จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 514 เงินหกล้านที่ไม่มีใครรับเป็นเจ้าของ

เธอยังคงไร้เดียงสาเกินไปจริงๆ เพิ่งจะรู้ความน่ากลัวของหนานเฉิงแห่งนี้
ถ้าไม่มีเจียงชื่อ เธอคงคิดว่าเหยาฮังเป็นคนดีจริงๆ และเธอคงจะทำดีกับเขา เปิดประตูให้หมาป่าเข้าบ้าน จุดจบจะเป็นยังไงแม้แต่เธอยังไม่กล้าคิดเลย
อีกด้านหนึ่ง เหยาฮังชี้ไปที่เจียงชื่อแล้วพูดว่า “อย่าหาว่ากูไม่ให้โอกาสมึงนะ วันนี้ ถ้ามึงยอมจ่ายเงินหนึ่งพันล้าน เรื่องนี้มันก็จบ แต่ถ้าไม่……”
เจียงชื่อพูดแทรกขึ้นมาทันทีว่า “อย่าฝันไปหน่อยเลย แม้แต่เงินสักแดงคุณก็ไม่มีทางได้จากผมไปหรอก”
สีหน้าของเหยาฮังยิ่งไม่พอใจมากกว่าเดิม
“ไอ้เด็กน้อย แกคิดว่าแกมีเงินแล้วจะใหญ่ค้ำฟ้างั้นเหรอ?”
“จะบอกให้แกรู้เอาไว้นะ ที่นี้คือหนานเฉิง เป็นถิ่นของข้า!”
“แกก็เห็นอยู่ว่าข้ามีลูกน้องตั้งกี่คน ถ้าไม่อยากตายก็เอาเงินออกมาซะโดยดี ไม่อย่างนั้น พวกแกทั้งสามอย่าหวังจะได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้อีก!”
เจียงชื่อถอนหายใจ
จากนั้นถามว่า “สมัยนี้ คนที่มีตังค์ถึงจะมีอำนาจ ผมมีเงินมากกว่าคุณนะ แล้วทำไมคุณยังกล้าอวดเบ่งต่อหน้าผมอีก?”
เหยาฮังหัวเราะและพูดว่า “มีเงินแล้วมีอำนาจงั้นเหรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมองแกแมร่งมีปัญหาใช่ไหม? แกมีเงินแล้วจะทำไม? พวกข้ามีตั้งยี่สิบกว่าคน คนละตีนแกก็ถูกเหยียบตายคาที่แล้ว”
เจียงชื่อพูดขึ้นอีกครั้ง “จริงเหรอ? แต่ผมมีเงิน ผมจะหาคนมาเพิ่มให้มากกว่าคนของคุณ มันก็ไม่ยากหรอกนะ”
“เหอะๆ แล้วแกจะหามาจากไหน?”
“ที่นี่คือหนานเฉิง เป็นถิ่นของข้า! ต่อให้แกจะมีเงินก็เถอะ เงินช่วยอะไรแกไม่ได้หรอก!”
เหยาฮังแสดงสีหน้ามั่นใจว่าจะชนะเจียงชื่อ
เป็นความจริงเหมือนกัน ที่ผ่านมาในการ ‘ล่า’ คนรวยของเขา ใช่ว่าจะไม่มีใครขัดขืนเขาเลย แต่ต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะในเขตหนานเฉิงแห่งนี้ นอกจากกลุ่มผู้มีอิทธิพลอย่างองค์กรฟ้าน้ำยังไม่เคยมีใครรอดพ้นจากเนื้อมือของเหยาฮังได้สักคน
ยิ่งขัดขืน ก็ยิ่งต้องตายอย่างอนาถ
ดังนั้น เขาจึงไม่ได้สนใจคำพูดของเจียงชื่อเลยแม้แต่น้อย
เจียงชื่อมือล้วงกระเป๋าแล้วพูดพึมพำว่า “ผมไม่เชื่อหรอก ว่ามีเงินแล้วจะหาคนมาช่วยในหนานเฉิงไม่ได้”
จากนั้นเขาหันมองไปทางผู้คนและตะโกนอย่างเสียงดังว่า “พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย พวกคุณก็เห็นแล้วว่าวันนี้ผมถูกอันธพาลรังแก หวังว่าทุกคนจะยื่นมือออกมาช่วยผม ผมเจียงชื่อจะตอบแทนคุณอย่างแน่นอนครับ!”
ไม่มีใครตอบสนองเลย
ไม่เพียงแค่นั้น ยังมีหลายๆ คนที่ส่งสายตาเยาะเย้ยให้กับเขา
เหยาฮังยักไหล่แล้วพูดว่า “ข้าบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ในหนานเฉิง ไม่มีใครกล้าต่อต้านรีกัลฮันเตอร์อย่างข้าหรอก เจียงชื่อ แกรอความตายได้เลย”
เจียงชื่อถอนหายใจและพูดต่อ “พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย ผมขอทำสัญญาซื้อขายกับทุกคนนะครับ ผมยินดีจะจ่ายเงินเพื่อซื้อฟันของอันธพาลกลุ่มนี้ ผมจะจ่ายเป็นเงินซี่ละหนึ่งพัน! ขอแค่พี่น้องเอาฟันของพวกเขามา ผมจะโอนเงินให้พวกคุณทันที!”
เมื่อผ่านไปสักพัก ผู้คนก็เพิ่มมากขึ้น
ทุกคนต่างมองหน้ากันและต่างก็อยากจะลองดูเหมือนกัน แต่เป็นเพราะชื่อเสียงของรีกัลฮันเตอร์ จึงทำให้ไม่มีใครกล้าลงมือ
เจียงชื่อหัวเราะและพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า “หนึ่งหมื่นหยวนก็แล้วกัน! ฟันของพวกอันธพาลพวกนี้ ซี่ละหนึ่งหมื่นหยวน!”
และครั้งนี้ผู้คนก็เริ่มสนใจกันมากขึ้น
ฟันซี่ล่ะหนึ่งหมื่นหยวน ผู้ใหญ่ปกติจะมีฟันทั้งหมด 28-32 ซี่ ก็หมายความว่าถ้าสามารถล้มคนได้หนึ่งคนและสามารถเอาฟันของเขามาได้ทั้งหมด ก็จะได้กำไรประมาณสามแสน
หนึ่งคนสามแสน ยี่สิบกว่าคนก็เท่ากับหกล้านกว่าเลยสิ!
ลองนึกภาพดู มีเงินหกล้านหยวนหล่นอยู่ในกลางถนนคนเดินแต่ไม่มีเจ้าของ แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น? มันจะดึงดูดความสนใจของผู้คนมากแค่ไหน?
เมื่อพูดถึงเรื่องเงินทอง อะไรมันก็เกิดขึ้นได้
“เงิน ผมต้องการเงิน!”
“ลุยเลยสิ!”
“หลบไปเลยนะ อย่ามาแย่งเงินของผม”
บางทีถ้ามีแค่คนสองคนอาจไม่กล้าต่อกรกับพวกของเหยาฮัง แต่ในถนนคนเดินแห่งนี้มีคนนับพันคน แล้วจะกลัวอะไรอีก? ต่อให้เขาอยากจะล้างแค้นก็ไม่รู้ว่าต้องไปล้างแค้นกับใคร
ผู้คนมากมายเริ่มเคลื่อนไหว และเหยาฮังกับลูกน้องของเขาทั้งหมดก็ต้องพ่ายแพ้ราบคาบอย่างแน่นอน!