จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 525 มาเต้นรำกันเถอะ

“เอาล่ะ ทุกๆ คนอย่ามายืนกันตรงหน้าประตูเลย เชิญเข้าด้านในกันเถอะ” สุ่ยจุนซินเป็นผู้นำพาเดินเข้าไป
ซินยุ่นจับแขนของเจียงชื่ออย่างแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย
เธอพูดอย่างแผ่วเบา “คนนี้ดูน่ากลัวไม่น้อยเลยนะ ดูไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ เจียงชื่อ นายต้องระวังตัวไว้ด้วย”
เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไรมาก เขาพาซินยุ่นเดินเข้าไป
ประสบการณ์หลายปีได้บอกกับเจียงชื่อว่า สุ่ยจุนซินนั้นมีปัญหาจริงๆ การรับจดหมายเชิญในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อตัวเจียงชื่อ แต่เป็นซินยุ่นต่างหาก
เมื่อมองดูสายตาของผู้ชายที่อยู่รอบๆ ที่จ้องมองดูด้วยความตื่นเต้นนี้ นี่ก็เป็นสิ่งที่สามารถยืนยันเรื่องนี้ได้เช่นกัน
หลังจากที่เข้าไปในห้องโถงใหญ่ ก็เหมือนกับว่าได้ก้าวผ่านเข้ามาอีกโลกหนึ่ง
ที่นี่นั้นเปรียบเสมือนพระราชวังที่ประดับประดาอย่างวิจิตรตระการตา ตกแต่งด้วยเสาและคานไม้แกะสลักที่ทาสี ช่างสวยเกินคำบรรยายเสียจริง
โดยเฉพาะโคมระย้าคริสทัลขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านบนเหนือศีรษะที่ถูกประดับประดาไปด้วยคริสทัลนับพัน ทำให้ห้องโถงนั้นสว่างไสวไปทั่ว
เพียงโคมไฟระย้าดวงนี้ ไม่มีทางต่ำกว่าหนึ่งล้านอย่างแน่นอน
ต้องพูดเลยจริงๆ ว่าสุ่ยจุนซินนั้นกล้าทุ่มเงินมาใช้จ่ายจริงๆ
อาหารและเครื่องดื่มแต่ละแถวล้วนแต่เป็นของชั้นดี แค่เครื่องดื่มไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นก็มีมูลค่าปาไปหลายล้านแล้ว
บอกได้คำเดียว แพง!
เมื่อมองไปที่เมืองหนานเฉิงนี้ ก็เห็นแต่จะมีเพียงสุ่ยจุนซินเท่านั้นที่สามารถจัดงานเลี้ยงเต้นรำหรูหรานี้ได้
สุ่ยจุนซินก้าวขึ้นไปบนเวที แตะไมโครโฟนสองครั้งจากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สวัสดีท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่านนะครับ สวัสดีตอนเย็น มันช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เชิญพวกท่านมางานเต้นรำของผมในวันนี้”
“ในค่ำคืนนี้จะไม่มีข้อจำกัดใดๆ สามารถเที่ยวดื่มกินได้ตามสบายใจชอบกันเลยนะครับ”
“มีเพียงแค่เป้าหมายเดียวเท่านั้น คือการมีความสุขนั่นเอง!”
“ในตอนนี้ โปรดทำตัวไปตามจังหวะเสียงดนตรี เต้นรำกันได้เลย!”
ทันใดนั้น เสียงเพลงที่เชื่องช้าในห้องบอลรูมก็ถูกแทนที่ด้วยเพลงที่เร่าร้อน แสงไฟสลัวๆ ผู้คนเริ่มโยกย้ายร่างกายกันไปมา
พวกมหาเศรษฐีได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่อดกลั้นไว้เป็นเวลานาน เลิกเสแสร้งแกล้งทำเป็นสุภาพบุรุษ พวกเขาโอบกอดสตรีและเต้นรำกันอย่างมีความสุขในห้องบอลรูมแห่งนี้
สายตาของเจียงชื่อกวาดตาไปมาในห้องบอลรูมแห่งนี้ มองหาร่างของเสี่ยวเตี๋ย
หากการคาดคะเนไม่ผิดพลาด เสี่ยวเตี๋ยจะต้องมาปรากฏตัวที่นี่อย่างแน่นอน
ซินยุ่นที่อยู่ด้านข้างมองไปที่เจียงชื่อเป็นครั้งคราว ค่ำคืนนี้ เธอเป็นคู่เต้นรำของเจียงชื่อ ไม่ใช่มาทานข้าวกับเจียงชื่อแต่อย่างใด!เธอยังคงคิดที่จะมาเต้นรำกับเจียงชื่อเพื่อสนองความปรารถนาของเธอ
แต่ดูเหมือนว่าเจียงชื่อจะไม่ได้มีคิดเช่นนั้นนะ?
ซินยุ่นรู้สึกหดหู่เล็กน้อย
ทำไมในขณะที่ผู้ชายคนอื่นนั้นอยากได้เธอจนน้ำลายแทบหก แต่เจียงชื่อนั้นกลับดูเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอเลย?นี่เธอสวยไม่พอหรืออ่อนโยนไม่พองั้นเหรอ?
อันที่จริง เธอรู้คำตอบอยู่แล้ว
เจียงชื่อเป็นคนที่มีครอบครัวอยู่แล้ว เจียงชื่อรักภรรยาของเขาอย่างสุดหัวใจแล้วเขาจะมาหวั่นไหวกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไรกัน?
ความหึงหวงในใจของซินยุ่นนั้นพลิกกลับมา เธอกัดไปที่ริมฝีปากเบาๆ ไม่ว่าเจียงชื่อจะรักตนไหม ไม่ว่าเจียงชื่อจะมีครอบครัวอยู่แล้วหรือไม่ ยังไงซะวันนี้เจียงชื่อก็เป็นของเธอ ไม่ว่าใครก็แย่งไปไม่ได้!
“เจียงชื่อ!”
“หืม?”
“พวกเราเลิกนั่งกันได้แล้ว มาเต้นรำกันเถอะ!”
เจียงชื่อไม่พูดจา
เต้นรำ?เขาไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้เลยจริงๆ น่ะสิ
แต่ยังไม่ทันรอให้เขาได้ปฏิเสธ ซินยุ่นก็ได้จับมือของเขาและดึงขึ้นมา ทั้งสองมาอยู่ที่ตรงกลางของห้องโถงใหญ่พร้อมกับโยกตัวไปตามจังหวะของเสียงเพลง
ซินยุ่นที่ดูสง่างาม ในตอนนี้นั้นเธอได้ปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดออกมา