จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 537 ผับ

วันรุ่งขึ้น พลบค่ำ
ร่างที่โดดเดี่ยว เดินตามลำพังในซอยที่ยาวและแคบ ทุกๆ สิบถึงยี่สิบเมตรจะมีทางแยก ทางอ้อม และชั้นหลายชั้นแผ่ออกไปรอบด้าน
นี่คือสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดในหนานเฉิง——ซอยทาวน์
ในเมืองทั้งเมือง แต่ละครอบครัวอยู่ใกล้กัน ครอบครัวเชื่อมต่อกับครอบครัว ด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้ายด้านขวาอาจกลายเป็น “ซอย” บางตรอกเชื่อมติดกัน และบางตรอกแยกออกจากกัน
เป็นชิ้นๆ เป็นกลุ่มๆ
สถานที่ที่นัดหมายกันคือผับในซอยแห่งหนึ่ง
ทุกวันในสมัยนี้ ตำแหน่งในสถานที่ของผับนี้หายากมาก และเป็นผลิตภัณฑ์ที่สมัยโบราณเก็บไว้
เจียงชื่อเดินคนเดียวในซอย เดินผ่านคนแปลกหน้าทีละคน และภายใต้การนำทางของป้ายต่างๆ ในที่สุดก็มาถึงประตูทางเข้าของผับ
เขาก้าวเข้ามา
ในผับมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่—เสี่ยวเตี๋ย
“เจียงชื่อ คุณมาแล้วเหรอ?”
“นั่งสิ”
เจียงชื่อนั่งลง เสี่ยวเตี๋ยกระตือรือร้น
ให้ร้านนำไวน์หนึ่งถ้วย เนื้อหนึ่งชาม และถั่วลิสงหนึ่งจานมา ดูแลเป็นอย่างดี
มีไวน์ มีเนื้อ มีกับข้าว ดูแลเป็นอย่างดี
“คุณกินอะไรหน่อยให้อิ่มท้องก่อน”
“ดื่มไวน์ ดื่มให้ชุ่มคอ”
เจียงชื่อไม่ได้ปฏิเสธความหวังดีของเสี่ยวเตี๋ย เขาหยิบตะเกียบคีบเนื้อชิ้นหนึ่งเข้าปากแล้วเคี้ยว จากนั้นก็ยกถ้วยไวน์ขึ้นมาดื่มทีเดียวหมดถ้วย
“ดื่มเก่งนิ”
“มาอีกถ้วย!
เสี่ยวเตี๋ยเติมให้เจียงชื่ออีกครั้งและเจียงชื่อก็ดื่มหมดอีกครั้ง
หลังจากดื่มแล้ว เจียงชื่อก็พูดนิ่งๆ ว่า “เสี่ยวเตี๋ย ของทุกอย่างคุณเก็บเรียบร้อยแล้วหรือยัง ผมจะพาคุณออกจากหนานเฉิง กลับไปที่เขตเจียงหนาน และกลับไปอยู่ข้างกายซุนจ้ายเย้น”
เสี่ยวเตี๋ยพยักหน้า “ทุกอย่างเก็บเรียบร้อยแล้วค่ะ พร้อมไปได้ทุกเมื่อค่ะ”
พูดจบ เธอจึงลุกขึ้นเดินไปข้างๆ สองก้าว แล้วเหวี่ยงชามลงกับพื้นอย่างรุนแรง จนแตกสลายเต็มพื้น
ทันใดนั้น กลุ่มคนจำนวนมากที่อยู่ชั้นบนรีบวิ่งลงมา และด้านนอกของผับก็ถูกคนกลุ่มใหญ่ขวางไว้ ไม่ต้องคิดก็รู้ นี่เป็นกับดักที่อีกฝ่ายวางเอาไว้ซึ่งจงใจให้เจียงชื่อเป็นเหยื่อมาติดกับ
เจียงชื่อถามทั้งๆ รู้ดี “เสี่ยวเตี๋ย นี่คุณหมายความว่าอะไร?”
เสี่ยวเตี๋ยยิ้มเย็นชา”ความหมายยังไม่ชัดเจนเหรอ? คุณทำร้ายคุณชายของเรา แน่นอนองค์กรฟ้าน้ำของเราต้องนำชีวิตของคุณกลับไปส่งมอบ !”
“ถ้าอย่างนั้น คุณไม่อยากกลับไปพบซุนจ้ายเย้นเหรอ?”
ความลังเลแวบเข้ามาในดวงตาของเสี่ยวเตี๋ย แต่เธอก็สงบลงอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ซุนจ้ายเย้น? เหอเหอ ใครอยากจะกลับไปหาคนชั่วที่ทำให้ฉันต้องทนทุกข์ตลอดชีวิต ใครอยากไปอยู่ข้างกายเขาล่ะ !”
เจียงชื่อยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายศีรษะ
เขาพูดว่า “เสี่ยวเตี๋ย คุณไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องที่ไม่ตรงกับความรู้สึก? คุณ ทั้งๆ ที่ยังสนใจเขาอยู่”
“ฉันไม่สนใจ!”
“ดี ไม่สนใจ ผมไม่อยากเถียงกับคุณในเรื่องนี้” เจียงชื่อมองไปที่เสี่ยวเตี๋ย”แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องพูดให้ชัดเจนคือสุ่ยจุนซินไม่ใช่คนดี ผมจัดการเขาเป็นเรื่องที่สมควร องค์กรฟ้าน้ำยิ่งไม่ใช่สถานที่ที่ดี คุณทำงานให้พวกเขา หลังจากหมดคุณค่าแล้ว ก็จะถูกทอดทิ้งอย่างแน่นอน คุณอย่าถลำลึกเกินไป”
เสี่ยวเตี๋ยชี้ไปที่เจียงชื่อ “คุณไม่ต้องมายั่วยุให้เกิดความขัดแย้งที่นี่! ฉันอยู่ที่องค์กรฟ้าน้ำอยู่อย่างสะดวกสบาย คำพูดไม่กี่ประโยค ไม่สามารถทำให้ฉันหวั่นไหวหรอก คุณรอความตายอยู่ที่นี่เถอะ!”
บางทีอาจไว้ใจองค์กรฟ้าน้ำจริงๆ หรือว่าบางทีอาจแค่กลัวการแก้แค้น
สรุปแล้ว ไม่ว่ายังไงเสี่ยวเตี๋ยก็ไม่ยอมหักหลังองค์กรฟ้าน้ำ เธอแค่อยากจะใช้ชีวิตของเจียงชื่อเพื่อปกป้องชีวิตของเธอเอง ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
ตอนนี้เจียงชื่อถูกล่อมา ให้ติดกับดักแล้ว ภารกิจของเสี่ยวเตี๋ยก็เสร็จสิ้นลง
เธอหันหลังกลับและต้องการออกจากผับ ออกจากสถานที่ที่มีแต่ปัญหาแห่งนี้ ไม่ต้องการได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ที่จะตามมา แต่ทันทีที่เธอเดินไปถึงประตู ถูกคนแข็งแกร่งที่ขวางประตูอยู่มาขวางไว้