จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 491 งานประมูล

ซินจื่อหมินเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นแล้วหัวเราะออกมา
“เป็นคนจีนแท้ๆ แต่ตั้งชื่อต่างชาติ ทำไมครับ สินค้าขาออกกลับนำเข้าอีกเหรอ?”
เบลลิสพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ตาแก่คนนี้ พูดจาอะไรเล่า?”
สือเหวินปิ่งถึงกับหัวเราะออกมา “คารมดีไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับคุณท่านซิน พวกคุณร้องเพลงตามสบายนะครับ เดี๋ยวเจอกันครับ”
จากนั้นเขาก็พาเบลลิสออกไป
ซินจื่อหมินพูดอย่างกังวลว่า “สือเหวินปิ่งมาที่นี่ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน ่หรือว่าเขาก็มาเพื่อเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยเหมือนกัน?”
เจียงชื่อที่นั่งอยู่ข้างๆ ยังคงเงียบอยู่
จากการตรวจสอบในครั้งก่อน ถ้าไม่มีการผิดพลาดใดๆ ตระกูลสือต้องแอบลักลอบซื้อขายอวัยวะของมนุษย์แน่นอน
เนื่องจากก่อนหน้านี้ถูกตำรวจจับตามอง ดังนั้นจึงทำให้เขาต้องขาดแคลนสินค้า
และการมาหนานเฉิงในครั้งนี้ของตระกูลสือ ซึ่งอาจเป็นไปได้ว่าเขามาหาอวัยวะของมนุษย์ที่ตลาดมืดนี้ และถ้าหากเป็นจริงล่ะก็……
ความจริงแล้วทั้งสามไม่ได้ตั้งใจจะร้องเพลงอยู่แล้ว พวกเขาได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารออย่างอดทน
และไม่นานหลังจากนั้น เวลาของการประมูลก็ได้มาถึง
หน้าจอขนาดใหญ่ในห้อง KTV ถูกเปลี่ยนช่อง และมีข้อความปรากฏขึ้นว่า ‘เชิญทุกท่านไปพบกันที่ล็อบบี้ชั้นสาม’
ข้อความบนหน้าจอปรากฏขึ้นไม่นาน จากนั้นก็ตัดไปเป็นเหมือนเดิม
“ดูเหมือนว่าหน้าจอที่นี่สามารถควบคุมได้จากที่อื่นนะ” ซินจื่อหมินลุกขึ้นแล้วจัดระเบียบเสื้อผ้าของเขา “ไปกันเถอะ การประมูลจะเริ่มละ”
จากนั้น ทั้งสามก็ออกจากห้องคาราโอเกะแล้วเดินขึ้นบันไดไปที่ล็อบบี้บนชั้นสาม
ล็อบบี้ในขณะนี้เต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติมากมายที่มารวมตัวกันอยู่ ซึ่งดูจากการแต่งตัวของทุกคนแล้ว ก็สามารถรู้ได้ว่าพวกเขาต่างก็เป็นเหล่าเศรษฐีกันทั้งนั้น
จากนั้นสักพัก ประติมากรรมที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของล็อบบี้ก็แบ่งออกเป็นสองส่วน ตามด้วยผนังที่ค่อยๆ แยกออกจากกัน และหลังจากนั้นทางเดินที่กว้างขวางก็ปรากฏขึ้น!
ระหว่างทางเดินจะมีผลงานอักษรวิจิตรและภาพวาดต่างๆ ของผู้มีชื่อเสียงแขวนอยู่ทั้งสองด้าน ซึ่งดูอลังการงานสร้างมาก
จากนั้นมีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินออกมาและพูดว่า “การประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เชิญทุกท่านเข้าสู่งานประมูลผ่านช่องทางนี้เลยนะครับ”
ซินจื่อหมินรู้สึกมหัศจรรย์มาก
“องค์กรฟ้าน้ำรวยจริงๆ กลไกนี้ก็ออกแบบได้น่าสนใจมาก”
ผู้คนค่อยๆ ทยอยกันเดินผ่านทางเดินอุโมงค์นี้เข้าไป
หลังจากเดินเข้าไปแล้ว ที่ปลายอุโมงค์ก็มีการตกแต่งที่คล้ายกับโรงภาพยนตร์ซึ่งมีที่นั่งถูกจัดเรียงกันเป็นแถว
และฝั่งตรงข้ามของที่นั่งจะเป็นเวทีอันกว้างใหญ่ แต่ในขณะนี้มีม่านสีแดงปกคลุมอยู่ตรงหน้าเวที
ซึ่งในงานไม่ได้มีการระบุที่นั่งเฉพาะ หลังจากกลุ่มของเจียงชื่อเข้าไปแล้ว พวกเขาก็หาที่นั่งในมุมเล็กๆ แล้วนั่งลง ส่วนสือเหวินปิ่งได้พาเบลลิสนั่งอยู่แถวหน้าของพวกเขา
เมื่อผู้คนเริ่มทยอยกันเข้ามาจนหมด ม่านหน้าเวทีก็ค่อยๆ เปิดออก
ในขณะนี้พิธีกรถือไมโครโฟนแล้วยืนอยู่ตรงกลางเวที เขากระแอมเสียงเบาๆ เพื่อจะลองไมโครโฟน จากนั้นเริ่มกล่าวสุนทรพจน์ของงานประมูลในวันนี้
“ขอกราบสวัสดีแขกท่านผู้มีเกียรติทั้งหลาย”
“กระผมเป็นพิธีกรของการประมูลในครั้งนี้ และในวันนี้ กระผมจะเป็นผู้นำเสนอรายการประมูลที่ยอดเยี่ยมของเราให้กับแขกท่านผู้มีเกียรติทั้งหลายได้รับชมรับฟังกัน และกระผมหวังว่าทุกๆ ท่านจะเพลิดเพลินไปกับเราด้วยนะครับ”
“ก่อนการประมูลจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ผมอยากให้ทุกท่านได้สังเกตหน้าจอเล็กๆ ที่อยู่ทางด้านซ้ายมือของแต่ละที่นั่งของท่าน ขอเพียงท่านเสียบการ์ดวีไอพีของท่านเข้าไป ท่านก็จะสามารถเปิดดูรายการทั้งหมด รวมไปถึงลำดับในการประมูลทั้งหมดของเราในวันนี้ครับ”
“ตอนนี้ทุกๆ ท่านจะมีเวลา 15 นาทีในการเลือกชมสินค้าของเราในวันนี้ และก่อนที่จะเริ่มการประมูลอย่างเป็นทางการ ท่านต้องตัดสินใจให้เสร็จก่อนว่าท่านจะเลือกประมูลสินค้าชิ้นไหน”
“และเรา จะเริ่มจับเวลาตั้งแต่ตอนนี้ครับ”
ทุกคนก็นำบัตรวีไอพีออกมาแล้วใส่ลงในช่องเสียบการ์ดบนหน้าจอเพื่อดูรายการที่ต้องการประมูล
ซินจื่อหมินก็ใส่การ์ดวีไอพีของเขาเข้าไป
จากนั้นเมนูก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดเล็ก ในเมนูจะมีรหัสสินค้า ชื่อ รูป และคำอธิบายสั้นๆ ของรายการนั้นๆ
ซึ่งเมนูทั้งหมดจะมีถึง 24 รายการ และต้องใช้เวลาในการประมูลนานอย่างแน่นอน
ซินจื่อหมินเริ่มลากแค็ตตาล็อกบนหน้าจอของเขา เมื่อเลื่อนไปถึงรายการที่แปด เขาก็เห็นรายการที่เขาต้องการประมูล นั่นก็คือเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ย
ในเวลานี้ สือเหวินปิ่งที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็หันกลับถามด้วยรอยยิ้มว่า “คุณท่านซิน คุณอยากประมูลอะไรเหรอครับ?”
แต่ซินจื่อหมินไม่ได้สนใจเขา