จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 545 บุรุษผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง

สุ่ยชิงเหยาใช้ชีวิตอยู่ในเส้นทางนักเลงมาหลายสิบปีแล้ว ไม่เคยเห็นคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจอย่างเจียงชื่อมาก่อน ครั้งนี้เขาพบปัญหากับขาใหญ่มามากนะ
“เจียงชื่อ คุณเป็นเทพมาจากไหนกันแน่?”
“ผู้ชายที่ฉลาดและมีไหวพริบดีเช่นนี้ จะเป็นคนธรรมดาไปได้อย่างไร”
เจียงชื่อพูดอย่างเรียบเฉย “บนโลกใบนี้มีคนที่เก่งกาจอยู่มากมาย ออกไปดูเถอะ แล้วจะรู้ว่าอะไรคือเหนือคนยังมีคนเหนือฟ้ายังมีฟ้า ตลอดชีวิตคุณเป็นแค่เจ้าพ่อในหนานเฉิง ดินแดนที่มีขนาดเล็กเพียงฝ่ามือ ก็จะเป็นเพียงกบในกะลาตลอดกาล ไม่รับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของโลกใบนี้”
สุ่ยชิงเหยาถอนหายใจยาว
“ผมแก่แล้ว กว่าจะมีรากฐานที่มั่นคงในหนานเฉิงได้มันไม่ง่ายเลย จะให้ออกไปเผชิญโลกกว้างได้อย่างไรล่ะ?”
“ถ้าจะเกลียดก็เกลียดลูกชายที่น่าผิดหวังของฉัน ที่เอาแต่เสวยสุขไปวันๆ เท่านั้น”
“ไปหาเรื่องใครไม่ไป ดันไปหาเรื่องคุณ”
“เฮ้อ!!!”
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว จะยังพูดอะไรได้อีก?
เจียงชื่อโบกมือ “ส่งเขาไปที่สถานีตำรวจ คนชั่วของสังคมแบบนี้ ต้องให้คนทั่วทั้งหนานเฉิงได้เห็นเขาถูกลงโทษ”
สุ่ยชิงเหยาพูดขึ้นมาทันที “เฮ้ เจียงชื่อ คุณแน่ใจเหรอว่าจะส่งผมไปสถานีตำรวจ? ในหนานเฉิง รากฐานของผมฝังลึก คุณคิดว่าทำแบบนี้แล้วผมจะถูกลงโทษเหรอ?”
นี่คือการยั่วยุแบบหนึ่ง หรือเป็นความไม่รู้แบบหนึ่ง?
เจียงชื่อพูดอย่างราบเรียบ “คุณไม่ต้องห่วง คนที่ผมส่งไป ต้องได้รับการลงโทษแน่นอน มิฉะนั้น สถานีตำรวจในหนานเฉิงจะต้องถูกลงโทษ”
กล้าพูดเช่นนี้ออกมา ก็สามารถจินตนาการถึงตำแหน่งฐานะของเจียงชื่อได้
สุ่ยชิงเหยาตระหนักในทันทีว่าเจียงชื่อไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เขาคิด ชายคนนี้ไม่เพียงแต่ใช้ชีวิตอยู่ในเส้นทางนักเลงเท่านั้น แต่เขายังมีตำแหน่งฐานะที่น่าสะพรึงกลัวอีกด้วย
อนิจจา ทำไมต้องไปทำให้ผู้ชายแบบนี้ขุ่นเคืองด้วย?
ชีวิตหนอชีวิต!
หลังจากกุมตัวสุ่ยชิงเหยาออกไปแล้ว เจียงชื่อก็บอกกับเสี่ยวเตี๋ยว่า “คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาดก่อน แล้วผมจะพาคุณกลับไปที่เขตเจียงหนาน”
“ค่ะ!”
เสี่ยวเตี๋ยแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าแจ่มใส รู้สึกมีความสุขมาก
หลายปีแห่งความซึมเศร้า ผ่านวันเวลาที่เหมือนตายทั้งเป็นในหนานเฉิง เธอเคยคิดว่านี่คือจุดจบของชีวิตแล้ว ใครจะคิดว่าจะได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์? เมฆดำเคลื่อนผ่านพานพบฟ้าใส
แสงอาทิตย์ ในที่สุดก็สาดส่องมาที่เธอ
“จ้ายเย้น ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้”
จากนั้น เจียงชื่อก็พาเสี่ยวเตี๋ยกลับมาถึงโรงแรม ได้พบกับซินยุ่นและซินจื่อหมิน หลังจากซื้อตั๋วรถไฟความเร็วสูงแล้ว ก็เก็บของและจากไปทันที
การเดินทางสู่หนานเฉิงครั้งนี้ ถือว่าจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ
ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วัน พวกเขาได้ผ่านอะไรมามากมาย ตั้งแต่แย่งที่นั่ง ไปจนถึงการช่วยเหลือซินจื่อหมิน ไปจนถึงการประมูล ตลอดจนรีกัลฮันเตอร์ ไปจนถึงการยั่วยุสุ่ยจุนซินในงานเต้นรำ สุดท้ายก็เป็น ‘สงคราม’ กับสุ่ยชิงเหยา
มากเกินไป มากเกินไปแล้ว
ซินยุ่นรู้สึกว่าหลายวันมานี้ เธอได้ผ่านประสบการณ์ทุกอย่างที่ควรมีในชีวิตนี้แล้ว
เรื่องนี้ทำให้เธอตระหนักได้ว่าชีวิตก่อนหน้านี้ของตนนั้นเรียบง่ายเพียงใด
เธอถามเจียงชื่อว่า “ตอนที่คุณอยู่ในเวสเตอร์แลนด์ ทุกวันเต็มไปด้วยอันตรายเหมือนอยู่ในหนานเฉิงหรือเปล่า?”
คำตอบของเจียงชื่อมีเพียงประโยคเดียว “มากกว่านี้อีก”
หนานเฉิง ถึงอย่างไรก็เป็นเพียงพื้นที่เล็กๆ
องค์กรฟ้าน้ำ ถึงอย่างไรก็เป็นเพียงสำนักเล็กๆ ไม่ติดทำเนียบระดับชั้น ยากที่จะประสบความสำเร็จ
ศัตรูที่เจียงชื่อพบในเวสเตอร์แลนด์นั้นแตกต่างเกินกว่า ‘ระดับ’ อย่างองค์กรฟ้าน้ำแห่งหนานเฉิงจะเทียบเคียงได้
เรื่องนี้ทำให้ซินยุ่นเลื่อมใสศรัทธาเจียงชื่อมากขึ้น มีเพียงชายที่ผ่านประสบการณ์ความเป็นความตายและยังสามารถยืนหยัดอยู่รอดได้เท่านั้น จึงจะเป็นบุรุษผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง