็รู้แล้ว
กุ่ยหนันส่งเสียงกรีดร้องที่บีบหัวใจออกมา
เขาอยากหนีออกจากภายใต้น้ำมือของเจียงชื่อ แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกเจียงชื่อควบคุม กระชากผมออกทีละกำทีละกำ เสียงคำรามของเขาแสบแก้วหูของทุกคน
ฉากนั้น เหมือนถูกผีน้อยตีลงไปในขุมนรกชั้นที่สิบแปด เหมือนกำลังได้รับการลงโทษจากชูรา!
ทุกคนมองด้วยสายตาที่ตกตะลึง
พวกเขายังมีชีวิตอยู่บนโลกจริงๆ ไหม?
นี่ไม่ใช่นรกจริงๆ เหรอ?
หนึ่งนาทีต่อมา ผมทั้งหมดถูกกระชากออก หัวของกุ่ยหนันเต็มไปด้วยเลือด และคอของเขาก็แหบเพราะเสียงคำรามไม่หยุด
เจียงชื่อปล่อยมือ
กุ่ยหนันเป็นเหมือนล้อรถแบน เสียงดังตุ้บล้มลงกับพื้น
ไอ้หนวดเซาตาค้าง
นั่นคือกุ่ยหนัน ชายที่น่ากลัวที่สุดในอันดับท็อป ถูกฆ่าง่ายๆ อย่างนั้นเลย?
แม้แต่กุ้ยหนันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ คนอื่นก็ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว
“ผี ผี!”
“ฉันไม่สู้แล้ว ฉันอยากกลับบ้าน”
ลูกน้องทุกคนถูกทำให้ตกใจขวัญหนีดีฝ่อ ก็เหมือนยิงปืนเข้าไปในป่า กลุ่มคนแตกกระจัดกระจาย!
คนเดียว ก็ทำให้คนทั้งกลุ่มตกใจหนี
กำลังของเจียงชื่อทำให้ไอ้หนวดเซารู้เป็นครั้งแรกว่า บนโลกนี้ยังมีผู้ชายที่น่ากลัวอย่างนี้อยู่!