จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 504 ดื่มแก้วนี้

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นประจบประแจงเพื่อเอาใจเจียงชื่อ สือเหวินปิ่งก็เหมือนถูกมีดทิ่มแทงหัวใจ เดิมทีเขาอยากหักหน้าเจียงชื่อให้ถึงที่สุด แต่สุดท้ายกลับถูกเจียงชื่อหักหน้าจนไม่เหลืออะไร
การแข่งการประมูลในครั้งแรก เขาถูกเจียงชื่อล้อเลียนและยังต้องเสียเงินจำนวนมากมายเพื่อซื้อสร้อยคอปลอม
การแข่งการประมูลครั้งที่สอง เขาคาดเดาผิดพลาด เป็นเหตุที่ทำให้เจียงชื่อได้เข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยไปในราคาที่ค่อนข้างต่ำ
ส่วนการประมูลครั้งสุดท้าย เขายิ่งพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ‘ความมั่งคั่ง’ ของตระกูลสือที่เขาภาคภูมิในมาตลอด แต่สุดท้ายกลับถูกเจียงชื่อเล่นงานจนไม่เป็นท่า ความมั่งคั่งอะไรกัน? มันไม่อยู่ในสายตาของเจียงชื่อด้วยซ้ำ
แข่งกันประมูลสามครั้ง เขาต้องพ่ายแพ้ทั้งสามครั้ง และครั้งสุดท้ายยังเป็นการพ่ายแพ้ที่น่าสังเวชที่สุดของเขาด้วย
สือเหวินปิ่งในวันนี้เป็นคนที่น่าสงสารที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องดีใจคือเงินส่วนมากของเงิน 1 พันล้านที่เขานำมานั้นยังอยู่กับเขา
เขายังไม่ได้เสียเงินไปเปล่าประโยชน์ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีในโชคร้ายของเขาแล้ว
ในเวลานี้ สือเหวินปิ่งมองไปที่เบลลิสเพื่อส่งสัญญาณให้เธอ ในเมื่อแข่งประมูลไม่ไหว เขาจึงต้องมีกระทำลับหลังบางอย่างแล้ว
นั่นก็คือแผนการที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้!
เบลลิสก็โกรธมากเช่นกัน เมื่อเห็นสือเหวินปิ่งส่งสายตาให้เธอ เธอก็เข้าใจทันที
จากนั้นเธอลุกขึ้นแล้วพูดกับซินยุ่นว่า “พี่ซินยุ่นคะ คือว่า หนูอยากเข้าห้องน้ำหน่อย พี่ไปเป็นเพื่อนหนูได้ไหมคะ?”
ซินยุ่นขมวดคิ้ว
ถึงแม้เธอจะไม่ชอบเบลลิสคนนี้มาก แต่ถ้าคนอื่นเอ่ยปากชวนแบบนี้ เธอจะปฏิเสธได้อย่างไร?
เจียงชื่อก็พูดขึ้นว่า “ไปกับเธอสิ พวกคุณเป็นผู้หญิงด้วยกัน ไปกินข้าวพูดคุยกันก็ดีนะ อย่ามัวแต่ยุ่งกับเรื่องของผู้ชายอย่างเราเลย”
เป็นคำพูดที่ฟังดูแปลกๆ
แต่ซินยุ่นในขณะนี้ถูกเจียงชื่อโน้มน้าวใจไปนานแล้ว ดังนั้นไม่ว่าเจียงชื่อจะพูดอะไรเธอก็ยอมทำตามหมด
“ได้สิ”
ซินยุ่นยืนขึ้นและออกจากงานประมูลกับเบลลิส
เมื่อเห็นซินยุ่นเดินจากไป สือเหวินปิ่งก็แอบยิ้มเบาๆ เขาเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะได้เห็นดวงตาที่พร่ามัวและหุ่นอันเย้ายวนของซินยุ่น
จากนั้นเขามองไปที่เจียงชื่อด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม
ถ้าหากไม่ใช่เพราะการช่วยเหลือจากเจียงชื่อ เกรงว่าเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะพาซินยุ่นออกไปจากที่นี่ได้
เจียงชื่อคนนี้รวยก็จริง แต่เรื่องโง่คงไม่ต้องพูดถึง
สือเหวินปิ่งพูดอย่างมีนัยว่า “เจียงชื่อ ซินยุ่นสวยขนาดนี้ ปล่อยให้เธอออกไปตามลำพังแบบนี้ ระวังตกเป็นเป้าหมายของคนอื่นนะ”
เจียงชื่อตอบกลับ “เบลลิสก็เป็นคนโดดเด่นในสายตาผู้คนเช่นกัน คุณก็ควรระวังด้วยนะ”
“เหอะๆ !”
สือเหวินปิ่งหันกลับไป จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาอย่างเงียบๆ แล้วแอบส่งข้อความไปให้คนของเขาใน KTV ว่า ‘เริ่มดำเนินการได้’
หลังจากส่งข้อความออกไป เขาค่อยๆ เก็บโทรศัพท์ไว้พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย
สือเหวินปิ่งแอบยิ้มในใจ ‘เจียงชื่อ วันนี้มึงทำกูมามากพอแล้ว กูจะเอาคืนมึงสิบเท่าร้อยเท่า! กูจะให้ผู้หญิงที่มึงรักต้องร้องคร่ำครวญต่อหน้าทุกคน มึงจะได้มีฉายาไอ้สารเลวกระจอกที่ถูกคนอื่นตำหนิไปตลอดชีวิต’
จากนั้นเขาจ้องไปที่หน้าจอขนาดใหญ่บนเวทีที่ยังคงปิดอยู่ และรอเวลาที่ทีวีเครื่องนี้จะถูกเปิดขึ้น
เมื่อไหร่ที่หน้าจอขนาดใหญ่นี้ถูกเปิดออก เมื่อนั้นก็คือจุดจบของเจียงชื่อ
วินาทีนั้น มาเร็วๆ เถอะ!
ในอีกด้านหนึ่ง
หลังจากเบลลิสกับซินยุ่นเข้าห้องน้ำเสร็จ เบลลิสก็ชวนซินยุ่นไปหาของว่างกินกัน ซินยุ่นปฏิเสธไม่ได้ จึงต้องไปตามคำชวนของเธอ
เบลลิสสั่งเครื่องดื่มและของว่างที่แผนกต้อนรับของ KTV แล้วพาซินยุ่นไปรอในห้องวีไอพี
สักพัก เครื่องดื่มและของว่างก็ถูกนำมาเสิร์ฟ
ในขณะที่เบลลิสเปิดเครื่องดื่มนั้น เธอได้ฉวยโอกาสในขณะที่ซินยุ่นไม่ทันได้สังเกตแล้วแอบใส่ยาที่สือเหวินปิ่งเตรียมไว้ให้เธอลงไปในเครื่องดื่มนั้น
ไม่มีสี ไม่มีรส และตรวจจับได้ยาก
จากนั้นเธอยื่นเครื่องดื่มให้กับซินยุ่น “อะ พี่ซิน ดื่มพักผ่อนสักหน่อย”
ซินยุ่นไม่ทันได้ระวังตัว เธอรับเครื่องดื่มนั้นมาและเตรียมจะดื่มมันเข้าไปทันที