จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 439 คนที่มาล้วนเป็นคนที่คุ้นเคย

ติงเมิ่งเหยนรีบพูดอย่างกังวลว่า “เจียงชื่อ ทำไมคุณถึงไม่หยุดเขาล่ะ? ถ้าหากเขาเรียกคนที่มีอำนาจมาจะทำยังไง?”
เจียงชื่อพูดนิ่งๆ “ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้เขาตะโกน ผมจะทำให้เขารู้ว่าแม้อยู่ในหลงหยันหยวน อยู่ในอาณาเขตของเขา ผมก็สามารถจัดการเขาได้อย่างสบาย”
ความมั่นใจนี้ เป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่ง
สักพัก ฉื่อหู่ก็ติดต่อคนที่จะมาช่วยได้
“พี่ใหญ่ สำเร็จแล้ว คราวนี้ยิ่งร้ายกาจขึ้นไปอีก”
“ใคร?”
“หมอกแดง!”
ไอ้หนวดเซายิ้ม หมอกแดงเป็นแก๊งอันธพาล ลงมือโหดมาก และติดอันดับท็อปของเขตเจียงหนาน
เขาพูดกับเจียงชื่อว่า “ฮ่าฮ่า คุณจบแล้ว รู้ไหมว่าครั้งนี้ผมเรียกใครมา? พูดออกมาจะทำให้คุณตกใจ ก็คือคนของหมอกแดง!”
“หมอกแดงรู้จักมั้ย?”
“นั่นคือองค์กรระดับสูงสุดในเขตเจียงหนาน มีพวกเขาอยู่ คุณก็รอตายได้เลย!”
เจียงชื่อขมวดคิ้ว
ให้ไอ้หนวดเซาเรียกคน ทำไมที่เรียกมีแต่คนที่คุ้นเคยล่ะ?
หมอกแดง?
เหอๆ
เจียงชื่อนั่งสงบนิ่ง ไม่มีท่าทีว่าเกรงกลัวหรือหวาดกลัวใดๆ แม้แต่น้อย
ไอ้หนวดเซายิ้มในใจ: นายก็แสร้งทำไปเถอะ รอคนของหมอกแดงมาแล้ว ดูว่านายจะแกล้งยังไงต่อไป? !
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เสียงมอเตอร์ไซค์ก็ดังขึ้น
รถมอเตอร์ไซค์หลายสิบคันขับเข้าไปในโรงงาน
ลูกพี่ของหมอกแดง——เจี่ยจ้านรีบเดินเข้ามา และถามด้วยความตื่นตระหนก “ไอ้หนวดเซา คุณบอกว่าเจียงชื่ออยู่ที่นี่เหรอ?”
ไอ้หนวดเซามีความสุข
มองดูท่าทางกังวลของเจี่ยจ้าน คาดว่าเป็นศัตรูกับเจียงชื่อนานแล้ว?
เฮอๆ คราวนี้ก็สามารถยืมมีดมาฆ่าคน ไม่ต้องใช้ความพยายามก็สามารถกำจัดเจียงชื่อทิ้งได้
เขาชี้นิ้วไปที่ไม่ไกลและพูดว่า “ใช่ เจียงชื่ออยู่ที่นั่น”
เจี่ยจ้ายมองดู เฮ้ คือเจียงชื่อจริงๆ !
ก่อนหน้านี้หลังจากที่เขาได้รับการสั่งสอนจากเจียงชื่อออย่างโหดเหี้ยม ในใจคิดว่าจะมาหลบภัยอยู่ที่หลงหยันหยวน ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งมาได้ไม่นาน เจียงชื่อก็มาแล้ว
เจี่ยจ้านยังคิดว่าเจียงชื่อกำลังไล่ฆ่าเขา ตกใจจนใบหน้าของเขาซีดเซียว
เขารีบเดินไปหาเจียงชื่ออย่างตื่นตกใจ ลูกน้องกลุ่มใหญ่ที่ตามอยู่ด้านหลังก็รีบวิ่งตามขึ้นมา
ไอ้หนวดเซาหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “เจียงชื่อ รู้ไหมว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าคุณเป็นใคร? ท่านนี้ คือพี่เจี่ยจ้านที่มีชื่อเสียงในเขตเจียงหนาน! นักสู้หมอกแดง ”
“รู้ตอนนี้เสียใจแล้วใช่ไหม?”
“ล่วงเกินไอ้หนวดเซาอย่างผมจุดจบก็คือ…”
ไม่รอเขาพูดจบ ฉากที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นก็เกิดขึ้น เมื่อเจี่ยจ้านนำกลุ่มลูกน้องคุกเข่าลง เข่าทั้งสองข้างคุกลงกับพื้น!
ก็เหมือนลูกชายคุกเข่าให้พ่ออย่างนั้น แต่ละคนคุกเข่าอย่างอ่อนน้อม แม้แต่ศีรษะก็ไม่กล้าเงยขึ้นมา
ไอ้หนวดเซาโซเซ เกือบกัดถูกลิ้น
ทำอะไรเนี่ย?
แน่ใจหรือว่านี่คือหมอกแดง? ทำไมถึงกลัวเหมือนเต่าอย่างนี้?
ไอ้หนวดเซามองไปทางฉื่อหู่ที่อยู่ข้างๆ เขา “นี่ นี่ เกิดอะไรขึ้น?”
ฉื่อหู่สีหน้ามึนงง
หมอกแดงมีชื่อเสียงเรื่องฉาวโฉ่ โหดร้าย พวกอันธพาลก่อกรรมทำชั่วไปหมดทำไมเพิ่งมาถึงยังไม่ทันเริ่มสู้ ก็คุกเข่าลงให้เขา?
ฉื่อหู่ส่ายศีรษะซ้ำๆ “พี่ใหญ่ ผมไม่ค่อยเข้าใจนี่มันอะไรกัน”
ฝั่งนั้น ได้ยินแต่เพียงน้ำเสียงที่ต่ำต้อยของเจี่ยจ้าน “พี่ใหญ่เจียง ผมกับลูกน้องเพิ่งมาถึงที่นี่ ไม่ได้ทำเรื่องชั่วอะไรเลย สงบเสงี่ยม ขอร้องท่านอย่าทำร้ายพวกผมเลย”
ร้องขอความเมตตา? !
ยังไม่ทันต่อสู้ก็ร้องขอความเมตตา?
ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้ไอ้หนวดเซากับฉื่อหู่คาดไม่ถึง เคยเจอความหวาดกลัว แต่ไม่เคยเจอที่หวาดกลัวขนาดนี้
หมอกแดง?
เปลี่ยนชื่อเป็นไอ้ขี้ขลาดเถอะ!