จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 466 องค์กรฟ้าน้ำแห่งหนานเฉิง

“ผมผิดไปแล้ว ”
“พี่ใหญ่เจียง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พี่จะเป็นพี่ใหญ่ของผม ชีวิตผมมอบให้พี่ ผมยินดีจะบุกน้ำลุยไฟเพื่อพี่ จะไม่ปฏิเสธเด็ดขาด”
ผ่านเรื่องราวเหล่านี้ ในที่สุดเถียนจีก็แจ่มแจ้งแล้วว่าใครดีใครชั่วใครที่มีบุญคุณความแค้น
อะไรคือคนดี อะไรคือคนชั่ว ยังสามารถแยกแยะออกได้ชัดเจน
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อยพยักหน้า “ก็ดี ตอนนี้ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะให้นายไปทำ”
“พี่ใหญ่เจียง เชิญพี่พูดมาได้เลย”
“อืม ……หลังจากกลับไปแล้วนายต้องนอนพักผ่อนดีๆ อาบแดดบ้าง อย่ากินอะไรเรื่อยเปื่อยอีก โดยเฉพาะของบำรุงอะไรนั่นไม่ต้องกินแล้ว”
เถียนจีดวงตาแดงก่ำ
ถ้าหากเขาฟังคำแนะนำของเจียงชื่อตั้งแต่แรก แล้วจะได้รับความทรมานเหมือนวันนี้ได้อย่างไร
เขาพยักหน้าอย่างแรง แสดงให้เห็นว่ารับทราบแล้ว
ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ ทันใดนั้น มือถือของเจียงชื่อก็ดังขึ้น
คนที่โทรศัพท์เข้ามาก็คือมู่หยางอี
ถ้าไม่มีเรื่องสลักสำคัญอะไร มู่หยางอีไม่มีทางโทรศัพท์ให้กับเจียงชื่อ ตอนนี้มีสายโทรเข้ามาแล้ว แสดงว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น
เจียงชื่อเดินไปอีกฟาก
“ฮัลโหล”
“ลูกพี่ ครั้งก่อนที่ลูกพี่ให้ผมหา’เสี่ยวเตี๋ย’คนนั้น ผมหาเจอแล้ว”
เสี่ยวเตี๋ย น้องชายของซุนหย่งเจินผู้เป็นประธานกรรมการบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าของซุนจ้ายเย้น ผู้หญิงที่เขาแคร์มากที่สุด เพราะผู้หญิงคนนี้เขาถึงกับยอมสละตำแหน่งเจ้าบ้าน แม้กระทั่งแตกหักกับพ่อของเขา
และเพราะการมีตัวตนอยู่ของเสี่ยวเตี๋ย ซุนจ้ายเย้นจึงได้ถูกซุนหย่งเจินบีบบังคับครั้งแล้วครั้งเล่า
เจียงชื่อชื่นชอบคนมีความสามารถ
เขาอยากจะเก็บซุนจ้ายเย้นมาเป็นลูกน้อง และเสี่ยวเตี๋ย ก็คือปัจจัยหนึ่งที่สำคัญมาก
“ฉันรู้แล้ว”
วางสายโทรศัพท์ เจียงชื่อพูดกับหยางเมิ่นหยุน และเถียนจีว่า “ฉันมีธุระเร่งด่วนต้องไปจัดการ ไม่กลับไปกับพวกนายแล้วนะ”
พูดจบ เขาก็รีบจากไปทันที
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
เขตเจียงหนาน ในห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูงทั้งสามเขต
เจียงชื่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงาน ข้างล่างมีมู่หยางอียืนอยู่
“ลูกพี่ เอกสารอยู่นี่”
มู่หยางอียื่นเอกสารชุดหนึ่งที่ได้ทำการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเสี่ยวเตี๋ยเอวไว้ให้ เจียงชื่อพลางเปิดดู พลางฟังมู่หยางอีเล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์คร่าวๆ
“จากการตรวจสอบในหลายวันมานี้ ผมได้ตรวจสอบประวัติของเสี่ยวเตี๋ยอย่างชัดเจนแล้ว”
“เดิมทีเธอเป็นนักเต้นหญิงคนหนึ่ง ชื่อเดิมคือ’เหลียงเตี๋ย’ชื่อในวงการคือ ‘เสี่ยวเตี๋ย’ตอนนั้นหลังจากที่พบรักกับซุนจ้ายเย้นแล้ว นัดหมายจะพากันหนี ปรากฏว่าถูกพ่อของซุนจ้ายเย้นจับได้และลงโทษทันที ถูกส่งไปยังหนานเฉิงอย่างลับๆ ขายให้กับกลุ่มองค์กรที่ทำกิจการใต้ดินองค์กรหนึ่ง นั่นก็คือองค์กรฟ้าน้ำ ”
“องค์กรฟ้าน้ำ เบื้องหน้าคือการดูแลกิจการบาร์เหล้า คาราโอเกะและพวกสถานบันเทิงต่างๆ”
“แต่ที่จริงแล้ว พวกเขาได้ทำการประมูลขายสิ่งผิดกฎหมายอย่างลับๆ ”
“ไม่ว่าอะไรที่มีมูลค่าก็ขายหมด ไม่มีอะไรที่พวกเขาไม่กล้าขาย เป็นอย่างที่คนเขาพูดกันว่า ‘ช่องทางใต้ดิน'”
“หลังจากที่เสี่ยวเตี๋ยถูกขายไปแล้ว มีหน้าที่สำคัญก็คือเป็นตัวประสมโรงในระหว่างทำการประมูล เออ พูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ เหมือนเป็นกองเชียร์ในการแข่งขันบาสเกตบอล คอยเอาใจพวกเศรษฐีและผู้มีอิทธิพลให้มีความสุขโดยเฉพาะ”
หยุดไปแป๊บหนึ่ง มู่หยางอีพูดอย่างลำบากใจอยู่บ้างว่า “องค์กรฟ้าน้ำมีกลุ่มที่มีความสลับซับซ้อนมาก อิทธิพลแข็งแกร่ง ใช้เวลาสักพักแล้วผมก็ยังหาตัวเจ้าของเบื้องหลังที่แท้จริงของพวกมันไม่เจอ”
“ลูกพี่ ผมรู้สึกว่าองค์กรนี้ ไม่ธรรมดาเลย”
“เหลียงเตี๋ยตกอยู่มือของพวกเขา คิดอยากจะช่วยเหลือออกมา ความลำบากคงมีไม่น้อยทีเดียว”
เจียงชื่อสีหน้าเคร่งขรึม เขาเองก็ย่อมรู้ดีอยู่แล้วว่าภารกิจนี้มีความยากลำบากสูง แต่ยิ่งมีความท้าทายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น
การท้าทายความยากลำบาก เป็นเรื่องที่เจียงชื่อรักที่สุด
“หนานเฉิง องค์กรฟ้าน้ำ？”
“เห็นทีฉันคงต้องไปด้วยตัวเองสักครั้ง”