จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 547 รถติด

รถดับเพลิงวิ่งออกไปไม่ถึงสองร้อยเมตรก็จอดลง จากนั้นนักดับเพลิงก็ลงจากรถ ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไร
ข้างหน้ามีการจราจรติดขัดอย่างหนัก คนขับลงทยอยจากรถมามุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ
หลายคนชี้นิ้ววิพากษ์วิจารณ์ ราวกับกำลังด่ากราด
เมื่อเห็นภาพนี้ เจียงชื่อก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางเปิดประตูลงจากรถ “พวกคุณนั่งนิ่งๆ อยู่บนรถ ผมจะไปดูข้างหน้า”
เจียงชื่อเดินเข้าไป ยังไม่ถึงข้างหน้าก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
ปรากฏว่ามีรถ SUV คันหนึ่งจอดอยู่ในช่องทางฉุกเฉิน ตัวรถทั้งยาวและกว้าง ปิดกั้นช่องทางฉุกเฉินทั้งหมดอย่างไม่เหลือช่องว่าง รถดับเพลิงที่อยู่ด้านหลังไม่สามารถผ่านไปได้เลย
รถดับเพลิงกำลังจะไปดับไฟ ซึ่งเกี่ยวข้องกับชีวิตของคน แต่กลับถูกขวางไว้ผ่านไปไม่ได้ นักดับเพลิงร้อนใจ กลุ่มคนที่มุงดูเห็นเช่นนั้นก็ร้อนใจเช่นกัน
แต่เจ้าของรถ SUV รวมถึงผู้หญิงที่นั่งข้างคนขับกลับไม่สนใจ
เจ้าของรถกำลังสวมหูฟังฟังเพลงอยู่ ฝ่ายหญิงกำลังส่องกระจกเขียนคิ้ว ไม่ได้สนใจคำพูดของคนอื่นเลย จนถึงขนาดเพิกเฉยต่อคำถามของนักดับเพลิง
สุดท้ายนักดับเพลิงก็เคาะกระจกรถอย่างแรงด้วยความร้อนใจ
เจ้าของรถจึงเดินออกมาแล้วพูดว่า “เคาะอะไร? เคาะหาแม่มึงเหรอ? รู้ไหมว่ากูเป็นใคร? ถ้ามาหาเรื่องกู มึงจะได้เห็นดีกัน!”
นักดับเพลิงตะโกนใส่ว่า “พวกเรากำลังรีบไปดับไฟ รถของคุณขวางช่องทางฉุกเฉินอยู่ กรุณาเลื่อนออกไปเดี๋ยวนี้”
เจ้าของรถพ่นลมหายใจออกมา
“เลื่อนออกไป? จะเลื่อนยังไง? รถติดแน่นขนัดขนาดนี้ ไหนคุณมาเลื่อนให้ผมดูหน่อย?”
“ว่าแต่ว่า คุณมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนี้ได้ยังไง?”
“รู้ไหมว่าผมเป็นใคร? ผมชื่อเซี่ยหยุน เซี่ยเมิ่งจื้อ กัปตันตำรวจเขตเจียงหนานเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของผม ถ้าล่วงเกินผม เชื่อหรือไม่ว่าผมจะไล่คุณออกเมื่อไหร่ก็ได้?”
นักดับเพลิงทั้งร้อนใจทั้งโมโห
เซี่ยเมิ่งจื้อ ไม่ใช่คนที่นักดับเพลิงสามารถล่วงเกินได้ แต่เมื่อเห็นภูเขาที่ลุกเป็นไฟ พวกเขาควรจะมาเสียเวลาเปล่าอยู่บนท้องถนนไหม?
เซี่ยหยุนพูดอย่างหงุดหงิด “คุณจะร้อนใจทำไม? ก็ไม่ได้มีรถของพวกคุณแค่คันเดียว ตอนนี้ทีมนักดับเพลิงทั่วเขตเจียงหนานทั้งหมดได้ออกปฏิบัติการแล้ว มีรถดับเพลิงจำนวนมากวิ่งไปดับไฟแล้ว ไม่ได้มีแค่ของคุณคันเดียว”
“ดังนั้น คุณก็รออยู่ที่นี่ดีๆ พอถนนผ่านไปได้ ผมก็จะหลีกทางให้คุณเองจริงไหม? คนเราต้องคุยกันด้วยเหตุผลถูกไหม?”
แบบนี้น่ะหรือเรียกคุยกันด้วยเหตุผล?
ทุกคนฟังแล้วอยากจะกระอักเลือด
แต่จะทำอะไรได้? เขามีคนหนุนหลัง ครอบครัวก็มีฐานะ ลูกเศรษฐีมีเงินมีอำนาจเช่นนี้ ไม่ใช่คนที่คนธรรมดาทั่วไปจะหาเรื่องได้
จะว่าไปแล้ว ถนนก็ถูกปิดกั้นขนาดนี้ ต่อให้เขายอมเลื่อนรถ แล้วจะเลื่อนอย่างไร?
ดังนั้น นอกจากแอบด่าไปสองประโยคก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกจริงๆ
ในเวลานี้ เจียงชื่อได้เดินเข้าไปแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแต่มีพลังทะลุทะลวงว่า “สวนป่าไฟเกิดไฟไหม้ รถดับเพลิงกำลังเร่งช่วยเหลือผู้คน แต่คุณกลับยึดช่องทางฉุกเฉินไม่ยอมหลบ รู้ไหมว่ามันผิดกฎหมาย?!”
เซี่ยหยุนเหลือบมองเจียงชื่อ “คุณเป็นใคร? คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดตรงนี้? ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”
เจียงชื่อเดินเข้าไปใกล้ทีละก้าว
“ในฐานะญาติพี่น้องของผู้บังคับใช้กฎหมาย ไม่รู้จักประพฤติตัวให้เป็นตัวอย่าง แต่กลับเจตนาทำผิดกฎหมายเสียเอง ความผิดขอบคุณเพิ่มขึ้นอีกกระทง!”
“เซี่ยเมิ่งจื้อมีลูกพี่ลูกน้องแบบคุณ มันเป็นเรื่องน่าอับอายของเขาจริงๆ”
เซี่ยหยุนโมโห “เฮ้ย ไอ้ลูกหมา กล้าดียังไงมาดูหมิ่นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องกู กูจะฆ่ามึง!”
เซี่ยหยุนก่อกรรมทำชั่วจนเคยชิน ทนฟังคำพูดแย่ๆ ที่มีต่อตัวเองไม่ได้ ที่ผ่านมามีแต่คนคอยประจบสอพลอ จะมีใครเคยด่าเขาต่อหน้า?
ความนับถือตัวเองของเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป